| rdfs:comment
| - En el marc de la teologia cristiana, l'absolució (del llatí absolvere, "alliberar de", "exculpar") és un pronunciament del perdó dels pecats que es dona a una persona que s'ha penedit, atorgada durant el sagrament de la penitència. El terme s'empra en el marc del catolicisme, en les esglésies ortodoxes, l'anglicanisme i el luteranisme. (ca)
- Das Wort Absolution (lat. absolvere „loslösen“, „freisprechen“) steht für Lossprechung und bedeutet die Vergebung einer Sünde nach der Beichte. (de)
- Dans le christianisme, l’absolution est le pardon que Dieu accorde à celui qui se repent de ses péchés. Si tous les chrétiens croient en un Dieu, père miséricordieux qui pardonne à ceux qui se repentent, les traditions catholique et orthodoxe ont développé une forme sacramentelle de l’absolution, c’est-à-dire un rite religieux, par lequel le pénitent est assuré — dans une certitude de foi — qu’il est effectivement pardonné par Dieu. C’est le sacrement de réconciliation. (fr)
- L'assoluzione, dal latino Ab (da) solvere (rendere libero), è la remissione dei peccati, o della punizione ricevuta a causa di un peccato, accordata da alcune Chiese cristiane. (it)
- Absolvição, num contexto litúrgico, é a declaração do perdão divino dos pecados confessados. Entre os protestantes, a absolvição é sempre declarada no momento do culto. Na tradição reformada, a absolvição pode ser também chamada declaração de perdão ou promessa da graça. (pt)
- Avlösning, absolution, är den handling genom vilken prästen tillsäger någon syndernas förlåtelse, vanligen i gudstjänst eller vid bikt. I den romersk-katolska och den ortodoxa kyrkan ingår avlösningen i botens sakrament. Även inom lutherdomen kan bikten eller avlösningen räknas som ett sakrament. (sv)
- Абсолю́ция (лат. absolutio — освобождение) — термин, использующийся в христианском богослужении и богословии, а также в юриспруденции: 1.
* богослужение, отпущение грехов в силу исповеди (у католиков), в силу раскаяния (у протестантов); 2.
* объявление невиновности, оправдание; освобождение судебным приговором от наказания или обвинения. (ru)
- Абсолю́ція (лат. absolutio, «звільнення», «виправдання») 1.
* у юриспруденції постанова суду, за якою підсудний звільняється від покарання. Абсолюція як юридичний термін може позначати вирок судді, за яким відповідач у цивільних справах звільняється від пред'явлених до нього вимог, а обвинувачений по кримінальних — від звинувачення через брак доказів. У загальному праві абсолюція синонім виправдання «excuse», іноді також синонім амністії. 2.
* у християнстві — надане Церквою відпущення гріхів, або відпущення покарання за гріхи. У вузькому значенні — акт звільнення особи від гріха священиком під час таїнства покаяння. Передбачає розкаяння, сповідь і намір не грішити. (uk)
- Absolution is a traditional theological term for the forgiveness imparted by ordained Christian priests and experienced by Christian penitents. It is a universal feature of the historic churches of Christendom, although the theology and the practice of absolution vary between denominations. The concept of private absolution within the life of the Church is largely rejected by the Reformed Protestant tradition, because Calvinist theology holds that the elect have no need for absolution, and the reprobate cannot benefit from it. (en)
- Absolvo havas, inter la multaj signifoj, ankaŭ unu religia-teologian, precipe se referenciata al kristanismo. Tiukaze ĝi enirigas en la agon per kiu la sacerdoto, en la sakramento de la konfeso, liberigas la konfesan pentinton el la pekoj. Tiu koncepto de absolvo realiĝas nur se: 1) la pentinto sincere konfesas siajn pekojn kaj vere pentas kaj sincere intencas eviti fali en pekojn en la estonteco; 2) la administranto estis valide sacerdotigita kaj kanone ŝarĝita por absolvi la personojn jure dependantajn de la religia aŭtoritato koncedinta. (eo)
- En la teología católica, la absolución (del latín absolvere: liberar de, exculpar) es un pronunciamiento del perdón de los pecados hecho a una persona que se ha arrepentido, otorgada durante el sacramento de la penitencia. Canónicamente es el acto por el cual un sacerdote, teniendo la necesaria jurisdicción, restituye la gracia perdida por el pecado. Es parte esencial del Sacramento de Reconciliación por el cual Dios perdona los pecados. La absolución requiere que el penitente haga una buena confesión. A lo cual el penitente contesta, "Amén." (es)
- Absolusi adalah sebuah pernyataan pengampunan atas dosa-dosa pribadi kepada orang yang bertobat. Kata ini berasal dari bahasa Latin "absolvo" yang berarti membebaskan. Pada zaman Gereja Lama, absolusi diberikan kepada seseorang (disebut juga peniten) yang mengakukan dosanya di depan imam. Berdasarkan pengakuan dosanya, uskup mengucapkan doa absolusi sambil menumpangkan tangannya ke atas orang yang sedang mengaku dosa. Di mana pada abad ke-8 seorang uskup mengucapkan pernyataan pengampunan dosa dalam bahasa Latin yakni: Ego te absolvo a peccatis tuis in nomine Patris et Filli et Spiritus Sancti, yang artinya adalah: "Aku membebaskanmu dari dosa-dosamu dalam nama Bapa, Putera, dan Roh Kudus." Namun saat ini pengakuan dosa cukup dilakukan secara pribadi di hadapan seorang imam. (in)
- Absolutie is het vergeven van één of meerdere zonden. De term komt uit de Rooms-Katholieke Kerk. Het begrip absolutie stamt uit de tijd van paus Calixtus I. Binnen de Kerk waren er rond de tijd van dit pauselijk decreet meerdere stromingen, die verschillend over zondig gedrag dachten, zoals de gnostici, de donatici en de gewone hoofdstroom van de Kerk van Rome. Met het Concilie van Nicaea, en de daar gepredikte verzoeningsleer, vond de absolutie als uitdrukking zijn definitieve ingang in de officiële doctrines van de Kerk. (nl)
- Rozgrzeszenie (absolucja) – ostatni element sakramentu pokuty przed zadośćuczynieniem, odmówienie przez spowiednika formuły, która oczyszcza penitenta z grzechów. Jest ono skuteczne tylko wówczas, gdy penitent jest do niego dysponowany, czyli spełnia określone warunki (wyznanie wszystkich grzechów, żal, postanowienie poprawy). Jeśli brak dyspozycji penitenta ujawnia się w spowiedzi, spowiednik winien odmówić rozgrzeszenia, natomiast jeśli ten brak pozostaje ukryty, wypowiedziane rozgrzeszenie i tak nie odnosi skutku. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)