| has abstract
| - Raud el Fuerte (nórdico antiguo: Rauðr inn rammi, 962 - ?) fue un sacerdote pagano escandinavo y caudillo vikingo del siglo X en Hedmark, Oppland que se resistíó a la conversión forzada al cristianismo encabezada por el rey Olaf Tryggvason de Noruega. Olaf Tryggvason gobernó Noruega entre 995 y 1000 d. C., y jugó un papel importante en la conversión de los pueblos nórdicos al Cristianismo. El rey Olaf viajó a varios rincones del reino que previamente habían pertenecido a la corona de Dinamarca. El rey exigió que toda la ciudadanía fuese bautizada y la mayoría accedió de mala gana, pues aquellos que se negaron fueron torturados o asesinados. Sin embargo, pese a los esfuerzos persuasivos del rey Olaf, muchos vikingos se negaron a renunciar a sus dioses y aceptar a Jesucristo como salvador. Olaf vio la necesidad de incrementar las torturas y ejecuciones, uno de los incidentes más famosos de enfrentamiento a las coacciones de Olaf fue protagonizado por Raud el Fuerte. Raud era un gran terrateniente, sacerdote mayor del seidr (un término para un tipo de hechicería nórdica practicada por los escandinavos paganos). Era un caudillo conocido por su gran y precioso drakkar, mucho más grande que la nave del propio rey, con un dragón tallado en la proa. El barco se le conocía como "El Dragón" (o "La Serpiente"). También tenía fama de brujo. Raud fue derrotado en una batalla naval, pero escapó usando la táctica de girar y navegar a contra viento, una técnica inusual en las aguas del norte. Raud pudo distanciarse de Olaf y llegó a sus asentamientos en Gylling y Haering, una parte de las islas Godey. Siguió una tormenta y tras la calma, Olaf navegó en la oscuridad hasta llegar a la misma cama de Raud. El rey ofreció a Raud bautizarse y aceptar el Cristianismo, y le aseguraba mantener sus tierras, su gran barco y la amistad real. Raud se negó, respondiendo que nunca aceptaría la fe en Cristo, y se mofó de su Dios. Olaf se encendió en ira y prometió a Raud que moriría de una forma horrible. El rey ordenó que le atasen en una viga de madera, con la cara hacia arriba, y un canuto de madera colocada entre sus dientes de forma que no pudiera cerrar la boca. Olaf ordenó que introdujeran una serpiente en el canuto, pero la serpiente no entró, por lo que cambió el canuto por un cuerno de beber y obligó a la serpiente a introducirse en el cuerpo de Raud forzándola a entrar con un hierro candente, evidentemente la serpiente de abrió paso y buscó una salida por las partes blandas de su interior y Raud murió. Olaf se apropió de todo el oro y plata de Raud, armas y otros artefactos valiosos. Todos los hombres de Raud fueron bautizados y los que se negaron fueron torturados y aniquilados. También el rey se apropió de "El Dragón", el fabuloso buque de Raud, y lo usó como buque insignia pues era el más grande que nunca antes había tenido. Según la leyenda, así fue como los drakkar vikingos tomaron su famosa forma. (es)
- Raud the Strong was a Norse blót priest and seafaring warrior, who resisted conversion to Christianity in the late 10th century AD. Olaf Tryggvason was King of Norway from 995 to 1000 AD. He played an important part in the conversion of the Vikings to Christianity. Olaf traveled to the parts of Norway that had been under the rule of the King of Denmark. He demanded that the citizenry be baptized, and most reluctantly agreed. Those that did not were tortured or killed. Despite King Olaf's persuasive efforts, many of the Vikings were reluctant to renounce their Gods and adopt Christianity. New and increasingly painful tortures and executions were devised by Olaf and his men. One of the most famous incidents of recalcitrance to Olaf's attempts at coerced conversion to Christianity is that of Raud the Strong. Raud the Strong was a large landowner, a leader-priest of blót ("blood sacrifice" in Norse paganism), and a sea-farer. Raud was known for his beautiful longship, a boat larger than any of Olaf's, with a dragon's head carved into the bow. The ship was called “The Dragon” or “The Serpent.”Raud the Strong, who also had the reputation of being a wizard, was defeated by Olaf in a sea battle. He escaped on his vessel, using the technique of sailing against the wind, which was a sailing technique unusual in northern European waters at that time. Raud outran Olaf and escaped to his settlement in Gylling and Haering, a part of the Godey Isles. After the weather calmed, Olaf