| dbo:abstract
|
- L'amfisbena és un monstre de la mitologia grega nascut del cap tallat de Medusa. És un rèptil de llarga cua que menja formigues i té dos caps, un a la cua. Pot llançar verí per matar les seves víctimes humanes. La seva aparença en el món de l'art va anar evolucionant fins a tornar-se un drac de dos caps, però disposat com un cercle (similar a l'Ouroboros). N'apareixen referències a les obres de Plini, Isidor de Sevilla o John Milton, entre d'altres. La llegenda afirma que protegeix l'embaràs de les dones. També s'ha utilitzat com a figura heràldica, habitualment representada com una serp alada i amb potes (com un drac) amb dues testes, l'una al cap i l'altra a la cua. A l'edat mitjana en trobem algunes escasses representacions, de simbologia mariana, i probablement relacionades amb el catarisme. (ca)
- أمفیسبينا (بالإنجليزية: Amphisbaena) أو أم النمل، هي أفعى إغريقية برأسين وعينين تتوهجان مثل شمعتين. ولها رأس في كل طرف من جسمها. ومن هناك جاء اسمها الذي يعني "التي تذهب في اتجاهين”. وتسمى أيضا “أم النمل" لأنها تتغذى على النمل. وتنقسم إلى نصفين ثم يعود النصفان ويلتئمان. وقد سجل بليني مزاياها الطبية. ويعتقدون أن مَن تضع أفعى حية حولها فإنها سوف تضمن حملا مأمونا. ووضع أفعى ميتة يفيد مرضی الروماتيزم. وهناك وثيقة من أدب الحيوان في العصور الوسطى يقول: إن أمفیسبينا لها رأسا سحلية، بل حتى لها رأسا طائر يشبه الأفعى. وفقًا للأساطير اليونانية، تم ولادة الأمفيسبينا من الدماء التي سالت من رأس الجورجون ميدوسا أثناء تحليق بيرسيوس فوق الصحراء الليبية وهي معه في يده، وبعد ذلك واجه جيش كاتو مع الثعابين الأخرى في المسيرة، وتغدت من الجثث. تم ذكر أمفيسبينا من قبل العديد من الأدباء والشعراء ومنهم: نيكاندر، جون ميلتون، ألكسندر بوب، بيرسي بيش، ألفريد، لورد تينيسون، إيمي سيزار، ألين مانديلبوم؛ باعتبارها مخلوقًا أسطوريًا. في كتاب الوحوش، ت.ا. وايت يشير إلى أن المخلوق مستمد من مشاهد السحالي الدودية التي تحمل نفس الاسم. تم العثور على هذه المخلوقات في بلدان البحر الأبيض المتوسط حيث نشأت العديد من هذه الأساطير. (ar)
- The amphisbaena (/ˌæmfɪsˈbɛɪnə/, /ˌæmfɪsˈbaɪnə/, or /ˌæmfɪsˈbiːnə/, plural: amphisbaenae; Ancient Greek: ἀμφίσβαινα) is a mythological, ant-eating serpent with a head at each end. The creature is alternatively called the amphisbaina, amphisbene, amphisboena, amphisbona, amphista, amfivena, amphivena, or anphivena (the last two being feminine), and is also known as the "Mother of Ants". Its name comes from the Greek words amphis, meaning "both ways", and bainein, meaning "to go". (en)
- Die Amphisbaena oder Amphisbaene (auch: Amphisbaina, Amphisboena, Fenmine) ist ein Fabelwesen aus der griechischen Mythologie. Sie wird als zweiköpfige, meistens geflügelte Schlange oder als Drache geschildert; die beiden Köpfe befinden sich an den entgegengesetzten Enden des Körpers. Der Name setzt sich aus dem griechischen amphi (ἀμφἰ „beide“) und bainein (βαίνειν „gehen“) zusammen; die Amphisbaene vermag sich dank ihrer zwei Häupter in beide Richtungen fortzubewegen. In der Heraldik ist die Amphisbaene ein selten verwendetes Wappentier (gemeine Figur); sie wird als Schlange, Drache oder sogar als pferdeähnliches Wesen dargestellt.Das Fabelwesen ist auch ein Beispiel für die Doppelköpfigkeit von Wappenfiguren in der Heraldik.
