| rdfs:comment
| - Non ēxpedit (latinsky přibližně není záhodno, nehodí se apod.) jsou úvodní slova buly papeže Pia IX. z 10. září 1874, která se zároveň ustálila jako označení celého dokumentu. (cs)
- Non expedit (el latina al la esperanta: ne licas) estas dispozicio de la Sankta Seĝo per kiu estis antaŭe konsilite (1868), poste ordonite, al la itala katolikaro ne partopreni en politikaj balotoj. (eo)
- Non expedit (en español: “no conviene”) es una disposición de la Santa Sede con la cual, por primera vez en 1868 se desaconsejó a los católicos italianos que participaran en las elecciones políticas del país y, por extensión, que participaran en la vida política italiana. (es)
- Non Expedit (Latin for "It is not expedient") were the words with which the Holy See enjoined upon Italian Catholics the policy of boycott from the polls in parliamentary elections. (en)
- Non éxpedit (in italiano: non conviene) è una disposizione della Santa Sede con la quale si dichiarò inaccettabile che i cattolici italiani partecipassero alle elezioni politiche del Regno d'Italia e, per estensione, alla vita politica nazionale italiana, sebbene tale divieto non fosse esteso alle elezioni amministrative. La disposizione fu revocata ufficialmente da Papa Benedetto XV nel 1919. L'espressione non expedit venne utilizzata per la prima volta dalla Congregazione per gli affari ecclesiastici straordinari il 30 gennaio 1868. (it)
- Non expedit (z łac. nie jest pożytecznym) – encyklika papieża Piusa IX wydana 10 września 1874 o podtytule O zakazie udziału katolików w polityce państwa włoskiego. Papież w tej encyklice zabronił katolikom biernego i czynnego udziału w wyborach parlamentarnych oraz udziału w polityce włoskiego państwa. Zakaz nie dotyczył samorządów. (pl)
- Non Expedit (em latim para "Não é conveniente") foram as palavras com as quais a Santa Sé ordenou aos católicos italianos a política de abstenção nas eleições parlamentares da Itália. (pt)
- Non expedit, lat., "det gagnar inte", är inledningsorden i Pius IX:s bulla promulgerad den 29 februari 1868, som förbjuder det italienska prästerskapet att delta i det politiska livet, särskilt i parlamentsvalen. Den mjukades upp 1905 och avskaffades helt 1919. Denna artikel med anknytning till romersk-katolska kyrkan saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Non expedit (Latein für Es ist nicht angebracht) wird als Bezeichnung für eine am 10. September 1874 von Papst Pius IX. erlassene Bulle verwendet. Der Papst verbot den italienischen Katholiken in dieser Bulle vor dem Hintergrund der Annexion des Kirchenstaates und dem antikirchlichen Kulturkampf durch den jungen italienischen Nationalstaat die aktive und passive Teilnahme an demokratischen Wahlen. Pius X. lockerte die Bulle vor der Parlamentswahl im November 1904 (worauf drei Abgeordnete der Unione Elettorale Cattolica Italiana ins Parlament einzogen; 1909 waren es 18 und 1913 20).Die Anweisung wurde 1905 durch die Enzyklika Il fermo proposito Pius’ X. gelockert, blieb aber formal gültig, bis sie 1919 von Benedikt XV. aufgehoben wurde. Ebenfalls 1919 wurde die katholische Partei Partito Po (de)
- Le non expedit (latin pour « [cela] ne convient pas ») est la dénomination récapitulative de la position du Saint-Siège concernant la participation des catholiques italiens à la vie politique de leur pays entre 1868 et 1919. À la suite de la dépossession des États pontificaux lors du Risorgimento, le pape Pie IX par un décret du 29 février 1868, interdit aux catholiques italiens (c’est-à-dire à la quasi-totalité de la population) de participer comme électeurs ou candidats aux élections du royaume d'Italie. (fr)
- Non Expedit (Latijn voor Het is niet gepast) was een decreet van 29 februari 1868, waarin door het Vaticaan werd bepaald dat het voor katholieken verboden was zich verkiesbaar te stellen voor het Italiaanse parlement of zelfs maar deel te nemen aan verkiezingen voor het parlement. Onder paus Benedictus XV werd het decreet in 1918 in zijn geheel verworpen, wat de weg vrijmaakte voor de oprichting van de katholieke partij Partito Popolare Italiano. (nl)
