| dbo:abstract
|
- باك أونيل (بالإنجليزية: Buck O'Neil) هو لاعب كرة قاعدة أمريكي، ولد في 13 نوفمبر 1911 في كارابيل في الولايات المتحدة، وتوفي في 6 أكتوبر 2006 في كانساس سيتي في الولايات المتحدة بسبب ابيضاض الدم ونوبة قلبية. (ar)
- John Jordan "Buck" O'Neil Jr. (November 13, 1911 – October 6, 2006) was a first baseman and manager in the Negro American League, mostly with the Kansas City Monarchs. After his playing days, he worked as a scout and became the first African American coach in Major League Baseball. In his later years he became a popular and renowned speaker and interview subject, helping to renew widespread interest in the Negro leagues, and played a major role in establishing the Negro Leagues Baseball Museum in Kansas City, Missouri. He was elected to the Baseball Hall of Fame in 2022 as an executive. O'Neil's life was documented in Joe Posnanski's 2007 book The Soul of Baseball. (en)
- John Jordan O'Neil, dit Buck O'Neil, né le 13 novembre 1911 et décédé le 6 octobre 2006, est un joueur de baseball américain devenu manager. Il opéra exclusivement en Negro League, notamment pour les Kansas City Monarchs, d'abord comme joueur, puis comme joueur-manager de 1948 à 1955. Il est le premier Noir à occuper un poste d'instructeur au sein d'une franchise de ligue majeure chez les Chicago Cubs à partir de 1962 après avoir occupé un poste de recruteur, toujours chez les Cubs, depuis 1956. En 1946, il est membre des Satchel Paige All-Stars qui affrontent les Bob Feller All-Stars lors d'une vaste tournée de 14 rencontres à travers les États-Unis. (fr)
- バック・オニール（John Jordan "Buck" O'Neil, 1911年11月13日 - 2006年10月6日）は、1930～1950年代にアメリカ合衆国のニグロリーグで活躍した野球選手、及び監督。選手時代の主なポジションは一塁手。フロリダ州キャラベル生まれ。右投げ右打ち。 (ja)
- John Jordan O'Neil (ur. 13 listopada 1911 w Carrabelle, Floryda, zm. 6 października 2006 w Kansas City)–baseballista amerykański, trener, agent i działacz sportowy. Afroamerykanin, z powodu ograniczeń rasowych miał kłopoty z kontynuowaniem nauki w rodzinnej Florydzie. Pracował m.in. na polu selerów u boku ojca, następnie wyjechał do krewnych i uczył się w murzyńskiej szkole średniej. W 1934 opuścił Florydę i występował w półprofesjonalnych meczach baseballu, m.in. u boku Satchela Paige, później pierwszego zawodnika lig murzyńskich uhonorowanego miejscem w Hall of Fame Baseballu. W 1937 podpisał kontrakt z drużyną Memphis Red Sox w ramach Negro American League, rok później przeniósł się do Kansas City Monarchs. Z tym ostatnim zespołem występował dwukrotnie w Negro League World Series. W latach 1943-1945 służył w wojsku. Od 1948 był grającym trenerem Kansas City Monarchs, doprowadzając młodszych kolegów do tytułów mistrzowskich w 1953 i 1955. Po sezonie 1955 przeniósł się do Chicago Cubs, gdzie początkowo był agentem wyszukującym młode talenty, a od 1962 pierwszym czarnoskórym trenerem. Doprowadził do podpisania pierwszego zawodowego kontraktu przez Lou Brocka, natomiast niesłusznie przypisuje mu się niekiedy pierwszy kontrakt Ernie Banksa. O'Neil pozostał związany z klubem z Chicago przez kilkadziesiąt lat, by w 1988 przejść do Kansas City Royals, gdzie ponownie pełnił funkcję agenta. W latach 1981-2000 wchodził w skład Komitetu Weteranów Hall of Fame Baseballu. Przyczynił się w tym czasie do uhonorowania członkostwem w Hall of Fame ośmiu dawnych