| dbo:abstract
|
- Ein chemischer Garten ist ein Schauexperiment, bei dem in eine wässrige Lösung von Natriumsilicat verschiedene farbige Schwermetallsalze gegeben werden. Die Ionen der Schwermetalle reagieren an der Grenzfläche zu schwer löslichen farbigen Silikaten. Verwendet man große Kristalle der Schwermetallsalze, ergeben sich teils skurrile Gebilde mit fraktalem Aussehen. Die Formgebung resultiert daher, dass die Grenzfläche zwischen dem Schwermetallsalz bzw. dessen konzentrierter Lösung und dem Wasserglas als semipermeable Membran (Niederschlagsmembran) wirkt und durch Osmose Wasser einströmen kann. Daher dehnt sich die Membran aus und platzt unter Umständen. Da die Salzdichte an der Spitze des Gebildes am niedrigsten ist, wächst es hauptsächlich nach oben. Verästelungen zu den Seiten finden aber auch statt, sodass eine pflanzenähnliche Struktur resultiert. Salze, die verwendet werden können, sind z. B.
* Alaun (Kaliumaluminiumsulfat) – weiß
* Kupfersulfat – blau
* Chrom(III)-chlorid – grün
* Nickelsulfat – grün
* Eisen(II)-sulfat – grün
* Eisen(III)-chlorid – orangebraun
* Cobaltchlorid – violett (de)
- A chemical garden is a set of complex biological-looking structures created by mixing inorganic chemicals. Chemical gardening is an experiment in chemistry usually performed by adding metal salts, such as copper sulfate or cobalt(II) chloride, to an aqueous solution of sodium silicate (otherwise known as waterglass). This results in the growth of plant-like forms in minutes to hours. The chemical garden was first observed and described by Johann Rudolf Glauber in 1646. In its original form, the chemical garden involved the introduction of ferrous chloride (FeCl2) crystals into a solution of potassium silicate (K2SiO3). (en)
- Un jardin chimique est une expérience chimique dans laquelle des ions métalliques à faible doses sont noyés dans une solution de silicate de sodium et d'eau. Ces métaux sous l'action de la solution par réaction vont se solidifier différemment et créer des structures solides dans la solution. À la fin de la réaction (incomplète car il y a trop de solution), on peut y observer des colonnes de type stalagmite, de fins brins verticaux de type brins d'herbe ou encore des structures fibrées ou spongieuses. Tous les métaux réagissent différemment et forment des structures caractéristiques qui leur sont propres, avec une ou des couleurs caractéristiques. Ces expériences furent remarquées dans le cadre de la biologie par Stéphane Leduc dans les années 1900, dans lesquelles on pensait qu'il n'y avait qu'un pas avec la relation de la formation de la vie. En effet, la réaction démarre instantanément après introduction des réactifs et est rapide, de l'ordre de quelques minutes et les structures semblent se construire à une vitesse surprenante. Les jardins chimiques furent assez vite oubliés car ceux-ci ne délivrent aucun rapport avec la vie ni à sa formation, il s'agit uniquement de métaux qui réagissent avec une solution, ce qui équivaut à une réaction simple, et forment des créations inertes. Néanmoins, pour leurs qualités esthétiques, ils continuent à être créés, les produits nécessaires à une création d'un jardin chimique se trouvant dans le commerce. En effet il est possible de mêler plusieurs métaux dans la même solution pour mélanger les structures entre elles et ainsi former d'étonnantes créations. (fr)
- Taman kimia adalah sebuah eksperimen dalam bidang kimia yang biasanya dilakukan dengan menambahkan garam-garam metal, seperti atau kobalt(II) klorida, ke sebuah cairan (juga disebut kaca air). Ini menghasilkan pertumbuhan bentuk mirip tanaman dalam hitungan menit atau jam. Taman kimia mula-mula diamati dan dideskripsikan oleh Johann Rudolf Glauber pada 1646. (in)
- ケミカル・ガーデンは化学の実験である。 (ja)
- Il giardino chimico è un esperimento di chimica che si effettua normalmente aggiungendo sali metallici solidi come il solfato di rame(II) o il cloruro di cobalto(II) ad una soluzione di silicato di sodio (anche nota come vetro solubile). In breve tempo si osserva la formazione e la crescita di strutture solide, colorate a seconda del metallo, con una forma che può assomigliare a quella di vegetali. Il giardino chimico fu osservato e descritto per la prima volta da Johann Rudolph Glauber nel 1646. Nella sua forma originale venivano aggiunti cristalli di ) ad una soluzione di silicato di potassio. La formazione del giardino chimico si basa sul fatto che la maggior parte dei metalli di transizione forma silicati colorati e insolubili in acqua. Il