| dbo:abstract
|
- Jean-Théodore Radoux (Lieja, 9 de novembre de 1835 - Lieja, 20 de març de 1911) va ser un compositor belga i fagot. Primer estudià en el Conservatori de la seva ciutat natal i després en el de París, on tingué per mestre a Halévy. El 1859 va guanyar el Premi belga de Roma per la seva cantata Le Juif errant que havia compost a principis d'aquest any. Les seves altres composicions inclouen 2 òperes, un oratori, 2 poemes simfònics, una obertura, diverses obres corals i cançons d'art vocal i música per a l'església. Radoux va començar a estudiar contrapunt al el 1845 a l'edat de 9 anys amb Joseph Daussoigne-Méhul. Aquest va ser guardonat amb un primer premi en teoria de la música l'any següent, després de la qual va continuar formant-se en violoncel i piano per un breu període. Es desanima per la seva falta de progrés en aquests instruments, va abandonar els estudis musicals per als propers dos anys. En secret el 1847 Radoux va ser persuadit pel professor Bacha per tornar al conservatori per estudiar el fagot sota la seva instrucció. Missatge que va tenir èxit en aquest instrument i després d'alguns anys d'estudi es va guanyar un Premi d'estrena i una medalla d'or per a la interpretació dels fagots. Va passar algun temps a París durant els primers anys de 1850 estudiant composició musical amb J. Fromental Halévy. Després de la mort de Bacha en 1856, Radoux el va succeir en el càrrec de professor de fagots al conservatori; després d'haver superat diversos candidats a través de l'oposició. Va ser nomenat director del conservatori el 1872, càrrec que ocupà fins a la seva mort gairebé 40 anys més tard a Lieja, i en el que entre altres alumnes tingué el quebequès Gustave Gagnon. Sylvain Dupuis el va succeir com a director. Entre les seves principals composicions figuren els poemes simfònics Ahasverus, Le festin de Balthasar i Epopée nationale; un Te Deum (1863), les òperes , (1872); l'oratori Cain, les cantates La fille de Jephté i Genéviève de Brabant (1907); així com melodies vocals, etc. Publicà les obres següents: Daussoigne-Méhul, Vieuxtemps, sa vie et ses oeuvres (1891), i La musique et les écoles nationales, (1896). (ca)
- Jean-Théodore Radoux (* 9. November 1835 in Lüttich; † 20. März 1911 ebenda) war ein belgischer Komponist und Fagottist. (de)
- Jean-Théodore Radoux (9 November 1835 – 20 March 1911) was a Belgian composer and bassoonist. In 1859 he won the Belgian Prix de Rome for his cantata Le Juif errant which he had composed earlier that year. His other compositions include 2 operas, an oratorio, 2 symphonic poems, an overture, several choral works and vocal art songs, and music for the church. (en)
- Jean-Théodore Radoux, né le 9 novembre 1835 à Liège et mort le 20 mars 1911 à Liège, est un compositeur, bassoniste et pédagogue belge. (fr)
- Jean-Théodore Radoux (Lieja, 9 de noviembre de 1835-Lieja, 20 de marzo de 1911) fue un compositor y musicólogo belga. (es)
- ジャン＝テオドール・ラドゥー（Jean-Théodore Radoux, 1835年11月9日 - 1911年3月20日）は、ベルギーの作曲家、ファゴット奏者。 (ja)
- Jean-Théodore Radoux (Luik, 9 november 1835 – aldaar, 20 maart 1911) was een Belgisch componist en fagottist. Hij was zoon van wapensmid Jean Radoux en Marguerite Josephine Bovy. Broer Jean-Toussaint Radoux (hoornist, 1825-1889) en Jean-Joseph Radoux (violist, 1833-1877) waren eveneens muzikant. Hijzelf trouwde met Marguerite Louise De Grelle. Zoon Charles Radoux-Rogier werd componist. Hij kreeg eerste muzieklessen van zijn vader, amateurmuzikant. Op negenjarige leeftijd kon hij gaan studeren aan het Luiks conservatorium en wel bij (harmonieleer en contrapunt) en (muziektheorie). Hij ontving al een jaar eerder een eerste prijs in muziektheorie en besloot lessen op cello en piano te nemen. Daarin vond hij zelf weinig progressie zitten en verliet daarop de muziekopleiding. In 1847 begon hij echter op aandringen van fagottist Professor Joseph Bâcha zijn studies aan het conservatorium te hervatten, dit