| dbo:abstract
|
- التعارف في الفارسية عبارة عن الاحترام المتبادل والتركيز على الرتبة الاجتماعية الذي يتضمن مجموعة من السلوكيات في المجتمع مثل فتح الرجل الباب للمرأة والوقوف أمام الباب قبل دخول الآخرين. ومن الأمثلة الأخرى على هذا التعارف التفاوض على المرتبات والأجور بين العامل وصاحب العمل.
* بوابة ثقافة
* بوابة إيران
* بوابة مجتمع (ar)
- La taarof (en la persa تعارف) estas kompleksa sistemo de neskribitaj ĝentileco-reguloj en la kulturo de Irano, kiuj regas la rilatojn inter homoj. Temas pri kodoj rilataj al agoj kaj esprimoj faritaj en taŭga maniero por ajna okazo, vera rito kiu kovras multajn aspektojn de la ĉiutaga vivo. Fari ta'arof en kontakto kun gastoj signifas dediĉi ĉiun eblan atenton al ili kaj proponi al ili ĉion, kion vi povas proponi. Tio okazas ĉe la tablo, samkiel en aliaj okazoj, foje ankaŭ proponante valorajn varojn, de kiuj vi vere ne deziras senigi vin. La ta'arof havas altan simbolan valoron. Aliflanke la gasto scias ke li rifuzu iun ajn proponon almenaŭ tri fojojn, ĝis li ne plu povas cedi al la sincera insistado de sia interparolanto. La sama okazas en butikoj, en bazaro kaj surstrate, kiam komercistoj kaj taksiistoj, ĉe la momento de pago ŝajnigas ne akceptemi la monon. Tio ĉi ne estas vera rifuzo, sed ta'arof, al kiu vi devas respondi per insistado. (eo)
- Taarof, T'aarof, Ta'aruf oder Tarof (persisch: تعارف, von arabisch: التعارف, al-taarof, ‚Kennenlernen‘) ist eine zeremonielle Höflichkeitsform in der persischen bzw. iranischen Alltagskultur, die das gesellschaftliche und soziale Miteinander bestimmt und das Verhalten untereinander in der täglichen Interaktion von Iranern prägt. Durch Taarof, eine Art den eigenen Willen zu verleugnen, um dem Gegenüber zu gefallen und gleichzeitig dem Gegenüber ein gutes Gefühl zu geben bzw. Anerkennung zuteilwerden zu lassen, kann in der Interaktion zwischen zwei Personen die gegenseitige Verpflichtung und soziale Rolle in der Aktion bestimmt werden. Höflichkeit, Ehrerbietungen, Angebot und Übergabe materieller Werte sowie Gefälligkeiten sind wesentliche Merkmale von Taarof. Taarof kann sowohl eine linguistische Ebene als auch eine aktive Handlungsebene beinhalten. Oberflächlich betrachtet wirkt Taarof wie eine übertriebene Form der orientalischen Höflichkeit, die oft von Außenstehenden missverstanden werden kann. Eine verbreitete Beschreibung von Taarof ist die einer zeremoniellen Unaufrichtigkeit. Taarof ist ein universelles iranisches Kulturphänomen und unabhängig von Religion, Weltanschauung, ethnischer Zugehörigkeit oder Sprache. Taarof und die daraus resultierende sprachliche Mehrdeutigkeit und Höflichkeit prägen die iranischen Sprachen und den Alltag. (de)
- Taarof ou ta'ârof (en persan : تعارف, Ta'arof) est une forme de courtoisie iranienne. Il est défini comme « aimable accueil, louange, offre » dans le dictionnaire Dehkhoda. (fr)
- Taaruf atau Taruf (bahasa Persia: تعارف, pengucapan Persia: [tæʔɒːɾof]) adalah istilah dari Bahasa Persia yang mengacu pada bentuk atau seni etiket di Iran, yang menekankan pada rasa hormat dan peringkat sosial. Taaruf adalah ritual kesopanan yang bertujuan menyamakan kedudukan (mempromosikan kesetaraan) dalam budaya hirarkis. Taaruf antar teman, maupun antara tuan rumah dan tamu, menekankan nilai persahabatan sebagai prioritas dalam mencapai segala hal di dunia. Taaruf juga merupakan cara mengelola hubungan sosial dengan sopan santun. Ini berarti, taaruf dapat digunakan sebagai dasar untuk hubungan timbal balik (secara positif) atau sebagai "senjata sosial atau politik yang membingungkan penerima dan menempatkannya pada posisi yang tidak