sailed under cover of darkness to Godey and seized Raud from his bed. Then the king told Raud that if he accepted Christian baptism, he could keep his lands and ship and the king would be his friend. But Raud refused, saying he would never believe in Christ, and mocked Olaf's religion and deity. Olaf became incensed and said Raud should die a horrible death. The king ordered him to be bound to a beam of wood, with his face pointed upward, and a round pin of wood put between his teeth to force his mouth open. The king then ordered a snake to be put into Raud's mouth, but the snake would not go in. Olaf then ordered a drinking horn to be put into Raud's mouth, and forced the serpent to go in by holding a red-hot iron at the opening of the horn. As a result, the snake crept into Raud's mouth and down his throat, and gnawed its way out his side and Raud died. Olaf seized Raud's gold and silver, weapons and many valuable artifacts. All the men who were with Raud were baptized, or, if they refused, were killed or tortured. The king also took the dragonship that Raud had owned, and steered it himself since it was a much larger than any ship that he had. According to legend this is how the famous Viking ships got their distinctive shape. Henry Wadsworth Longfellow dealt with the story of King Olaf and Raud the Strong in his Tales of a Wayside Inn (1863), Part First, The Musician's Tale; The Saga of King Olaf X. Raud the Strong. (en)
- Raud de Sterke (Oudnoords: Rauðr inn rammi) was een Noorse Seidpriester en zeevarende krijger die bekering tot het christendom weerstond in de late 10e eeuw. Hij wordt genoemd in de saga van Olaf Tryggvason. Deze en andere saga's in de Heimskringla zijn deels mythologisch; het is dus niet bekend of Raud de Sterke werkelijk bestaan heeft. Olaf Tryggvason was koning van Noorwegen van 995-1000. Hij speelde een belangrijke rol in de bekering van de Vikingen tot het christendom. Olaf trok door delen van Noorwegen die onder het bewind stonden van de koning van Denemarken. Hij eiste dat de burgerij zich liet dopen, en de meesten gingen met tegenzin akkoord. Zij die niet akkoord gingen werden gemarteld of gedood. Ondanks de overtuigende inspanningen van koning Olaf waren veel van de Vikingen terughoudend om van hun goden af te zien en zich te bekeren tot het christendom. Martelingen en executies werden bedacht door Olaf en zijn mannen. Een van de meest bekende incidenten van Olafs pogingen tot gedwongen bekering tot het christendom is dat van Raud de Sterke. Raud de Sterke was een grootgrondbezitter, en een leider-priester van Seid (een Oudnoorse term voor een soort van toverij of hekserij die werd beoefend door de pre-christelijke Noren), Raud stond bekend om zijn mooie Vikingschip, een boot groter dan die van Olaf, met het hoofd van een draak gesneden in de boeg. Het schip heette "De draak" of "De lange slang". Raud de Sterke, die de reputatie van een tovenaar had, werd verslagen door Olaf in een zeeslag. Hij ontsnapte op zijn schip, met behulp van de techniek van zeilen tegen de wind in. Raud ging harder dan Olaf en vluchtte naar zijn vesting op de eilanden Gylling en Hæring. Olaf zeilde onder dekking van de duisternis naar de-eilanden en verraste Raud terwijl hij sliep. De koning vertelde Raud dat als hij zich liet dopen dan kon hij zijn land en het schip behouden. Raud weigerde en zei dat hij nooit zou geloven in Christus. Olaf werd kwaad en zei dat Raud een vreselijke dood zou sterven. De koning liet hem vastbinden met zijn gezicht omhoog gericht. Met een ronde pin van hout tussen zijn tanden werd hij dwongen zijn mond te openen. De koning beval dat er een slang werd geplaatst in de mond van Raud, maar de slang wilde niet naar binnen gaan. Er werd toen een drinkhoorn in Rauds mond geplaatst en de slang werd met een gloeiend stang naar binnen gedwongen. De slang kroop in de mond van Raud en gleed in zijn keel. Daar knaagde hij zich een weg door Rauds lichaam, waardoor Raud stierf. Olaf greep Rauds goud, zilver en wapens. Alle mannen die met Raud waren werden gedoopt en zij die weigerden, werden gedood of gemarteld. De koning nam ook het drakenschip en ging het gebruiken als het zijne. Volgens de legende is dit de manier waarop de Vikingschepen hun kenmerkende vorm kregen. Henry Wadsworth Longfellow behandelt het verhaal van koning Olaf en Raud de Sterke in Tales of a Wayside Inn (1863). (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)