| dbo:abstract
|
- يُعرف الأدب الملتزم(French: littérature engagée) بأنه نهج للمؤلف أو الشاعر أو الروائي أو الكاتب المسرحي أو الملحن الذي يلتزم بعمله للدفاع عن وجهة نظر أخلاقية أو سياسية أو اجتماعية أو أيديولوجية أو دينية أو تأكيدها، غالبًا من طريق أعمالهم. ويُعرّف أيضًا بنحو أوسع بأنه من طريق تدخله المباشر على أنه «مثقف»، في الشؤون العامة (كرولي 2018).تاريخيًا، يُقال إن العمل حقق مكانة الالتزام عندما يكون له تأثير اجتماعي سياسي للدفاع عن وجهة النظر المذكورة أعلاه أو تأكيدها. ويحقق هذه الحالة عندما يجري التعرف على أهمية موضوع معين، ويكون له «تفاعل مفتوح مع التاريخ» (غازيوريك وجيمس 2012 صفحة 613). ويُعرّف أيضًا على أنه مؤلف أو مؤلف موسيقي أو شاعر أو كاتب أو كاتب مسرحي ينحاز إلى جانب من أجل اتخاذ إجراء (باترسون 2015). إضافةً إلى ذلك، قيل إن الأدب الملتزم قد ارتفع إلى الشعبية داخل الأوساط الاشتراكية في الخمسينيات مما يتوافق مع خصائص الحركات السياسية القوية ( كان طه حسين في يونيو 1947 أول من استخدم هذا المصطلح في مجلة ليس تيمبس موديرنز، وبالإنجليزية مودرن تايمز ). ثم جرى توجيه هذا المفهوم بعد فترة قصيرة من قبل بعض الكتاب الوجوديين مثل جان بول سارتر الذي استكشف التعريف في عمله «ما الأدب؟»، والمجلة الأدبية اللبنانية «الآداب»، بوصفها أحد أتباع هذا النهج. (ar)
- Als Tendenzliteratur oder Tendenzpoesie bezeichnet man Dichtungen mit propagandistischer Absicht, die eine eindeutige politische Richtung, Ideologie oder Moral erkennen lassen. Die Bezeichnung geht zurück auf die Zeit des Jungen Deutschland und des Vormärz, als man eine leidenschaftlich vertretene politische oder weltanschauliche Orientierung eine „Tendenz“ nannte. Das Wort „Tendenzliteratur“ bildete das deutsche Pendant zu dem etwa gleichzeitig entstandenen französischen Begriff der „littérature engagée“, der als Fremdwort auch im Deutschen verwendet wird. Der Begriff „Tendenzliteratur“ wird seit seiner Entstehung vornehmlich abwertend gebraucht, während man im positiven Sinne eher von „(politisch) engagierter Literatur“ spricht. Vertreter dieser frühen politisch engagierten Literatur sind z. B. die Dichter Ludwig Börne, Wolfgang Menzel, Karl Gutzkow und Georg Herwegh. Als typisches Beispiel kann Herweghs Gedicht Aufruf mit dem berühmten Beginn „Reißt die Kreuze aus der Erden! Alle sollen Schwerter werden, Gott im Himmel wird’s verzeihn“ gelten. Bekannt ist auch Heinrich Heines Spottgedicht auf die zeitgenössischen „Tendenzpoeten“. Etwa seit 1848 geschah eine starke Umwertung der deutschen Tendenzliteratur vom Systemsprengenden zum Systemerhaltenden: Die Abwehrhaltung gegen aristokratische Privilegien und gegen die wirtschaftlichen und kommunikativen Hindernisse der Kleinstaaterei wurden im Umfeld der deutschen Reichsgründung zu einem scheinbar unpolitischen Bekenntnis zum Gemeinsamen erklärt. Erst nach dem Zweiten Weltkrieg konnte sich wiederum eine Tendenzliteratur gegen heftige offizielle Widerstände (vgl. Zürcher Literaturstreit) etablieren. Im Kalten Krieg und in den 1968er Jahren hatte die dissidente politisch engagierte Literatur eine bedeutende Stellung. (de)
- Committed literature (French: littérature engagée) can be defined as an approach of an author, poet, novelist, playwright or composer who commits their work to defend or assert an ethical, political, social, ideological or religious view, most often through their works but also can loosely be defined as being through their direct intervention as an "intellectual", in public affairs (Crowly, 2018). Historically, a work is said to have achieved the status of committed within the sphere of committed literature when it has social of political influence for the defence or assertion of the aforementioned view. It can also achieve this