|
| has abstract
| - Non ēxpedit (latinsky přibližně není záhodno, nehodí se apod.) jsou úvodní slova buly papeže Pia IX. z 10. září 1874, která se zároveň ustálila jako označení celého dokumentu. (cs)
- Non expedit (el latina al la esperanta: ne licas) estas dispozicio de la Sankta Seĝo per kiu estis antaŭe konsilite (1868), poste ordonite, al la itala katolikaro ne partopreni en politikaj balotoj. (eo)
- Non expedit (Latein für Es ist nicht angebracht) wird als Bezeichnung für eine am 10. September 1874 von Papst Pius IX. erlassene Bulle verwendet. Der Papst verbot den italienischen Katholiken in dieser Bulle vor dem Hintergrund der Annexion des Kirchenstaates und dem antikirchlichen Kulturkampf durch den jungen italienischen Nationalstaat die aktive und passive Teilnahme an demokratischen Wahlen. Pius X. lockerte die Bulle vor der Parlamentswahl im November 1904 (worauf drei Abgeordnete der Unione Elettorale Cattolica Italiana ins Parlament einzogen; 1909 waren es 18 und 1913 20).Die Anweisung wurde 1905 durch die Enzyklika Il fermo proposito Pius’ X. gelockert, blieb aber formal gültig, bis sie 1919 von Benedikt XV. aufgehoben wurde. Ebenfalls 1919 wurde die katholische Partei Partito Popolare Italiano (PPI) gegründet. Hintergrund war, dass 1870 das Königreich Italien den bisher unabhängigen Kirchenstaat besetzt und gegen den Widerstand des Papstes annektiert hatte. Pius IX. erklärte sich daraufhin zum Gefangenen im Vatikan. 1929 anerkannte das damalige Königreich Italien in den Lateranverträgen den Völkerrechtsstatus des Heiligen Stuhls. (de)
- Non expedit (en español: “no conviene”) es una disposición de la Santa Sede con la cual, por primera vez en 1868 se desaconsejó a los católicos italianos que participaran en las elecciones políticas del país y, por extensión, que participaran en la vida política italiana. (es)
- Non Expedit (Latin for "It is not expedient") were the words with which the Holy See enjoined upon Italian Catholics the policy of boycott from the polls in parliamentary elections. (en)
- Le non expedit (latin pour « [cela] ne convient pas ») est la dénomination récapitulative de la position du Saint-Siège concernant la participation des catholiques italiens à la vie politique de leur pays entre 1868 et 1919. À la suite de la dépossession des États pontificaux lors du Risorgimento, le pape Pie IX par un décret du 29 février 1868, interdit aux catholiques italiens (c’est-à-dire à la quasi-totalité de la population) de participer comme électeurs ou candidats aux élections du royaume d'Italie. Le pape Léon XIII, ouvrit une première brèche dans le non expedit en permettant la participation aux élections municipales. Le pape Pie X, en 1913, agrandit cette brèche, en permettant aux évêques italiens d'autoriser, selon leur discernement, la participation aux élections législatives. Aux élections de novembre 1919, le Parti populaire (précurseur de la Démocratie chrétienne) animé par Don Sturzo, présente des candidats. Les accords du Latran de 1929 régularisent les relations entre la papauté et l'État italien. (fr)
- Non éxpedit (in italiano: non conviene) è una disposizione della Santa Sede con la quale si dichiarò inaccettabile che i cattolici italiani partecipassero alle elezioni politiche del Regno d'Italia e, per estensione, alla vita politica nazionale italiana, sebbene tale divieto non fosse esteso alle elezioni amministrative. La disposizione fu revocata ufficialmente da Papa Benedetto XV nel 1919. L'espressione non expedit venne utilizzata per la prima volta dalla Congregazione per gli affari ecclesiastici straordinari il 30 gennaio 1868. (it)
