| rdfs:comment
| - The Harmonice Musices Odhecaton (One Hundred Songs of Harmonic Music, also known simply as the Odhecaton) is an anthology of polyphonic secular songs published by Ottaviano Petrucci in 1501 in Venice. It is the first book of polyphonic music ever to be printed using movable type. (Printing plainchant with movable type had been possible since the 1470s.) The Odhecaton was hugely influential both in publishing in general and in dissemination of the Franco-Flemish musical style. (en)
- Harmonice Musices Odhecaton (aussi connu simplement comme l'Odhecaton), est une anthologie de chansons profanes, publiée par Ottaviano Petrucci en 1501 à Venise. L'ouvrage a été de grande importance à la fois dans l'histoire de l'imprimerie en général et dans la diffusion de la musique de l'école franco-flamande en particulier : il s'agit du premier ouvrage imprimé comprenant de la musique polyphonique ; de surcroît, il est entièrement consacré au répertoire des franco-flamands. (fr)
- Harmonice Musices Odhecaton (conosciuto anche semplicemente come Odhecaton) è la prima raccolta di musiche interamente stampata con caratteri mobili nel 1501 a Venezia dall'editore Ottaviano Petrucci, da Fossombrone (1466 - 1539). (it)
- Harmonice Musices Odhecaton o simplement Odhecaton és un llibre de música renaixentista publicat el 1501 a Venècia, per Ottaviano Petrucci. És una col·lecció de 96 cançons polifòniques seculars a tres o quatre parts de compositors en la seva majoria francoflamencs, entre ells Johannes Ockeghem, Josquin des Prez, , , Antoine Busnois, Alexander Agricola, i Jacob Obrecht. (ca)
- Harmonice Musices Odhecaton (o simplemente Odhecaton) es un libro de música renacentista publicado en 1501 en Venecia, por Ottaviano Petrucci. Es una colección de 96 canciones polifónicas profanas a tres o cuatro partes de compositores en su mayoría franco-flamencos, entre ellos Johannes Ockeghem, Josquin des Prez, Antoine Brumel, Antoine Busnois, Alexander Agricola y Jacob Obrecht.
* Datos: Q2714295 (es)
- De Harmonice Musices Odhecaton (ook bekend als de Odhecaton) was een bloemlezing uit 1501 van het toenmalige repertoire van wereldlijke liederen, in Venetië uitgegeven door Ottaviano Petrucci. Als eerste muziekdruk waarvoor beweeglijke lettervormen werden gebruikt, was het derhalve een invloedrijk werk op het gebied van de boekdrukkunst in het algemeen en bij de verspreiding van de muzikale stijl van de Nederlandse polyfonisten in het bijzonder. (nl)
- Harmonice Musices Odhecaton ("Cem Odes Musicais Harmônicas"; do latim Harmonie Musices (=músicas harmônicas); e Odhecaton, portmanteau do latim ode (=ode) e do grego hekatón (=cem)) é o título de publicação do primeiro tomo de uma série de três coleções (Harmonice Musices Odhecaton A, Canti B e Canti C) de peças polifônicas seculares publicadas por Ottaviano Petrucci (1466-1539) em Veneza nos anos de 1501 (2ª edição, 1503; 3ª ed, 1504), 1502 (2ª ed, 1503) e 1504, respectivamente. (pt)
|
| has abstract
| - Harmonice Musices Odhecaton o simplement Odhecaton és un llibre de música renaixentista publicat el 1501 a Venècia, per Ottaviano Petrucci. És una col·lecció de 96 cançons polifòniques seculars a tres o quatre parts de compositors en la seva majoria francoflamencs, entre ells Johannes Ockeghem, Josquin des Prez, , , Antoine Busnois, Alexander Agricola, i Jacob Obrecht. Va ser el primer llibre de música imprès utilitzant tipus mòbils i va tenir una gran influència en la publicació d'obres musicals i en la disseminació del repertori francoflamenc. L'editor Petrucci va emprar el procediment d'impressió triple, imprimint primer els pentagrames, després els textos i finalment les notes. (ca)
- The Harmonice Musices Odhecaton (One Hundred Songs of Harmonic Music, also known simply as the Odhecaton) is an anthology of polyphonic secular songs published by Ottaviano Petrucci in 1501 in Venice. It is the first book of polyphonic music ever to be printed using movable type. (Printing plainchant with movable type had been possible since the 1470s.) The Odhecaton was hugely influential both in publishing in general and in dissemination of the Franco-Flemish musical style. (en)
- Harmonice Musices Odhecaton (o simplemente Odhecaton) es un libro de música renacentista publicado en 1501 en Venecia, por Ottaviano Petrucci. Es una colección de 96 canciones polifónicas profanas a tres o cuatro partes de compositores en su mayoría franco-flamencos, entre ellos Johannes Ockeghem, Josquin des Prez, Antoine Brumel, Antoine Busnois, Alexander Agricola y Jacob Obrecht. Fue el primer libro de música impreso de manera comercial, sin tener en cuanta experimentos previos, utilizando tipos móviles y tuvo una gran influencia en la publicación de obras musicales y en la diseminación del repertorio franco-flamenco. El editor Petrucci empleó el procedimiento de impresión triple, imprimiendo primero los pentagramas, luego los textos y finalmente las notas.
