The Galician–Volhynian Chronicle (Ukrainian: Галицько-Волинський літопис), called "Halicz-Wolyn Chronicle" in Polish historiography, is a prominent benchmark of the Old Ruthenian literature and historiography covering 1201–1292 in the history of the Principality of Galicia-Volhynia (in modern Ukraine). The original chronicle did not survive; the oldest known copy is in the Hypatian Codex. It was discovered in 1809 by the Russian historian and opinion writer Nikolay Karamzin as a final part of the 15th century Hypatian Codex. He also found the second codex of the Galician–Volhynian Chronicle, the 16th century Khlebnikovsky Codex (which is considered the principle one). All six codices of the Galician–Volhynian Chronicle known today to science, including the Hypatian Codex, start from the Kh
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Galizisch-Wolhynische Chronik (de)
- Crónica de Galitzia y Volinia (es)
- Galician–Volhynian Chronicle (en)
- Cronaca di Galizia e Volinia (it)
- Latopis Halicko-Wołyński (pl)
- Галицко-Волынская летопись (ru)
- Галицько-Волинський літопис (uk)
|
| rdfs:comment
| - Га́лицько-Воли́нський літо́пис — літопис XIII століття, присвячений історії Галичини і Волині. Зберігся в Іпатіївському літописному зведенні. Охоплює події 1201—1292 років. Вважається головним джерелом з історії Галицько-Волинського князівства. За повнотою відображення специфічних українських мовних ознак Галицько-Волинський літопис перевершив минулі літописні зведення («Повість минулих літ», Київський літопис ХІІ ст.) і не поступається іншим писемним творам ХІІІ ст. Хлєбниковський список Галицько-Волинського літопису є пам'яткою української мови. (uk)
- Die Galizisch-Wolhynische Chronik (ukrainisch Га́лицько-Воли́нський літо́пис) ist eine altrussische Chronik aus dem späten 13. Jahrhundert. Die Chronik stellt die Geschichte Halytsch-Wolhyniens von 1201 bis 1291 dar. Für 1201 bis 1261 werden Ereignisse aus Galizien wiedergegeben, unter anderem Begebenheiten unter dem Fürsten Daniel Romanowitsch von Galizien sowie von 1262 bis 1291 Ereignisse in Wolhynien unter Wassilko und dessen Sohn Wladimir. Die Galizisch-Wolhynische Chronik ist erhalten im Text der Hypatiuschronik aus dem 15. Jahrhundert. (de)
- La Crónica de Galitzia y Volinia (en ucraniano, Галицько-Волинський літопис) es un registro histórico que comprende la etapa de 1201–1292 en la historia del Principado de Galitzia-Volynia (Ucrania). La crónica original no sobrevivió; la copia conocida más antigua es el Códice de Hipacio. El compilador de la crónica intentó justificar la reclamación de Galitzia sobre el Principado de Kiev. La primera parte de la crónica (Crónica de Daniel de Galitzia) fue escrita en Chełm y posiblemente por un boyardo, Dionisiy Pávlovich. (es)
- The Galician–Volhynian Chronicle (Ukrainian: Галицько-Волинський літопис), called "Halicz-Wolyn Chronicle" in Polish historiography, is a prominent benchmark of the Old Ruthenian literature and historiography covering 1201–1292 in the history of the Principality of Galicia-Volhynia (in modern Ukraine). The original chronicle did not survive; the oldest known copy is in the Hypatian Codex. It was discovered in 1809 by the Russian historian and opinion writer Nikolay Karamzin as a final part of the 15th century Hypatian Codex. He also found the second codex of the Galician–Volhynian Chronicle, the 16th century Khlebnikovsky Codex (which is considered the principle one). All six codices of the Galician–Volhynian Chronicle known today to science, including the Hypatian Codex, start from the Kh (en)
- La cronaca di Galizia e Volinia (in ucraino: Галицько-Волинський літопис?, traslitterato: Halyc'ko-Volyns'kyj litopys) è un importante punto di riferimento della letteratura e storiografia rutena antica che racconta in prosa gli eventi accaduti nel periodo 1201–1292 nella storia del Principato di Galizia-Volinia (a cavallo tra le odierne Polonia e Ucraina). La cronaca originale non è sopravvissuta e la più antica copia conosciuta di cui si ha notizia è riportata nel Codice Ipaziano. Scoperta nel 1809 dallo storico e scrittore russo Nikolaj Karamzin e identificata da lui come parte finale del Codice Ipaziano risalente al XV secolo, fu avviata da subito la ricerca di sezioni non presenti e che si rischiasse andassero perdute. Risultò sempre Karamzin a trovare la seconda parte della cronaca i (it)