* Beispiel
* Wappen von Zapolice In antiken Berichten heißt es, dass eine tote Amphisbaene, um den Körper gewickelt, das beste Heilmittel gegen eine Erkältung sei; nagle ein Holzfäller den Kadaver an einen Baum, könne er diesen mit Leichtigkeit fällen. Der Amphisbaena sehr ähnlich ist der Ouroboros, ein Fabelwesen in Gestalt einer Schlange, welche sich in den eigenen Schwanz beißt. (de)
- La anfisbena (del latín: amphisbaena y este del griego:ἀμφίσβαινα ‘que va en dos direcciones’, de amfis, ‘ambos lados’ y bainein, ‘ir’) es una criatura mitológica representada como una serpiente con una cabeza en cada extremo de su cuerpo. En la mitología griega, la Anfisbena había nacido de la sangre que goteó de la cabeza de la gorgona Medusa cuando Perseo voló sobre el desierto libio con ella en su mano. El ejército de Catón la halló entonces en su marcha junto con otras serpientes. La anfisbena se alimentaba de los cadáveres que quedaban atrás. Poetas como Nicandro, John Milton, Alexander Pope, Jorge Luis Borges y Lord Alfred Tennyson han mencionado a la anfisbena, y como criatura mitológica y legendaria lo han hecho Lucano, Plinio el Viejo, Isidoro de Sevilla y Thomas Browne, desacreditando este último su existencia. Existen figuras similares en otras mitologías, como las centroamericanas precolombinas y las africanas, con significados diferentes. Este animal aparece en numerosos bestiarios europeos medievales, situándosele casi siempre en África. Una novela de Henri de Régnier de 1912 lleva por título Amphisbène. Es citada igualmente por Jorge Luis Borges en su Manual de zoología fantástica (1957), en El libro de los seres imaginarios (1967) y en su cuento There are more things, de El libro de arena. (es)
- L’amphisbène est, dans la mythologie grecque, un serpent légendaire possédant une tête à chaque extrémité du corps. On trouve des représentations similaires en Mésoamérique et en Amérique du Sud. Selon Lucain, l'amphisbène fut engendré par le sang qui coulait de la tête tranchée de la Gorgone Méduse, alors que Persée survolait le désert de Libye en la tenant à la main. L'armée de Caton la rencontra ainsi que d'autres serpents pendant sa marche. L'amphisbène se nourrit des cadavres laissés à l'abandon. Ce monstre est évoqué par plusieurs poètes, comme Nicandre, John Milton, Alexander Pope, Alfred Tennyson, Aimé Césaire et Housman, et cette créature mythologique aux pouvoirs légendaires a été mentionnée par Lucain, Pline l'Ancien, Isidore de Séville et Thomas Browne, ce dernier ayant démenti son existence. Pourtant, il semble inspiré d'un reptile bien réel, formant le groupe des Amphisbaenia. (fr)
- L'anfesibena o anfisbena è un mitico serpente dotato di due teste, una ad ogni estremità del corpo, e di occhi che brillano come lampade. Secondo il mito greco, l'anfisbena fu generata dal sangue gocciolato dalla testa della gorgone Medusa quando Perseo volò, stringendola in pugno, sopra il deserto libico. L'anfesibena come creatura mitologica e leggendaria è stata citata da Marco Anneo Lucano e Plinio il Vecchio. Viene citata, inoltre, da Dante nel canto 24 dell'Inferno, da Borges nei suoi Manuale di zoologia fantastica e Il libro di sabbia e da Giorgio Manganelli in Centuria e in Dall'inferno. È stata citata anche da Francesco Guccini nel suo ultimo album L'ultima Thule. Il nome deriva dal lat. amphisbaena, gr. ἀμϕίσβαινα, composto di ἀμϕι- «anfi-» e βαίνω «andare», quindi che significa "che va in due direzioni". (it)