status when the importance on a given subject is recognised and it has "open-ended engagement with contemporary history” (Gasiorek & James, 2012, p. 613). It has also been defined as the author, composer, poet, writer or playwright taking sides in order to take action (Patterson, 2015). Additionally, it has been argued that committed literature rose to popularity within socialist circles within the fifties which aligns with the strong political movements characteristic of the time period. Taha Hussain in June 1947 may have been the first to use the term within his Les Temps Moderns. The concept was then led not long after by some existentialist writers like Jean- Paul Sartre exploring the definition in his work What Is Literature? and Lebanese literary magazine Al Adab as one of the followers of this approach. (en)
- La littérature engagée renvoie en règle générale à la démarche d'un auteur (poète, romancier, dramaturge…) qui défend une cause éthique, politique, sociale ou religieuse, soit par ses œuvres soit par son intervention directe en tant qu'«intellectuel», dans les affaires publiques. Historiquement, on dit d’une œuvre qu’elle est engagée lorsqu'elle présente un certain statut dans la société de son auteur et qu'est reconnue l'importance de sa fonction sur un sujet donné. Par le biais de son texte, un écrivain peut critiquer certains aspects de la société. (fr)
- Powieść tendencyjna (łac. tendentia – skłonność; tendere – kierować) to główna, obok noweli oraz tzw. , forma literacka, charakterystyczna dla wczesnego okresu pozytywizmu, obejmującego w Polsce lata 60. i 70. XIX wieku. Powieść tendencyjna miała przede wszystkim pełnić funkcje wychowawcze, dostarczając czytelnikom słusznych i właściwych, w przekonaniu autora, wzorców postaw i zachowań. Schemat powieści tendencyjnej powrócił w okresie socrealizmu.Elementami konstytutywnymi wzorcowej powieści tendencyjnej były: schematyczne przedstawianie postaci kontrastowych, dobrych i złych, przy czym – co stanowi drugi podstawowy element gatunku – narrator w sposób jednoznaczny i subiektywny opowiadał się za linią postępowania bohatera „pozytywnego”, który całym swoim życiem realizował poprawny scenariusz działania według przyjętego z góry modelu, przenikniętego nade wszystko filantropią i etycznym nastawieniem wobec społeczeństwa. Powieść tendencyjna zmierzała do jednoznacznego wykorzystania wszystkich środków ekspresji dla wykazania słuszności propagowanej tezy. Rezygnowano więc z pogłębionych portretów psychologicznych bohaterów na rzecz idealizowania postaci pozytywnych skontrastowanych z negatywnymi pod każdym względem przeciwnikami ich poglądów. Bohaterowie powieści tendencyjnych byli nieskomplikowani, sprowadzani do właściwie jednej cechy (tzw. „papierowi bohaterowie”). Tendencyjny charakter sprowadzający funkcję literatury do realizacji celów propagandowych obniżał jednak wartość artystyczną utworów. Przykłady powieści tendencyjnych:
* Michał Bałucki, Błyszczące nędze, Siostrzenica księdza proboszcza
* Józef Ignacy Kraszewski, Pałac i folwark, Resurrecturi
* Eliza Orzeszkowa, Pan Graba, , Na prowincji, Marta
* Adam Pług, Oficjalista (pl)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 16372 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdfs:comment
|
- La littérature engagée renvoie en règle générale à la démarche d'un auteur (poète, romancier, dramaturge…) qui défend une cause éthique, politique, sociale ou religieuse, soit par ses œuvres soit par son intervention directe en tant qu'«intellectuel», dans les affaires publiques. Historiquement, on dit d’une œuvre qu’elle est engagée lorsqu'elle présente un certain statut dans la société de son auteur et qu'est reconnue l'importance de sa fonction sur un sujet donné. Par le biais de son texte, un écrivain peut critiquer certains aspects de la société. (fr)
