| dbo:abstract
|
- Terminàlia (en llatí: Terminalia) va ser una festivitat celebrada a l'antiga Roma en honor del déu Terminus, que era la deïtat tutelar de les fronteres i els límits de les finques agrícoles. (ca)
- Το Terminalia ήταν μία προς τιμή του θεού , ο οποίος προστάτευε στα όρια. Το άγαλμά του ήταν απλώς μία πέτρα ή ένας στύλος βαλμένος στο έδαφος, για να διακρίνει τα σύνορα στα ακίνητα. Η λατρεία του λέγεται, ότι καθιερώθηκε από τον Νουμά Πομπίλιο (2ο βασιλιά της Ρώμης), ο οποίος διέταξε να σημαδέψει ο καθένας τα όρια της ιδιοκτησίας του με πέτρες, που θα αφιερωθούν στον Τερμινάλιο Δία και στις οποίες κάθε χρόνο έπρεπε να προσφέρονται θυσίες στην εορτή των Τερμιναλίων. Στην εορτή οι δύο ιδιοκτήτες παρακείμενων περιουσιών στεφάνωναν το άγαλμα με και έφτιαχναν έναν πρόχειρο βωμό, στον οποίο πρόσφεραν λίγους σπόρους, κηρήθρες και κρασί, και θυσίαζαν ένα αρνί ή ένα θηλάζον γουρούνι. Τελείωναν τραγουδώντας τα εγκώμια του θεού. Η δημόσια εορτή προς τιμή αυτού του θεού εορταζόταν στο 6ο ορόσημο στο δρόμο προς το Λαυρέντον , αναμφίβολα επειδή αυτή ήταν αρχικά η έκταση της ρωμαϊκής επικράτειας προς αυτή την κατεύθυνση. Η εορτή των Τερμηναλίων εορταζόταν 7 ημέρες πριν την 1η Μαρτίου (ante diem VII. Κalendas Martius), δηλ. στις 23 Φεβρουαρίου, την προηγούμενη ημέρα της Φυγής του βασιλιά. Το Terminalia εορταζόταν την τελευταία ημέρα του παλαιού ρωμαϊκού έτους, από όπου κάποιοι έλκουν το όνομά του. Γνωρίζουμε ότι ο Φεβρουάριος ήταν ο τελευταίος μήνας του ρωμαϊκού έτους και ότι όταν προστέθηκε ο εμβόλιμος μήνας , οι τελευταίες πέντε ημέρες του Φεβρουαρίου προστέθηκαν στον εμβόλιμο μήνα, καθιστώντας την 23η Φεβρουαρίου την τελευταία ημέρα του έτους. Όταν ο Μ. Τ. Κικέρων σε μία επιστολή του προς τον Αττικό λέει, Accepi tuas litteras ad V. Terminalia (δηλ 19 Φεβρουαρίου), χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο καθορισμού μιίας ημερομηνίας, επειδή όντας τότε στην Κιλικία, δεν ήξερε αν είχε εισαχθεί ο εμβόλιμος μήνας εκείνη τη χρονιά. Το κεντρικό σημείο της Ρώμης (στο οποίο οδηγούσαν όλοι οι δρόμοι) ήταν το αρχαίο ιερό τού θεού στον λόφο του Καπιτωλίου. Ο , τού βασιλιά των θεών, έπρεπε να κτιστεί γύρω του (με μία τρύπα στην οροφή, καθώς ο Τerminus απαιτούσε υπαίθριες θυσίες) από τον τελευταίο βασιλιά της πόλης, Λ. Tαρκύνιο τον Υπερήφανο, ο οποίος είχε κατεδαφίσει άλλα ιερά στην τοποθεσία, για να κάνει χώρο γι' αυτό το διάσημο έργο. Αλλά οι είχαν διαβάσει στον τρόπο πετάγματος των πουλιών, ότι ο θεός Terminus αρνιόταν να μετακινηθεί, κάτι που θεωρήθηκε ως ένδειξη σταθερότητας για την πόλη. Έτσι ο Ταρκύνιος έκτισε τον ναό τού Δία γύρω από τον ναό του Terminus. (el)
- Die Terminalia sind die dem römischen Gott Terminus zu Ehren am 23. Februar abgehaltenen Festlichkeiten. Dabei wurden die Grenzsteine, als deren Personifikation der Gott gilt, von den Nachbarn gemeinsam mit Blumen geschmückt und anschließend gemeinsam Feiern veranstaltet, um das gemeinsame und öffentliche Bekenntnis zur Unverrückbarkeit der Grenzsteine zu erneuern. (de)
- Las terminalias eran las fiestas que celebraban los romanos en honor del dios Término que gobierna sobre los hitos fronterizos. Se verificaban el VII de las Calendas de marzo (23 de febrero) en el punto de unión de las vías Ostiense y Laurentina, antiguo límite de Roma en tiempo de Numa. En ellas, cada padre de familia encendía una gran hoguera sobre la cual los hijos derramaban vino nuevo y semillas del año cantando al mismo tiempo himnos adecuados al caso. Más adelante suprimieron estas ceremonias limitándose a sacrificar un cordero o una verraca. (es)
- Les Terminalies (en latin : Termǐnālǐa, -ǐum ou -ǐōrum) étaient une fête religieuse romaine annuelle qui avait lieu le 23 février, veille du Regifugium, avant les calendes de Mars marquant la nouvelle année. Il s'agit de l'une des soixante-et-une fêtes publiques statives annuelles notées dans les calendriers gravés qui nous sont parvenus. Il s'agissait d'un rite tirant son nom du dieu Terminus et présidait aux limites entre les propriétés. Une simple pierre ou borne était fixée dans le sol et couronnée de guirlandes. Un autel grossier était alors élevé, sur lequel était offert un peu de grain, de miel, de vin, et un agneau sacrifié ou un cochon de lait. La fête se concluait