| dbo:abstract
|
- Ο Κωνσταντίνος Kομνηνός Αριανίτης, Constantine Cominato Arianiti, ιταλικά: Constantino Cominato Arianiti, Αλβανικά : Kostandin Komneni Arianiti, (1456/1457 – 8 Μαΐου 1530) από την Οικογένεια Αριανίτη ήταν Αλβανός του 15ου και 16ου αι. ευγενής, στρατιωτικός ηγέτης, διπλωμάτης και , που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εξόριστος στην Ιταλία λόγω της κατάκτησης της πατρίδας του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να καθιερωθεί ως ηγέτης μεταξύ των χριστιανών Βαλκανίων προσφύγων στην Ιταλία και διεκδίκησε την κυριαρχία σε διάφορα πρώην χριστιανικά εδάφη στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τους τίτλους πρίγκιπας της Μακεδονίας, δούκας της Αχαΐας και δεσπότης του Μορέως. Γιος του , ενός Αλβανού άρχοντα που είχε πολεμήσει δίπλα στον Αλβανό εθνικό ήρωα Γεώργιο Καστριώτη (Σκεντέρμπεη) εναντίον των Οθωμανών, ο Κωνσταντίνος μετέβη στην Ιταλία για την ασφάλειά του το 1469, μετά το τέλος τού πατέρα του. Στην Ιταλία, ο Κωνσταντίνος έγινε αντιληπτός από τον πάπα Σίξτο Δ΄, ο οποίος του παρείχε σύνταξη και γρήγορα έκανε μία επιτυχημένη σταδιοδρομία για τον εαυτό του. Περί το 1489 έκανε επιγαμία με την οικογένεια των Παλαιολόγων-Μομφερράτου, κλάδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορικής δυναστείας των Παλαιολόγων, μέσω γάμου με τη Φραντσέσκα, μία (πιθανώς νόθη) κόρη τού Βονιφάτιου Γ΄ μαρκήσιου του Μομφερράτου. Ο γάμος είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση τού πλούτου και της θέσης τού Κωνσταντίνου, και επίσης άνοιξε τον δρόμο για τη θητεία του ως επιτρόπου τού Μομφερράτου, για λογαριασμό του νεαρού γιου τού Βονιφάτιου Γ΄, Γουλιέλμου Θ΄, από το 1495 έως το 1499. Στις αρχές του 16ου αι. ο Κωνσταντίνος υπηρέτησε ως διπλωμάτης στους πάπες και στον Μαξιμιλιανό (Α΄) μελλοντικό αυτοκράτορα της Γερμανίας, με τα δύο μέρη να τον βρίσκουν ως ταλαντούχο πρεσβευτή. Μετά την ανάληψη των τίτλων «πρίγκιπας της Μακεδονίας» και «δούκας της Αχαΐας» στους οποίους δεν είχε καμία πραγματική αξίωση, στη δεκαετία του 1490 ο Κωνσταντίνος συμμετείχε σε διάφορα σχέδια, για να οργανώσει αποστολές κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συμμετέχοντας σε τουλάχιστον τρία ξεχωριστά σταυροφορικά σχέδια σε όλη του τη ζωή. Κάποια στιγμή μεταξύ 1502 και 1507, ο Κωνσταντίνος έλαβε τον τίτλο «δέσποτης του Μωρέα», που προηγουμένως χρησιμοποιούσε νόμιμα ο Ανδρέας Παλαιολόγος, άλλος ένας τίτλος που δεν είχε γενεαλογική αξίωση. Παρά την αδύναμη σχέση του με αυτούς τους τίτλους, ο Κωνσταντίνος υπερασπίστηκε ανένδοτα τη χρήση τους και, όπως φάνηκε μέσα από τους ρόλους που αναμενόταν να παίξει στα διάφορα σχέδια που συμμετείχε, ήταν έτοιμος να διακινδυνεύσει τη ζωή του, για να επιβάλει τις αξιώσεις του. Το 1514 ή 1515, ο Κωνσταντίνος διορίστηκε ως τοπικός κυβερνήτης της πόλης Φάνο στη από τον πάπα Λέοντα Ι΄. Ο Κωνσταντίνος μπορεί να φιλοδοξούσε να γίνει ηγετική φυσιογνωμία μεταξύ των πολλών Βαλκανίων προσφύγων στη μαρκιωνία της Ανκόνας, αλλά κανένα τέτοιο όνειρο δεν έγινε πραγματικότητα. Αντίθετα, οι παπικές φορολογικές πολιτικές έκαναν τον Κωνσταντίνο -ως κυβερνητικό εκπρόσωπο- να γίνει αντιπαθής και τα σύγχρονα κείμενα να χλευάζουν την επιμονή του στους υψηλούς τίτλους του. Απομακρύνθηκε από τον Λέοντα Ι΄ το 1516, μετά από εξέγερση από τους ντόπιους, αλλά αποκαταστάθηκε από τον πάπα Κλήμη Ζ΄ το 1524, οπότε ο Κωνσταντίνος κυβέρνησε το Φάνο από ένα ορεινό φρούριο στο μέχρι το τέλος του το 1530. Ο μονάκριβος γιος του, ο , συνέχισε τις αξιώσεις τού πατέρα του χρησιμοποιώντας τον τίτλο «πρίγκιπας της Μακεδονίας», αλλά παραιτήθηκε από τους άλλους τίτλους του Κωνσταντίνου. (el)
