| dbo:abstract
|
- Bei dem Fisher-Effekt, benannt nach dem Ökonomen Irving Fisher, handelt es sich um eine Beziehung zwischen Inflationsrate, nominalem und realem Zinssatz, die besagt, dass Steigerungen der Inflationsrate sich in proportionalen Steigerungen des Nominalzinses niederschlagen. In mathematischer Form lässt sich der Fisher-Effekt folgendermaßen ausdrücken: mit = Veränderung des Nominalzinses und = Veränderung der Inflationsrate Basis des Fisher-Effektes ist der folgende Zusammenhang: mit i = Nominalzins, = Inflationsrate, r = Realzins Wenn und r hinreichend klein sind, lässt sich die bekannte Fisher-Gleichung herleiten aus als (Fisher-Gleichung) Bedeutend in Fishers Theorie ist die strikte Trennung von monetärer und realer Sphäre (klassische Dichotomie). Danach wird der Realzins im Kapitalmarkt bestimmt als der Zinssatz, der Investitionsgüternachfrage und Ersparnis ausgleicht. Monetäre Einflüsse spielen für die Bestimmung des Realzinses keine Rolle. Daher ergibt sich, dass sich Veränderungen der Inflationsrate nicht auf den Realzins auswirken können und sich somit direkt im Nominalzins widerspiegeln. Die obige Formulierung des Fisher-Effekts setzt voraus, dass die Inflationsrate bekannt ist. In der Realität ist die tatsächliche Inflationsrate jedoch nur mit zeitlichen Verzögerungen bekannt. Insofern bezieht eine realistischere Formulierung des Fisher-Effektes die Veränderung der erwarteten Inflationsrate ein. (Fisher-Gleichung mit Inflationserwartungen) In dieser Form wirken sich bereits Veränderungen in Inflationserwartungen auf den heutigen Nominalzins aus. (de)
- In economics, the Fisher effect is the tendency for nominal interest rates to change to follow the inflation rate. It is named after the economist Irving Fisher, who first observed and explained this relationship. Fisher proposed that the real interest rate is independent of monetary measures (known as the Fisher hypothesis), therefore, the nominal interest rate will adjust to accommodate any changes in expected inflation. (en)
- 피셔 효과(영어: Fisher effect)는 인플레이션율의 변동이 명목이자율의 변동으로 이어지는 현상을 말한다. 경제학자 어빙 피셔의 이름을 따 지어졌다. (ko)
- Hipoteza Fishera – wyższa inflacja prowadzi do odpowiednio wyższych nominalnych stóp procentowych. Została sformułowana przez Irvinga Fishera. W ekonomii hipoteza Fishera (czasami nazywana efektem Fishera) zakłada, że realna stopa procentowa jest niezależna od środków pieniężnych, w szczególności od nominalnej stopy procentowej i oczekiwanej stopy inflacji. Określenie „nominalne oprocentowanie” odnosi się do rzeczywistej (bieżącej) stopy oprocentowania, termin „realna stopa procentowa” odnosi się do kwoty pieniężnej, której siła nabywcza rośnie z upływem czasu. To znaczy, że realna stopa procentowa jest to nominalna stopa procentowa skorygowana o wpływ inflacji na siłę nabywczą dochodów kredytowych. Związek między nominalną i realną stopą procentową dany jest równaniem Fishera: Czyli realna stopa procentowa jest równa nominalnej stopie procentowej pomniejszonej o wielkość oczekiwanej inflacji. Jeśli przyjmiemy, zgodnie z hipotezą Fishera, że realna stopa procentowa jest stała, to nominalna stopa musi się zmieniać, kiedy inflacja wzrasta lub spada. Zatem zgodnie z efektem Fishera twierdzi się, że następuje korekta nominalnej stopy procentowej dokładnie w takim samym stopniu, jak zmienia się inflacja. (pl)