par des louanges chantées au dieu Terminus. Une cérémonie publique était célébrée à six miles de Rome, à la jonction des voies Laurentine (via Laurentina) et Ostiense (via Ostiensis), limites de la capitale du temps du roi Numa. Les Terminalies se déroulaient le mois de février (fěbrǔārǐus) : le septième jour avant les calendes de Mars (ante diem septimum Kalendas Martias), les années ordinaires ; la veille des calendes intercalaires (prodie Kalendas intercal.), les années intercalaires courtes ainsi que, peut-être, les années intercalaires longues. Selon André Magdelain, le 23e jour de février, date des Terminalies, étaient le jour de la clôture de l'année religieuse. Les cinq derniers jours de février, intercalés entre les Terminalies et les calendes de mars, auraient été des jours épagomènes (en grec ancien, au singulier : ἐπαγόμενα ἡμέρα / epagόmena hêméra, jour supplémentaire) ou intercalaires. Les années intercalaires, les vingt-trois ou vingt-quatre jours supplémentaires étaient intercalés entre les Terminalies et le Régifuge. Avec le calendrier julien, le jour bissextile s'intercalait aussi entre ces deux dates. (fr)
- Terminalia (Ancient Greek: Τερμινάλια) was an ancient Roman festival in honour of the god Terminus, who presided over boundaries. His statue was merely a stone or post stuck in the ground to distinguish between properties. His worship is said to have been instituted by Numa who ordered that every one should mark the boundaries of his landed property by stones to be consecrated to Jupiter Terminalis, and at which every year sacrifices were to be offered at the festival of the Terminalia. On the festival the two owners of adjacent property crowned the statue with garlands and raised a crude altar, on which they offered up some corn, honeycombs, and wine, and sacrificed a lamb or a suckling pig. They concluded with singing the praises of the god. The public festival in honour of this god was celebrated at the sixth milestone on the road towards Laurentum doubtless because this was originally the extent of the Roman territory in that direction. The festival of the Terminalia was celebrated a. d. VII. Kal. Mart. (March 1st), or the 23d of February on the day before the Regifugium. The Terminalia was celebrated on the last day of the old Roman year, whence some derive its name. We know that February was the last month of the Roman year, and that when the intercalary month Mercedonius was added, the last five days of February were added to the intercalary month, making the 23d of February the last day of the year. When Cicero in a letter to Atticus says, Accepi tuas litteras a. d. V. Terminalia (i.e. Feb. 19), he uses this mode of defining a date, because being then in Cilicia he did not know whether any intercalation had been inserted that year. The central Terminus of Rome (to which all roads led) was the god's ancient shrine on the Capitoline Hill. The temple of Jupiter, king of the gods, had to be built around it (with a hole in the ceiling as Terminus demanded open-air sacrifices) by the city's last king, Tarquinius Superbus, who had closed down other shrines on the site to make room for this prestigious project. But the augurs had read into the flight patterns of birds that the god Terminus refused to be moved, which was taken as a sign of stability for the city. (en)
- I Terminalia erano un'antica festività della religione romana dedicata al dio Termine (in latino Terminus), che proteggeva i confini. (it)
- De Terminalia werd gevierd op 23 februari en was het Romeinse festival van de godheid Terminus. Het was de laatste feestdag van de maand februari. De Terminalia volgde op de Parentalia, Feralia en Caristia. Enerzijds was Terminus de aanduiding van een grenssteen, maar het verwees ook naar de goddelijke macht die in de grensstenen huisde, meer bepaald in de grensstenen tussen huizen en landbouwgronden. Zulke Termini waren met een offerplechtigheid opgesteld en waren heilig. Het begin van de aanbidding van Terminus wordt door Cicero toegeschreven aan Numa Pompilius, die beval dat iedereen de grenzen van zijn eigendom moest aangeven met stenen die waren gewijd aan Jupiter. Bovendien moesten aan deze termini jaarlijks offers worden