| dbo:abstract
|
- الشحنة اللونية أو شحنة اللون (بالإنجليزية: color charge) في فيزياء الجسيمات، هي ميزة للكواركات وغلوونات، ومرتبطة بالتفاعلات القوية للجسيمات في نظرية الديناميكا اللونية الكمومية اختصاراً (QCD). ولدى الشحنة اللونية تشابه مع فكرة الشحنة الكهربائية للجسيمات، لكن وبسبب التعقيدات الرياضياتية للديناميكا اللونية الكمومية، لذا فهناك العديد من الاختلافات التقنية. فاللون للكوارك والغلون لايمت بأي صلة للون الذي تدركه الأبصار. فالاسم غريب نوعاً ما لخاصية لاتكاد تملك أي مظهر على مسافة فوق حجم نواة الذرة. فمصطلح اللون اختير لأن الخاصية المجردة المشار إليها لها ثلاث مظاهر، والتي هي تتناظر مع الألوان الأساسية وهي الأحمر والأخضر والأزرق. وبالمقارنة، فإن الشحنة الكهرومغناطيسية لها شكل واحد بحيث تأخذ القيم الموجبة أو السالبة. بعد ظهور مفهوم الكواركات لأول مرة سنة 1964 بفترة قصيرة، أظهر أوسكار جرينبرج فكرة الشحنة اللونية لشرح كيف يمكن للكواركات التكيف مع بعضها داخل بعض الهادرونات على خلاف حالات الكم المتطابقة وبدون انتهاك مبدأ استبعاد باولي. ثم أصبح هذا المفهوم مقبولاً، فتطورت نظرية الديناميكا اللونية الكمومية منذ السبعينات من القرن الماضي وشكلت بأنها أحد أهم مكونات النموذج القياسي لفيزياء الجسيمات. (ar)
- Barevný náboj, zkráceně též barva, je základním konceptem kvantové chromodynamiky (anglicky Quantum chromodynamics, QCD) – teorie, která popisuje strukturu protonu, neutronu a některých dalších částic, které byly do 60. let 20. století považovány za elementární (přesněji hadronů). Barevný náboj je kvantové číslo, které zajišťuje, že trojice kvarků, z nichž jsou složeny baryony, nebude porušovat Pauliho vylučovací princip. Jediná společná vlastnost, kterou má barevný náboj s pojmem barva v obvyklém smyslu, je, že smísením tří různých barevných nábojů získáme „bezbarvou“ částici. Za normálních podmínek se setkáváme pouze s bezbarvými částicemi, protože za teplot nižších, než je (asi 2 biliony (2.1012) kelvinů) není možná samostatná existence barevně nabitých částic. Kromě tří barevných nábojů (červený, zelený a modrý) existují ještě tři barevné náboje antikvarků (antičervený, antizelený a antimodrý), které umožňují existenci mezonů – částic složených kvarku a antikvarku. Z antikvarků jsou složeny také částice antihmoty – antibaryony. Částice, které nesou barevný náboj, na sebe působí silnou interakcí („silnou“ jadernou silou). Tato interakce drží pohromadě jádra atomů, která by se jinak vlivem elektrických sil okamžitě rozpadla. Silná interakce je zprostředkována výměnou gluonů. (cs)
- El color o càrrega de color és, amb el sabor, un dels dos graus de llibertat que defineixen l'estat d'un quark. Cada classe de quark, és a dir, cada aroma, pot presentar-se en tres estats diferents, que són els colors. A la força nuclear forta el color té un paper similar al que té la càrrega elèctrica a la força electromagnètica. Així, només les partícules que tenen color, o constituïdes per partícules que el tinguin, són sensibles a la força nuclear forta. La càrrega de color va ser introduïda per Yoichiro Nambu, i Murray Gell-Mann per tal de reconciliar l'espectre dels barions amb el teorema d'espín-estadística. A cada quark li podem associar tres colors primaris, que es consideren sovint el vermell, el verd i el blau (alguns prefereixen els primaris a la pintura -groc, vermell i blau- o els primaris al grafisme -groc, magenta i cian-, per exemple) que, com ocorre a les arts plàstiques, en sumar-se formen el no color o l'absència de llum (seria el negre). Aquests colors són arbitraris, escollits per a explicar una teoria, però les partícules no es veuen d'aquests colors. Els antiquarks tenen anticolors ("antivermell", "antiverd" i "antiblau"), que en art serien la suma dels altres dos colors primaris, els colors complementaris o color de màxim contrast. En sumar un color amb un anticolor s'anul·len (color negre). Els quarks estan units entre ells a les partícules (per exemple, en un protó) per mitjà d'una "goma" o gluó, que no té massa ni càrrega elèctrica però pot tenir vuit càrregues de color (o colors) diferents. (ca)
- Kolorŝargo estas kvantuma nombro de kvarkoj kaj gluonoj, kiu difinas iliajn interagojn. Forta nuklea forto estas kuntiro de tri kvarkoj kun tri diferaj kolorŝargoj aŭ de kvarko kaj kontraŭkvarko kun sama kolorŝargo. La nomo kolorŝargo estas donita pro simileco de tiu fenomeno al tri primaraj koloroj - ruĝa, flava kaj blua, kiuj kune donas la blankan. La interagojn de kolorŝargoj studas kvantuma kolordinamiko. (eo)
