| dbo:abstract
|
- Un campanar d'espadanya és un coronament superior, per sobre de la teulada, de la façana o d'una qualsevol de les parets d'una església, amb un o diversos buits on són col·locades les campanes. També pot ser una paret construïda sobre la teulada damunt l'arc toral. Aquesta mena de campanar és conegut igualment com a campanar de paret o de cadireta, o simplement espadanya, mot que, encara que sigui un castellanisme, figura en alguns diccionaris. És característic de la sobrietat de l'estil romànic. (ca)
- The bell gable (Spanish: espadaña, French: clocher-mur, Italian: campanile a vela) is an architectural element crowning the upper end of the wall of church buildings, usually in lieu of a church tower. It consists of a gable end in stone, with small hollow semi-circular arches where the church bells are placed. It is a characteristic example of the simplicity of Romanesque architecture. (en)
- La Sonorilmuro estas mura strukturo, kiu plilongiĝas vertikale elstare super la resto de la konstruaĵo, kaj kutime finas per pinaklo. Ĝi povas disponi pri unu aŭ pliaj vakuaĵoj por loĝigi sonorilojn, formante parton de kelkaj preĝejoj, kie ĝi plenumas funkciojn de sonorilturo aŭ kampanilo, diference el tiuj ĉar ties aliro ne estas interne. Ĝi povas troviĝi ankaŭ en aliaj tipoj de konstruaĵoj, kiel la Sonorilmuro de la Pordego Karmen en la murego de Avilo, aŭ en civilaj konstruaĵoj, blazonata alegorie. Jam en la romaniko estis uzataj en Eŭropo tiuj strukturoj, sed oni preferis ĝenerale konstruelementojn pli kompleksajn. (eo)
- Ein Glockengiebel (französisch clocher-mur; englisch bell-gable oder bell-cot, spanisch espadaña, katalanisch espadanya) ist ein Element der Kirchenarchitektur Südeuropas und im ehemals spanisch-portugiesischen Kolonialreich. Er dient bei Kirchenbauten – ähnlich wie ein Dachreiter – als kostengünstiger Ersatz für einen Glockenturm oder Glockenstuhl. Neuzeitliche, in der Funktion vergleichbare, aber meist freistehende Gebäudeteile, die nicht über dem Giebel errichtet wurden, werden Glockenträger genannt. (de)
- Kanpai-horma eraikin baten hormez gain bertikalki altxatzen den arkitektura elementu bat da, pinakuluan amaitzen dena. Kanpaiak jartzeko baoak izaten ditu, eta zenbait eliza eta baselizetan kanpandorre funtzioa ere betetzen du, baina, horiek ez bezala, kanpai-hormek ez dute barnealdeko sarbiderik. Erromanikoarekin erabiltzen hasi ziren eta estilo honetako soiltasunaren ezaugarrietako bat da. (eu)
- La espadaña (del latín spatha, espada) es una estructura mural que se prolonga verticalmente, sobresaliendo del resto de la edificación, y suele acabar en un pináculo. Puede disponer de uno o más vanos para albergar campanas, formando parte de algunas iglesias, donde hace funciones de campanario o campanil, diferenciándose de estos en que su acceso no se alberga en el interior. También se puede encontrar en otros tipos de construcciones, como la espadaña de la Puerta del Carmen en la muralla de Ávila, o en edificaciones civiles, blasonada con escudos alegóricos. Ya en el románico se daban en Europa estas estructuras, si bien se optaba en general por construcciones más complejas. La tradición franciscana imponía la construcción de estos elementos arquitectónicos, salvo escasísimas excepciones, para alejarse de la ostentación que significaba un campanario en sus comunidades.