- Constantine Cominato Arianiti (Italian: Constantino Cominato Arianiti, Albanian: Kostandin Komneni Arianiti; 1456/1457 – 8 May 1530) also known as Constantine Komnenos Arianites, was a 15th and 16th-century Albanian nobleman, military leader, diplomat and pretender who lived most of his life in exile in Italy due to the conquest of his homeland by the Ottoman Empire. Constantine sought to establish himself as a leader among the Christian Balkan refugees in Italy and claimed lordship over various former Christian lands in Greece, using the titles Prince of Macedonia, Duke of Achaea and Despot of the Morea. The son of Gjergj Arianiti, an Albanian lord who had fought alongside the Albanian national hero Skanderbeg against the Ottomans, Constantine was taken to Italy for his safety in 1469, after the death of his father. In Italy, Constantine was noticed by Pope Sixtus IV, who provided him with a pension, and he quickly made a successful career for himself. In c. 1489, he married into the Palaeologus-Montferrat family, a branch of the Byzantine imperial Palaiologos dynasty, through marriage to , a probably illegitimate daughter of Boniface III, Marquis of Montferrat. The marriage resulted in Constantine's wealth and status increasing, and also paved the way for his tenure as regent of Montferrat, on behalf of Boniface's young son William IX, from 1495 to 1499. In the early 16th century, Constantine served as a diplomat to the popes and the future Holy Roman Emperor Maximilian I, with both parties finding him to be a talented ambassador. Following his assumption of the titles 'Prince of Macedonia' and 'Duke of Achaea', to which he had no real claim, in the 1490s, Constantine partook in various schemes to organize expeditions against the Ottoman Empire, being involved in at least three separate crusade-related plans throughout his life. At some point between 1502 and 1507, Constantine assumed the title 'Despot of the Morea', previously legitimately used by Andreas Palaiologos, another title which he had no genealogical claim to. Despite his tenuous association with these titles, Constantine adamantly defended his use of them and, as seen through the roles he was expected to play in the various schemes he engaged in, was ready to risk his life to enforce his claims. In 1514 of 1515, Constantine was appointed as the local governor of the town of Fano in the March of Ancona by Pope Leo X. Constantine may have aspired to become a leading figure among the many Balkan refugees in the March of Ancona, but any such dreams did not come to fruition. Instead, papal taxation policies made Constantine, as the governmental representative, disliked, and contemporary writings mock his insistence on his high-sounding titles. He was removed from office by Leo in 1516, following a riot by the locals, but was reinstated by Pope Clement VII in 1524, whereafter Constantine governed Fano from a mountain fortress at Montefiore Conca until his death in 1530. His only son, Arianitto Arianiti, continued his father's pretensions by using the title 'Prince of Macedonia', but relinquished Constantine's other titles. (en)
- Constantin Comnène Arianiti (en italien : Costantino Cominato Arianiti; vers 1456-1530) fut un noble albanais réfugié en Italie où il passa la plus grande partie de sa carrière au service de la papauté tout en tentant comme son père avant lui de rallier les peuples des Balkans pour lutter contre la domination ottomane. Descendant à la fois de familles nobles byzantines et albanaises, Constantin revendiquait plusieurs titres associés à l’Empire byzantin, notamment ceux de « Prince de Macédoine » et de « duc d’Achaïe » qui figurent sur sa tombe, ainsi que de « despote de Morée » auquel il prétendit après la mort d’André Paléologue. (fr)