- Color charge is a property of quarks and gluons that is related to the particles' strong interactions in the theory of quantum chromodynamics (QCD). Color charge exists rather only in equations of physical mathematics than in real space. QCD is a theory acting in the framework of physical mathematics; in real space, which is described by mathematical physics, color charges are absent. The "color charge" of quarks and gluons is completely unrelated to the everyday meanings of color and charge. The term color and the labels red, green, and blue became popular simply because of the loose analogy to the primary colors. Some particles have corresponding antiparticles. A particle with red, green, or blue charge has a corresponding antiparticle in which the color charge must be the anticolor of red, green, and blue, respectively, for the color charge to be conserved in particle–antiparticle creation and annihilation. Particle physicists call these antired, antigreen, and antiblue. All three colors mixed together, or any one of these colors and its complement (or negative), is "colorless" or "white" and has a net color charge of zero. Due to a property of the strong interaction called color confinement, free particles must have a color charge of zero: a baryon is composed of three quarks, which must be one each of red, green, and blue colors; likewise an antibaryon is composed of three antiquarks, one each of antired, antigreen and antiblue. A meson is made from one quark and one antiquark; the quark can be any color, and the antiquark has the matching anticolor. Shortly after the existence of quarks was first proposed in 1964, Oscar W. Greenberg introduced the notion of color charge to explain how quarks could coexist inside some hadrons in otherwise identical quantum states without violating the Pauli exclusion principle. The theory of quantum chromodynamics has been under development since the 1970s and constitutes an important component of the Standard Model of particle physics. (en)
- Die Farbladung, kurz auch Farbe, eines Teilchens ist in der Elementarteilchenphysik eine Größe, die in der Quantenchromodynamik beschreibt, wie sich das Teilchen unter der starken Wechselwirkung verhält. Alle stark wechselwirkenden Teilchen haben Farbe; diese sind im Standardmodell der Teilchenphysik die Quarks und die Gluonen. Alle anderen Elementarteilchen sind farblos. Physikalisch gesprochen befinden sich die Quarks und Gluonen in einer nichttrivialen Darstellung der Symmetriegruppe der Quantenchromodynamik, die anderen Elementarteilchen in der trivialen. Das Konzept wurde 1964 von Oscar Wallace Greenberg sowie unabhängig davon 1965 von Moo-Young Han und Yoichiro Nambu vorgeschlagen. Die Bezeichnung als Farbe ist ebenso irreführend wie die Bezeichnung als Ladung: Weder entspricht die Farbe der Quantenchromodynamik der optischen Farbe eines makroskopischen Objekts, noch ist die Farbladung die Ladung der starken Wechselwirkung. Stattdessen kann Farbe am ehesten in Analogie zum Spin eines Teilchens aufgefasst werden, bei dem ein klassisches Teilchen in der Quantenmechanik als zweikomponentige Wellenfunktion dargestellt wird: In der Beschreibung durch die Quantenchromodynamik hat die Wellenfunktion eines Quarks drei Komponenten, die mit den drei Grundfarben rot, grün und blau bezeichnet werden, die Farben eines Antiquarks entsprechen den drei Antifarben (Sekundärfarben) antirot (cyan), antigrün (magenta) und antiblau (gelb). Gluonen bestehen aus einer Kombination von Farben und Antifarben und werden durch Matrizen im Farbraum beschrieben. Zu der Bezeichnung dieser Eigenschaft als „Farbe“ schreibt der Physik-Nobelpreisträger Richard P. Feynman: „The idiot physicists, unable to come up with any wonderful Greek words anymore, call this type of polarization by the unfortunate name of ‚color,‘ [sic!] which has nothing to do with the color in the normal sense.“ „Diese Physiker-Idioten, unfähig sich irgendwelche wundervollen griechischen Wörter auszudenken, bezeichnen diese Art der Polarisation mit dem unglücklichen Begriff ‚Farbe,‘ [sic!] der nichts mit der Farbe im üblichen Sinn zu tun hat.“ – Richard P. Feynman: QED: The Strange Theory of Light and Matter Die Analogie zwischen optischer Farbe und quantenchromodynamischer Farbe ist folgende: Ebenso wie sich die drei optischen Grundfarben zu weiß addieren, besitzt ein Objekt, das aus Farbe und zugehöriger Antifarbe, aus drei Farben oder aus drei Antifarben zusammengesetzt ist, keine starke Ladung. (de)
