| dbo:abstract
|
- Ο Καρλομάν (848 - περί το 877) μέλος της Δυναστείας των Καρολιδών ήταν ο μικρότερος γιος του Καρόλου του Φαλακρού με την πρώτη σύζυγο του Ερμεντρούδη της Ορλεάνης. Ο προορισμός του ήταν σαν μικρότερος γιος για εκκλησιαστική σταδιοδρομία, επαναστάτησε ωστόσο εναντίον του πατέρα του (870) και διεκδίκησε τμήμα της κληρονομιάς του. Ο πατέρας του τον ξύρισε στο κεφάλι (854) για να αποτρέψει μια νέα διαίρεση και του δικού του βασιλείου αφού ο δικός του πατέρας Λουδοβίκος ο Ευσεβής μοίρασε την αυτοκρατορία του στους γιους του, ολοκληρώθηκε με την Συνθήκη του Βερντέν (843). Ο στόχος του ήταν να τον διαδεχτεί ο μεγαλύτερος γιος του Λουδοβίκος ο Τραυλός και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν την εκκλησιαστική σταδιοδρομία για να μην διεκδικήσουν κληρονομιά. Την ανατροφή του Καρλομάν ανέλαβε ο μελλοντικός αρχιεπίσκοπος του Μπουρζ, χρίστηκε διάκονος (860) και ανέλαβε την διοίκηση του Αβαείου του Σαιν-Μεντάρ ντε Σουασόν, την επόμενη δεκαετία απέκτησε πολλά ακόμα Αβαεία. Ο τρίτος αδελφός του Καρλομάν Λοθάριος ο Χωλός που ακολουθούσε επίσης εκκλησιαστική σταδιοδρομία πέθανε (865), την επόμενη χρονιά (866) πέθανε και ο δεύτερος αδελφός του Κάρολος το Παιδί, ο Καρλομάν έγινε ο δεύτερος στην σειρά διαδοχής του θρόνου μετά τον Λουδοβίκο τον Τραυλό. Με καρδιά πολεμιστή ο Καρλομάν απαρνήθηκε την εκκλησία και συγκέντρωσε ένα τμήμα της αριστοκρατίας στην υπηρεσία του (870). Δεν είναι γνωστές οι περιοχές οι οποίες του έδωσαν προμήθειες να συγκεντρώσει τον στρατό του, πιθανότατα η Λοθαριγγία και η Φλάνδρα. Ο πατέρας του τον συνέλαβε και τον φυλάκισε στο Σανλίς, όλα τα αβαεία του κατασχέθηκαν. Ο Πάπας Αδριανός Β΄ ζήτησε την απελευθέρωση του Καρλομάν αλλά ο Κάρολος ο Φαλακρός το αρνήθηκε, ο Καρλομάν δραπέτευσε στην Φλάνδρα όπου συγκέντρωσε έναν μικρό στρατό. Οι επίσκοποι της επαρχίας του Ρενς συγκεντρώθηκαν στην Κομπιένη υπό την ηγεσία του αρχιεπισκόπου (871), αφόρισαν τον Καρλομάν και όλους τους οπαδούς του. Ο επίσκοπος του Λαν, οπαδός του Καρλομάν ήταν ο μοναδικός που μειοψήφησε. Ο Καρλομάν συνελήφθη και τυφλώθηκε (873) αλλά δραπέτευσε στην Ανατολική Φραγκία, τον υποδέχτηκε ο θείος του Λουδοβίκος ο Γερμανικός που τον ανέλαβε υπό την προστασία του. Ο Καρλομάν πέθανε στην Γερμανία γύρω στο 877. (el)
- Carloman (848 – c. 877) was the youngest son of Charles the Bald, king of West Francia, and his first wife, Ermentrude. He was intended for an ecclesiastical career from an early age, but in 870 rebelled against his father and tried to claim a part of the kingdom as an inheritance. Born in 848, Carloman was tonsured as a child in 854 in furtherance of his father's policy of preventing a partition of the kingdom (as had happened at Verdun in 843) by placing his younger sons in the church. Carloman was