- Non Expedit (Latijn voor Het is niet gepast) was een decreet van 29 februari 1868, waarin door het Vaticaan werd bepaald dat het voor katholieken verboden was zich verkiesbaar te stellen voor het Italiaanse parlement of zelfs maar deel te nemen aan verkiezingen voor het parlement. De uitvaardiging van het decreet vond plaats in de periode waarin het koninkrijk Italië werd uitgeroepen en waarbij gebieden van de Kerkelijke Staat ingelijfd werden bij het nieuw opgerichte rijk. Dit verlies aan wereldlijk gezag leidde tot de Romeinse kwestie, een periode waarin opeenvolgende pausen zichzelf beschouwden als gevangene binnen het Vaticaan en waaraan pas in 1929 een einde kwam door de ondertekening van de Lateraanse Verdragen. Het decreet Non Expedit was een van de verschillende stappen die de Kerk nam om haar gezag alsnog te doen laten gelden. Tijdens een audiëntie op 11 oktober 1874 lichtte paus Pius IX (1846-1878) toe waarom dit besluit genomen was; voorkomen moest worden dat bij de eedaflegging van katholieke afgevaardigden binnen het parlement de indruk gewekt zou kunnen worden, dat er ingestemd werd met de ontstane situatie. Dit standpunt van het Vaticaan werd wereldwijd afgewezen, omdat men meende, dat hierdoor katholieken onttrokken werden van hun plicht ten aanzien van de maatschappij. Binnen Italië zelf waren aanvankelijk de meeste inwoners nog niet ingesteld op deze nieuwe bestuursvorm en bleven trouw aan hun adellijke heren. Door de herziening van de kieswet, waardoor onder meer het electoraat drastisch gereduceerd was, werden bovendien opeenvolgende Italiaanse regeringen in staat gesteld algemene verkiezingen te manipuleren, waardoor bepaalde wetgeving (inclusief antikerkelijke) gemakkelijk het parlement kon passeren. Onder paus Leo XIII zou gepoogd zijn het decreet deels te versoepelen, wat echter niet in praktijk werd gebracht. Vlak na zijn aantreden had Leo XIII opdracht gegeven te onderzoeken hoe de versoepeling van Non Expedit onder de katholieke achterban ervaren zou worden. Via de kardinaal-staatssecretaris werd aan het aartsbisdom Turijn opdracht gegeven het onderzoek te starten. Een publicatie in de L’Unita Cattolicà, de katholieke krant van Turijn, waarin werd aangekondigd dat de paus eventueel voornemens was het decreet Non Expedit aan te passen wekte de woede van Leo XIII. De roep om afschaffing van het decreet werd zelfs verworpen, ondanks druk van de publieke opinie. Deze opinie werd gevoed met de idee, dat een verbod op deelname aan verkiezingen slechts leidde tot de teloorgang van het uitdragen van de katholieke principes in de politiek. De verwachting dat het Vaticaan alsnog zou besluiten op het opheffen van de bepalingen van het decreet voor de verkiezingen van 1902 werden dan ook door het Vaticaan ten stelligste ontkend. In zijn encycliek van 11 juni 1905 paste paus Pius X het decreet wel aan; het was toegestaan deel te nemen aan parlementsverkiezingen indien daarmee voorkomen kon worden, dat bepaalde kandidaten gekozen zouden worden. Deze versoepeling kwam mede voort uit de opkomst van de socialistische beweging, waartegen Pius X (en later ook zijn opvolgers) zich fel verzette. Het recht op de oprichting van een eigen politieke partij bleef echter onder Pius X ten strengste verboden en kon resulteren in de excommunicatie van allen die zich eventueel zouden aansluiten bij een dergelijke politieke groepering. Onder paus Benedictus XV werd het decreet in 1918 in zijn geheel verworpen, wat de weg vrijmaakte voor de oprichting van de katholieke partij Partito Popolare Italiano. (nl)
- Non expedit (z łac. nie jest pożytecznym) – encyklika papieża Piusa IX wydana 10 września 1874 o podtytule O zakazie udziału katolików w polityce państwa włoskiego. Papież w tej encyklice zabronił katolikom biernego i czynnego udziału w wyborach parlamentarnych oraz udziału w polityce włoskiego państwa. Zakaz nie dotyczył samorządów. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)