| rdfs:comment
| - Akamir (gr. Ἀκάμηρος) – żyjący pod koniec VIII wieku władca osiadłego w Tesalii słowiańskiego plemienia Welegezytów, znany z kroniki Teofana Wyznawcy. W marcu 799 roku wmieszał się w spisek greckich dowódców przeciwko cesarzowej Irenie. Konspiratorzy planowali uwolnić więzionych w Atenach synów Konstantyna V, a następnie wprowadzić jednego z nich na tron w Konstantynopolu. Irena dowiedziała się jednak zawczasu o spisku i nakazała oślepić zagrażających jej pretendentów do tronu. Dalsze losy Akamira są nieznane. (pl)
- Acámero (em grego: Ἀκάμηρος; romaniz.: Akámeros; fl. 799 - seu nome original foi provavelmente Akamir - foi o "arconte dos esclavenos da Belzétia" (ό των Σκλαυινών της Βελζητίας άρχων), uma comunidade eslava meridional autônoma na Tessália Oriental sob suserania bizantina, no final do século VIII. (pt)
- Akameros (Greek: Ἀκάμηρος, fl. 799 AD)—his original name was probably Akamir—was the "archon of the Sclavenes of Belzetia" (ό των Σκλαυινών της Βελζητίας άρχων), an autonomous South Slavic community in Central Greece under Byzantine sovereignty, in the late 8th century. The area of Belzetia has been identified by some scholars with the area of settlement of the Belegezitai around Demetrias in eastern Thessaly, but this is probably an error, and the origin of Belzetia has to be sought with another Slavic tribe, the Berzetai. (en)
- Ο Ακάμηρος (έδρασε περί το 799 μ.Χ.)—το αρχικό του όνομα πιθανώς να ήταν Ακαμίρ—ήταν "άρχων των Σκλαβηνών της Βελζετίας" (ό των Σκλαυινών της Βελζητίας άρχων), μιας αυτόνομης κοινότητας Νότιων Σλάβων (σκλαβηνίας) στη Κεντρική Ελλάδα υπό Βυζαντινή εξουσία, στα τέλη του 8ου αιώνα. Η περιοχή της Βελζετίας έχει ταυτοποιηθεί από ορισμένους ακαδημαϊκούς με την περιοχή εγκατάστασης των Βελεγεζιτών κοντά στη Δημητριάδα της ανατολικής Θεσσαλίας, ωστόσο πιθανώς να πρόκειται για σφάλμα, με την προέλευση του όρου Βελζετία να πρέπει να αναζητηθεί σε έτερη σλαβική φυλή, τους Βερζήτες. (el)
- Акамир (или Окомир) — славянский князь племени верзитов, которому приписывают господство в конце VIII века над землями в Македонии или Беотии и южной Фессалии. Сохранился рассказ византийского хрониста Феофана о могуществе этого князя и его стремлении восстановить на византийском престоле сыновей Константина V. Согласно Феофану, «в лето от сотворения мира 6291, р. х. 791» (допускают и 797, 799 гг. с учетом индикта): (ru)
|
| has abstract
| - Ο Ακάμηρος (έδρασε περί το 799 μ.Χ.)—το αρχικό του όνομα πιθανώς να ήταν Ακαμίρ—ήταν "άρχων των Σκλαβηνών της Βελζετίας" (ό των Σκλαυινών της Βελζητίας άρχων), μιας αυτόνομης κοινότητας Νότιων Σλάβων (σκλαβηνίας) στη Κεντρική Ελλάδα υπό Βυζαντινή εξουσία, στα τέλη του 8ου αιώνα. Το όνομά του αναφέρεται μόλις μία φορά, από τον Θεοφάνη Ομολογητή, ως ηγέτη συνωμοσίας στην οποία συμμετείχαν οι υιοί του Κωνσταντίνου Ε΄ (βασίλευσε μεταξύ 741-775) - οι πρώην καίσαρες και Χριστόφορος, καθώς και οι νεαρότεροι αδερφοί τους Νικήτας, Άνθιμος και Ευδόκιμος - οι οποίοι είχαν εκθρονιστεί και από τον μεγαλύτερο αδερφό τους, τον Αυτοκράτορα Λέοντα Δ΄ τον Χαζάρο (βασίλευσε μεταξύ 775-780). Έπειτα από τον θάνατο του Λέοντα, η σύζυγός του, Ειρήνη η Αθηναία, εκθρόνισε τον υιό της, Κωνσταντίνο ΣΤ΄ το 797, και έστειλε σε εξορία τους θείους του στην Αθήνα, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για την βασιλεία της. Τον Μάρτιο του 799, ο Ακάμηρος, σε συνεργασία με στρατεύματα προερχόμενα από το τοπικό Θέμα της Ελλάδος, σχεδίασε να τους αρπάξει και να ανακηρύξει έναν εξ'αυτών ως αυτοκράτορα. Η συνωμοσία, ωστόσο, απέτυχε επειδή διέρρευσε έγκαιρα στην Ειρήνη. Η αυτοκράτειρα απέστειλε έμπιστο συγγενή της στην Αθήνα, ο οποίος προχώρησε στην τύφλωση των αδερφών και την μεταφορά τους στη νήσο Πάνορμο της Θάλασσας του Μαρμαρά. Καμία περαιτέρω πληροφορία δεν είναι γνωστή για τον Ακάμηρο. Η περιοχή της Βελζετίας έχει ταυτοποιηθεί από ορισμένους ακαδημαϊκούς με την περιοχή εγκατάστασης των Βελεγεζιτών κοντά στη Δημητριάδα της ανατολικής Θεσσαλίας, ωστόσο πιθανώς να πρόκειται για σφάλμα, με την προέλευση του όρου Βελζετία να πρέπει να αναζητηθεί σε έτερη σλαβική φυλή, τους Βερζήτες. (el)