gebracht. Deze heilige grenzen bestonden niet alleen voor wat betreft privé-eigendom, maar ook voor de staatsgronden. De Terminalia werden dus zowel privaat als publiek gevierd. Bij het private feest van de Terminalia zalfden de aanwonenden de grenstekens en versierden ze met kransen en zwachtels. In een put voor de grenssteen werden verbrande resten van offers, zoals bloed van offerdieren, wierook, vruchten, honingraten en wijn gegooid. Het ritueel werd afgesloten met het zingen voor de god Terminus . Het is mogelijk dat ze dit deden in de hoop dat Terminus zou zorgen voor goede grensrelaties in het komende jaar. Van staatswege vonden dezelfde rituelen plaats, maar dan aan de publieke grensstenen. Een belangrijke publieke terminus was de 6e mijlpaal van de , wat de symbolische grens was van het ager Romanus antiquus. Een andere publieke terminus stond op het Capitool in de tempel van Jupiter. In latere tijden zou de heiligheid van de publieke grenzen verwateren, maar de termini van het privé-eigendom bleven hun heilig karakter behouden, zelfs tot in de dagen van Dionysius, die stelde dat koeken en fruit moesten blijven worden geofferd (geen bloed want dat was onwettig). 23 februari was eveneens de oorspronkelijk laatste dag van het Romeinse kalenderjaar. Terminus schijnt daarmee ook de god van het jaareinde te zijn. Wanneer later het begin van het jaar, van maart naar januari werd verlegd, kon hij deze rol niet meer spelen. (nl)
- Terminália (em latim: Terminalia) foi um antigo festival da antiga Roma em honra do deus Término, que era a divindade tutelar das fronteiras. A sua estátua era uma simples pedra colocada na terra para marcar os limites entre duas propriedades adjacentes. No festival os dois proprietários dos terrenos onde havia tais pedras-estátuas coroavam-nas com flores e formavam uma mesa de altar onde faziam oferendas de grãos, mel e vinho e sacrificavam um cordeiro ou um porco; acabavam cantando ao deus. O festival público era feito na sexta pedra da via entre Roma e Laurento, supostamente porque aquela era a extensão antiga do território romano em tal direcção. O festival era celebrado em 23 de fevereiro, no dia antes do ou fugália. Fevereiro era o último mês do ano romano, e o dia 23 de fevereiro o último dia do ano romano. (pt)
- Терміналії (лат. Terminalia) — свято на честь Терміна. Відповідно до джерел, терміналії святкувалися 23 лютого. Це свято було присвячено божеству кордонів і меж Терміну. У цей день сусіди спільно приносили жертви своїм Термінам, виливаючи мед і молоко в зроблену близько межового каменю яму. На думку вчених, це вказує на хтонічну природу богів. Межовий Капен вмощувався пахощами і увінчувався вінками з квітів. Потім розпалювали від вогню своїх вогнищ багаття, в які діти кидали первинки плодів, а потім починався пишний бенкет. (uk)
- Термина́лии (лат. Terminalia) — древнеримский праздник, отмечавшийся 23 февраля — в последний день старого римского года — в честь Терминов, божеств границ и межевых знаков, разделявших земельные участки (terminus в переводе с лат. — «пограничный камень», «столб», «межевой знак»). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Terminàlia (en llatí: Terminalia) va ser una festivitat celebrada a l'antiga Roma en honor del déu Terminus, que era la deïtat tutelar de les fronteres i els límits de les finques agrícoles. (ca)
- Die Terminalia sind die dem römischen Gott Terminus zu Ehren am 23. Februar abgehaltenen Festlichkeiten. Dabei wurden die Grenzsteine, als deren Personifikation der Gott gilt, von den Nachbarn gemeinsam mit Blumen geschmückt und anschließend gemeinsam Feiern veranstaltet, um das gemeinsame und öffentliche Bekenntnis zur Unverrückbarkeit der Grenzsteine zu erneuern. (de)
- Las terminalias eran las fiestas que celebraban los romanos en honor del dios Término que gobierna sobre los hitos fronterizos. Se verificaban el VII de las Calendas de marzo (23 de febrero) en el punto de unión de las vías Ostiense y Laurentina, antiguo límite de Roma en tiempo de Numa. En ellas, cada padre de familia encendía una gran hoguera sobre la cual los hijos derramaban vino nuevo y semillas del año cantando al mismo tiempo himnos adecuados al caso. Más adelante suprimieron estas ceremonias limitándose a sacrificar un cordero o una verraca. (es)