maal dus op de fagot. In die studie haalde hij opnieuw een eerste prijs als ook een gouden medaille. In die tijd studeerde hij ook bij componist Fromental Halévy; hij verbleef daartoe in Parijs. De Duits-Franse Oorlog in 1870 bracht daaraan een eind. Radoux volgde na het overlijden van Bacha in 1856 hem op als professor/docent op genoemd conservatorium, maar moest een aantal keer auditie doen. In 1872 werd hij zelfs directeur van het conservatorium, een functie die hij tot aan zijn door zou vervullen. Hij was er directeur tussen en Sylvain Dupuis en richtte er muziekleeslessen, een bibliotheek daarvan en een conservatoriumorkest op. Het conservatorium breidde onder zijn bewind flink uit en moest verhuizen naar de Boulevard Piercot. Zijn cantate Le Juif errant voor sopraan, cello en orkest, behaalde in 1859 de Prix de Rome. Zijn werken bevonden zich in allerlei genres, van opera's (Le Béarnais uit 1868; La coupe enchantée uit 1872) tot orkest- en koorwerken. Zo schreef hij onder andere de cantate Le Travail voor de onthulling van een standbeeld voor John Cockerill (Seraing, 1864). Een van zijn laatste werken was de Cantate inaugurale à l'occasion de l'Exposition universelle voor de wereldtentoonstelling van 1905; zeshonderd muzikanten voerden het uit voor onder andere Prins Albert I van België en zijn vrouw Elisabeth. Ondanks enkele prijzen zijn zijn werken grotendeels vergeten. Hij schreef een biografie over zijn leraar Doussoigne-Méhul en in 1891 gaf hij Henri Vieuxtemps, sa vie et ses oeuvres uit. Voorts was hij betrokken bij de oprichting van het Grétry Museum ter nagedachtenis aan musicus André Ernest Modeste Grétry. Voor zijn werk kreeg hij de Leopoldsorde toebedeeld. Luik kent de Boulevard Jean-Théodore Radoux. Radoux was onder de indruk van de werken van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski en liet de componist schriftelijk weten. (nl)
|
| rdfs:comment
|
- Jean-Théodore Radoux (* 9. November 1835 in Lüttich; † 20. März 1911 ebenda) war ein belgischer Komponist und Fagottist. (de)
- Jean-Théodore Radoux (9 November 1835 – 20 March 1911) was a Belgian composer and bassoonist. In 1859 he won the Belgian Prix de Rome for his cantata Le Juif errant which he had composed earlier that year. His other compositions include 2 operas, an oratorio, 2 symphonic poems, an overture, several choral works and vocal art songs, and music for the church. (en)
- Jean-Théodore Radoux, né le 9 novembre 1835 à Liège et mort le 20 mars 1911 à Liège, est un compositeur, bassoniste et pédagogue belge. (fr)
- Jean-Théodore Radoux (Lieja, 9 de noviembre de 1835-Lieja, 20 de marzo de 1911) fue un compositor y musicólogo belga. (es)
- ジャン＝テオドール・ラドゥー（Jean-Théodore Radoux, 1835年11月9日 - 1911年3月20日）は、ベルギーの作曲家、ファゴット奏者。 (ja)
- Jean-Théodore Radoux (Lieja, 9 de novembre de 1835 - Lieja, 20 de març de 1911) va ser un compositor belga i fagot. Primer estudià en el Conservatori de la seva ciutat natal i després en el de París, on tingué per mestre a Halévy. El 1859 va guanyar el Premi belga de Roma per la seva cantata Le Juif errant que havia compost a principis d'aquest any. Les seves altres composicions inclouen 2 òperes, un oratori, 2 poemes simfònics, una obertura, diverses obres corals i cançons d'art vocal i música per a l'església. (ca)
- Jean-Théodore Radoux (Luik, 9 november 1835 – aldaar, 20 maart 1911) was een Belgisch componist en fagottist. Hij was zoon van wapensmid Jean Radoux en Marguerite Josephine Bovy. Broer Jean-Toussaint Radoux (hoornist, 1825-1889) en Jean-Joseph Radoux (violist, 1833-1877) waren eveneens muzikant. Hijzelf trouwde met Marguerite Louise De Grelle. Zoon Charles Radoux-Rogier werd componist. Voor zijn werk kreeg hij de Leopoldsorde toebedeeld. Luik kent de Boulevard Jean-Théodore Radoux. Radoux was onder de indruk van de werken van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski en liet de componist schriftelijk weten. (nl)
|