- Fisikan kolore karga quarkek eta gluoiek duten propietate bat da, partikula hauen elkarreragin nuklear indartsuarekin lotuta dagoena (QCD) testuinguruan. Honek badu parekotasuna partikulen karga elektrikoaren kontzeptuarekin, baina QCDaren zailtasun matematikoen ondorioz diferentzia tekniko ugari daude bi kontzeptuen artean. Quarken eta gluoien "kolorea"k ez du ikusmenaren bidez nabari daitekeen kolorearekin inongo zerikusirik, baizik eta izen apetatsu bat dela nukleo atomikoaren tamaina baino distantzia handiagoetara ia nabaritu ere egiten ez den propietate batentzat. "Kolore" hitza, deskribatzen duen propietateak hiru itxura izatetik dator (kolore primarioen parekoak) karga elektromagnetikoaren itxura bakarrarekin gertatzen ez den bezala. Quarken existentzia 1964an proposatu eta denbora gutxira kolore karga kontzeptua proposatu zuen quarkak beste era batera berdinak ziren egoeran hadroi batzuren barnean nola existitu zitezkeen Pauliren bazterketa printzipioa betetzen zuten aldi berean azaltzeko. Kontzeptua erabilgarria izan zen. Kromodinamika kuantikoa garatzen aritu da 1970eko hamarkadatik eta osagai garrantzitsu bat da partikulen fisikako eredu estandarrean. (eu)
- En física, la carga de color es un número cuántico de los quarks y los gluones que está relacionada con su interacción fuerte en el contexto de la cromodinámica cuántica (QCD). Esto tiene algunas analogías formales con la noción de carga eléctrica de partículas, pero a causa de las complicaciones matemáticas de la QCD, existen muchas diferencias técnicas (por ejemplo la carga de color no es una magnitud escalar). La carga de color no tiene que ver nada con los colores visibles usuales, sino que simplemente son una forma de llamar y diferenciar los diferentes tipos de una magnitud física asociada a los quarks. (es)
- En physique des particules, la charge de couleur est une propriété des quarks et des gluons, reliée à l'interaction forte, dans le contexte de la chromodynamique quantique. Il est à noter que la « charge de couleur » des quarks et des gluons n'a aucun rapport avec un aspect visuel de la couleur. Le choix du terme couleur est due à une analogie reliant la charge responsable de l'interaction forte entre des particules aux couleurs primaires qui ont été définies pour décrire la vision humaine : rouge, vert, et bleu. Une autre palette possible serait rouge, jaune et bleu, en analogie avec la peinture plutôt qu'avec la lumière, mais l'important dans cette analogie est que le groupement des trois couleurs primaires donne un résultat « blanc », c'est-à-dire non coloré, ou si l'on préfère neutralisé, du point de vue de la charge de couleur. À chaque particule correspond une antiparticule. Une particule de couleur rouge, verte ou bleue a une antiparticule correspondante, dont la couleur sera antirouge, antiverte ou antibleue, respectivement, pour satisfaire la conservation du bilan de la charge de couleur dans les créations et annihilations particule-antiparticule. Une combinaison des trois couleurs, des trois anticouleurs, ou toute combinaison d'une couleur et de son anticouleur complémentaire est donc dite « blanche » ou « sans couleur », et a une charge de couleur nette nulle. Les particules libres sont blanches : les baryons sont composés de trois quarks rouge, vert et bleu (ou d'antiquarks des trois anticouleurs respectives) ; les mésons sont formés d'une paire quark-antiquark où l'antiquark possède l'anticouleur associée à la couleur du quark, de bilan neutre. La charge de couleur diffère de la charge électromagnétique, qui n'a qu'un type de valeur (les charges positive et négative sont de même valeur, et ne diffèrent que par le signe). Peu après la découverte de l'existence des quarks en 1964, on a introduit la notion de charge de couleur pour expliquer comment les quarks pouvaient coexister dans les hadrons dans des états qui sinon sembleraient identiques, et donc continuer de satisfaire le principe d'exclusion de Pauli. Le concept s'est avéré indispensable. La chromodynamique quantique s'est développée depuis les années 1970, et constitue une importante partie du modèle standard en physique des particules. (fr)
- 色荷（しきか）は、強い相互作用を記述する量子色力学に関連するチャージである。カラーチャージ（英: Color charge）、或いは単にカラー、色とも呼ばれる。強い相互作用を受けるクォークと強い相互作用を媒介するグルーオンがカラーを持つ。1960年代にクォークの持つ自由度としてのカラーチャージの導入を同時期に、、南部陽一郎、、が独立して提唱。 (ja)
- 색전하(色電荷, color charge)는 양자 색역학 이론(QCD)에서 입장의 강한 상호작용과 관련하여 쿼크와 글루온이 갖는 속성이다. (ko)
- Nella fisica delle particelle la carica di colore è una proprietà dei quark e dei gluoni nel contesto della cromodinamica quantistica (QCD: quantum chromodynamics), teoria che descrive l'interazione forte. La carica di colore è analoga alla nozione di carica elettrica, ma a causa degli aspetti matematici della QCD vi sono numerose differenze tecniche. Venne proposta da poco dopo aver avanzato l'ipotesi dell'esistenza dei quark nel 1964, per spiegare come essi, pur avendo caratteristiche identiche, possano coabitare negli adroni senza contraddire il principio di esclusione di Pauli. Il "colore" di quark e gluoni non ha nulla a che vedere con i colori percepiti dall'occhio umano: si tratta semplicemente di un termine scelto a caso tra i tanti possibili per indicare una proprietà che si manifesta soltanto al di sotto delle dimensioni del nucleo atomico. (it)
