| rdfs:comment
| - اللامعيارية هي الحالة التي تقل فيها قدرة المجتمع على التوجيه الأخلاقي لأفراده. وضع المصطلح لأول مرة من قبل عالم الاجتماع إميل دوركايم، والذي وصف فيه تضاؤل التزام الناس بالمعايير إلى حدّ يتعطّل معه عملها؛ فتفضي بالمجتمع إلى الفوضى، والصراع التناحري، وارتفاع معدلات الجريمة والانحراف والانتحار، وقد تؤدّي إلى التفسّخ والانحلال. (ar)
- Anomie (z řeckého a = ne, nomos = zákon) je označení pro takový stav společnosti, kdy přestávají platit pravidla a normy. Ve vztahu k jedinci vyjadřuje toto slovo stav oslabení norem a morálních hodnot. V politickém smyslu se slovo objevuje už ve starověku, v Bibli a teologické literatuře označuje bezzákonnost v právním, ale i morálním smyslu. Anomie patří mezi klíčové pojmy sociologické teorie, kam jej zavedl francouzský sociolog Émile Durkheim. Durkheim tak označoval sociálně patologický stav nedostatečné . (cs)
- Kiel internacia neologismo anomio (de la greka ἀνομία / anomía: prefikso ἀ- a- «foresto de» kaj νόμος / nómos «leĝo, ordo, strukturo») estas la manko de normoj aŭ malkapablo de la socia strukturo por provizi al difinitaj individuoj ĉion necesan por atingi la celojn de la socio. La termino estas uzata en sociologio kaj sociaj sciencoj. Temas pri koncepto kiu faris grandan influon sur la nuntempa sociologia teorio. Ĝi proponis unu de la plej konvinkaj klarigoj pri kondutoj devojigitaj en individuo kaj en la socio. (eo)
- Se denomina anomia (del griego ἀνομία / anomía: prefijo ἀ- a- «ausencia de» y νόμος / nómos «ley, orden, estructura») a la falta de normas o incapacidad de la estructura social de proveer a ciertos individuos de lo necesario para lograr las metas de la sociedad. El término es utilizado en sociología y ciencias sociales. (es)
- Anomie (griech.: Kompositum aus α privativum zur Verneinung und der Endung -nomie für νόμος, „Ordnung, Gesetz“) bezeichnet in der Soziologie einen Zustand fehlender oder schwacher sozialer Normen, Regeln und Ordnung. Vor allem in England war der Begriff ursprünglich ein theologischer Ausdruck für das Brechen religiöser Gesetze. Zur Beschreibung einer Anomie wird umgangssprachlich und irreführend häufig auch das Wort Anarchie (Abwesenheit von Herrschaft) benutzt. (de)
- Anomia gizarte batean pertsonek behar dituzten balioak eta arau moralak zabaldu eta transmititzen ez direnean gertatzen den egoera da. Kontzeptua Émile Durkheim frantses soziologoak sortu zuen 1897 urtean, Suicide lanean. (eu)
- Riocht pearsanta ina dtugann duine aonair a chúl do luachanna is gnáthnoirm iompair le teann éadóchais, ionas nach féidir leis é féin a ionannú leis an tsochaí. Is féidir go dtarlóidh a leithéid do ghrúpa daoine a fhéadfaidh a bheith an-leathan. Thug an socheolaí Francach (1858-1917) an coincheap isteach i 1897, agus thairg gur cúis shuntasach le féinmharú í. (ga)
- L'anomie (du grec ἀνομία / anomía, du préfixe ἀ- a- « absence de » et νόμος / nómos « loi, ordre, structure ») est un concept de poïétique désignant l'état d'un être ou d'une société qui ne reconnaît plus de règle. (fr)
- 아노미(Anomie)는 사회적 혼란으로 인해 규범이 사라지고 가치관이 붕괴되면서 나타나는 사회적, 개인적 불안정 상태를 뜻하는 말이다. 아노미 상태에 빠지면 삶의 가치와 목적의식을 잃고, 심한 무력감과 자포자기에 빠지며 심하면 자살까지 하게 되는 현상이 발생한다. 대중사회로서의 거대도시의 내외에 있어서 일어나는 사회해체는 또한 아노미의 문제이기도 하다. (ko)
- アノミー（英: 仏: anomie）は、社会の規範が弛緩・崩壊することなどによる、無規範状態や無規則状態を示す言葉。フランスの社会学者エミール・デュルケームが社会学的概念として最初に用いたことで知られる。 (ja)
- Anomi (franska: L'anomie) betecknar ett socialt tillstånd i vilket ett kollektivs gängse normer och värden (som kan vara religiösa, sociala eller moraliska) är ifrågasatta och därmed på väg att avta i styrka. Inom sociologin introducerades termen av Émile Durkheim (1858-1917). Enligt Durkheim mår individer bäst i miljöer där det finns klara normer som styr handlingar: individer som styrs av få eller tvetydiga normer tenderar att vara olyckliga. De utsätts då för anomi, och begår i extremfall självmord. (sv)
- 失範（Anomie，或譯無規範、迷亂）是社会学术语，指现代化过程中，因传统价值和传统社会规範遭到削弱、破坏、乃至瓦解，所导致的社会成员心理上失去價值指引、價值觀瓦解的无序状态。在失範社会，曾有的统一信仰遭到怀疑和抛弃，而个人又尚未确立自身的信仰体系，所以社会成员会感到失落，缺乏目的性和方向感。这种心理上的挫折感会产生一系列后果，比如犯罪和自杀，因而导致社会的不稳定。失範并不单指个人行为，也涉及群体行为。 (zh)
- L’anomia (del grec ἀνομία / anomia, del prefix ἀ- a- « absència de » i νόμος / nomos « llei, ordre, estructura ») designa per a la sociologia un estat d’absència d’objectius o regles. Altres significats són a considerar en el camp de la literatura o la filosofia. El terme s’empra en economia per a parlar d'un disfuncionament econòmic coincident amb una crisi de prosperitat causada per una manca evident de regulació del mercat, la qual cosa hauria conduït la societat a trencar el vincle social i, d'aquesta manera, tornar-se anomïana. (ca)