- Latopis Halicko-Wołyński, znany również jako Latopis Wołyński oraz Kronika Ruska – staroruska kronika, latopis przedstawiający wydarzenia na ziemiach Halicza i Wołynia w XIII wieku. W przybliżeniu latopis ten rejestruje wydarzenia pomiędzy rokiem 1201 a 1292. Latopis Halicko-Wołyński zachował się w trzech odpisach. Najstarszym źródłem jest pochodzący z początku XV wieku Kodeks Hipacki (ok. 1425). Młodsze to Kodeks Chlebnikowski pochodzący z lat 50. lub 60. XVI wieku i Kodeks Pogodinski z roku 1621. (pl)
- Га́лицко-Волы́нская летопись — летопись XIII века, посвященная истории Галиции и Волыни. Сохранилась в Ипатьевском летописном изводе. Охватывает события 1201—1291 годов. Считается главным источником по истории Галицко-Волынского княжества. Сначала летопись состояла из отдельных исторических повестей. Лишь при создании общего извода была внесена хронология. По содержанию и языково-стилистическими особенностями Галицко-Волынская летопись делится на две части: (ru)
|
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| has abstract
| - Die Galizisch-Wolhynische Chronik (ukrainisch Га́лицько-Воли́нський літо́пис) ist eine altrussische Chronik aus dem späten 13. Jahrhundert. Die Chronik stellt die Geschichte Halytsch-Wolhyniens von 1201 bis 1291 dar. Für 1201 bis 1261 werden Ereignisse aus Galizien wiedergegeben, unter anderem Begebenheiten unter dem Fürsten Daniel Romanowitsch von Galizien sowie von 1262 bis 1291 Ereignisse in Wolhynien unter Wassilko und dessen Sohn Wladimir. Die Galizisch-Wolhynische Chronik ist erhalten im Text der Hypatiuschronik aus dem 15. Jahrhundert. Sie ist wahrscheinlich eine wichtige Vorlage für die Bychowiec-Chronik. (de)
- La Crónica de Galitzia y Volinia (en ucraniano, Галицько-Волинський літопис) es un registro histórico que comprende la etapa de 1201–1292 en la historia del Principado de Galitzia-Volynia (Ucrania). La crónica original no sobrevivió; la copia conocida más antigua es el Códice de Hipacio. El compilador de la crónica intentó justificar la reclamación de Galitzia sobre el Principado de Kiev. La primera parte de la crónica (Crónica de Daniel de Galitzia) fue escrita en Chełm y posiblemente por un boyardo, Dionisiy Pávlovich. La crónica fue publicada en inglés, con índice y anotaciones, por George A. Perfecky. Más adelante, Daniel Clarke Waugh publicó una revisión de esta edición. (es)
- The Galician–Volhynian Chronicle (Ukrainian: Галицько-Волинський літопис), called "Halicz-Wolyn Chronicle" in Polish historiography, is a prominent benchmark of the Old Ruthenian literature and historiography covering 1201–1292 in the history of the Principality of Galicia-Volhynia (in modern Ukraine). The original chronicle did not survive; the oldest known copy is in the Hypatian Codex. It was discovered in 1809 by the Russian historian and opinion writer Nikolay Karamzin as a final part of the 15th century Hypatian Codex. He also found the second codex of the Galician–Volhynian Chronicle, the 16th century Khlebnikovsky Codex (which is considered the principle one). All six codices of the Galician–Volhynian Chronicle known today to science, including the Hypatian Codex, start from the Khlebnikovsky Codex. The compiler of the Galician–Volhynian Chronicle explained Galicia's claim to the Principality of Kiev. The first part of the chronicle (Daniel of Galicia chronicle) was written in Kholm and possibly by a boyar Dionisiy Pavlovich. The chronicle was published in English translation with index and annotations by George A. Perfecky. Daniel Clarke Waugh published a review of this edition, which points out some flaws in translation. (en)
- La cronaca di Galizia e Volinia (in ucraino: Галицько-Волинський літопис?, traslitterato: Halyc'ko-Volyns'kyj litopys) è un importante punto di riferimento della letteratura e storiografia rutena antica che racconta in prosa gli eventi accaduti nel periodo 1201–1292 nella storia del Principato di Galizia-Volinia (a cavallo tra le odierne Polonia e Ucraina). La cronaca originale non è sopravvissuta e la più antica copia conosciuta di cui si ha notizia è riportata nel Codice Ipaziano. Scoperta nel 1809 dallo storico e scrittore russo Nikolaj Karamzin e identificata da lui come parte finale del Codice Ipaziano risalente al XV secolo, fu avviata da subito la ricerca di sezioni non presenti e che si rischiasse andassero perdute. Risultò sempre Karamzin a trovare la seconda parte della cronaca in questione nel Codice Khlebnikovsky del XVI secolo (in cui si rinvenivano numerosissimi frammenti). Tutti gli altri sei codici conosciuti oggi dai filologi e storiografi specializzati nella ricostruzione della Cronaca galizio-voliniana, compreso il Codice Ipaziano, traggono spunto inevitabilmente dal Codice Khlebnikovsky. (it)
