| dbo:abstract
|
- Antonio Irineo Villarreal González (July 16, 1877 in Lampazos, Mexico – December 16, 1944 in Mexico City) was a Mexican politician and soldier. From 1903, Villarreal turned against the dictatorship of Porfirio Díaz. He published a number of liberal magazines and was subsequently imprisoned. After his release he fled to the United States where he joined, the anarchist Mexican Liberal Party (PLM) of Ricardo Flores Magón. At the outbreak of the Mexican Revolution in 1910, he joined the Progressive Constitutionalist Party (PCP) of Francisco Madero, and after Madero's victory in 1911 he was appointed consul in Barcelona. After the coup attempt and assassination of Madero by Victoriano Huerta in 1913 he returned to Mexico. He joined the constitutionalist army of Pablo González Garza and Venustiano Carranza. He took part in the Convention of Aguascalientes, and remained as one of the few neutrals there when Villa and Carranza together walked out. On 31 October 1914, he was elected president of the convention, but soon handed over that function to Eulalio Gutiérrez. Villarreal was then made governor of Nuevo León, where he had a number of progressive reforms. A year later he was ousted by the forces of Carranza and he was forced to flee the country. After the death of Carranza in 1920 he returned, and became minister of agriculture under Álvaro Obregón. In 1922 he stood for election as senator, but his victory was withheld. A year later he joined the De la Huertaopstand, but that organisation was suppressed, and he was forced to leave the country again. In 1929 he supported and the presidential campaign of José Vasconcelos. In the disputed result of the election, he again fled the country again. In 1934, he was presidential candidate for the , but got only 1.08% of the vote. After that, he retired from politics. He died in 1944. His two sisters Teresa Villarreal and Andrea Villarreal both had careers as political agitators for the Mexican revolution from a base in exile in the United States. (en)
- El general José Antonio Villarreal González, más conocido como Antonio I. Villarreal (Lampazos de Naranjo, Nuevo León; 3 de julio de 1879 - Ciudad de México, Distrito Federal; 16 de diciembre de 1944), fue un destacado militar revolucionario, profesor y político mexicano, de gran trascendencia dentro de la Revolución mexicana y en los gobiernos posteriores a ella. Fue hermano de las revolucionarias María Andrea Villarreal y Teresa Villarreal, gobernador de Nuevo León durante la etapa revolucionaria y, posteriormente, Secretario de Agricultura y Fomento en el gobierno de Álvaro Obregón. (es)
- Antonio Irineo Villarreal González, né le 3 juillet 1879 à Lampazos de Naranjo, Nuevo León et mort le 16 décembre 1944 à Mexico, était un homme politique et révolutionnaire mexicain. Il fut Président de la Convention Révolutionnaire Souveraine entre 31 octobre 1914 et 6 novembre 1914. Antonio I. Villareal est le frère des militantes révolutionnaires et féministes María Andrea et Teresa Villarreal González. (fr)
- Antonio Irineo Villarreal González (Lampazos de Naranjo, 16 luglio 1877 – Città del Messico, 16 dicembre 1944) è stato un politico e generale messicano. Inizialmente anarchico, aderì poi alla fazione costituzionalista. (it)
- Antonio I. Villarreal González was een Mexicaans politicus en militair. Villarreal keerde zich tegen de dictatuur van Porfirio Díaz. Hij publiceerde een aantal liberale periodieken waarna hij gevangen werd gezet. Na zijn vrijlating vluchtte hij naar de Verenigde Staten waar hij zich aansloot hij zich aan bij de anarchistische Mexicaanse Liberale Partij (PLM) van Ricardo Flores Magón. Bij het uitbreken van de Mexicaanse Revolutie sloot hij zich aan bij de Vooruitstrevende Constitutionalistische Partij (PCP) envoegde hij zich bij Francisco I. Madero. Na Madero's overwinning in 1911 werd hij benoemd tot consul in Barcelona. Na de staatsgreep tegen en moord op Madero door Victoriano Huerta in 1913 keerde hij terug naar Mexico. Hij sloot zich aan bij het Constitutionalistische Leger van Pablo González en Venustiano Carranza. Hij nam deel aan de conventie van Aguascalientes, en