* Espadaña en San Antonio (Estados Unidos)
* Espadaña en San Luis Potosí (México)
* Espadaña en Serifos (Grecia)
* Espadaña (Rusia)
* Espadaña del Carmen en Ávila (España) (es)
- Un clocher-mur est un élément architectural, vertical et plat, placé en haut ou à l'avant d'un édifice (église le plus souvent) pour recevoir des cloches. Il existe d’autres noms pour le même type de construction : « clocher-arcade », « clocher-peigne » (ou « clocher à peigne »), « clocher à arcade(s) », « clocher-pignon », « clocher en éventail », « clocher à jour », « panelle », « campenard », ou « mur campanaire ». Le mot « campenard », utilisé principalement en Picardie, est parfois orthographié « campenart » et on emploie plus souvent le terme de « clocher-mur », ainsi que « clocher-peigne ». Le terme « panelle » désigne le clocher-mur dans les Hautes-Alpes. (fr)
- Een klokkengevel is een soort klokkentoren die uit slechts één gevel bestaat. De klokkengevel bestaat uit een wat hoger opgetrokken deel in de gevel van een kerk of kapel. In deze verhoging bevinden zich openingen waar de klokken in hangen.Klokkengevels komen vooral in Zuid-Europa veel voor. Het is een typerend voorbeeld van het simplisme in de romaanse architectuur. (nl)
- Il campanile a vela è un particolare tipo di campanile. Il campanile a vela della chiesa di Montgiscard Si tratta di una sottile struttura muraria elevata al di sopra della copertura di una chiesa o di un palazzo ed aperta mediante una o più luci, dove sono ospitate piccole campane, mosse per mezzo di una fune; generalmente questa struttura, di dimensioni modeste, può essere sormontata da timpano e frontone, ed inoltre, a partire dal Rinascimento, può essere raccordata al corpo dell'edificio principale con volute lungo i fianchi laterali e altri elementi di decoro. L'assenza di cassa di risonanza e la struttura semplice fanno sì che non sia possibile alloggiare in questo tipo di campanile grandi campane, né che il suono giunga a grande distanza. Fu in auge durante il periodo romanico e gotico, soprattutto nelle chiese minori, proprio per la sua semplicità di realizzazione, o nelle architetture francescane al fine di evitare ostentazione. Tra la seconda metà del Cinquecento e fino al Settecento i campanili a vela trovarono ampio risalto nei palazzi civili, come nel caso del Palazzo Montecitorio, il cui elegante campanile fu progettato da Carlo Fontana.
* Campanile del Palazzo Reale di Napoli
* Campanile del Palazzo della Fraternita dei Laici ad Arezzo
* Campanile a vela della chiesa romanica di San Felice a Landos (Francia)
* San Marziale a Venezia
* Eremo di Valmayor Valdemorillo (Spagna)
* Santa Maria di Cartignano a Bussi sul Tirino (it)
- Dzwonnica parawanowa – konstrukcja, najczęściej murowana, w postaci ścianki z kilkoma (zazwyczaj trzema) arkadami, z których każda mieści dzwon. Dzwonnice takie wznoszono pierwotnie w formie nadbudowy nad frontową ścianą kościoła, jako rozwiązanie tańsze w wykonaniu od wieży (lub dwóch wież). Dotyczyło to zwłaszcza prowincjonalnych, mniej zasobnych parafii lub mniej znacznych kaplic. Trójosiowość konstrukcji miała nawiązywać do Świętej Trójcy.Pojawiają się poczynając od XIII-XIV w. w architekturze gotyckiej. Liczne są w południowo-zachodniej Francji, w Périgord, Limousin, Langwedocji i Akwitanii, znacznie rzadsze w Bretanii i Pikardii. Pospolicie występują na Półwyspie Iberyjskim, skąd trafiły do architektury Ameryki Południowej i Środkowej. W Polsce spotyka się dzwonnice parawanowe wolnostojące, dobudowywane najczęściej przy starszych kościołach, które albo w ogóle nie posiadały wież, albo konstrukcje tych wież były zbyt słabe, by unieść obciążenia od kołyszących się dzwonów. Na terenach Polski dotyczyło to w szczególności dawnych kościołów i cerkwi drewnianych. (pl)