- Amphisbaena is Grieks voor "gaat twee kanten op". Met amphisbaena wordt zowel een fabeldier als een groep van echt bestaande dieren aangeduid, de wormhagedissen. Dit artikel beschrijft het fabeldier. De amphisbaena is een giftig met een kop aan beide uiteinden van het lichaam. Zijn ogen gloeien als kaarsen. Hij zou een van de dodelijkste slangen zijn, geboren uit het bloed van de Gorgo Medusa nadat Perseus met haar druipende hoofd boven de Libische woestijn had gevlogen. Zijn pijnlijke gif doodt het slachtoffer snel. Het dier zou veel in de woestijn voorkomen, waar hij op de loer ligt voor argeloze dieren of reizigers. De amphisbaena wordt ook wel de Moeder der Mieren genoemd, omdat hij ze regelmatig eet. De koppen zijn volgens sommige bronnen even groot als de rest van het lijf; ze kunnen beide eten en bijten. Als de ene slaapt, waakt de andere. Door een cirkel te vormen kan de amphisbaena als een hoepel rollen. Ook kan hij, kronkelend als een paling, snel vooruit en achteruit kruipen. Tweekoppige slangen bestaan echt (door een storing tijdens de ontwikkeling), maar dan zijn beide koppen aan dezelfde kant van het lichaam. Een kop aan elk uiteinde zou als volgt verklaard worden. Als parende slangen verstoord worden, zou het weleens kunnen dat het over het algemeen grotere vrouwtje het mannetje aan diens hemipenis op haar vlucht meetrekt. De herpetoloog verhaalt hoe hij vaak is misleid door bepaalde slangen, die vaak op een cirkelvormige manier met de kop in de buurt van de staart liggen. Ditmars meende in die gevallen dat hij een weggeworpen fietsband had gezien. Het idee van de “hoepelslang” kan misschien uit zulke waarnemingen zijn ontstaan. Het fabelgeslacht amphisbaena wordt ook wel opgedeeld in verschillende ondersoorten:
* De Jaculus of Amphiptere
* De
* De
* De (nl)
- アンフィスバエナ（古希: Αμφισβαινα, 羅: Amphisbaena）は、ローマなどの『博物誌』関連の書物などに登場する伝説の生物。身体の両端に頭のついている双頭の蛇だとされているが、後世には尾の先にもう1つの頭のついている双頭のドラゴンとして表現されるようになった。 (ja)
- Amphisbaena (st.gr. ἀμφίσβαινα) – fantastyczne zwierzę z mitologii greckiej, pojawiające się także w kulturze średniowiecza. (pl)
- Anfisbena (Plural: Anfisbenas), Anfisbênia, Anfibena, Anfisbênio, Amphisboena, Amphisbaena, Anfista, Anfivena, palavra Grega, que significa "que vai em duas direções", do (amphis), que significa "ambos os caminhos", e (bainein), que significa "ir", também chamado a Mãe das Formigas, é uma serpente mitológica, que come formigas e com uma cabeça em cada ponta. Segundo a mitologia grega, a Anfisbena nasceu do sangue que gotejou da cabeça de Górgona Medusa quando Perseu voou por cima do Deserto da Líbia, com ela em suas mãos. Foi então que o exército de Cato encontrou-a junto com outras serpentes em sua marcha. A Anfisbena alimentou-se dos cadáveres deixados para trás. Ela tem sido citada por poetas, como Nicandro de Cólofon, John Milton, Alexander Pope, Alfred Tennyson, e Alfred Edward Housman, e a Anfisbena como uma criação mitológica e lendária foram citados por Lucano, Caio Plínio Segundo, Isidoro de Sevilha, e Thomas Browne, os últimos dos quais desiludiram a sua existência. (pt)