tutored by Abbot Wulfad, a future archbishop. In 860 Carloman was ordained a deacon and acquired the abbacy of Saint-Médard de Soissons. In the following decade he acquired the abbacies of Saint-Amand d'Elnon, Saint-Riquier, Lobbes and Saint-Arnould de Metz. In 865 Carloman's older brother and fellow ecclesiastic, Lothair the Lame, died and Carloman succeeded him in the abbey of Saint-Germain d'Auxerre. The next year (866), another brother, Charles the Child, whom Charles the Bald had made King of Aquitaine, died. With these deaths, Carloman became second in line to the throne after the eldest brother, Louis the Stammerer. By 870 he had gathered an aristocratic following. No specific names of supporters have come down to us, although they appear to have been mostly from Lotharingia and Flanders. Before his defiance of his father amounted to anything, he was arrested, tried and imprisoned at Senlis. His abbacies were forfeited as a consequence. Pope Hadrian II unsuccessfully intervened, to try to secure Carloman's release, but escaping to Flanders, Carloman gathered a small army. The bishops of the province of Reims then met in early 871, under the leadership of Archbishop Hincmar at Compiègne. They pronounced excommunication on all of Carloman's supporters in the province of Reims, with one dissenting voice—Bishop Hincmar of Laon, who was perhaps a supporter of Carloman himself. In 873, Carloman was re-tried and blinded, but avoided imprisonment by escaping to East Francia, where his uncle, King Louis the German, gave him protection. He died there about 877. (en)
- Karlmann (französisch Carloman; † 876 in Echternach) war ein Angehöriger des fränkischen Herrschergeschlechts der Karolinger. Er war ein jüngerer Sohn des westfränkischen Königs und römischen Kaisers Karls des Kahlen aus dessen erster Ehe mit Irmentrud. Um die bei den Franken traditionelle Herrschaftsteilung unter allen Herrschersöhnen zu vermeiden, beabsichtigte Karl der Kahle zugunsten seines ältesten Sohnes, Ludwig dem Stammler, seine jüngeren Söhne in den geistlichen Stand zu versetzen, um ihnen somit die Fähigkeit zur Erbfolge im Königtum zu entziehen. Karlmann erhielt deshalb 854 als erster Karolinger überhaupt die Tonsur und wurde wenig später zum Abt von Saint-Médard in Soissons ernannt. Nach dem Tod seines Bruders Lothar 865 erhielt er auch die Abtei Saint-Germain in Auxerre. Trotz seines geistlichen Standes war Karlmann in der weltlichen Politik aktiv und unternahm mit einigen Getreuen 870 eine Revolte gegen seinen Vater. Der Aufstand scheiterte, Karlmann wurde in Senlis durch einen Richterspruch seines Vaters seiner Abteien enthoben und in das Castrum von Senlis gesperrt. Bald wieder freigelassen, floh er nach Flandern, von wo aus er die Revolte