zawodników lig murzyńskich. W 1990 doprowadził do utworzenia w Kansas City Negro League Baseball Museum i został honorowym przewodniczącym tej instytucji. Duża popularność przyniosła mu rola narratora w filmie dokumentalnym Baseball (1994), prezentowanym w Public Broadcasting Service (PBS). Był wówczas m.in. gościem popularnych programów telewizyjnych Late Night Davida Lettermana i Late Show . W maju 2006 odebrał doktorat honoris causa Missouri Western State University. W tym samym roku jego kandydatura do Galerii Sław Baseballu została odrzucona, chociaż przyjęto jednocześnie kilkunastu innych dawnych baseballistów afroamerykańskich. W lipcu 2006 podpisał specjalny kontrakt z zespołem Kansas City T-Bones, by symbolicznie wziąć udział w meczu Northern League All-Star Game. Niespełna 95-letni O'Neil nie stał się jednak najstarszym zawodowym baseballistą, tytuł ten bowiem przysługuje , który równie symbolicznie zagrał w czerwcu 1999 w wieku 96 lat. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- باك أونيل (بالإنجليزية: Buck O'Neil) هو لاعب كرة قاعدة أمريكي، ولد في 13 نوفمبر 1911 في كارابيل في الولايات المتحدة، وتوفي في 6 أكتوبر 2006 في كانساس سيتي في الولايات المتحدة بسبب ابيضاض الدم ونوبة قلبية. (ar)
- バック・オニール（John Jordan "Buck" O'Neil, 1911年11月13日 - 2006年10月6日）は、1930～1950年代にアメリカ合衆国のニグロリーグで活躍した野球選手、及び監督。選手時代の主なポジションは一塁手。フロリダ州キャラベル生まれ。右投げ右打ち。 (ja)
- John Jordan "Buck" O'Neil Jr. (November 13, 1911 – October 6, 2006) was a first baseman and manager in the Negro American League, mostly with the Kansas City Monarchs. After his playing days, he worked as a scout and became the first African American coach in Major League Baseball. In his later years he became a popular and renowned speaker and interview subject, helping to renew widespread interest in the Negro leagues, and played a major role in establishing the Negro Leagues Baseball Museum in Kansas City, Missouri. He was elected to the Baseball Hall of Fame in 2022 as an executive. (en)
- John Jordan O'Neil, dit Buck O'Neil, né le 13 novembre 1911 et décédé le 6 octobre 2006, est un joueur de baseball américain devenu manager. Il opéra exclusivement en Negro League, notamment pour les Kansas City Monarchs, d'abord comme joueur, puis comme joueur-manager de 1948 à 1955. Il est le premier Noir à occuper un poste d'instructeur au sein d'une franchise de ligue majeure chez les Chicago Cubs à partir de 1962 après avoir occupé un poste de recruteur, toujours chez les Cubs, depuis 1956. (fr)
- John Jordan O'Neil (ur. 13 listopada 1911 w Carrabelle, Floryda, zm. 6 października 2006 w Kansas City)–baseballista amerykański, trener, agent i działacz sportowy. Afroamerykanin, z powodu ograniczeń rasowych miał kłopoty z kontynuowaniem nauki w rodzinnej Florydzie. Pracował m.in. na polu selerów u boku ojca, następnie wyjechał do krewnych i uczył się w murzyńskiej szkole średniej. W 1934 opuścił Florydę i występował w półprofesjonalnych meczach baseballu, m.in. u boku Satchela Paige, później pierwszego zawodnika lig murzyńskich uhonorowanego miejscem w Hall of Fame Baseballu. W 1937 podpisał kontrakt z drużyną Memphis Red Sox w ramach Negro American League, rok później przeniósł się do Kansas City Monarchs. Z tym ostatnim zespołem występował dwukrotnie w Negro League World Series. W lat (pl)
|