meccanismo di formazione è il seguente. Inizialmente i cristalli di sale metallico (ad. es. cloruro di cobalto) iniziano a sciogliersi nella soluzione acquosa. I cationi di cobalto disciolto reagiscono subito con l'anione silicato formando silicato di cobalto insolubile. Questo solido forma attorno ai cristalli di sale metallico una membrana semipermeabile che può essere attraversata solo da molecole di acqua. Dato che la forza ionica della soluzione di cobalto entro la membrana è maggiore di quella della soluzione esterna di silicato, si crea una pressione osmotica all'interno della membrana, che finisce col causare la rottura della membrana. I cationi cobalto fuoriescono dal buco formatosi e reagiscono con gli anioni silicato formando nuovo solido. In questo modo il processo di crescita del solido continua nel recipiente e si formano strutture che possono assomigliare a vegetali; il colore del solido dipende dal metallo usato. Le forme solide che si formano tendono a crescere verso l'alto, perché la pressione sul fondo del recipiente è maggiore che verso la superficie. La formazione del giardino chimico può sembrare solo un esperimento divertente, ma è stata studiata anche in modo serio. Questa chimica è collegata alla reazione di presa del cemento, e anche alla corrosione di superfici di acciaio, dove si possono formare strutture tubolari. (it)
- De chemische tuin is een populaire demonstratie in de anorganische chemie. (nl)
- Chemiczny ogród – doświadczenie chemiczne polegające na dodaniu soli metali przejściowych, np. siarczanu miedzi lub chlorku kobaltu do wodnego roztworu krzemianu sodu, bardziej znanego jako szkło wodne. Wizualnym efektem eksperymentu jest spontaniczne tworzenie się w roztworze kolorowych wykwitów o kształtach kojarzących się z szybko rosnącymi roślinami. Pierwszy udokumentowany chemiczny ogród został wykonany i zaobserwowany przez Johanna Rudolfa Glaubera w 1646 roku. Powstał przy użyciu kryształków chlorku żelaza(II) (FeCl2) wrzuconych do roztworu metakrzemianu potasu (K2SiO3). Mechanizm eksperymentu jest następujący:
* kryształy soli wrzucone do szkła wodnego stopniowo się rozpuszczają i ulegają dysocjacji elektrolitycznej;
* powstałe w ten sposób kationy metalu przejściowego reagują natychmiast z anionami krzemianowymi w dość złożonej reakcji wymiany, w wyniku czego wokół rozpuszczających się kryształków soli powstaje otoczka półprzepuszczalnej membrany nierozpuszczalnego krzemianu metalu przejściowego;
* ze względu na to, że wewnątrz otoczki panuje większe stężenie kationów metalu niż na zewnątrz, do wnętrza zasysana jest woda na skutek zjawiska osmozy;
* w rezultacie otoczka jest najpierw rozciągana, a następnie pęka;
* w miejscu pęknięć kationy metalu mogą swobodnie przenikać do roztworu i reagować z kolejnymi porcjami szkła wodnego, w wyniku czego powstają kolejne "bąble" otoczki krzemianowej, "pączkujące" z pierwotnej otoczki;
* rozrastająca się błona krzemianowa "rośnie" od dołu, gdyż wrzucone kryształy opadają na dno zanim zaczną się rozpuszczać;
* raz rozpoczęty wzrost błony ma tendencję do "wzrostu do góry", gdyż pękanie bąbli krzemianowych zachodzi łatwiej od góry, ponieważ ciśnienie hydrostatyczne wewnątrz każdej cieczy maleje w kierunku ku górze, bąble zatem łatwiej rozrywają się w wyższych partiach roztworu niż w dolnych. Barwa "roślin" w chemicznym ogrodzie zależy od kationu użytego metalu przejściowego. Szczególnie atrakcyjny wizualnie efekt daje zastosowanie kilku soli różnych metali przejściowych naraz, gdyż wówczas powstaje wielobarwny ogród. Mimo że sama reakcja chemicznego ogrodu nie ma żadnego praktycznego znaczenia, stanowi ona dobry model innych procesów z użyciem szkła wodnego (np. krzepnięcia niektórych gatunków cementu) i dlatego była dość szczegółowo badana. (pl)
- Хімічний сад (англ. Chemical garden)— це експеримент у хімії, який звичайно виконується шляхом додавання солей металів, таких як сульфат міді або хлорид кобальту(II) у водний розчин силікату натрію (інакше відомий як рідке скло). Це призводить до зростання схожих на рослини форм протягом декількох хвилин чи годин. Хімічний сад вперше спостерігав і описав Йоганн Рудольф Глаубер в 1646 році. Первісний хімічний сад був наслідком введення кристалів хлориду заліза (FeCl2) у розчин силікату калію (K2SiO3). (uk)
- 水中花園，又稱化學花園、矽膠花園，是一個化學課堂實驗。该实验通常是将金属盐类加入硅酸钠水溶液中，最后形成的结晶具纤维结构，外观仿如植物。 (zh)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 11980 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:date
| |
| dbp:reason
|
- Should the denser fluid cause a downward effect, not upward? (en)