- In de deeltjesfysica is kleurlading een eigenschap van quarks en gluonen, die gerelateerd is aan de sterke wisselwerking van de deeltjes in de theorie van kwantumchromodynamica (QCD). Kleurlading heeft analogieën met de notie van elektrische lading van de deeltjes, maar vanwege de wiskundige complicaties van QCD zijn er veel technische verschillen. De "kleur" van quarks en gluonen staat volledig los van visuele perceptie van kleur. Het is een grillig gekozen naam voor een eigenschap die zich bijna niet manifesteert bij afstanden boven de grootte van een atoomkern. De term kleur werd gekozen omdat de abstracte eigenschap, waaraan deze term refereert, betrekking heeft op drie aspecten, dit naar analogie met de drie primaire kleuren rood, groen en blauw. Ter vergelijking: elektromagnetische lading heeft één enkel aspect, dat de waarden positief of negatief kan aannemen. In 1964, kort nadat het bestaan van quarks voor het eerst werd voorgesteld, introduceerde het begrip "kleurlading" om uit te leggen hoe quarks binnen een aantal hadronen in naast elkaar kunnen bestaan zonder het uitsluitingsprincipe van Pauli te overtreden. Het concept bleek nuttig te zijn. De theorie van de kwantumchromodynamica is sinds de jaren 1970 in ontwikkeling en vormt een belangrijk onderdeel van het standaardmodel van de deeltjesfysica. (nl)
- Ładunek kolorowy, kolor – liczba kwantowa wprowadzona, by rozróżnić kwarki znajdujące się w tym samym stanie spinowym. Wbrew nazwie, kolor nie ma on nic wspólnego z kolorem (barwą) w sensie optycznym. Reguła Pauliego nie pozwala, by trzy jednakowe kwarki tworzyły struktury barionowe, zatem kwarki te muszą się różnić – cechę różnicującą nazwano kolorem. Istnieją trzy rodzaje ładunków kolorowych: czerwony, zielony i niebieski (te nazwy są czysto umowne i nie mają nic wspólnego ze zwykłymi kolorami, postrzeganymi wzrokiem) oraz odpowiadające im „antykolory” dla antykwarków. Ładunek kolorowy jest źródłem nowego pola, generującego nowy typ oddziaływań między kwarkami. Kwantami tego pola są gluony. Wymiana gluonów pomiędzy kwarkami w hadronie (nazywana silnym oddziaływaniem jądrowym) wiąże kwarki w nierozerwalną całość. Silne oddziaływania jądrowe zachodzą tylko na bardzo małych odległościach rzędu 10−15 m. Efektem tego jest niestabilność jąder pierwiastków o liczbie atomowej większej od 92 (rozmiary takiego jądra atomowego są za duże, by oddziaływanie silne utrzymało je w całości). Podczas oddziaływania silnego kwarki zmieniają swój kolor poprzez wymianę gluonów, niosących ze sobą kolor i antykolor. Ładunek kolorowy cząstek złożonych z kwarków wynosi 0, a zatem wypadkowy ładunek kolorowy cząstki musi być równy zeru. Inaczej mówiąc, cząstki posiadające ładunek kolorowy nie mogą występować w przyrodzie samodzielnie. Bariony (np. proton i neutron) składają się z trzech kwarków o różnych kolorach, a mezony z kwarka, mającego określony kolor, i antykwarka, mającego odpowiadający mu antykolor. Dzięki temu bariony i mezony są kolorowo obojętne (bezbarwne). Teoria oddziaływań związanych z ładunkiem kolorowym nosi nazwę chromodynamiki kwantowej. (pl)
- Färgladdning är ett begrepp inom kvantkromodynamiken och är den laddning som förmedlas av den starka växelverkan – eller den starka kraften – den kraft som håller samman partiklar som består av kvarkar (och därför även atomkärnor). De färgladdade partiklar man känner till är förutom de sex olika kvarkarna även de gluoner som förmedlar kraften (jämför med fotonens roll inom elektromagnetismen). Det faktum att gluonerna, i motsats till elektromagnetismens fotoner, även bär den laddning de förmedlar leder till en del unika egenskaper hos den starka kraften. Kvarkar kan t.ex. inte förekomma fria utan ses endast i partiklar som är "vita" (färgneutrala), det vill säga antingen som kombinationer av tre kvarkar med tre olika färger (baryoner som protonen och neutronen), eller en kombination av en kvark med en antikvark av motsatt färg (mesoner). Nyligen (2015) har dessutom partiklar innehållandes fem stycken kvarkar identifierats men även då måste kvarkarna vara kombinerade på ett sådant sätt att den resulterande partikeln är färgneutral . Färgladdningen förekommer i tre olika varianter: röd, grön och blå. Dessutom finns det antikvarkar med färgerna antiblå, antigrön och antiröd. Färgbegreppet används bara som konvention, och har inget samband med färg som visuellt fenomen. (sv)