- Amphisbaena är i den grekiska mytologin en stor orm med ett huvud i vardera änden som äter myror. Den kallas också "Myrornas Moder". Amphisbaena föddes ur blodet som droppade från Medusas avhuggna huvud när Perseus flög över den libyska öknen med det i handen. Senare stötte Catos armé på odjuret tillsammans med andra ormar. Amphisbaena åt av arméns efterlämnade lik. I Monsterboken (1985) till rollspelet Drakar och Demoner kallas amphisbaena för "ambiorm". (sv)
- Амфисбе́на (от др.-греч. ἀμφίς — с обеих сторон и βάινο — иду) — в представлениях греков гигантская двухголовая змея, вторая голова которой находится на хвосте. (В современной фауне амфисбенами называются животные отряда чешуйчатых, способные передвигаться хвостом вперёд.) Застать амфисбену врасплох практически невозможно, так как пока одна голова её спит, другая всегда бодрствует (хотя, по свидетельству античных авторов, зрение у неё неважное). Как явствует из названия, амфисбена могла двигаться в обоих направлениях. У неё светящиеся глаза, а сама она так горяча, что растапливает снег. Лукан в «Фарсалии» рассказывает, что «страшные, с поднятой вверх двойной головой амфисбены» питались трупами солдат, когда армия Катона шла через Ливийскую пустыню. Как и другие змеи Ливии (согласно Овидию), амфисбена родилась из крови убитой Персеем Горгоны. Плиний объясняет наличие второй головы амфисбены слишком большим количеством яда, который не может выйти только через одну пасть; он также говорит о лечебных свойствах амфисбены. Учёный Аполлодор (II в. до н. э.) считал, что старая кожа амфисбен, обёрнутая вокруг дорожного посоха, может защитить от других рептилий. В то, что с помощью кожи амфисбен можно лечить простуду, верили ещё в XVI веке. Ядовитая амфисбена издревле считалась символом зла и коварства. В «Эвменидах» Эсхила Кассандра сравнивает Клитемнестру с амфисбеной. В более поздней европейской литературе амфисбена сохраняет ту же символику — Дж. Мильтон упоминает её в ряду других чудовищ, в которых превратилось падшее сатанинское воинство («Потерянный рай», Х). Амфисбена упоминается в большинстве средневековых бестиариев. В «Сокровищнице» Брунетто Латини указывается: «Амфисбена — это змея о двух головах, одна на обычном месте, другая — на хвосте; обеими она может ужалить, двигается проворно, и глаза у неё горят, как свечи». Со временем в её облик привносятся новые черты: амфисбена обрастает перьями, у неё появляются крылья, лапы и даже уши. Однако уже в XII веке Альберт Великий отрицал реальность двухголовой змеи, а в XVII веке Томас Браун решительно отверг возможность существования животного, у которого нет ни переда, ни зада, как у амфисбены. Фигура амфисбены использовалась как декоративный элемент в средневековой архитектуре (амфисбена на северном портале Венского собора, выступающая как символ бдительности). (ru)
- Амфісбе́на — міфічна двоголова змія, відома з праць античних авторів і середньовічних бестіаріїв. Описується як змія з головами по обидва кінці тіла. (uk)