weiterführte. Einen Vermittlungsversuch seines Schwagers, Graf Balduin Eisenarm, wies er zurück. Im Jahr 873 wurde Karlmann erneut gefangen genommen und in Senlis eingekerkert. Eine Versammlung der westfränkischen Bischöfe sprach ihm nun auch seine geistlichen Würden ab und gestand ihm einzig die Laienkommunion zu. Dadurch wieder in den Laienstand versetzt, erhielt Karlmann wieder alle Rechte eines Thronerben und wurde damit zu einem wichtigen politischen Faktor. Schnell bildete sich eine neue Opposition führender Großer gegen Karl den Kahlen, die eine Befreiung Karlmanns und vermutlich dessen Inthronisierung zum Ziel hatte. Nachdem der Herrscher diesen neuerlichen Aufstand schnell niedergeschlagen hatte, verfuhr er mit den eigentlichen Verschwörern milde. Seinen Sohn aber, der dieses Mal persönlich nicht an dem Aufstand beteiligt gewesen war, ließ er blenden, um ihm somit erneut und nun endgültig die Thronfolge zu verwehren. Nach diesem Strafgericht wurde Karlmann in die Abtei Corbie gebracht, wo er als Mönch leben sollte. Von dort gelang ihm aber die Flucht in das ostfränkische Reich seines Onkels . Dieser ernannte ihn zum Abt des Klosters Echternach, wo er wenig später starb. (de)
- Carloman (v. 847-† 877), fils du roi Charles II le Chauve et de sa première épouse Ermentrude d'Orléans. (fr)
- Carlomanno (849 circa – 876 o 877/ 8) fu abate, prima all'Abbazia di San Medardo, a Soissons (860 -870), poi all'abbazia di Lobbes, dall'868 ed altre abbazie, sino all'870, fra cui dell'Abbazia di Saint-Riquier ed infine all'abbazia della città di Echternach, in Lussemburgo, dall'874 alla morte. (it)
- 샤를로망(Carloman, 847년/843년/848년 - 876년)은 서프랑크 왕국의 군주 대머리 카를 2세와 그의 첫 번째 왕비 오를레앙 출신 의 아들이다. 그는 부왕에 의해 일찍부터 왕실의 로마 카톨릭 성직자가 될 운명으로 인생이 설계되었지만, 870년부터 부왕에 대한 반발과 상속권에 민감하게 반응했고 왕국의 일부를 얻어내려 부왕을 상대로 반란을 일으켰다. (ko)
- Carloman de Blinde (847 - Echternach, 876) was de derde zoon van Karel de Kale en diens eerste echtgenote Ermentrudis van Orléans. Omdat Karel de Kale een strijd tussen zijn zonen om de kroon wilde vermijden en de oudste zoon Lodewijk de Stamelaar als opvolger had aangeduid, stak hij diens jongere broers al jong in het klooster. Carloman kreeg volgens de Annales Bertiniani al in 854 de tonsuur. In 860 werd hij abt van de Sint-Medardusabdij te Soissons.Na de dood van zijn broer Lothar in 865 kreeg hij ook de . Daarna kreeg hij nog andere abdijen onder andere te Metz en te Lobbes. In 869 kwam hij in opstand tegen zijn vader. Die liet hem opsluiten te Senlis. Na tussenkomst van paus Adrianus II liet Karel de Kale zijn zoon vrij en verplichtte hij hem om deel te nemen aan zijn veldtocht tegen Girard II van Roussillon in 870. Carloman deserteerde en plunderde samen met andere deserteurs de streek rond Reims tot in