- Why won't it crystallize - explain further (en)
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Taman kimia adalah sebuah eksperimen dalam bidang kimia yang biasanya dilakukan dengan menambahkan garam-garam metal, seperti atau kobalt(II) klorida, ke sebuah cairan (juga disebut kaca air). Ini menghasilkan pertumbuhan bentuk mirip tanaman dalam hitungan menit atau jam. Taman kimia mula-mula diamati dan dideskripsikan oleh Johann Rudolf Glauber pada 1646. (in)
- ケミカル・ガーデンは化学の実験である。 (ja)
- De chemische tuin is een populaire demonstratie in de anorganische chemie. (nl)
- Хімічний сад (англ. Chemical garden)— це експеримент у хімії, який звичайно виконується шляхом додавання солей металів, таких як сульфат міді або хлорид кобальту(II) у водний розчин силікату натрію (інакше відомий як рідке скло). Це призводить до зростання схожих на рослини форм протягом декількох хвилин чи годин. Хімічний сад вперше спостерігав і описав Йоганн Рудольф Глаубер в 1646 році. Первісний хімічний сад був наслідком введення кристалів хлориду заліза (FeCl2) у розчин силікату калію (K2SiO3). (uk)
- 水中花園，又稱化學花園、矽膠花園，是一個化學課堂實驗。该实验通常是将金属盐类加入硅酸钠水溶液中，最后形成的结晶具纤维结构，外观仿如植物。 (zh)
- A chemical garden is a set of complex biological-looking structures created by mixing inorganic chemicals. Chemical gardening is an experiment in chemistry usually performed by adding metal salts, such as copper sulfate or cobalt(II) chloride, to an aqueous solution of sodium silicate (otherwise known as waterglass). This results in the growth of plant-like forms in minutes to hours. (en)
- Ein chemischer Garten ist ein Schauexperiment, bei dem in eine wässrige Lösung von Natriumsilicat verschiedene farbige Schwermetallsalze gegeben werden. Die Ionen der Schwermetalle reagieren an der Grenzfläche zu schwer löslichen farbigen Silikaten. Verwendet man große Kristalle der Schwermetallsalze, ergeben sich teils skurrile Gebilde mit fraktalem Aussehen. Die Formgebung resultiert daher, dass die Grenzfläche zwischen dem Schwermetallsalz bzw. dessen konzentrierter Lösung und dem Wasserglas als semipermeable Membran (Niederschlagsmembran) wirkt und durch Osmose Wasser einströmen kann. Daher dehnt sich die Membran aus und platzt unter Umständen. Da die Salzdichte an der Spitze des Gebildes am niedrigsten ist, wächst es hauptsächlich nach oben. Verästelungen zu den Seiten finden aber auc (de)
- Un jardin chimique est une expérience chimique dans laquelle des ions métalliques à faible doses sont noyés dans une solution de silicate de sodium et d'eau. Ces métaux sous l'action de la solution par réaction vont se solidifier différemment et créer des structures solides dans la solution. À la fin de la réaction (incomplète car il y a trop de solution), on peut y observer des colonnes de type stalagmite, de fins brins verticaux de type brins d'herbe ou encore des structures fibrées ou spongieuses. Tous les métaux réagissent différemment et forment des structures caractéristiques qui leur sont propres, avec une ou des couleurs caractéristiques. (fr)
- Il giardino chimico è un esperimento di chimica che si effettua normalmente aggiungendo sali metallici solidi come il solfato di rame(II) o il cloruro di cobalto(II) ad una soluzione di silicato di sodio (anche nota come vetro solubile). In breve tempo si osserva la formazione e la crescita di strutture solide, colorate a seconda del metallo, con una forma che può assomigliare a quella di vegetali. Il giardino chimico fu osservato e descritto per la prima volta da Johann Rudolph Glauber nel 1646. Nella sua forma originale venivano aggiunti cristalli di ) ad una soluzione di silicato di potassio. (it)
- Chemiczny ogród – doświadczenie chemiczne polegające na dodaniu soli metali przejściowych, np. siarczanu miedzi lub chlorku kobaltu do wodnego roztworu krzemianu sodu, bardziej znanego jako szkło wodne. Wizualnym efektem eksperymentu jest spontaniczne tworzenie się w roztworze kolorowych wykwitów o kształtach kojarzących się z szybko rosnącymi roślinami. Pierwszy udokumentowany chemiczny ogród został wykonany i zaobserwowany przez Johanna Rudolfa Glaubera w 1646 roku. Powstał przy użyciu kryształków chlorku żelaza(II) (FeCl2) wrzuconych do roztworu metakrzemianu potasu (K2SiO3). (pl)
|
| rdfs:label
|
- Chemischer Garten (de)
- Chemical garden (en)
- Taman kimia (in)
- Jardin chimique (fr)
- Giardino chimico (it)
- ケミカルガーデン (ja)
- Chemische tuin (nl)
- Chemiczny ogród (pl)
- Хімічний сад (uk)
- 水中花園 (zh)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