- Na física de partículas, carga de cor é uma propriedade de quarks e glúons que está relacionada com a força forte existente entre eles, no contexto da cromodinâmica quântica. Existem muitas analogias entre a carga de cor e a carga elétrica, contudo existem algumas importantes diferenças e complicações adicionais. A cor de um quark um glúon em nada tem que ver com o conceito tradicional de cor, tratando-se apenas de uma analogia. Pode-se convencionar que as três cores existentes são o vermelho, o azul e o verde. Além disso, a representação matemática da carga de cor se dá através de um Grupo não-abeliano, SU(3), enquanto a carga elétrica é representada por um grupo abeliano. Para cada cor existe uma anticor; antivermelho, antiazul e antiverde (ou, e respectivamente, ciano, amarelo e magenta). Essas "anticores" são encontradas nos antiquarks, que são partículas de Antimatéria. O físico Oscar W. Greenberg introduziu a carga de cor em 1964, para explicar como os quarks (que são férmions) poderiam existir dentro dos átomos sem violar o Princípio de exclusão de Pauli. Até hoje, a carga de cor é considerada um dos conceitos mais importantes do Modelo padrão da Física de partículas. Acredita-se que partículas com carga de cor (ou anticor) não consigam existir livres na natureza, apenas combinadas de modo que suas cargas se anulem, formando uma partícula "branca" ou "sem cor". Esse fenômeno é chamado Confinamento.
* Campos cromodinâmica devido a cargas de cor, estes são combinações neutras / "pouca cor".
* Cores do Quark .
* Cores do Antiquark. (pt)
- Цветовой заряд — квантовое число, в квантовой хромодинамике, приписываемое глюонам и кваркам. Эти элементарные частицы взаимодействуют между собой подобно тому, как взаимодействуют между собой электрические заряды, однако, в отличие от электрических зарядов, у которых два знака, цветов три. Их называют «красным» (r), «зелёным» (g) и «синим» (b), но эти названия не имеют никакого отношения к цветам, которые мы видим в повседневной жизни. Для каждого цвета существует также антицвет: «антикрасный», «антизелёный» и «антисиний». Концепция цветов была предложена при создании квантовой хромодинамики для того, чтобы объяснить, каким образом в нуклонах могут сосуществовать кварки с одинаковыми квантовыми числами, не нарушая принципа Паули. Кварки, из которых состоят барионы и мезоны, имеют свой цвет. Барионы состоят из трёх кварков разных цветов, наложение которых образует бесцветную, или «белую», частицу. Мезоны состоят из кварка и антикварка одинаковых цветов, точнее, цвета и антицвета, что в сумме тоже образует бесцветные частицы.
* Цвета кварков (красный, зелёный, синий) в комбинации дают бесцветный барион.
* Цвета антикварка (антикрасный, антизелёный, антисиний) в комбинации также дают бесцветную античастицу. Ситуация с глюонами сложнее, цветные заряды глюонов характеризуются различными комбинациями цветов и антицветов. Всего существует 8 глюонов: 6 цветных и 2 бесцветных. Цветные глюоны: Бесцветные глюоны: (ru)
- Кольоровий заряд — квантове число, яке в квантовій хромодинаміці приписується глюонам і кваркам, і виступає характеристикою сильної взаємодії. Розрізняють три кольори та три антикольри. Слово "колір" було використано за аналогією зі сприйняттям світла оком людини, кольори в даному сенсі не мають нічого спільного із видимим електромагнітним випромінюванням. Наявність у частинки кольору визначає її здатність до сильної взаємодії, подібно до того, як електричний заряд та слабкий ізоспін характеризують здатність до електромагнітної та слабкої взаємодій. Концепція кольорів витікає із наочної інтерпретації взаємодії в рамках групи SU(3). Колір, як додаткове квантове число, пояснює можливість співіснування кварків, решта квантових чисел яких однакова, в адронах. Принцип Паулі забороняє одночасне знаходження двох ферміонів, кварків зокрема, в одному квантовому стані. Завдяки властивості конфайнменту, всі спостережувані частинки мають бути "білими", іншими словами, алгебраїчна сума всіх кольорів системи має дорівнювати нулю. Таким чином, структурою із найменшою кількістю кварків є пара кварк-антикварк, яка утворює мезон. Три зв'язані кварки (антикварки) різних кольорів утворюють баріон (антибаріон). Гіпотетично можуть існувати аналогічні чотирикваркові та п’ятикваркові структури, хоча надійне експериментальне підтвердження цього факту досі відсутнє. Щодо глюонів, вони описуються спряженою групою SU(3). Кожному глюону можна поставити у відповідність матрицю Гелл-Манна, таким чином розрізняють вісім кольорових станів глюону, які є комбінаціями кольорів та антикольорів.
