| dbo:abstract
|
- Wacław Korabiewicz (naskiĝis la 5-an de majo 1903 r. en Sankt-Peterburgo, mortis la 15-an de februaro 1994 en Varsovio) - pola raportisto, poeto, vojaĝisto, kolektisto de etnografiaj eksponaĵoj. Filo de Antoni Korabiewicz kaj Stefania Matusewicz. Infanaĝe loĝis en Peterburgo kaj en familia bieno en Litovio. En la jaroj 1927-1932 studis medicinon kaj etnografion en la Universitato de Stefan Batory en Vilno. Dum la studado estis kunfondinto kaj membro de Akademia Klubo de Vilnaj Vagabondoj (kiel skribas en siaj verkoj Czesław Miłosz, pro alta kresko estis nomata "Kilometro"). Ankaŭ fondis "Sekcion de Originala Kreado" ĉe Rondo de Polistoj de la universitato. Debutis en "Reduta" (Vilno 1925), siajn versaĵojn presis en diversaj poeziaj volumetoj kaj en revuoj. En 1930 ekvojaĝis per kajako ĝis Turkio kaj Grekio. Post studoj laboris komence kiel kuracisto en Ŝtata Supera Mar-Lernejo en Gdynia. En la jaroj 1931-1939 estis ŝipa kuracisto sur velŝipo "Dar Pomorza" (Donaco de Pomerio), partoprenante en ĝiaj marekskursoj. En 1934, kun sia unua edzino, Janina Haazówna ekvojaĝis per kajako al Barato. Post eksplodo de la Dua mondmilito estis internigita en Stokholmo kune kun skipo de la velŝipo. Poste laboris en ŝipo "Piłsudski", loĝis en Londono, kie i.a. estis fondinto de Rondo de Prizorgo de Soldatoj. Poste en San-Paŭlo kaj Rio-de-Ĵanejro, de kie organizis helpon al polaj militkaptitoj. En 1942 partoprenis ekspedicion en la brazilan ĝangalon. De 1943 loĝis en Afriko kiel delegito de la pola registaro en ekzilo en Londono, ĝis 1946 en Lusaka, kie flanke de Ministerio de Socia Prizorgo flegis polajn militkaptitojn en internigejoj de Norda Rodezio. Poste en Daresalamo (Tanganjiko). Laboris kiel anstataŭanto de muzea gardisto en "King George Vth Memorial Museum", esplorante folkloron de britaj teritorioj en Afriko kaj Mozambiko, ankaŭ estis kuracisto de loka malsanulejo. En 1954, post ekspedo de pluraj eksponaĵoj al pola Muzeo de Popolaj Kulturoj en Młociny (kvartalo de Varsovio) estis forigita de Tanganjiko. Sekve de tio restadis en Londono kaj en la jaroj 1954-1956 en Etiopio, kie laboris kiel kuracisto. En 1958 revenis al Pollando. De 1959 ĝis 1961 en epidemiologia stacio en Ganao. Poste en Varsovio. En 1963 kaj 1976 transdonis plurajn eksponaĵojn al Ŝtata Etnografia Muzeo kaj al Nacia Muzeo en Varsovio. Li organizis ekspoziciojn dediĉitaj al siaj kolektoj de afrika arto (kiel la ekspozicio "Masqual - la kruco de Etiopio", Nacia Muzeo, Varsovio 1966). Partoprenis multajn esplorvojaĝojn al Afriko kaj al landoj de Proksima Oriento. Li loĝis en Varsovio ĉe la strato Natolińska. Post lia morto ujo kun postmortaj cindroj estis dronigita en la Balta Maro. (eo)
- Wacław Korabiewicz (5 May 1903, in St. Petersburg – 15 February 1994, in Warsaw) was a Polish physician and ethnographer. His reputation is that of writer, poet, traveller and collector of ethnographic material. (en)
- Wacław Korabiewicz (ur. 5 maja 1903 w Petersburgu, zm. 15 lutego 1994 w Warszawie) – polski reportażysta, poeta, podróżnik, lekarz, kolekcjoner eksponatów etnograficznych. Syn Antoniego Korabiewicza i Stefanii Matusiewicz. W latach dzieciństwa mieszkał w Petersburgu i majątku rodzinnym na Litwie. W latach 1927–1932 studiował medycynę i etnografię na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie studiów był współzałożycielem i członkiem Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich (jak pisze w swych niektórych książkach Czesław Miłosz, z powodu wysokiego wzrostu był nazywany „Kilometrem”). Zakładał także tzw. „Sekcję Twórczości Oryginalnej” (S.T.O.) przy Kole Polonistów uniwersytetu. Debiutował na łamach czasopisma „Reduta” (Wilno 1925), swoje wiersze drukował w różnych publikacjach poetyckich (m.in. S.T.O., Wilno 1928, Patykiem po niebie, Wilno 1929), oraz czasopismach (np. „Alma Mater Vilnensis”). W 1930 roku podróżował kajakiem do Turcji i Grecji. Po