- 雙頭蛇（Amphisbaena，「兩個方向進行」之意，亦稱為amphisbaenae、amphisbaina、amphisbene、amphisboena、amphisbona、amphista、amphivena或anphivena）是一種起源於博物志，身體兩邊都有頭的怪物。這種怪物可以同時向兩個方向行動，還可以向兩方掠食動物。雙頭蛇的兩個頭在合作無間時是很可怕的獵人，但意見相左就會為自己帶來厄運。在西方的徽章及紋章學，雙頭蛇是常見的一個圖案，類似的生物還有飛龍、銜尾蛇等。神話中的雙頭蛇在外型上和基因突變造成的雙頭蛇完全不同。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- The amphisbaena (/ˌæmfɪsˈbɛɪnə/, /ˌæmfɪsˈbaɪnə/, or /ˌæmfɪsˈbiːnə/, plural: amphisbaenae; Ancient Greek: ἀμφίσβαινα) is a mythological, ant-eating serpent with a head at each end. The creature is alternatively called the amphisbaina, amphisbene, amphisboena, amphisbona, amphista, amfivena, amphivena, or anphivena (the last two being feminine), and is also known as the "Mother of Ants". Its name comes from the Greek words amphis, meaning "both ways", and bainein, meaning "to go". (en)
- アンフィスバエナ（古希: Αμφισβαινα, 羅: Amphisbaena）は、ローマなどの『博物誌』関連の書物などに登場する伝説の生物。身体の両端に頭のついている双頭の蛇だとされているが、後世には尾の先にもう1つの頭のついている双頭のドラゴンとして表現されるようになった。 (ja)
- Amphisbaena (st.gr. ἀμφίσβαινα) – fantastyczne zwierzę z mitologii greckiej, pojawiające się także w kulturze średniowiecza. (pl)
- Amphisbaena är i den grekiska mytologin en stor orm med ett huvud i vardera änden som äter myror. Den kallas också "Myrornas Moder". Amphisbaena föddes ur blodet som droppade från Medusas avhuggna huvud när Perseus flög över den libyska öknen med det i handen. Senare stötte Catos armé på odjuret tillsammans med andra ormar. Amphisbaena åt av arméns efterlämnade lik. I Monsterboken (1985) till rollspelet Drakar och Demoner kallas amphisbaena för "ambiorm". (sv)
- Амфісбе́на — міфічна двоголова змія, відома з праць античних авторів і середньовічних бестіаріїв. Описується як змія з головами по обидва кінці тіла. (uk)
- 雙頭蛇（Amphisbaena，「兩個方向進行」之意，亦稱為amphisbaenae、amphisbaina、amphisbene、amphisboena、amphisbona、amphista、amphivena或anphivena）是一種起源於博物志，身體兩邊都有頭的怪物。這種怪物可以同時向兩個方向行動，還可以向兩方掠食動物。雙頭蛇的兩個頭在合作無間時是很可怕的獵人，但意見相左就會為自己帶來厄運。在西方的徽章及紋章學，雙頭蛇是常見的一個圖案，類似的生物還有飛龍、銜尾蛇等。神話中的雙頭蛇在外型上和基因突變造成的雙頭蛇完全不同。 (zh)
- أمفیسبينا (بالإنجليزية: Amphisbaena) أو أم النمل، هي أفعى إغريقية برأسين وعينين تتوهجان مثل شمعتين. ولها رأس في كل طرف من جسمها. ومن هناك جاء اسمها الذي يعني "التي تذهب في اتجاهين”. وتسمى أيضا “أم النمل" لأنها تتغذى على النمل. وتنقسم إلى نصفين ثم يعود النصفان ويلتئمان. وقد سجل بليني مزاياها الطبية. ويعتقدون أن مَن تضع أفعى حية حولها فإنها سوف تضمن حملا مأمونا. ووضع أفعى ميتة يفيد مرضی الروماتيزم. وهناك وثيقة من أدب الحيوان في العصور الوسطى يقول: إن أمفیسبينا لها رأسا سحلية، بل حتى لها رأسا طائر يشبه الأفعى. (ar)
- L'amfisbena és un monstre de la mitologia grega nascut del cap tallat de Medusa. És un rèptil de llarga cua que menja formigues i té dos caps, un a la cua. Pot llançar verí per matar les seves víctimes humanes. La seva aparença en el món de l'art va anar evolucionant fins a tornar-se un drac de dos caps, però disposat com un cercle (similar a l'Ouroboros). N'apareixen referències a les obres de Plini, Isidor de Sevilla o John Milton, entre d'altres. La llegenda afirma que protegeix l'embaràs de les dones. (ca)
- Die Amphisbaena oder Amphisbaene (auch: Amphisbaina, Amphisboena, Fenmine) ist ein Fabelwesen aus der griechischen Mythologie. Sie wird als zweiköpfige, meistens geflügelte Schlange oder als Drache geschildert; die beiden Köpfe befinden sich an den entgegengesetzten Enden des Körpers. Der Name setzt sich aus dem griechischen amphi (ἀμφἰ „beide“) und bainein (βαίνειν „gehen“) zusammen; die Amphisbaene vermag sich dank ihrer zwei Häupter in beide Richtungen fortzubewegen.