menguntungkan" (secara negatif). Maka dari itu, taaruf adalah salah satu hal yang paling mendasar untuk dipahami tentang budaya Iran. Hal pertama yang bisa dilakukan adalah memilih calon pasangan kemudian dilanjutkan dengan melihat calon. Dalam hal ini tidak diperuntukan bagi laki-laki saja, akan tetapi perempuan disunnahkan untuk melihat calon pasangan laki-laki yang akan meminangnya. Melihat pasangan sangat disunnahkan untuk saling mengetahui baik secara jasmani maupun rohani, apakah pasangan memiliki cacat atau penyakit dan lain sebagainya. Seperti yang pernah Rasulullah katakana, “Dari Mughirah bin Syu’bah: Ia pernah meminang seorang wanita. Maka Rasulullah bertanya kepadanya, “Sudahkah kamu melihatnya?” Mughirah menjawab, “Belum,” kemudian beliau bersabda, “Lihatlah dia terlebih dahulu, sesungguhnya hal tersebut lebih pantas bagi kelanggengan hubungan kalian berdua.” (HR. An-Nasai’, Ibnu Majah, dan At-Tirmidzi). Disunnahkannya dalam melihat pasangan ini dilakukan sebelum peminangan, karena jika hal ini dilakuakan sebelum peminangan ditakutkan atau dikhawatirkan dari salah satu atau kedua belah pihak tidak berkeinginan untuk melanjutkan ke jenjang yang lebih serius yaitu pernikahan. Seperti yang telah disebutkan di atas, kekhawatiran tersebut terjadi atau ditakutkan salah satu pasangan atau keduanya ada cacat, penyakit mental, atau hal lain ytang tidak diinginkan setelah melihatnya dan hal tersebut merupan sesuatu yang menyakitkan orang lain dan hal tersebut sangat jelas dilarang oleh syari’at Islam. Dalam pelaksanaannya, tidak pula disyari’atkan adanya izin dari kedua atau salah satu pihak karena sudah ada izin syar’I secara langsung untuk hal tersebut. Hal ini karena suadh menjadi kebutuhan seorang ketika akan menikah, sehingga pelaksanaan perkawinan nanti didasarkan pada pandangan dan penilaian yang jelas. Namun, apabila seseorang yang hendak meminang tidak bisa atau tidak ingin melihat calon pinangannya, ia disunnahkan untuk diwakili oleh yang mahramnya dan mahramnya tersebut dapat menjelaskan keadaan dari masing-masing calon pasangan. Dalam hal ini pula diataur ketika calon laiki-laki melihat calon perempuan agar tidak terkena nafsu syahwat. Maka dari itu, untuk perempuan agar mneutup aurat sebagaimana aurat ketika shalat yaitu hanya terlihat wajah dan telapak tangan. Dalam literatur agama, bahwa wajah bisa mewakili kecantikan dan telapak tangan bisa menunjukan kelembuatan serta wataknya. Kemudian seorang laki-laki disyaratkan untuk mengetahui dan yakin bahwa wanita tersebut tidak bersuami atau sedang dalam keadaan ‘iddah raj’iyyah. Dalam hal melihat pasangan ini jika sudah merasa cukup, tidak dianjurkan untuk melihat kedua kalinya karena walaupun hal tersebut diperbolehkan tapi hal itu harus dilakukan sebatas diperlukan saja, sesuai dengan kaidah: "Yang diperbolehkan karena darurat, diukur menurut kadar keperluannya." (in)
- Taarof or Tarof (Persian: تعارف, Persian pronunciation: [tæʔɒːɾof]) is a Persian word which refers to an Iranian form of civility or art of etiquette that emphasizes both deference and social rank. Taarof is a ritual politeness that levels the playing field and promotes equality in a hierarchical culture. Taarof between friends, or a host and guest, emphasizes the value of friendship as a priority to everything else in the world. Another understanding is that taarof is a way of managing social relations with decorous manners. It could be used as a basis for mutual goodwill (positively) or as "a social or political weapon that confuses the recipient and puts him at a disadvantage" (negatively). Those who are intimately familiar