- コンスタンティノス・コムネノス・アリアニテス (ギリシア語: Κωνσταντῖνος Κομνηνός Ἀριανίτης, Constantine Komnenos Arianites 1456年–1530年) は、アルバニア人のビザンツ貴族。その生涯のほとんどをイタリアで過ごし、教皇に仕えた。 ビザンツ貴族とアルバニア貴族の血を引き、1502年にアンドレアス・パレオロゴスが死去したのちそのモレアス専制公位の継承を主張した。アンドレアス・パレオロゴスは最後のビザンツ皇帝コンスタンティノス11世パレオロゴスの甥で、モレアス専制公とビザンツ皇帝の位の請求権を有しているとみなされていた人物であった。コンスタンティノス・コムネノス・アリアニテスとアンドレアス・パレオロゴスの間に血縁は無い。アンドレアスと異なりコンスタンティノスは皇帝を名乗ることはなく、代わりに「マケドニア公」や「アカイア公」などと名乗った。 コンスタンティノスがこうした地位を請求した根拠としては、かつてビザンツ皇帝を輩出したコムネノス家との関係があること、また皇帝アンドロニコス2世パレオロゴスの子孫で、モンフェッラートに残っていたパレオロゴス家の分家出身であるフランチェスカ・デ・モンフェッラートと結婚したことがあげられる。生涯を通じてコンスタンティノスは反オスマン帝国計画を練り続け、主なものとしては2回にわたるコンスタンティノープル再征服を目的とした十字軍計画への加担が挙げられる。 (ja)
- Costantino Arianiti, detto anche Cominato o Comneno (Durazzo, intorno al 1456 – Montefiore Conca, 8 maggio 1530), è stato un condottiero e capitano di ventura (stradiot) albanese, attivo in Italia. Stemma Arianiti Comneno. (it)
- Константин Коминато Арианити (итал. Constantino Cominato Arianiti: 1457 или 1456, Дуррес — 8 мая 1530, Монтефьоре-Конка, Римини) — албанский военачальник, дипломат из дворянской семьи. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Constantin Comnène Arianiti (en italien : Costantino Cominato Arianiti; vers 1456-1530) fut un noble albanais réfugié en Italie où il passa la plus grande partie de sa carrière au service de la papauté tout en tentant comme son père avant lui de rallier les peuples des Balkans pour lutter contre la domination ottomane. Descendant à la fois de familles nobles byzantines et albanaises, Constantin revendiquait plusieurs titres associés à l’Empire byzantin, notamment ceux de « Prince de Macédoine » et de « duc d’Achaïe » qui figurent sur sa tombe, ainsi que de « despote de Morée » auquel il prétendit après la mort d’André Paléologue. (fr)
- Costantino Arianiti, detto anche Cominato o Comneno (Durazzo, intorno al 1456 – Montefiore Conca, 8 maggio 1530), è stato un condottiero e capitano di ventura (stradiot) albanese, attivo in Italia. Stemma Arianiti Comneno. (it)
- Константин Коминато Арианити (итал. Constantino Cominato Arianiti: 1457 или 1456, Дуррес — 8 мая 1530, Монтефьоре-Конка, Римини) — албанский военачальник, дипломат из дворянской семьи. (ru)
- Ο Κωνσταντίνος Kομνηνός Αριανίτης, Constantine Cominato Arianiti, ιταλικά: Constantino Cominato Arianiti, Αλβανικά : Kostandin Komneni Arianiti, (1456/1457 – 8 Μαΐου 1530) από την Οικογένεια Αριανίτη ήταν Αλβανός του 15ου και 16ου αι. ευγενής, στρατιωτικός ηγέτης, διπλωμάτης και , που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εξόριστος στην Ιταλία λόγω της κατάκτησης της πατρίδας του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να καθιερωθεί ως ηγέτης μεταξύ των χριστιανών Βαλκανίων προσφύγων στην Ιταλία και διεκδίκησε την κυριαρχία σε διάφορα πρώην χριστιανικά εδάφη στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τους τίτλους πρίγκιπας της Μακεδονίας, δούκας της Αχαΐας και δεσπότης του Μορέως. (el)
- Constantine Cominato Arianiti (Italian: Constantino Cominato Arianiti, Albanian: Kostandin Komneni Arianiti; 1456/1457 – 8 May 1530) also known as Constantine Komnenos Arianites, was a 15th and 16th-century Albanian nobleman, military leader, diplomat and pretender who lived most of his life in exile in Italy due to the conquest of his homeland by the Ottoman Empire. Constantine sought to establish himself as a leader among the Christian Balkan refugees in Italy and claimed lordship over various former Christian lands in Greece, using the titles Prince of Macedonia, Duke of Achaea and Despot of the Morea. (en)
- コンスタンティノス・コムネノス・アリアニテス (ギリシア語: Κωνσταντῖνος Κομνηνός Ἀριανίτης, Constantine Komnenos Arianites 1456年–1530年) は、アルバニア人のビザンツ貴族。その生涯のほとんどをイタリアで過ごし、教皇に仕えた。 ビザンツ貴族とアルバニア貴族の血を引き、1502年にアンドレアス・パレオロゴスが死去したのちそのモレアス専制公位の継承を主張した。アンドレアス・パレオロゴスは最後のビザンツ皇帝コンスタンティノス11世パレオロゴスの甥で、モレアス専制公とビザンツ皇帝の位の請求権を有しているとみなされていた人物であった。コンスタンティノス・コムネノス・アリアニテスとアンドレアス・パレオロゴスの間に血縁は無い。アンドレアスと異なりコンスタンティノスは皇帝を名乗ることはなく、代わりに「マケドニア公」や「アカイア公」などと名乗った。 (ja)
|