- De Fisherhypothese, of het Fishereffect, genoemd naar de econoom Irving Fisher die haar begin 20e eeuw opstelde, luidt dat de nominale rentestand (i) ongeveer gelijk is aan het algemene rendement op investeringen (r) plus de verwachte inflatie (πe): Omdat de reële rente per definitie de nominale rente met aftrek van inflatie is (i - π), is de reële rente ongeveer gelijk aan het rendement r. Het rendement r wordt verondersteld onafhankelijk te zijn van de inflatie. Varianten van de Fisherhypothese worden geaccepteerd door een groot deel van de economische wetenschap, hoewel ze diverse problemen kent. Het eerste probleem is dat de verwachte inflatie niet geobserveerd kan worden. Fisher stelde daarom voor om de trend in de inflatie te gebruiken om het effect te toetsen. Keynes keerde zich tegen de hypothese op grond van de Gibsonparadox, de empirische correlatie tussen rentestand en prijspeil. Econometrisch onderzoek geeft een gemengd beeld: in de VS is een Fishereffect te zien, in andere ontwikkelde landen is de correlatie tussen inflatie en rentestand veel minder sterk (Cooray 2002). Daarnaast is de reële rente op obligaties, doorgaans beschouwd als de graadmeter voor de rentestand, doorgaans niet gelijk aan het rendement op aandelen, maar procentpunten lager (de equity premium puzzle); het verschil is te groot om door een alleen verklaard te worden. (nl)
- Fisherhypotesen, uppkallad efter sin upphovsman Irving Fisher, säger att den nominella räntan är lika med summan av den förväntade realräntan och den förväntade inflationen. Fisher antog att rationella individer skulle bestämma låneräntor enligt följande princip: 1.
* Låntagaren och långivaren kommer överens om den önskade realräntan på lånet, vilken på grund av inflationen inte är säkert fastställd utan endast utgör den förväntade realräntan. Realräntan är den avkastning utlåningen ger långivaren när man har tagit hänsyn till att inflationen försämrar penningvärdet. 2.
* Parterna bildar sig en gemensam uppfattning om den förväntade inflationen. 3.
* Den nominella räntan bestäms som summan av den förväntade realräntan och den förvänade inflationen. Den nominella räntan är det belopp som långivaren får tillbaka utöver det utlånade beloppet, mätt som andel av det utlånade beloppet. När vi till vardags talar om ränta är det nominell ränta vi menar. Ifall inflationen sedan blir högre än förväntat kan man konstatera att den nominella räntan borde ha satts högre för att den önskade realräntan skulle ha uppnåtts. Inflationen har i så fall verkat till låntagarens fördel. Omvänt gäller att en lägre inflation än förväntat i stället blir till långivarens fördel. Dessa effekter kan undvikas genom att man inkluderar en i kontraktet. Se även inflation. (sv)
- 費沙效應（英語：Fisher effect）或費沙假說（Fisher hypothesis），經濟學理論，由經濟學家提出，他認為實質利率與貨幣計量無關，特別是和預期通脹率。「名目（名義）利率」（nominal interest rate）指借款人欠貸方貨幣的金額隨時間改變的增長；「實質（實際）利率」（real interest rate）是指這些貨幣的購買力隨時間增長的量。亦即是說，實質利率是針對通脹對貸款收益的購買力的影響而調整的名目利率。 費雪方程式如下： 這表明實際利率等於名義利率減預期通脹率。這條公式只是一個近似值。除非利率或通貨膨脹率很高，或公式已被長期應用，否則方程和絕對正確方程之間的相當接近。 以下是使用連續複利表示的精確方程式 如果按照費沙假說將實際利率設定為常數，則當有升跌，名義利率必須逐點（point-for-point）變化。因此，費沙效應表明，名義利率將與預期通貨膨脹率進行一對一（one for one）調整。 有分析認為，金融機構若進行量化寬鬆或，費沙效應可能失效。 (zh)
|