with Iranian culture seem to agree that taarof is one of the most fundamental things to understand about Iranian culture. According to Middle East scholar William O. Beeman, "Taarof is an extraordinarily difficult concept encompassing a broad complex of behaviors which mark and underscore differences in social status." For example, in Iranian culture, whoever walks through a doorway first gets a form of status, but the person who makes the other go through the door first also gains status by having made the other person do it through their show of grace and deference. When it comes to matters of rank, "one defers to superiors (tribute), and confers on inferiors (favor), presses honor on equals (neither tribute nor favor) or accepts the honor from a proper source, and thereby "wins". Status is relative for individuals in different interactions, according to Beeman, and rights and obligations shift constantly with changes in social environments. (en)
- Il ta'arof (in persiano تعارف) è un complesso di norme non scritte che, nella cultura iraniana, regola i rapporti fra persone. Si tratta di codici fatti di azioni ed espressioni formulari adatte a ogni occasione, una vera e propria ritualità che copre molti aspetti del vivere quotidiano. Il livello di formalità e di adesione a queste regole è molto alto tra sconosciuti e nei rapporti di affari, mentre è più basso o inesistente nei rapporti di amicizia più stretta. Conoscere il taarof aiuta i non iraniani a capire alcuni comportamenti che altrimenti potrebbero sembrare piuttosto bizzarri, aiuta inoltre a essere meglio accettati e considerati sia nei rapporti di affari che in situazioni di vita quotidiana. In generale tutti gli iraniani in patria e all’estero sono molto ospitali ed orgogliosi della loro cultura. Che essi siano musulmani più o meno osservanti o di altre confessioni religiose, tra iraniani sarebbe impensabile non attenersi ai dettami del taarof. Verso gli stranieri c’è tolleranza, ma uno straniero che dovesse praticarlo sarebbe molto apprezzato e maggiormente benvenuto. Fare taarof nei confronti di un ospite significa dedicargli ogni attenzione possibile e offrirgli tutto quanto si possa offrire. Questo accade a tavola, così come in altre occasioni, talvolta offrendo anche beni preziosi di cui non ci si vuole realmente privare. Il taarof ha un valore altamente simbolico. Dal canto suo, l'ospite sa di essere tenuto a rifiutare ogni offerta, questo per almeno tre volte, finché la sincera insistenza del proprio interlocutore non porti a cedere. Lo stesso accade nei negozi, nei bazar e per le strade, quando commercianti e taxisti, al momento di essere pagati, sembrano non accettare il denaro. Questi non sono veri rifiuti, ma ta'arof, a cui è necessario rispondere insistendo finché il compenso non sia accettato. Esempi pratici di taarof: Porte: Non si può entrare da una porta se prima non si sono invitati gli altri a passare per primi. La prassi vuole che si inviti a passare un’altra persona, che a sua volta ricambierà l’invito. Non si potrà varcare la soglia prima del terzo scambio di inviti. All’ospite è concessa la precedenza, ma attenendosi alla prassi di invitare almeno tre volte egli rende onore all’ospitalità. In terreno neutro si tende a dare la precedenza alla persona più anziana o autorevole. La regola si applica anche entrando e uscendo dall’ascensore e in generale varcando qualsiasi soglia quando si è in compagnia di altre persone. Conversazione: Prima di entrare nell’argomento di cui si vuole discutere le parti si scambiano saluti, complimenti e augurii molto articolati arrivando facilmente a chiedere della salute di genitori, nonni, figli e nipoti. Essere ospiti: In qualunque orario del giorno agli ospiti viene offerto del the e un piattino con frutta, frutta secca o anche dolci. Anche in questo caso l’ospite è tenuto a rifiutare le vivande offerte per accettarle solamente dopo che la persona che ospita abbia insistito. (it)