- I Terminalia erano un'antica festività della religione romana dedicata al dio Termine (in latino Terminus), che proteggeva i confini. (it)
- Терміналії (лат. Terminalia) — свято на честь Терміна. Відповідно до джерел, терміналії святкувалися 23 лютого. Це свято було присвячено божеству кордонів і меж Терміну. У цей день сусіди спільно приносили жертви своїм Термінам, виливаючи мед і молоко в зроблену близько межового каменю яму. На думку вчених, це вказує на хтонічну природу богів. Межовий Капен вмощувався пахощами і увінчувався вінками з квітів. Потім розпалювали від вогню своїх вогнищ багаття, в які діти кидали первинки плодів, а потім починався пишний бенкет. (uk)
- Термина́лии (лат. Terminalia) — древнеримский праздник, отмечавшийся 23 февраля — в последний день старого римского года — в честь Терминов, божеств границ и межевых знаков, разделявших земельные участки (terminus в переводе с лат. — «пограничный камень», «столб», «межевой знак»). (ru)
- Το Terminalia ήταν μία προς τιμή του θεού , ο οποίος προστάτευε στα όρια. Το άγαλμά του ήταν απλώς μία πέτρα ή ένας στύλος βαλμένος στο έδαφος, για να διακρίνει τα σύνορα στα ακίνητα. Η λατρεία του λέγεται, ότι καθιερώθηκε από τον Νουμά Πομπίλιο (2ο βασιλιά της Ρώμης), ο οποίος διέταξε να σημαδέψει ο καθένας τα όρια της ιδιοκτησίας του με πέτρες, που θα αφιερωθούν στον Τερμινάλιο Δία και στις οποίες κάθε χρόνο έπρεπε να προσφέρονται θυσίες στην εορτή των Τερμιναλίων. Στην εορτή οι δύο ιδιοκτήτες παρακείμενων περιουσιών στεφάνωναν το άγαλμα με και έφτιαχναν έναν πρόχειρο βωμό, στον οποίο πρόσφεραν λίγους σπόρους, κηρήθρες και κρασί, και θυσίαζαν ένα αρνί ή ένα θηλάζον γουρούνι. Τελείωναν τραγουδώντας τα εγκώμια του θεού. Η δημόσια εορτή προς τιμή αυτού του θεού εορταζόταν στο 6ο ορόσημ (el)
- Terminalia (Ancient Greek: Τερμινάλια) was an ancient Roman festival in honour of the god Terminus, who presided over boundaries. His statue was merely a stone or post stuck in the ground to distinguish between properties. His worship is said to have been instituted by Numa who ordered that every one should mark the boundaries of his landed property by stones to be consecrated to Jupiter Terminalis, and at which every year sacrifices were to be offered at the festival of the Terminalia. On the festival the two owners of adjacent property crowned the statue with garlands and raised a crude altar, on which they offered up some corn, honeycombs, and wine, and sacrificed a lamb or a suckling pig. They concluded with singing the praises of the god. The public festival in honour of this god was (en)
- Les Terminalies (en latin : Termǐnālǐa, -ǐum ou -ǐōrum) étaient une fête religieuse romaine annuelle qui avait lieu le 23 février, veille du Regifugium, avant les calendes de Mars marquant la nouvelle année. Il s'agit de l'une des soixante-et-une fêtes publiques statives annuelles notées dans les calendriers gravés qui nous sont parvenus. La fête se concluait par des louanges chantées au dieu Terminus. Une cérémonie publique était célébrée à six miles de Rome, à la jonction des voies Laurentine (via Laurentina) et Ostiense (via Ostiensis), limites de la capitale du temps du roi Numa. (fr)
- De Terminalia werd gevierd op 23 februari en was het Romeinse festival van de godheid Terminus. Het was de laatste feestdag van de maand februari. De Terminalia volgde op de Parentalia, Feralia en Caristia. Van staatswege vonden dezelfde rituelen plaats, maar dan aan de publieke grensstenen. Een belangrijke publieke terminus was de 6e mijlpaal van de , wat de symbolische grens was van het ager Romanus antiquus. Een andere publieke terminus stond op het Capitool in de tempel van Jupiter. (nl)
- Terminália (em latim: Terminalia) foi um antigo festival da antiga Roma em honra do deus Término, que era a divindade tutelar das fronteiras. A sua estátua era uma simples pedra colocada na terra para marcar os limites entre duas propriedades adjacentes. No festival os dois proprietários dos terrenos onde havia tais pedras-estátuas coroavam-nas com flores e formavam uma mesa de altar onde faziam oferendas de grãos, mel e vinho e sacrificavam um cordeiro ou um porco; acabavam cantando ao deus. (pt)
|
