| dbo:abstract
|
- Bolko von Richthofen (September 13, 1899 – March 18, 1983) was a German archaeologist and a distant relative of the family of Manfred von Richthofen, the "Red Baron". He is sometimes confused with his distant cousin and namesake, Karl Bolko von Richthofen (1903–1971) – the youngest brother of the fighter ace. Richthofen was born in Mertschütz (Polish Mierczyce), Silesia, and fought in World War I. After the war ended, he participated as a Freikorps volunteer during the Silesian Uprisings. In the early post-war period he entered tertiary studies and quickly became an eminent scholar. Member of the NSDAP from 1933, he wrote several antisemitic and anti-Slavic works. During World War II he worked in the antisemitic Ahnenerbe organisation. He is well known for a bitter dispute about the ethnicity of the Lusatian and Pomeranian cultures with the Polish archaeologist Józef Kostrzewski. In 1964 he received the Bundesverdienstkreuz. He died in Seehausen am Staffelsee, Bavaria. (en)
- Bolko Karl Ernst Gotthard Freiherr von Richthofen (* 13. September 1899 in Mertschütz, Landkreis Liegnitz, Schlesien; † 18. März 1983 in Seehausen am Staffelsee) war ein deutscher Prähistoriker aus dem Adelsgeschlecht der Richthofens. (de)
- Bolko von Richthofen (ur. 13 września 1899, zm. 18 marca 1983 w Seehausen am Staffelsee w Bawarii) – niemiecki archeolog, aktywista nazistowski i działacz Związku Wypędzonych. Bolko von Richthofen urodził się we wsi Mierczyce (Mertschütz) na Dolnym Śląsku. Szkołę średnią ukończył w Legnicy. W czasie I wojny światowej był żołnierzem, następnie służył w paramilitarnych i Selbstschutz w czasie powstań śląskich. Później podjął studia, m.in. na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie też zrobił doktorat w 1924 r. Następnie zajął się pracę naukową jako archeolog. Do 1929 r. pracował w różnych instytucjach archeologicznych we Wrocławiu i na Górnym Śląsku, a od 1929 w Hamburgu, gdzie w 1930 r. zrobił habilitację. W 1933 r. został profesorem zwyczajnym. Później pracował także na uniwersytecie w Królewcu, a od 1942 w Lipsku. Od 1933 roku był mocno zaangażowanym członkiem NSDAP i zdeklarowanym nazistą. Zaangażował się w działalność nazistowskiej, pseudonaukowej organizacji Ahnenerbe, uznanej po 1945 r. za organizację zbrodniczą. Zajmował się na zlecenie władz niemieckich rabunkiem mienia pożydowskiego (w zakresie dzieł sztuki) oraz niszczeniem księgozbiorów naukowych w ZSRR. Był aktywnym antysemitą, m.in. opublikował w 1943 r. antyżydowską publikację Judentum und bolschewistische «Kulturpolitik» oraz Bolschewistische Wissenschaft und Judentum. Publikował też artykuły o niższości Słowian. Brał udział w walkach II wojny światowej. Po 1945 r. zamieszkał w Niemczech Zachodnich, w Bawarii. Kontynuował skrajnie prawicowe działania. W czasie jednego z procesów norymberskich zbierał materiały dla obrony sądzonych funkcjonariuszy nazistowskich, założył kilka skrajnie prawicowych organizacji (Aktion Oder-Neisse, Deutsche Burgergemeinschaft). Publikował artykuły dowodzące, że III Rzesza nie była głównym odpowiedzialnym za II wojnę światową. Rząd RFN nagrodził go za zasługi dla Niemiec w 1964 roku Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Krzyżem Zasługi I Klasy). Był członkiem CSU (do 1972) oraz aktywistą Ziomkostwa Śląskiego. Jako archeolog specjalizował się w prehistorii ziem Polski, Niemiec i krajów przyległych oraz w dziejach wczesnych Słowian i Germanów w Europie. Jest znany jako główny polemista polskiego archeologa, Józefa Kostrzewskiego, z którym spierał się na temat pojawienia się Słowian w Europie Środkowej, przynależności etnicznej kultury łużyckiej oraz pomorskiej. Zajmował się także naukowo prasoznawstwem, a po 1945 r. również współczesną historią Śląska. Nie należy mylić omawianego archeologa z jego dalekim kuzynem noszącym identyczne imię i nazwisko, Bolkiem von Richthofenem (1903–1971), najmłodszym bratem asa lotniczego Manfreda von Richthofena (Czerwonego Barona). (pl)
- Болько фон Рихтгофен (Болько фон Рихтхофен, полное имя Болько Карл Эрнст Готтхард фон Рихтхофен; нем. Bolko von Richthofen; 13 сентября 1899, деревня Мертшютц, ныне Вондроже Вельке Яворского повята, Нижнесилезское воеводство — 18 марта 1983, Зеехаузен-ам-Штаффельзее, Бавария) — немецкий историк, специалист по древнейшей истории; барон. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Bolko Karl Ernst Gotthard Freiherr von Richthofen (* 13. September 1899 in Mertschütz, Landkreis Liegnitz, Schlesien; † 18. März 1983 in Seehausen am Staffelsee) war ein deutscher Prähistoriker aus dem Adelsgeschlecht der Richthofens. (de)
- Болько фон Рихтгофен (Болько фон Рихтхофен, полное имя Болько Карл Эрнст Готтхард фон Рихтхофен; нем. Bolko von Richthofen; 13 сентября 1899, деревня Мертшютц, ныне Вондроже Вельке Яворского повята, Нижнесилезское воеводство — 18 марта 1983, Зеехаузен-ам-Штаффельзее, Бавария) — немецкий историк, специалист по древнейшей истории; барон. (ru)
- Bolko von Richthofen (September 13, 1899 – March 18, 1983) was a German archaeologist and a distant relative of the family of Manfred von Richthofen, the "Red Baron". He is sometimes confused with his distant cousin and namesake, Karl Bolko von Richthofen (1903–1971) – the youngest brother of the fighter ace. Richthofen was born in Mertschütz (Polish Mierczyce), Silesia, and fought in World War I. After the war ended, he participated as a Freikorps volunteer during the Silesian Uprisings. In the early post-war period he entered tertiary studies and quickly became an eminent scholar. (en)
- Bolko von Richthofen (ur. 13 września 1899, zm. 18 marca 1983 w Seehausen am Staffelsee w Bawarii) – niemiecki archeolog, aktywista nazistowski i działacz Związku Wypędzonych. Bolko von Richthofen urodził się we wsi Mierczyce (Mertschütz) na Dolnym Śląsku. Szkołę średnią ukończył w Legnicy. W czasie I wojny światowej był żołnierzem, następnie służył w paramilitarnych i Selbstschutz w czasie powstań śląskich. Później podjął studia, m.in. na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie też zrobił doktorat w 1924 r. Następnie zajął się pracę naukową jako archeolog. Do 1929 r. pracował w różnych instytucjach archeologicznych we Wrocławiu i na Górnym Śląsku, a od 1929 w Hamburgu, gdzie w 1930 r. zrobił habilitację. W 1933 r. został profesorem zwyczajnym. Później pracował także na uniwersytecie w Królewcu, (pl)
|