- Akameros (Greek: Ἀκάμηρος, fl. 799 AD)—his original name was probably Akamir—was the "archon of the Sclavenes of Belzetia" (ό των Σκλαυινών της Βελζητίας άρχων), an autonomous South Slavic community in Central Greece under Byzantine sovereignty, in the late 8th century. He is mentioned only once, by Theophanes the Confessor, as leading a plot involving the sons of Constantine V (r. 741–775) – the former Caesares Nikephoros and Christopher, and their younger brothers Niketas, Anthimos and Eudokimos – who had been deposed, mutilated by their elder brother, the emperor Leo IV the Khazar (r. 775–780). After Leo's death, his wife, Irene of Athens (r. 797–802), deposed her son Constantine VI (r. 780–797) in 797, and sent his uncles in exile to Athens so that they would not threaten her rule. In March 799, Akameros, in collusion with troops from the local theme of Hellas, planned to seize them and declare one of them emperor. The plot was foiled however as Irene was informed of it, and the Empress sent a trusted kinsman to Athens: the brothers were blinded and moved to the island of Panormos in the Marmara Sea. Nothing further is heard of Akameros. The area of Belzetia has been identified by some scholars with the area of settlement of the Belegezitai around Demetrias in eastern Thessaly, but this is probably an error, and the origin of Belzetia has to be sought with another Slavic tribe, the Berzetai. (en)
- Akamir (gr. Ἀκάμηρος) – żyjący pod koniec VIII wieku władca osiadłego w Tesalii słowiańskiego plemienia Welegezytów, znany z kroniki Teofana Wyznawcy. W marcu 799 roku wmieszał się w spisek greckich dowódców przeciwko cesarzowej Irenie. Konspiratorzy planowali uwolnić więzionych w Atenach synów Konstantyna V, a następnie wprowadzić jednego z nich na tron w Konstantynopolu. Irena dowiedziała się jednak zawczasu o spisku i nakazała oślepić zagrażających jej pretendentów do tronu. Dalsze losy Akamira są nieznane. (pl)
- Acámero (em grego: Ἀκάμηρος; romaniz.: Akámeros; fl. 799 - seu nome original foi provavelmente Akamir - foi o "arconte dos esclavenos da Belzétia" (ό των Σκλαυινών της Βελζητίας άρχων), uma comunidade eslava meridional autônoma na Tessália Oriental sob suserania bizantina, no final do século VIII. (pt)
- Акамир (или Окомир) — славянский князь племени верзитов, которому приписывают господство в конце VIII века над землями в Македонии или Беотии и южной Фессалии. Сохранился рассказ византийского хрониста Феофана о могуществе этого князя и его стремлении восстановить на византийском престоле сыновей Константина V. Согласно Феофану, «в лето от сотворения мира 6291, р. х. 791» (допускают и 797, 799 гг. с учетом индикта): В сем году Авимелех выступил против римлян, и пустивши для грабежа отряды вооруженных воинов дошёл до Манганов. Они захватили в стойлах лошадей Ставракия и царскую конницу, и так безвредно возвратился он назад; прочие дошли до Лидии и взяли множество пленных. Другой отряд их напал на Павла, патриция и графа Опсикийского со всем его легионом и со всеми вельможами, и произвел у них великое кровопролитие, отнял весь обоз и с ним возвратился. В марте месяце, 7 индиктиона, Акамир начальник славян в Верзитии, провоцируемый жителями Эллады, хотел бы увесть сынов Константина и которого-нибудь из них провозгласить царем. Царица Ирина, узнав это, послала великого Феофилакта оруженосца племянника своего к патрицию Константину отцу его, и приказала лишить их зрения, таким образом рассеяла злоумышленников своих. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)