België. Boudewijn I van Vlaanderen probeerde tevergeefs te bemiddelen tussen vader en zoon. Karel de Kale slaagde erin om zijn zoon gevangen te nemen. Door bemiddeling van aartsbisschop Hincmar van Reims liet Karel de Kale zijn zoon excommuniceren. Nu hij geen geestelijke meer was, kwam hij opnieuw in aanmerking als troonsopvolger en een groep opstandelingen schoof hem in die hoedanigheid naar voor. Om dit onmogelijk te maken liet Karel de Kale in 873 zijn zoon de ogen uitsteken en hem opsluiten in de Abdij van Corbie. Carloman kon ontsnappen en vluchten naar zijn oom Lodewijk de Duitser. Die maakte hem abt van de Abdij van Echternach. (nl)
- Carlomano (v. 847-† 877), filho do rei Carlos II, o Calvo , e de sua primeira esposa Ermentruda de Orleãns. (pt)
- Карлома́н (фр. Carloman; умер в 876 или 877, Эхтернах) — церковный деятель Западно-Франкского королевства. Аббат нескольких монастырей. Один из сыновей короля Карла II Лысого из династии Каролингов. Участник мятежа против своего отца. (ru)
- 卡洛曼（法語：Carloman，848年－约877年）是西法兰克国王秃头查理与奥尔良的厄门特鲁德最小的儿子，从小就打算从事神职工作，但在870年，他反叛了他的父亲并索取王国的一部分作为遗产。 卡洛曼于848年出生，他的父亲秃头查理为了防止王国继续分裂（843年的《凡尔登条约》已将原来的法兰克王国一分为三）而将他的小儿子们送进了教堂，于是卡洛曼于854年被剃发。卡洛曼由修道院院长（Wulfad，后成为主教）教导。860年，卡洛曼被祝圣为执事，并成为院长，在接下来的10年中他陆续成为了、圣里基耶修道院、和的院长。 865年，卡洛曼的哥哥及教会中的同伴瘸子洛泰尔去世，卡洛曼接任了他的圣日耳曼修道院院长职位。次年的866年，他的另一个哥哥孩童查理（父亲秃头查理让他成为）去世。在这两位哥哥去世后，卡洛曼成为了秃头查理的长子口吃者路易之后的王位第二顺位继承人。由于对早年被赶进教堂的不满，或许也是其内心渴望成为战士，卡洛曼于870年召集了一批贵族追随者。这些支持卡洛曼的贵族没有具体姓名记录，尽管他们中的大多数来自和佛兰德伯国。卡洛曼对父亲的反抗达到任何成果之前就被抓捕，经审判后被关押在桑利斯，其所有的修道院院长职位均被剥夺。 教宗哈德良二世试图介入以释放卡洛曼，但随后逃往佛兰德伯国并在此集结了一小支军队。871年，兰斯主教在大主教辛马尔的领导下于贡比涅会面，他们宣布了对兰斯境内卡洛曼支持者的绝罚。其中仅有的反对声音来自（Hincmar of Laon，辛马尔的侄子），他可能是卡洛曼的支持者。873年，卡洛曼被重新审判并被致盲，但他逃到了东法兰克王国避免了牢狱之灾，东法兰克国王，同时也是他的伯父的日耳曼人路易答应给予其庇护。卡洛曼最终于约877年去世。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Carloman (v. 847-† 877), fils du roi Charles II le Chauve et de sa première épouse Ermentrude d'Orléans. (fr)
- Carlomanno (849 circa – 876 o 877/ 8) fu abate, prima all'Abbazia di San Medardo, a Soissons (860 -870), poi all'abbazia di Lobbes, dall'868 ed altre abbazie, sino all'870, fra cui dell'Abbazia di Saint-Riquier ed infine all'abbazia della città di Echternach, in Lussemburgo, dall'874 alla morte. (it)
- 샤를로망(Carloman, 847년/843년/848년 - 876년)은 서프랑크 왕국의 군주 대머리 카를 2세와 그의 첫 번째 왕비 오를레앙 출신 의 아들이다. 그는 부왕에 의해 일찍부터 왕실의 로마 카톨릭 성직자가 될 운명으로 인생이 설계되었지만, 870년부터 부왕에 대한 반발과 상속권에 민감하게 반응했고 왕국의 일부를 얻어내려 부왕을 상대로 반란을 일으켰다. (ko)
- Carlomano (v. 847-† 877), filho do rei Carlos II, o Calvo , e de sua primeira esposa Ermentruda de Orleãns. (pt)
- Карлома́н (фр. Carloman; умер в 876 или 877, Эхтернах) — церковный деятель Западно-Франкского королевства. Аббат нескольких монастырей. Один из сыновей короля Карла II Лысого из династии Каролингов. Участник мятежа против своего отца. (ru)