* Кольори кварків (червоний, зелений, синій) в комбінації дають безколірний баріон.
* Кольори антикварків (античервоний, антизелений, антисиній) у комбінації також дають безколірну античастинку. (uk)
- 粒子物理學中，色荷（英語：color charge）是夸克與膠子的一種性質，在量子色動力學（QCD）的架構底下，與它們之間的強交互作用有關。色荷與粒子的電荷呈類比關係，但因為QCD的數學複雜性，色荷與電荷有許多技術上的不同。夸克與膠子的「顏色」與視覺上的色彩無關，而僅僅是對於一種表現上幾乎不超過原子核大小範圍的性質的一項奇特名稱。「顏色」這個詞單純是因為色荷有三種類形，類比於三原色；相對地，電荷就只有一種類型（但其中尚有正負之分）。 1964年，夸克的存在被提出之後不久，（Oscar Greenberg）引入了色荷的概念，試圖解釋幾個夸克如何能夠共同組成強子，處於在其它方面完全相同的狀態但卻仍滿足泡利不相容原理。這概念後來證實有用並且成為夸克模型的一部分。此後從1970年代，QCD開始發展，並構成粒子物理學中標準模型的重要成份。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Kolorŝargo estas kvantuma nombro de kvarkoj kaj gluonoj, kiu difinas iliajn interagojn. Forta nuklea forto estas kuntiro de tri kvarkoj kun tri diferaj kolorŝargoj aŭ de kvarko kaj kontraŭkvarko kun sama kolorŝargo. La nomo kolorŝargo estas donita pro simileco de tiu fenomeno al tri primaraj koloroj - ruĝa, flava kaj blua, kiuj kune donas la blankan. La interagojn de kolorŝargoj studas kvantuma kolordinamiko. (eo)
- 色荷（しきか）は、強い相互作用を記述する量子色力学に関連するチャージである。カラーチャージ（英: Color charge）、或いは単にカラー、色とも呼ばれる。強い相互作用を受けるクォークと強い相互作用を媒介するグルーオンがカラーを持つ。1960年代にクォークの持つ自由度としてのカラーチャージの導入を同時期に、、南部陽一郎、、が独立して提唱。 (ja)
- 색전하(色電荷, color charge)는 양자 색역학 이론(QCD)에서 입장의 강한 상호작용과 관련하여 쿼크와 글루온이 갖는 속성이다. (ko)
- 粒子物理學中，色荷（英語：color charge）是夸克與膠子的一種性質，在量子色動力學（QCD）的架構底下，與它們之間的強交互作用有關。色荷與粒子的電荷呈類比關係，但因為QCD的數學複雜性，色荷與電荷有許多技術上的不同。夸克與膠子的「顏色」與視覺上的色彩無關，而僅僅是對於一種表現上幾乎不超過原子核大小範圍的性質的一項奇特名稱。「顏色」這個詞單純是因為色荷有三種類形，類比於三原色；相對地，電荷就只有一種類型（但其中尚有正負之分）。 1964年，夸克的存在被提出之後不久，（Oscar Greenberg）引入了色荷的概念，試圖解釋幾個夸克如何能夠共同組成強子，處於在其它方面完全相同的狀態但卻仍滿足泡利不相容原理。這概念後來證實有用並且成為夸克模型的一部分。此後從1970年代，QCD開始發展，並構成粒子物理學中標準模型的重要成份。 (zh)
- الشحنة اللونية أو شحنة اللون (بالإنجليزية: color charge) في فيزياء الجسيمات، هي ميزة للكواركات وغلوونات، ومرتبطة بالتفاعلات القوية للجسيمات في نظرية الديناميكا اللونية الكمومية اختصاراً (QCD). ولدى الشحنة اللونية تشابه مع فكرة الشحنة الكهربائية للجسيمات، لكن وبسبب التعقيدات الرياضياتية للديناميكا اللونية الكمومية، لذا فهناك العديد من الاختلافات التقنية. فاللون للكوارك والغلون لايمت بأي صلة للون الذي تدركه الأبصار. فالاسم غريب نوعاً ما لخاصية لاتكاد تملك أي مظهر على مسافة فوق حجم نواة الذرة. فمصطلح اللون اختير لأن الخاصية المجردة المشار إليها لها ثلاث مظاهر، والتي هي تتناظر مع الألوان الأساسية وهي الأحمر والأخضر والأزرق. وبالمقارنة، فإن الشحنة الكهرومغناطيسية لها شكل واحد بحيث تأخذ القيم الموجبة أو السالبة. (ar)
- El color o càrrega de color és, amb el sabor, un dels dos graus de llibertat que defineixen l'estat d'un quark. Cada classe de quark, és a dir, cada aroma, pot presentar-se en tres estats diferents, que són els colors. A la força nuclear forta el color té un paper similar al que té la càrrega elèctrica a la força electromagnètica. Així, només les partícules que tenen color, o constituïdes per partícules que el tinguin, són sensibles a la força nuclear forta. (ca)
- Barevný náboj, zkráceně též barva, je základním konceptem kvantové chromodynamiky (anglicky Quantum chromodynamics, QCD) – teorie, která popisuje strukturu protonu, neutronu a některých dalších částic, které byly do 60. let 20. století považovány za elementární (přesněji hadronů). Barevný náboj je kvantové číslo, které zajišťuje, že trojice kvarků, z nichž jsou složeny baryony, nebude porušovat Pauliho vylučovací princip. Jediná společná vlastnost, kterou má barevný náboj s pojmem barva v obvyklém smyslu, je, že smísením tří různých barevných nábojů získáme „bezbarvou“ částici. Za normálních podmínek se setkáváme pouze s bezbarvými částicemi, protože za teplot nižších, než je (asi 2 biliony (2.1012) kelvinů) není možná samostatná existence barevně nabitých částic. (cs)