* Beispiel
* Wappen von Zapolice (de)
- La anfisbena (del latín: amphisbaena y este del griego:ἀμφίσβαινα ‘que va en dos direcciones’, de amfis, ‘ambos lados’ y bainein, ‘ir’) es una criatura mitológica representada como una serpiente con una cabeza en cada extremo de su cuerpo. En la mitología griega, la Anfisbena había nacido de la sangre que goteó de la cabeza de la gorgona Medusa cuando Perseo voló sobre el desierto libio con ella en su mano. El ejército de Catón la halló entonces en su marcha junto con otras serpientes. La anfisbena se alimentaba de los cadáveres que quedaban atrás. Poetas como Nicandro, John Milton, Alexander Pope, Jorge Luis Borges y Lord Alfred Tennyson han mencionado a la anfisbena, y como criatura mitológica y legendaria lo han hecho Lucano, Plinio el Viejo, Isidoro de Sevilla y Thomas Browne, desacre (es)
- L’amphisbène est, dans la mythologie grecque, un serpent légendaire possédant une tête à chaque extrémité du corps. On trouve des représentations similaires en Mésoamérique et en Amérique du Sud. Selon Lucain, l'amphisbène fut engendré par le sang qui coulait de la tête tranchée de la Gorgone Méduse, alors que Persée survolait le désert de Libye en la tenant à la main. L'armée de Caton la rencontra ainsi que d'autres serpents pendant sa marche. L'amphisbène se nourrit des cadavres laissés à l'abandon. Ce monstre est évoqué par plusieurs poètes, comme Nicandre, John Milton, Alexander Pope, Alfred Tennyson, Aimé Césaire et Housman, et cette créature mythologique aux pouvoirs légendaires a été mentionnée par Lucain, Pline l'Ancien, Isidore de Séville et Thomas Browne, ce dernier ayant démenti (fr)
- L'anfesibena o anfisbena è un mitico serpente dotato di due teste, una ad ogni estremità del corpo, e di occhi che brillano come lampade. Secondo il mito greco, l'anfisbena fu generata dal sangue gocciolato dalla testa della gorgone Medusa quando Perseo volò, stringendola in pugno, sopra il deserto libico. Il nome deriva dal lat. amphisbaena, gr. ἀμϕίσβαινα, composto di ἀμϕι- «anfi-» e βαίνω «andare», quindi che significa "che va in due direzioni". (it)
- Amphisbaena is Grieks voor "gaat twee kanten op". Met amphisbaena wordt zowel een fabeldier als een groep van echt bestaande dieren aangeduid, de wormhagedissen. Dit artikel beschrijft het fabeldier. De amphisbaena is een giftig met een kop aan beide uiteinden van het lichaam. Zijn ogen gloeien als kaarsen. Hij zou een van de dodelijkste slangen zijn, geboren uit het bloed van de Gorgo Medusa nadat Perseus met haar druipende hoofd boven de Libische woestijn had gevlogen. Zijn pijnlijke gif doodt het slachtoffer snel. Het dier zou veel in de woestijn voorkomen, waar hij op de loer ligt voor argeloze dieren of reizigers. De amphisbaena wordt ook wel de Moeder der Mieren genoemd, omdat hij ze regelmatig eet. (nl)
- Anfisbena (Plural: Anfisbenas), Anfisbênia, Anfibena, Anfisbênio, Amphisboena, Amphisbaena, Anfista, Anfivena, palavra Grega, que significa "que vai em duas direções", do (amphis), que significa "ambos os caminhos", e (bainein), que significa "ir", também chamado a Mãe das Formigas, é uma serpente mitológica, que come formigas e com uma cabeça em cada ponta. Segundo a mitologia grega, a Anfisbena nasceu do sangue que gotejou da cabeça de Górgona Medusa quando Perseu voou por cima do Deserto da Líbia, com ela em suas mãos. Foi então que o exército de Cato encontrou-a junto com outras serpentes em sua marcha. A Anfisbena alimentou-se dos cadáveres deixados para trás. Ela tem sido citada por poetas, como Nicandro de Cólofon, John Milton, Alexander Pope, Alfred Tennyson, e Alfred Edward Housma (pt)
- Амфисбе́на (от др.-греч. ἀμφίς — с обеих сторон и βάινο — иду) — в представлениях греков гигантская двухголовая змея, вторая голова которой находится на хвосте. (В современной фауне амфисбенами называются животные отряда чешуйчатых, способные передвигаться хвостом вперёд.) Застать амфисбену врасплох практически невозможно, так как пока одна голова её спит, другая всегда бодрствует (хотя, по свидетельству античных авторов, зрение у неё неважное). Как явствует из названия, амфисбена могла двигаться в обоих направлениях. У неё светящиеся глаза, а сама она так горяча, что растапливает снег. (ru)
|