- Ο Καρλομάν (848 - περί το 877) μέλος της Δυναστείας των Καρολιδών ήταν ο μικρότερος γιος του Καρόλου του Φαλακρού με την πρώτη σύζυγο του Ερμεντρούδη της Ορλεάνης. Ο προορισμός του ήταν σαν μικρότερος γιος για εκκλησιαστική σταδιοδρομία, επαναστάτησε ωστόσο εναντίον του πατέρα του (870) και διεκδίκησε τμήμα της κληρονομιάς του. Ο πατέρας του τον ξύρισε στο κεφάλι (854) για να αποτρέψει μια νέα διαίρεση και του δικού του βασιλείου αφού ο δικός του πατέρας Λουδοβίκος ο Ευσεβής μοίρασε την αυτοκρατορία του στους γιους του, ολοκληρώθηκε με την Συνθήκη του Βερντέν (843). Ο στόχος του ήταν να τον διαδεχτεί ο μεγαλύτερος γιος του Λουδοβίκος ο Τραυλός και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν την εκκλησιαστική σταδιοδρομία για να μην διεκδικήσουν κληρονομιά. Την ανατροφή του Καρλομάν ανέλαβε ο μελλοντικός (el)
- Karlmann (französisch Carloman; † 876 in Echternach) war ein Angehöriger des fränkischen Herrschergeschlechts der Karolinger. Er war ein jüngerer Sohn des westfränkischen Königs und römischen Kaisers Karls des Kahlen aus dessen erster Ehe mit Irmentrud. Nach diesem Strafgericht wurde Karlmann in die Abtei Corbie gebracht, wo er als Mönch leben sollte. Von dort gelang ihm aber die Flucht in das ostfränkische Reich seines Onkels . Dieser ernannte ihn zum Abt des Klosters Echternach, wo er wenig später starb. (de)
- Carloman (848 – c. 877) was the youngest son of Charles the Bald, king of West Francia, and his first wife, Ermentrude. He was intended for an ecclesiastical career from an early age, but in 870 rebelled against his father and tried to claim a part of the kingdom as an inheritance. (en)
- Carloman de Blinde (847 - Echternach, 876) was de derde zoon van Karel de Kale en diens eerste echtgenote Ermentrudis van Orléans. Omdat Karel de Kale een strijd tussen zijn zonen om de kroon wilde vermijden en de oudste zoon Lodewijk de Stamelaar als opvolger had aangeduid, stak hij diens jongere broers al jong in het klooster. Carloman kreeg volgens de Annales Bertiniani al in 854 de tonsuur. In 860 werd hij abt van de Sint-Medardusabdij te Soissons.Na de dood van zijn broer Lothar in 865 kreeg hij ook de . Daarna kreeg hij nog andere abdijen onder andere te Metz en te Lobbes. (nl)
- 卡洛曼（法語：Carloman，848年－约877年）是西法兰克国王秃头查理与奥尔良的厄门特鲁德最小的儿子，从小就打算从事神职工作，但在870年，他反叛了他的父亲并索取王国的一部分作为遗产。 卡洛曼于848年出生，他的父亲秃头查理为了防止王国继续分裂（843年的《凡尔登条约》已将原来的法兰克王国一分为三）而将他的小儿子们送进了教堂，于是卡洛曼于854年被剃发。卡洛曼由修道院院长（Wulfad，后成为主教）教导。860年，卡洛曼被祝圣为执事，并成为院长，在接下来的10年中他陆续成为了、圣里基耶修道院、和的院长。 865年，卡洛曼的哥哥及教会中的同伴瘸子洛泰尔去世，卡洛曼接任了他的圣日耳曼修道院院长职位。次年的866年，他的另一个哥哥孩童查理（父亲秃头查理让他成为）去世。在这两位哥哥去世后，卡洛曼成为了秃头查理的长子口吃者路易之后的王位第二顺位继承人。由于对早年被赶进教堂的不满，或许也是其内心渴望成为战士，卡洛曼于870年召集了一批贵族追随者。这些支持卡洛曼的贵族没有具体姓名记录，尽管他们中的大多数来自和佛兰德伯国。卡洛曼对父亲的反抗达到任何成果之前就被抓捕，经审判后被关押在桑利斯，其所有的修道院院长职位均被剥夺。 (zh)
|