studiach pracował początkowo jako lekarz w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni. W latach 1931–1939 był lekarzem okrętowym na „Darze Pomorza”, uczestnicząc w jego rejsach. W 1934 roku wraz z pierwszą żoną Janiną M. Haazówną odbył podróż kajakiem do Indii. Po wybuchu II wojny światowej został internowany w Sztokholmie wraz z załogą „Daru Pomorza”. Pracował następnie na statku m/s „Piłsudski”, mieszkał w Londynie, gdzie był m.in. założycielem Koła Opieki nad Żołnierzem. Następnie w São Paulo i Rio de Janeiro, skąd organizował pomoc dla polskich jeńców wojennych. W 1942 r. był uczestnikiem wyprawy w głąb dżungli brazylijskiej. Od 1943 r. przebywał w Afryce, jako Delegat Rządu RP w Londynie, do 1946 r. w Lusace, gdzie z ramienia Ministerstwa Opieki Społecznej sprawował opiekę nad polskimi uchodźcami w obozach Rodezji Północnej. Następnie w Dar es Salaam (Tanganika). Pracował m.in. jako zastępca kustosza w „King George V Memorial Museum”, prowadząc badania nad folklorem terytoriów brytyjskich w Afryce i Mozambiku, był też lekarzem miejscowego szpitala. W 1954 roku, po wysłaniu licznych eksponatów do polskiego Muzeum Kultur Ludowych na Młocinach został wydalony z Tanganiki. Przebywał następnie w Londynie, w latach 1954–1956 w Etiopii, gdzie pracował jako lekarz. W 1958 r. powrócił do Polski. Od 1959 do 1961 roku na placówce epidemiologicznej w Ghanie. Następnie w Warszawie. W 1963 r. i 1976 r. przekazał liczne eksponaty Państwowemu Muzeum Etnograficznemu oraz Muzeum Narodowemu w Warszawie. Organizował wystawy poświęcone zgromadzonym przez siebie zbiorom sztuki afrykańskiej (m.in. wystawa „Masqual – Krzyż Etiopii”, Muzeum Narodowe, Warszawa 1966). Odbył wiele podróży badawczych do Afryki i krajów Bliskiego Wschodu. Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury i odznaką Zasłużony Pracownik Morza. Mieszkał w Warszawie przy ul. Natolińskiej. Po jego śmierci, urna z prochami została zatopiona w Morzu Bałtyckim. (pl)
- Вацлав Корабевич (польск. Wacław Korabiewicz; 5 мая 1903, Петербург —15 февраля 1994, Варшава) — польский репортёр, поэт, путешественник и коллекционер этнографических экспонатов. (ru)
- Вацлав Корабевич (пол. Wacław Korabiewicz; 5 травня 1903, Петербург, 15 лютого 1994, Варшава) — польський репортер, поет, мандрівник і колекціонер етнографічних експонатів. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Wacław Korabiewicz (5 May 1903, in St. Petersburg – 15 February 1994, in Warsaw) was a Polish physician and ethnographer. His reputation is that of writer, poet, traveller and collector of ethnographic material. (en)
- Вацлав Корабевич (польск. Wacław Korabiewicz; 5 мая 1903, Петербург —15 февраля 1994, Варшава) — польский репортёр, поэт, путешественник и коллекционер этнографических экспонатов. (ru)
- Вацлав Корабевич (пол. Wacław Korabiewicz; 5 травня 1903, Петербург, 15 лютого 1994, Варшава) — польський репортер, поет, мандрівник і колекціонер етнографічних експонатів. (uk)
- Wacław Korabiewicz (naskiĝis la 5-an de majo 1903 r. en Sankt-Peterburgo, mortis la 15-an de februaro 1994 en Varsovio) - pola raportisto, poeto, vojaĝisto, kolektisto de etnografiaj eksponaĵoj. Filo de Antoni Korabiewicz kaj Stefania Matusewicz. Infanaĝe loĝis en Peterburgo kaj en familia bieno en Litovio. Li loĝis en Varsovio ĉe la strato Natolińska. Post lia morto ujo kun postmortaj cindroj estis dronigita en la Balta Maro. (eo)
- Wacław Korabiewicz (ur. 5 maja 1903 w Petersburgu, zm. 15 lutego 1994 w Warszawie) – polski reportażysta, poeta, podróżnik, lekarz, kolekcjoner eksponatów etnograficznych. Syn Antoniego Korabiewicza i Stefanii Matusiewicz. W latach dzieciństwa mieszkał w Petersburgu i majątku rodzinnym na Litwie. Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury i odznaką Zasłużony Pracownik Morza. Mieszkał w Warszawie przy ul. Natolińskiej. Po jego śmierci, urna z prochami została zatopiona w Morzu Bałtyckim. (pl)
|