- Die Farbladung, kurz auch Farbe, eines Teilchens ist in der Elementarteilchenphysik eine Größe, die in der Quantenchromodynamik beschreibt, wie sich das Teilchen unter der starken Wechselwirkung verhält. Alle stark wechselwirkenden Teilchen haben Farbe; diese sind im Standardmodell der Teilchenphysik die Quarks und die Gluonen. Alle anderen Elementarteilchen sind farblos. Physikalisch gesprochen befinden sich die Quarks und Gluonen in einer nichttrivialen Darstellung der Symmetriegruppe der Quantenchromodynamik, die anderen Elementarteilchen in der trivialen. Das Konzept wurde 1964 von Oscar Wallace Greenberg sowie unabhängig davon 1965 von Moo-Young Han und Yoichiro Nambu vorgeschlagen. (de)
- Color charge is a property of quarks and gluons that is related to the particles' strong interactions in the theory of quantum chromodynamics (QCD). Color charge exists rather only in equations of physical mathematics than in real space. QCD is a theory acting in the framework of physical mathematics; in real space, which is described by mathematical physics, color charges are absent. (en)
- Fisikan kolore karga quarkek eta gluoiek duten propietate bat da, partikula hauen elkarreragin nuklear indartsuarekin lotuta dagoena (QCD) testuinguruan. Honek badu parekotasuna partikulen karga elektrikoaren kontzeptuarekin, baina QCDaren zailtasun matematikoen ondorioz diferentzia tekniko ugari daude bi kontzeptuen artean. Quarken eta gluoien "kolorea"k ez du ikusmenaren bidez nabari daitekeen kolorearekin inongo zerikusirik, baizik eta izen apetatsu bat dela nukleo atomikoaren tamaina baino distantzia handiagoetara ia nabaritu ere egiten ez den propietate batentzat. "Kolore" hitza, deskribatzen duen propietateak hiru itxura izatetik dator (kolore primarioen parekoak) karga elektromagnetikoaren itxura bakarrarekin gertatzen ez den bezala. (eu)
- En física, la carga de color es un número cuántico de los quarks y los gluones que está relacionada con su interacción fuerte en el contexto de la cromodinámica cuántica (QCD). Esto tiene algunas analogías formales con la noción de carga eléctrica de partículas, pero a causa de las complicaciones matemáticas de la QCD, existen muchas diferencias técnicas (por ejemplo la carga de color no es una magnitud escalar). (es)
- En physique des particules, la charge de couleur est une propriété des quarks et des gluons, reliée à l'interaction forte, dans le contexte de la chromodynamique quantique. Il est à noter que la « charge de couleur » des quarks et des gluons n'a aucun rapport avec un aspect visuel de la couleur. Le choix du terme couleur est due à une analogie reliant la charge responsable de l'interaction forte entre des particules aux couleurs primaires qui ont été définies pour décrire la vision humaine : rouge, vert, et bleu. Une autre palette possible serait rouge, jaune et bleu, en analogie avec la peinture plutôt qu'avec la lumière, mais l'important dans cette analogie est que le groupement des trois couleurs primaires donne un résultat « blanc », c'est-à-dire non coloré, ou si l'on préfère neutrali (fr)
- Nella fisica delle particelle la carica di colore è una proprietà dei quark e dei gluoni nel contesto della cromodinamica quantistica (QCD: quantum chromodynamics), teoria che descrive l'interazione forte. La carica di colore è analoga alla nozione di carica elettrica, ma a causa degli aspetti matematici della QCD vi sono numerose differenze tecniche. Venne proposta da poco dopo aver avanzato l'ipotesi dell'esistenza dei quark nel 1964, per spiegare come essi, pur avendo caratteristiche identiche, possano coabitare negli adroni senza contraddire il principio di esclusione di Pauli. (it)