- En klockgavel är hos kyrkobyggnader en mer ekonomisk ersättning för ett kyrktorn och den liknar i viss mån en takryttare. Den består av en murad gavel som reser sig över kyrkans västmur. I gavelns murverk finns öppningar, där kyrkklockorna hänger. Bakom dem, ovanför kyrktaket, finns oftast en balkong med plats för ringare. Klockgavlar finns i allmänhet på kyrkor i länder vid Medelhavet, till exempel i Spanien, Grekland, Frankrike, Italien liksom i Latinamerika med flera ställen. (sv)
- Ши́рмова дзвіниця, або парава́нова дзвіниця (від пол. dzwonnica parawanowa) — різновид дзвіниці, низька споруда для встановлення дзвонів при церкві. На відміну від звичайної вежоподібної дзвіниці, ширмова являє собою горизонтальну будову, зазвичай складену з кількох аркад, у склепіннях яких і підвішені дзвони. Їх могли робити і прибудовами до храму, і розміщати окремими спорудами. Особливо поширені дзвіниці цього типу в Польщі, але були звичайними в Стародавній Русі. Назва «ширмова» або «параванова» описує сам спосіб розташування дзвонів: увздовж стінки-ширми («паравана»), в один чи кілька ярусів. В інших мовах назва цих дзвіниць теж вказує на ширмовий, екранний спосіб підвісу: пол. dzwonnica parawanowa («ширмова дзвіниця»), фр. clocher-mur («дзвіниця-мур»), англ. bell gable («дзвоновий щипець»), нім. Glockengiebel («так само»). У російській мові ширмові дзвіниці називаються просто «дзвіницями» (рос. звонница), у той час як щодо вежових дзвіниць вживається зазвичай термін колокольня. Ширмові дзвіниці мають низку переваг перед вежовими. Завдяки малій висоті їх можна було зробити більшої ширини і довжини, що в свою чергу, уможливлювало розмістити більше дзвонів. Існують і простіші варіанти ширмових дзвіниць: у вигляді стінок («ширм») або навіть простих навісів зі дзвонами (останні відомі як «псковські дзвіниці»), у цьому разі управління ними дзвонарі проводили прямо із поверхні землі. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Un campanar d'espadanya és un coronament superior, per sobre de la teulada, de la façana o d'una qualsevol de les parets d'una església, amb un o diversos buits on són col·locades les campanes. També pot ser una paret construïda sobre la teulada damunt l'arc toral. Aquesta mena de campanar és conegut igualment com a campanar de paret o de cadireta, o simplement espadanya, mot que, encara que sigui un castellanisme, figura en alguns diccionaris. És característic de la sobrietat de l'estil romànic. (ca)
- The bell gable (Spanish: espadaña, French: clocher-mur, Italian: campanile a vela) is an architectural element crowning the upper end of the wall of church buildings, usually in lieu of a church tower. It consists of a gable end in stone, with small hollow semi-circular arches where the church bells are placed. It is a characteristic example of the simplicity of Romanesque architecture. (en)
- Ein Glockengiebel (französisch clocher-mur; englisch bell-gable oder bell-cot, spanisch espadaña, katalanisch espadanya) ist ein Element der Kirchenarchitektur Südeuropas und im ehemals spanisch-portugiesischen Kolonialreich. Er dient bei Kirchenbauten – ähnlich wie ein Dachreiter – als kostengünstiger Ersatz für einen Glockenturm oder Glockenstuhl. Neuzeitliche, in der Funktion vergleichbare, aber meist freistehende Gebäudeteile, die nicht über dem Giebel errichtet wurden, werden Glockenträger genannt. (de)
- Kanpai-horma eraikin baten hormez gain bertikalki altxatzen den arkitektura elementu bat da, pinakuluan amaitzen dena. Kanpaiak jartzeko baoak izaten ditu, eta zenbait eliza eta baselizetan kanpandorre funtzioa ere betetzen du, baina, horiek ez bezala, kanpai-hormek ez dute barnealdeko sarbiderik. Erromanikoarekin erabiltzen hasi ziren eta estilo honetako soiltasunaren ezaugarrietako bat da. (eu)
- Un clocher-mur est un élément architectural, vertical et plat, placé en haut ou à l'avant d'un édifice (église le plus souvent) pour recevoir des cloches. Il existe d’autres noms pour le même type de construction : « clocher-arcade », « clocher-peigne » (ou « clocher à peigne »), « clocher à arcade(s) », « clocher-pignon », « clocher en éventail », « clocher à jour », « panelle », « campenard », ou « mur campanaire ». Le mot « campenard », utilisé principalement en Picardie, est parfois orthographié « campenart » et on emploie plus souvent le terme de « clocher-mur », ainsi que « clocher-peigne ». Le terme « panelle » désigne le clocher-mur dans les Hautes-Alpes. (fr)