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 4409 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- In economics, the Fisher effect is the tendency for nominal interest rates to change to follow the inflation rate. It is named after the economist Irving Fisher, who first observed and explained this relationship. Fisher proposed that the real interest rate is independent of monetary measures (known as the Fisher hypothesis), therefore, the nominal interest rate will adjust to accommodate any changes in expected inflation. (en)
- 피셔 효과(영어: Fisher effect)는 인플레이션율의 변동이 명목이자율의 변동으로 이어지는 현상을 말한다. 경제학자 어빙 피셔의 이름을 따 지어졌다. (ko)
- 費沙效應（英語：Fisher effect）或費沙假說（Fisher hypothesis），經濟學理論，由經濟學家提出，他認為實質利率與貨幣計量無關，特別是和預期通脹率。「名目（名義）利率」（nominal interest rate）指借款人欠貸方貨幣的金額隨時間改變的增長；「實質（實際）利率」（real interest rate）是指這些貨幣的購買力隨時間增長的量。亦即是說，實質利率是針對通脹對貸款收益的購買力的影響而調整的名目利率。 費雪方程式如下： 這表明實際利率等於名義利率減預期通脹率。這條公式只是一個近似值。除非利率或通貨膨脹率很高，或公式已被長期應用，否則方程和絕對正確方程之間的相當接近。 以下是使用連續複利表示的精確方程式 如果按照費沙假說將實際利率設定為常數，則當有升跌，名義利率必須逐點（point-for-point）變化。因此，費沙效應表明，名義利率將與預期通貨膨脹率進行一對一（one for one）調整。 有分析認為，金融機構若進行量化寬鬆或，費沙效應可能失效。 (zh)
- Bei dem Fisher-Effekt, benannt nach dem Ökonomen Irving Fisher, handelt es sich um eine Beziehung zwischen Inflationsrate, nominalem und realem Zinssatz, die besagt, dass Steigerungen der Inflationsrate sich in proportionalen Steigerungen des Nominalzinses niederschlagen. In mathematischer Form lässt sich der Fisher-Effekt folgendermaßen ausdrücken: mit = Veränderung des Nominalzinses und = Veränderung der Inflationsrate Basis des Fisher-Effektes ist der folgende Zusammenhang: mit i = Nominalzins, = Inflationsrate, r = Realzins als (Fisher-Gleichung) (Fisher-Gleichung mit Inflationserwartungen) (de)
- Hipoteza Fishera – wyższa inflacja prowadzi do odpowiednio wyższych nominalnych stóp procentowych. Została sformułowana przez Irvinga Fishera. W ekonomii hipoteza Fishera (czasami nazywana efektem Fishera) zakłada, że realna stopa procentowa jest niezależna od środków pieniężnych, w szczególności od nominalnej stopy procentowej i oczekiwanej stopy inflacji. Określenie „nominalne oprocentowanie” odnosi się do rzeczywistej (bieżącej) stopy oprocentowania, termin „realna stopa procentowa” odnosi się do kwoty pieniężnej, której siła nabywcza rośnie z upływem czasu. To znaczy, że realna stopa procentowa jest to nominalna stopa procentowa skorygowana o wpływ inflacji na siłę nabywczą dochodów kredytowych. (pl)
- De Fisherhypothese, of het Fishereffect, genoemd naar de econoom Irving Fisher die haar begin 20e eeuw opstelde, luidt dat de nominale rentestand (i) ongeveer gelijk is aan het algemene rendement op investeringen (r) plus de verwachte inflatie (πe): Omdat de reële rente per definitie de nominale rente met aftrek van inflatie is (i - π), is de reële rente ongeveer gelijk aan het rendement r. Het rendement r wordt verondersteld onafhankelijk te zijn van de inflatie. (nl)
- Fisherhypotesen, uppkallad efter sin upphovsman Irving Fisher, säger att den nominella räntan är lika med summan av den förväntade realräntan och den förväntade inflationen. Fisher antog att rationella individer skulle bestämma låneräntor enligt följande princip: Se även inflation. (sv)
|
| rdfs:label
|
- Fisher-Effekt (de)
- Fisher effect (en)
- 피셔 효과 (ko)
- Fisherhypothese (nl)
- Hipoteza Fishera (pl)
- Fisherhypotesen (sv)
- 費沙效應 (zh)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