bleef als een van de weinigen neutraal toen op die conventie Villa en Carranza met elkaar braken. Op 31 oktober 1914 werd hij tot president van de conventie gekozen, maar gaf korte tijd later die functie over aan Eulalio Gutiérrez. Villarreal werd vervolgens gouverneur van Nuevo León, waar hij een aantal progressieve hervormingen doorgevoerd. Een jaar later werd hij verdreven door de troepen van Carranza en zag zich gedwongen het land te ontvluchten. Na de dood van Carranza in 1920 keerde hij terug, en werd minister van landbouw onder Álvaro Obregón. In 1922 stelde hij zich verkiesbaar tot senator maar hem werd de overwinning onthouden. Een jaar later sloot hij zich aan bij de De la Huertaopstand, die echter onderdrukt werd, waardoor hij wederom het land moest verlaten. In 1929 steunde hij Nationale Antiherverkiezingspartij (PNA) en de presidentscampagne van José Vasconcelos. Na gewelddadig onderdrukte protesten tegen verkiezingsfraude ontvluchtte hij wederom het land. In 1934 was hij presidentskandidaat voor de (CRPI), maar haalde slechts 1,08% van de stemmen. Hierna trok hij zich terug uit de politiek. Hij overleed in 1944. (nl)
- Antonio Irineo Villarreal González (Lampazos de Naranjo, Nuevo León, 3 de julho de 1879 – Cidade do México, 16 de dezembro de 1944) foi um político e militar mexicano e uma das figuras principais da Revolução Mexicana. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- El general José Antonio Villarreal González, más conocido como Antonio I. Villarreal (Lampazos de Naranjo, Nuevo León; 3 de julio de 1879 - Ciudad de México, Distrito Federal; 16 de diciembre de 1944), fue un destacado militar revolucionario, profesor y político mexicano, de gran trascendencia dentro de la Revolución mexicana y en los gobiernos posteriores a ella. Fue hermano de las revolucionarias María Andrea Villarreal y Teresa Villarreal, gobernador de Nuevo León durante la etapa revolucionaria y, posteriormente, Secretario de Agricultura y Fomento en el gobierno de Álvaro Obregón. (es)
- Antonio Irineo Villarreal González, né le 3 juillet 1879 à Lampazos de Naranjo, Nuevo León et mort le 16 décembre 1944 à Mexico, était un homme politique et révolutionnaire mexicain. Il fut Président de la Convention Révolutionnaire Souveraine entre 31 octobre 1914 et 6 novembre 1914. Antonio I. Villareal est le frère des militantes révolutionnaires et féministes María Andrea et Teresa Villarreal González. (fr)
- Antonio Irineo Villarreal González (Lampazos de Naranjo, 16 luglio 1877 – Città del Messico, 16 dicembre 1944) è stato un politico e generale messicano. Inizialmente anarchico, aderì poi alla fazione costituzionalista. (it)
- Antonio Irineo Villarreal González (Lampazos de Naranjo, Nuevo León, 3 de julho de 1879 – Cidade do México, 16 de dezembro de 1944) foi um político e militar mexicano e uma das figuras principais da Revolução Mexicana. (pt)
- Antonio Irineo Villarreal González (July 16, 1877 in Lampazos, Mexico – December 16, 1944 in Mexico City) was a Mexican politician and soldier. From 1903, Villarreal turned against the dictatorship of Porfirio Díaz. He published a number of liberal magazines and was subsequently imprisoned. After his release he fled to the United States where he joined, the anarchist Mexican Liberal Party (PLM) of Ricardo Flores Magón. At the outbreak of the Mexican Revolution in 1910, he joined the Progressive Constitutionalist Party (PCP) of Francisco Madero, and after Madero's victory in 1911 he was appointed consul in Barcelona. (en)
- Antonio I. Villarreal González was een Mexicaans politicus en militair. Villarreal keerde zich tegen de dictatuur van Porfirio Díaz. Hij publiceerde een aantal liberale periodieken waarna hij gevangen werd gezet. Na zijn vrijlating vluchtte hij naar de Verenigde Staten waar hij zich aansloot hij zich aan bij de anarchistische Mexicaanse Liberale Partij (PLM) van Ricardo Flores Magón. Bij het uitbreken van de Mexicaanse Revolutie sloot hij zich aan bij de Vooruitstrevende Constitutionalistische Partij (PCP) envoegde hij zich bij Francisco I. Madero. Na Madero's overwinning in 1911 werd hij benoemd tot consul in Barcelona. (nl)
|