- In de deeltjesfysica is kleurlading een eigenschap van quarks en gluonen, die gerelateerd is aan de sterke wisselwerking van de deeltjes in de theorie van kwantumchromodynamica (QCD). Kleurlading heeft analogieën met de notie van elektrische lading van de deeltjes, maar vanwege de wiskundige complicaties van QCD zijn er veel technische verschillen. De "kleur" van quarks en gluonen staat volledig los van visuele perceptie van kleur. Het is een grillig gekozen naam voor een eigenschap die zich bijna niet manifesteert bij afstanden boven de grootte van een atoomkern. De term kleur werd gekozen omdat de abstracte eigenschap, waaraan deze term refereert, betrekking heeft op drie aspecten, dit naar analogie met de drie primaire kleuren rood, groen en blauw. Ter vergelijking: elektromagnetische l (nl)
- Na física de partículas, carga de cor é uma propriedade de quarks e glúons que está relacionada com a força forte existente entre eles, no contexto da cromodinâmica quântica. Existem muitas analogias entre a carga de cor e a carga elétrica, contudo existem algumas importantes diferenças e complicações adicionais. A cor de um quark um glúon em nada tem que ver com o conceito tradicional de cor, tratando-se apenas de uma analogia. Pode-se convencionar que as três cores existentes são o vermelho, o azul e o verde.
*
* Cores do Quark .
* Cores do Antiquark. (pt)
- Ładunek kolorowy, kolor – liczba kwantowa wprowadzona, by rozróżnić kwarki znajdujące się w tym samym stanie spinowym. Wbrew nazwie, kolor nie ma on nic wspólnego z kolorem (barwą) w sensie optycznym. Reguła Pauliego nie pozwala, by trzy jednakowe kwarki tworzyły struktury barionowe, zatem kwarki te muszą się różnić – cechę różnicującą nazwano kolorem. Istnieją trzy rodzaje ładunków kolorowych: czerwony, zielony i niebieski (te nazwy są czysto umowne i nie mają nic wspólnego ze zwykłymi kolorami, postrzeganymi wzrokiem) oraz odpowiadające im „antykolory” dla antykwarków. (pl)
- Цветовой заряд — квантовое число, в квантовой хромодинамике, приписываемое глюонам и кваркам. Эти элементарные частицы взаимодействуют между собой подобно тому, как взаимодействуют между собой электрические заряды, однако, в отличие от электрических зарядов, у которых два знака, цветов три. Их называют «красным» (r), «зелёным» (g) и «синим» (b), но эти названия не имеют никакого отношения к цветам, которые мы видим в повседневной жизни. Для каждого цвета существует также антицвет: «антикрасный», «антизелёный» и «антисиний».
*
* Цветные глюоны: Бесцветные глюоны: (ru)
- Färgladdning är ett begrepp inom kvantkromodynamiken och är den laddning som förmedlas av den starka växelverkan – eller den starka kraften – den kraft som håller samman partiklar som består av kvarkar (och därför även atomkärnor). De färgladdade partiklar man känner till är förutom de sex olika kvarkarna även de gluoner som förmedlar kraften (jämför med fotonens roll inom elektromagnetismen). Det faktum att gluonerna, i motsats till elektromagnetismens fotoner, även bär den laddning de förmedlar leder till en del unika egenskaper hos den starka kraften. Kvarkar kan t.ex. inte förekomma fria utan ses endast i partiklar som är "vita" (färgneutrala), det vill säga antingen som kombinationer av tre kvarkar med tre olika färger (baryoner som protonen och neutronen), eller en kombination av en (sv)
- Кольоровий заряд — квантове число, яке в квантовій хромодинаміці приписується глюонам і кваркам, і виступає характеристикою сильної взаємодії. Розрізняють три кольори та три антикольри. Слово "колір" було використано за аналогією зі сприйняттям світла оком людини, кольори в даному сенсі не мають нічого спільного із видимим електромагнітним випромінюванням. Щодо глюонів, вони описуються спряженою групою SU(3). Кожному глюону можна поставити у відповідність матрицю Гелл-Манна, таким чином розрізняють вісім кольорових станів глюону, які є комбінаціями кольорів та антикольорів.
*
* (uk)
|
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