- In sociology, anomie (/ˈænəmi/) is a social condition defined by an uprooting or breakdown of any moral values, standards or guidance for individuals to follow. Anomie is believed to possibly evolve from conflict of belief systems and causes breakdown of social bonds between an individual and the community (both economic and primary socialization). An example is alienation in a person that can progress into a dysfunctional inability to integrate within normative situations of their social world such as finding a job, achieving success in relationships, etc. (en)
- Anomi adalah sebuah istilah yang diperkenalkan oleh Émile Durkheim dalam sosiologi untuk menggambarkan keadaan yang kacau, tanpa peraturan. Kata ini berasal dari bahasa Yunani a-: "tanpa", dan nomos: "hukum" atau "peraturan". Anomi adalah "kondisi yang mana masyarakat tidak banyak memberikan petunjuk moral kepada individu". Keadaan ini mungkin muncul berkembang dari konflik sistem kepercayaan dan menyebabkan rusaknya hubungan sosial antara seorang individu dan komunitas (baik sosialisasi primer maupun ekonomi). Untuk individu, ada kemungkinan konflik berlanjut kepada kemampuan yang abnormal untuk menyatu dalam situasi normatif dunia sosial, e.g. skenario personal tanpa aturan yang berakhir pada fragmentasi identitas sosial dan penolakan nilai. (in)
- Il concetto di anomia significa letteralmente "assenza o mancanza di norme". Il termine deriva dal greco ' 'a-' (senza) e nomos (norma). Spesso è erroneamente confuso con il concetto di anarchia ("assenza di governo/autorità/gerarchia"). Come è noto, le norme sono necessarie e funzionali alla regolazione del comportamento sociale di individui o collettività (gruppi, organizzazioni, istituzioni). (it)
- Anomia (gr. a- = „bez”, nomos = „prawo”) – niespójność wewnątrz systemu aksjonormatywnego, poczucie niepewności i bezcelowości w społeczeństwie w wyniku nagłych zmian społecznych i załamania się porządku społecznego. W takiej sytuacji nie ma pewności, jakie reguły powinny być przestrzegane, ponieważ dotychczas obowiązujące normy nie pasują do nowej rzeczywistości, a nowe nie są jeszcze ukształtowane. Prowadzi to do wzrostu liczby zachowań o charakterze dewiacyjnym i przestępczym. (pl)
- Anomie houdt een gemoedstoestand van individuen in, die gekenmerkt wordt door afwezigheid of afwijzen van standaarden of waarden. Het wordt ook beschouwd als . In de internationale betrekkingen staat anomie voor een internationaal systeem zonder regels of normen. (nl)
- A anomia é um estado de falta de objetivos e regras e de perda de identidade, provocado pelas intensas transformações ocorrentes no mundo social moderno. A partir do surgimento do capitalismo e da tomada da razão como forma de explicar o mundo, há um brusco rompimento com valores tradicionais, fortemente ligados à concepção religiosa. A modernidade, com seus intensos processos de mudança, não fornece novos valores que preencham os anteriores demolidos, ocasionando uma espécie de vazio de significado no cotidiano de muitos indivíduos. Há um sentimento de se "estar à deriva," participando inconscientemente dos processos coletivos/sociais: perda quase total da atuação consciente e da identidade. (pt)
- Анóмія (композиція з запереченням грец. α- і νόμος — закон, правопорядок) — безладдя, беззаконня, відсутність соціального порядку.Походить з теологічної лексики пізнього Середньовіччя (кінця XVI—XVII століття, особливо в Англії) для позначення порушень релігійних законів. Іноді замість поняття аномія використовують близьке за значенням слово «анархія» (але без значення влади). (uk)
- Аноми́я (от франц. anomie — беззаконие, безнормность; др.-греч. ἀ- — отрицательная приставка, νόμος — закон) — состояние общества при дезорганизации социальных норм и институтов, неопределённости и нестабильности условий человеческого действия, расхождении между провозглашаемыми обществом целями и доступностью для массы людей законных средств их достижения. Понятие введено в научный оборот Эмилем Дюркгеймом в 1893 году. Дальнейшее развитие концепции аномии связано с именем Роберта Мертона. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)