- Een klokkengevel is een soort klokkentoren die uit slechts één gevel bestaat. De klokkengevel bestaat uit een wat hoger opgetrokken deel in de gevel van een kerk of kapel. In deze verhoging bevinden zich openingen waar de klokken in hangen.Klokkengevels komen vooral in Zuid-Europa veel voor. Het is een typerend voorbeeld van het simplisme in de romaanse architectuur. (nl)
- En klockgavel är hos kyrkobyggnader en mer ekonomisk ersättning för ett kyrktorn och den liknar i viss mån en takryttare. Den består av en murad gavel som reser sig över kyrkans västmur. I gavelns murverk finns öppningar, där kyrkklockorna hänger. Bakom dem, ovanför kyrktaket, finns oftast en balkong med plats för ringare. Klockgavlar finns i allmänhet på kyrkor i länder vid Medelhavet, till exempel i Spanien, Grekland, Frankrike, Italien liksom i Latinamerika med flera ställen. (sv)
- La Sonorilmuro estas mura strukturo, kiu plilongiĝas vertikale elstare super la resto de la konstruaĵo, kaj kutime finas per pinaklo. Ĝi povas disponi pri unu aŭ pliaj vakuaĵoj por loĝigi sonorilojn, formante parton de kelkaj preĝejoj, kie ĝi plenumas funkciojn de sonorilturo aŭ kampanilo, diference el tiuj ĉar ties aliro ne estas interne. Ĝi povas troviĝi ankaŭ en aliaj tipoj de konstruaĵoj, kiel la Sonorilmuro de la Pordego Karmen en la murego de Avilo, aŭ en civilaj konstruaĵoj, blazonata alegorie. (eo)
- La espadaña (del latín spatha, espada) es una estructura mural que se prolonga verticalmente, sobresaliendo del resto de la edificación, y suele acabar en un pináculo. Puede disponer de uno o más vanos para albergar campanas, formando parte de algunas iglesias, donde hace funciones de campanario o campanil, diferenciándose de estos en que su acceso no se alberga en el interior. También se puede encontrar en otros tipos de construcciones, como la espadaña de la Puerta del Carmen en la muralla de Ávila, o en edificaciones civiles, blasonada con escudos alegóricos.
*
*
*
* Espadaña (Rusia)
* (es)
- Il campanile a vela è un particolare tipo di campanile. Il campanile a vela della chiesa di Montgiscard Si tratta di una sottile struttura muraria elevata al di sopra della copertura di una chiesa o di un palazzo ed aperta mediante una o più luci, dove sono ospitate piccole campane, mosse per mezzo di una fune; generalmente questa struttura, di dimensioni modeste, può essere sormontata da timpano e frontone, ed inoltre, a partire dal Rinascimento, può essere raccordata al corpo dell'edificio principale con volute lungo i fianchi laterali e altri elementi di decoro.
*
*
*
* San Marziale a Venezia (it)
- Dzwonnica parawanowa – konstrukcja, najczęściej murowana, w postaci ścianki z kilkoma (zazwyczaj trzema) arkadami, z których każda mieści dzwon. Dzwonnice takie wznoszono pierwotnie w formie nadbudowy nad frontową ścianą kościoła, jako rozwiązanie tańsze w wykonaniu od wieży (lub dwóch wież). Dotyczyło to zwłaszcza prowincjonalnych, mniej zasobnych parafii lub mniej znacznych kaplic. Trójosiowość konstrukcji miała nawiązywać do Świętej Trójcy.Pojawiają się poczynając od XIII-XIV w. w architekturze gotyckiej. Liczne są w południowo-zachodniej Francji, w Périgord, Limousin, Langwedocji i Akwitanii, znacznie rzadsze w Bretanii i Pikardii. Pospolicie występują na Półwyspie Iberyjskim, skąd trafiły do architektury Ameryki Południowej i Środkowej. (pl)
- Ши́рмова дзвіниця, або парава́нова дзвіниця (від пол. dzwonnica parawanowa) — різновид дзвіниці, низька споруда для встановлення дзвонів при церкві. На відміну від звичайної вежоподібної дзвіниці, ширмова являє собою горизонтальну будову, зазвичай складену з кількох аркад, у склепіннях яких і підвішені дзвони. Їх могли робити і прибудовами до храму, і розміщати окремими спорудами. Особливо поширені дзвіниці цього типу в Польщі, але були звичайними в Стародавній Русі. (uk)
|
