| rdfs:comment
| - Dans la littérature latine, Érichtho est une sorcière thessalienne. (fr)
- Эрихто (др.-греч. Ἐριχθώ) — ведьма (волшебница, колдунья) из Фессалии. Часто выступает копией и антитезой Кумской сивилле Вергилия. Впервые упоминается у Овидия. Римский поэт Марк Анней Лукан несколько десятилетий спустя популяризовал её в своей поэме «Фарсалия». Также она упоминается в Божественной комедии Данте и в «Фаусте» Гёте, присутствует в произведении Джона Марстона «Трагедия Софонизба» (1606). В последнем она, правда, названа Erictho (sic!). (ru)
- 艾利克托（英語：Erichtho）是古罗马文学中的女巫和魔法师形象，来自希腊第二大岛忒萨洛尼卡，在古罗马诗人卢坎的著名诗集《法撒利尔》第六卷中她首次被创造出来，在诗中她向Sextus Pompeius预言了战役的结果。 (zh)
- En la literatura romana, Ericto, Erichtho o Eriton, és una llegendària bruixa de Tessàlia que apareix en diverses obres literàries. Es caracteritza per la seva aparença aterridora i les seves maneres impies. En aquest poema, el fill de Pompeu el Gran, Sext Pompeu busca a la bruixa, esperant que ella pugui revelar el futur de la imminent Batalla de Pharsalus. En una escena macabra, Ericto troba un cos mort, l'omple de pocions, el ressuscita i aquest respon a les demandes de la maga. (ca)
- Με αυτόν τον τρόπο περιγράφεται η μάγισσα Εριχθώ στα Pharsalia του Ρωμαίου ποιητή Μάρκου Ανναίου Λουκανού (39-65). Στο τεράστιο σε έκταση επικό ποίημά του για τον εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στον Ιούλιο Καίσαρα και τον Πομπήιο, απαντάται μια τρομακτική μορφή, που φαίνεται να είναι συνδυασμός όλων των προηγούμενων μαγισσών, και θυμίζει πολύ την περιγραφή του Βιργίλιου για την στην Αινειάδα. Η Εριχθώ ζει στη Θεσσαλία, την κλασική γη της μαγείας, και τη συμβουλεύεται εκεί ο γιος του Πομπηΐου την παραμονή της μάχης των Φαρσάλων (48 Π.Κ.Ε.). Έχει τεράστιες δυνάμεις και μοιάζει περισσότερο με θεά παρά με μάγισσα. Προβάλλει ως ένα είδος της μεγάλης μητέρας Κάλι, να μαζεύει τα οστά και τις στάχτες των νεκρών. Στα Pharsalia, αντί να καθοδηγήσει τον νέο στον κάτω κόσμο, η Εριχθώ φέρνει τον κάτω κόσμο στ (el)
- In Roman literature, Erichtho (from Ancient Greek: Ἐριχθώ) is a legendary Thessalian witch who appears in several literary works. She is noted for her horrifying appearance and her impious ways. Her first major role was in the Roman poet Lucan's epic Pharsalia, which details Caesar's Civil War. In the work, Pompey the Great's son, Sextus Pompeius, seeks her, hoping that she will be able to reveal the future concerning the imminent Battle of Pharsalus. In a gruesome scene, she finds a dead body, fills it with potions, and raises it from the dead. The corpse describes a civil war that is plaguing the underworld and delivers a prophecy about what fate lies in store for Pompey and his kin. (en)
- Erichtho ist eine thessalische Hexe der römischen antiken Literatur. In den Pharsalia (VI, 507–830) genannten Gedichten des Lucan – dem Schöpfer dieser Figur – berichtet sie dem Sextus Pompeius über den Ausgang der Schlacht von Pharsalos. In der Göttlichen Komödie Dantes wird sie im Inferno, IX 23 erwähnt. Dort berichtet Virgil, sie habe ihn gezwungen, in den tiefsten Kreis der Hölle hinabzusteigen und eine Seele zurückzuholen. (de)
- Erictón (del griego antiguo: Ἐριχθώ, en latín Erichtho) es una legendaria bruja de Tesalia que aparece en varias obras literarias. Era conocida por su aspecto horrible y sus maneras impías. Su primer papel importante fue en la épica Farsalia del poeta romano Lucano, que detalla la Guerra Civil de César. En el trabajo, el hijo de Pompeyo el Grande, Sexto Pompeyo, la busca, con la esperanza de que pueda revelar el futuro de la inminente Batalla de Farsalia. En una escena espantosa, encuentra un cadáver, lo llena de pociones y lo levanta de entre los muertos. El cadáver describe una guerra civil que está asolando el inframundo y ofrece una profecía sobre el destino que le espera a Pompeyo y sus parientes. (es)
- Erichto o Erichtho o Eritone o Eritto è un personaggio della Pharsalia di Lucano. Secondo il testo latino, Erichto era una famosa maga della Tessaglia che abitava in un sepolcreto, specializzata nella necromanzia. A lei si rivolgevano coloro che volevano sapere il futuro, poiché essa, in cambio di enormi somme di denaro o di particolari sacrifici, poteva far rivivere i morti, i quali conoscevano il futuro. Johann Wolfgang von Goethe la cita nella sua opera Faust. (it)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)