- يُعرف الأدب الملتزم(French: littérature engagée) بأنه نهج للمؤلف أو الشاعر أو الروائي أو الكاتب المسرحي أو الملحن الذي يلتزم بعمله للدفاع عن وجهة نظر أخلاقية أو سياسية أو اجتماعية أو أيديولوجية أو دينية أو تأكيدها، غالبًا من طريق أعمالهم. ويُعرّف أيضًا بنحو أوسع بأنه من طريق تدخله المباشر على أنه «مثقف»، في الشؤون العامة (كرولي 2018).تاريخيًا، يُقال إن العمل حقق مكانة الالتزام عندما يكون له تأثير اجتماعي سياسي للدفاع عن وجهة النظر المذكورة أعلاه أو تأكيدها. ويحقق هذه الحالة عندما يجري التعرف على أهمية موضوع معين، ويكون له «تفاعل مفتوح مع التاريخ» (غازيوريك وجيمس 2012 صفحة 613). ويُعرّف أيضًا على أنه مؤلف أو مؤلف موسيقي أو شاعر أو كاتب أو كاتب مسرحي ينحاز إلى جانب من أجل اتخاذ إجراء (باترسون 2015). إضافةً إلى ذلك، قيل إن الأدب الملتزم قد ارتفع إلى الشعبية داخل الأوساط الاشتراكية في الخمسين (ar)
- Als Tendenzliteratur oder Tendenzpoesie bezeichnet man Dichtungen mit propagandistischer Absicht, die eine eindeutige politische Richtung, Ideologie oder Moral erkennen lassen. Die Bezeichnung geht zurück auf die Zeit des Jungen Deutschland und des Vormärz, als man eine leidenschaftlich vertretene politische oder weltanschauliche Orientierung eine „Tendenz“ nannte. Das Wort „Tendenzliteratur“ bildete das deutsche Pendant zu dem etwa gleichzeitig entstandenen französischen Begriff der „littérature engagée“, der als Fremdwort auch im Deutschen verwendet wird. Der Begriff „Tendenzliteratur“ wird seit seiner Entstehung vornehmlich abwertend gebraucht, während man im positiven Sinne eher von „(politisch) engagierter Literatur“ spricht. (de)
- Committed literature (French: littérature engagée) can be defined as an approach of an author, poet, novelist, playwright or composer who commits their work to defend or assert an ethical, political, social, ideological or religious view, most often through their works but also can loosely be defined as being through their direct intervention as an "intellectual", in public affairs (Crowly, 2018). Historically, a work is said to have achieved the status of committed within the sphere of committed literature when it has social of political influence for the defence or assertion of the aforementioned view. It can also achieve this status when the importance on a given subject is recognised and it has "open-ended engagement with contemporary history” (Gasiorek & James, 2012, p. 613). It has a (en)
- Powieść tendencyjna (łac. tendentia – skłonność; tendere – kierować) to główna, obok noweli oraz tzw. , forma literacka, charakterystyczna dla wczesnego okresu pozytywizmu, obejmującego w Polsce lata 60. i 70. XIX wieku. Powieść tendencyjna miała przede wszystkim pełnić funkcje wychowawcze, dostarczając czytelnikom słusznych i właściwych, w przekonaniu autora, wzorców postaw i zachowań. Schemat powieści tendencyjnej powrócił w okresie socrealizmu.Elementami konstytutywnymi wzorcowej powieści tendencyjnej były: schematyczne przedstawianie postaci kontrastowych, dobrych i złych, przy czym – co stanowi drugi podstawowy element gatunku – narrator w sposób jednoznaczny i subiektywny opowiadał się za linią postępowania bohatera „pozytywnego”, który całym swoim życiem realizował poprawny scenariu (pl)
|
| rdfs:label
|
- الأدب الملتزم (ar)
- Tendenzliteratur (de)
- Committed literature (en)
- Littérature engagée (fr)
- Powieść tendencyjna (pl)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}