| rdfs:comment
| - Де́ды, дзя́ды (белор. Дзяды́, укр. Діди, польск. Dziady) — поминальные дни (родительские субботы) в народном календаре белорусов и украинцев, а также населения приграничных с Белоруссией территорий (Подляшье, Смоленщина, Аукштайтия). Дни отмечаются несколько (от трёх до шести) раз в году; их число и значимость различны по регионам. Согласно верованиям, в эти дни умершие (деды, души, родители, мёртвые) приходят в свои дома на поминальный ужин (который тоже может называться деды). Во многих случаях в число поминальных Дедов не входит Радуница, когда покойников, как правило, поминают на кладбище. Основными ритуальными блюдами Дедов считались сыта и кутья, иногда овсяный кисель и блины. (ru)
- Діди́ (біл. Дзяды, пол. Dziady, лит. Ilgės) — слов'янський народний поминальний обряд, ритуальна вечеря в пам'ять про померлих предків. Дідами також називали день, коли відбувався обряд і душі небіжчиків, яких ушановували. У найбільш архаїчній формі обряд зберігся в білоруській та українській культурах. (uk)
- Dziady va ser un antic banquet / festival eslau per commemorar als morts. Literalment, la paraula es tradueix com «avantpassats». Va ser celebrat dos cops a l'any (en primavera i a latardor). Durant la festa els antics eslaus organitzaven libacions i menjars rituals en els quals els aliments i l'alcohol eren sacrificats. A les mitologies locals aquests banquets van ser organitzats tant pels vius com per a les ànimes dels avantpassats que comparteixen el dziady en les tenebres. Per permetre que trobin el seu camí al món dels vius, s'encenien focs i espelmes. Aquesta tradició va prevaldre en la forma de banquet cristià de (el 2 de novembre, Dia dels Difunts). (ca)
- Dziady jsou ve slovanské lidové kultuře , jejichž kořeny sahají do předkřesťanské doby. Konají se zpravidla čtyřikrát do roka, na jaře, v létě, na podzim a v zimě. Jinde se slavily až šestkrát ročně. Nejstarší zmínka o těchto svátcích, konkrétní o jejich letní podobě, pochází z ruského z roku 1551. Tyto zvyky, jako pálení ohňů na hrobech u katolických Slovanů zanikly, zatímco pravoslavná církev povolila pohřební hostiny i při chrámech. V Polsku se jako dziad označuje i duch domu. Nazývají se také djady nebo dědy, což je slovo které označuje mrtvé předky bez ohledu na jejich pohlaví a stáří. Mezi další názvy patří navský, rusalčin nebo mavskij velikden. (cs)
- Dziady (Belarusian: Dzyady, Russian: Dedy, Ukrainian: Didy, Polish: Dziady; lit. "grandfathers, eldfathers", sometimes translated as Forefathers' Eve) is a term in Slavic folklore for the spirits of the ancestors and a collection of pre-Christian rites, rituals and customs that were dedicated to them. The essence of these rituals was the "communion of the living with the dead", namely, the establishment of relationships with the souls of the ancestors, periodically returning to their headquarters from the times of their lives. The aim of the ritual activities was to win the favor of the deceased, who were considered to be caretakers in the sphere of fertility. The name "dziady" was used in particular dialects mainly in Poland, Belarus, Polesia, Russia and Ukraine (sometimes also in border (en)
- Dziady es un antiguo festival eslavo para conmemorar a los muertos. Se trata del equivalente eslavo a Halloween. Literalmente, la palabra se traduce como "abuelos", en el sentido de "antepasados". Se celebraba dos veces al año, en primavera y en otoño, siendo el Dziady de otoño el principal. Durante la fiesta los antiguos eslavos organizaban libaciones y comidas rituales en las que los alimentos y el alcohol se ofrendaban a los difuntos. (es)
- Dziady (biał. Дзяды; ukr. Діди; lit. Ilgės) – w folklorze słowiańskim określenie na duchy przodków oraz zbiór przedchrześcijańskich obrzędów, rytuałów i zwyczajów, które były im poświęcone. Istotą tych obrzędów było „obcowanie żywych z umarłymi”, a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków, okresowo powracającymi do siedzib z czasów swojego życia. Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju. Nazwa „dziady” używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy (niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. Podlasie, Obwód smoleński, Auksztota), jednak pod różnymi innymi nazwami (pominki, przewody, radecznica, zaduszki) funkcjonowały bardzo zbliżone praktyki obrz (pl)
|
.png)
.png)
r.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)