* Datos: Q2714295 (es)
- Harmonice Musices Odhecaton (aussi connu simplement comme l'Odhecaton), est une anthologie de chansons profanes, publiée par Ottaviano Petrucci en 1501 à Venise. L'ouvrage a été de grande importance à la fois dans l'histoire de l'imprimerie en général et dans la diffusion de la musique de l'école franco-flamande en particulier : il s'agit du premier ouvrage imprimé comprenant de la musique polyphonique ; de surcroît, il est entièrement consacré au répertoire des franco-flamands. (fr)
- Harmonice Musices Odhecaton (conosciuto anche semplicemente come Odhecaton) è la prima raccolta di musiche interamente stampata con caratteri mobili nel 1501 a Venezia dall'editore Ottaviano Petrucci, da Fossombrone (1466 - 1539). (it)
- De Harmonice Musices Odhecaton (ook bekend als de Odhecaton) was een bloemlezing uit 1501 van het toenmalige repertoire van wereldlijke liederen, in Venetië uitgegeven door Ottaviano Petrucci. Als eerste muziekdruk waarvoor beweeglijke lettervormen werden gebruikt, was het derhalve een invloedrijk werk op het gebied van de boekdrukkunst in het algemeen en bij de verspreiding van de muzikale stijl van de Nederlandse polyfonisten in het bijzonder. Petrucci die de muziekdrukken als een gat in de markt zag, probeerde de niche te veroveren door in 1498 een exclusieve, twintigjarige licentie aan te vragen voor alle activiteiten op het gebied van de muziekdruk waar dan ook in de republiek Venetië. Onder de titel Harmonice musices odhecaton, gaf hij drie jaar later, in 1501, zijn eerste bloemlezing uit met 96 wereldlijke liederen, meestal polyfone Franse drie- tot vierstemmige liederen. Twee stempartijen werden op de even, twee op de oneven bladzijden gepubliceerd, zodat vier zangers of instrumentalisten van hetzelfde blad konden lezen. De lettervormen waren waarschijnlijk ontworpen, uitgesneden en gegoten door Francesco Griffo en Jacomo Ungaro, die beiden in die tijd in de republiek Venetië verbleven. De verzameling bevatte muziek van enkele van de meest vermaarde componisten van hun tijd, onder meer , Johannes Ockeghem, Josquin Desprez, Antoine Brumel, Antoine Busnois, Alexander Agricola en Jacob Obrecht en werd uitgegeven door Petrus Castellanus, een Dominicaanse broeder die ook maestro di cappella was aan de . De opname van deze componisten droeg aanzienlijk bij tot hun bekendheid, aangezien de drukken en de druktechniek in de loop van de volgende decennia over heel Europa werden verspreid. De Odhecaton paste de dubbeldruktechniek toe, waarbij eerst de notenbalk werd gedrukt en daarna de noten. Ofschoon de meeste van de 96 muziekwerken als liederen werden gecomponeerd, zijn ze tekstloos afgedrukt, hetgeen lijkt te impliceren dat de druk voor instrumentale uitvoering was bedoeld. Van verschillende liederen kan de tekst overigens in alternatieve bronnen worden aangetroffen, met name in handschriften en latere drukken. De eerste uitgave van de Odhecaton (Harmonice Musices Odhecaton A) is niet volledig bewaard gebleven en de juiste publicatiedatum staat niet bekend, maar de opdracht is gedateerd op 15 mei 1501. Petrucci gaf de bundel tweemaal opnieuw uit, als Harmonice Musices Odhecaton B en C in respectievelijk 1502 en 1504. Petrucci's uitgave heeft niet enkel de verspreiding van muziek aangezwengeld, maar droeg er ook toe bij dat de polyfonie van de Nederlandse componisten in de komende eeuw zou uitgroeien tot de internationale muzikale taal van Europa, want hoewel Petrucci in Italië werkte, koos hij hoofdzakelijk muziek uit van Nederlandse polyfonisten, zowel voor zijn Odhecaton als voor verschillende latere uitgaven. Een aantal jaren later publiceerde hij verschillende boeken met Italiaanse frottole, een populair liedgenre dat vooruitliep op het madrigaal, hetgeen niet wegnam dat de opneming van werk van Nederlandse polyfonisten in tal van uitgaven zonder meer van beslissende invloed was op de verspreiding van een internationale muzikale taal. (nl)
- Harmonice Musices Odhecaton ("Cem Odes Musicais Harmônicas"; do latim Harmonie Musices (=músicas harmônicas); e Odhecaton, portmanteau do latim ode (=ode) e do grego hekatón (=cem)) é o título de publicação do primeiro tomo de uma série de três coleções (Harmonice Musices Odhecaton A, Canti B e Canti C) de peças polifônicas seculares publicadas por Ottaviano Petrucci (1466-1539) em Veneza nos anos de 1501 (2ª edição, 1503; 3ª ed, 1504), 1502 (2ª ed, 1503) e 1504, respectivamente. São ao todo 286 obras distribuídas nos três cantis, escritas em sua maioria a quatro vozes, a três, e outras poucas para cinco e seis. Grande parte delas está baseada em textos franceses, não obstante algumas apresentam o latim, italiano, holandês e ainda uma em espanhol ("Nunca fue pena" de Juan de Urrede). As três coleções incluem obras de alguns dos compositores mais reconhecidos a época (ca. 1470-1500), como Agrícola, , , , Compere, , , de la Rue, Obrecht, Ockeghem, , des Prez, entre outras figuras e anônimos. Todas as peças são, em linhas gerais, pertencentes ao estilo da chanson da Escola franco-flamenga dos finais do século XV e a sua publicação por Petrucci revelam a popularidade que possuíam em toda a Europa. Essas coleções são comumente consideradas como as primeiras impressões musicais a serem feitas através do modelo de tipos móveis desenvolvidos por Gutenberg (c. 1398-1468) cerca de um século antes. Embora não sejam efetivamente as precursoras deste gênero, esta atribuição se dá ao fato de que foram as primeiras obras a serem copiadas em série e larga escala, e que estabeleceram um novo mercado para esta nova forma de música impressa, onde logo surgiriam outras publicações que contribuíram para o grande aumento e disseminação do material musical no continente europeu durante o século XVI. (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