- Latopis Halicko-Wołyński, znany również jako Latopis Wołyński oraz Kronika Ruska – staroruska kronika, latopis przedstawiający wydarzenia na ziemiach Halicza i Wołynia w XIII wieku. W przybliżeniu latopis ten rejestruje wydarzenia pomiędzy rokiem 1201 a 1292. Latopis Halicko-Wołyński zachował się w trzech odpisach. Najstarszym źródłem jest pochodzący z początku XV wieku Kodeks Hipacki (ok. 1425). Młodsze to Kodeks Chlebnikowski pochodzący z lat 50. lub 60. XVI wieku i Kodeks Pogodinski z roku 1621. Latopis ten napisało dwóch lub więcej autorów. Przypuszcza się, że część wcześniejszą obejmującą wydarzenia do roku 1258 spisał anonimowy autor świecki. Natomiast późniejszą część wołyńską sporządziła osoba duchowna. Autorzy latopisu dobrze orientowali się w wewnętrznej sytuacji Polski dzielnicowej, a do Polaków odnosili przyjaźnie. Latopis Halicko-Wołyński spisano bez dat opisanych w nim wydarzeń. Daty podane w Kodeksie Hipackim zostały prawdopodobnie dodane w końcu XV wieku z pewnym przybliżeniem, przez co mogą one nie odpowiadać rzeczywistym datom wydarzeń. W Latopisie Halicko-Wołyńskim można wyodrębnić sześć fragmentów o różnej objętości i charakterze. Zawierają one wiadomości o kulturze materialnej. W porządku chronologicznym są to: 1.
* opowiadanie o wjeździe Daniela Romanowicza do Bratysławy na spotkanie z Belą IV i poselstwem cesarza Fryderyka II Hohenstaufa, 2.
* lista strat spowodowanych pożarem Chełma wraz z relacją o odbudowie zniszczonej rezydencji, 3.
* nekrolog Daniela Romanowicza, 4.
* passus dotyczący wysłania przez Włodzimierza Iwana Wasylkowicza zboża głodującym Jaćwingom, 5.
* nekrolog i pochwała Włodzimierza Iwana Wasylkowicza, 6.
* dwie wzmianki o działalności fundacyjnej Mścisława II Daniłowicza. Autor części wołyńskiej podaje obszerne i wypełnione szczegółami opowiadania o działalności fundacyjnej Włodzimierza Iwana Wasylkowicza. Opisy te mają cel apologetyczny mający podłoże ideowo-religijne zmierzające do podjęcia starań o kanonizację zmarłego w męczarniach księcia. (pl)
- Га́лицько-Воли́нський літо́пис — літопис XIII століття, присвячений історії Галичини і Волині. Зберігся в Іпатіївському літописному зведенні. Охоплює події 1201—1292 років. Вважається головним джерелом з історії Галицько-Волинського князівства. За повнотою відображення специфічних українських мовних ознак Галицько-Волинський літопис перевершив минулі літописні зведення («Повість минулих літ», Київський літопис ХІІ ст.) і не поступається іншим писемним творам ХІІІ ст. Хлєбниковський список Галицько-Волинського літопису є пам'яткою української мови. (uk)
- Га́лицко-Волы́нская летопись — летопись XIII века, посвященная истории Галиции и Волыни. Сохранилась в Ипатьевском летописном изводе. Охватывает события 1201—1291 годов. Считается главным источником по истории Галицко-Волынского княжества. Сначала летопись состояла из отдельных исторических повестей. Лишь при создании общего извода была внесена хронология. По содержанию и языково-стилистическими особенностями Галицко-Волынская летопись делится на две части:
* Галицкая летопись (1201—1260), составленная в Галиции, в основу которого положено летописание времен князя Даниила Романовича Галицкого;
* Волынская летопись (1261—1291), составленная на Волыни, где больше отображаются события на волынских землях в княжение Василька Романовича и его сына Владимира. Лингвистически граница между Галицкой и Волынской летописями чётко проходит по 1260/1261 годам, однако текстологические признаки, характерные для Галицкой летописи (цитаты из компилятивного хронографа) встречаются до 1265 г. С учётом текстологических данных можно говорить об активном редактировании окончания Галицкой летописи (1261—1265) редактором Волынской летописи. Неизвестные авторы Галицко-Волынской летописи (возможно, дружинники) были идейными выразителями интересов тех социальных сил, на которые опиралась княжеская власть в борьбе против крупного боярства. Основной текст летописи пронизывает идея единства Руси, оборона её от внешних врагов. Значительное место в Галицко-Волынской летописи занимает история культуры Галицко-Волынского княжества. От предыдущих древнерусских летописей Галицко-Волынская летопись отличается почти полным отсутствием церковной тематики. (ru)
|
| gold:hypernym
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)