- タアーロフ (Persian: تعارف)とは、待遇表現の一種であり、敬語、謙譲表現や定型表現等の言語表現、随伴行動としての非言語表現までの幅広い範囲にわたる行動様式である。イラン社会で重要な位置を占めており、好意、謝意、感謝、情動の気持ちを表す好意である。簡単に言えば、それが身についていないと、イラン人ではない、人付き合いの行動パターンということになる。 相互行為の参加者は、タアーロフ的な言語行動を使い、振舞うことで、相手に対して敬意やポライトネスを示すなど、決められたニュアンスや定型表現が数多く存在している。 (ja)
- Таароф (перс. تعارف) — специфическая форма речевого этикета в Иране, характеризуемая как «церемониальная неискренность». Слово «таароф» имеет арабское происхождение и буквально переводится как «знакомство» (в значении «процесс знакомства людей друг с другом»). Таароф отличается сложным набором неписаных правил, в той или иной мере охватывает большинство аспектов повседневной жизни и играет большую роль в иранской культуре, а в некоторых источниках обозначается как фундаментальное для неё понятие. Наиболее известным примером таарофа является ситуация, когда «хозяин» делает какое-либо предложение «гостю» или «клиенту», тогда как последний должен вежливо от него отказаться; затем то же предложение повторяется ещё несколько раз (чаще всего дважды), и после третьего отрицательного ответа стороны обычно так или иначе определяют, были ли предложение и отказ от него искренними или нет. Это правило действует в различных ситуациях: например, человек на улице может пригласить прохожего к себе в дом на обед, в действительности не собираясь его угощать; продавец либо водитель такси может заявить, что его товар либо поездка бесплатны, причём принять возражения от клиента (которые тот в действительности обязан предъявить) лишь с третьего раза; с другой стороны, гость на обеде у хозяина в случае предложения добавки должен отказываться от неё трижды даже в том случае, если на самом деле ещё голоден и хотел бы её получить. Незнание правил этого этикета иностранцами и неправильное истолкование предложений и отказов может приводить к неловким ситуациям, причём в том числе для делающих определённые предложения местных жителей, которые, например, на самом деле вовсе не имели намерений принимать у себя гостей. Существуют и другие примеры таарофа, в том числе связанные с трудовыми отношениями: например, работник, желающий поговорить с начальником о повышении заработной платы, не может напрямую обратиться к нему с такой просьбой, а должен начать разговор с комплиментов своему руководителю, что способно привести к довольно длительному вежливому диалогу, по итогам которого собеседник должен понять намерения подчинённого и постепенно перейти в беседе непосредственно к этой теме. Социальный статус участников диалога имеет большое значение для таарофа: от того, является ли таковой у собеседника более высоким, более низким или тем же самым, что и у говорящего, зависит допустимость его использования в определённых ситуациях, а также некоторые формы этого этикета. Оценки данного явления в источниках различаются: утверждается, что таароф является демонстрацией вечного приоритета дружбы по отношению к любым другим формам взаимоотношений, но вместе с тем отмечается, что он нередко используется для контроля над другим человеком или для его унижения, особенно если собеседник имеет более низкий социальный статус. (ru)
- Taarof (Tarof) (persiska: تعارف) menar inom Irans samhälle en form av hövlighet eller etikettkonst som innebär att man lägger någon annans behov framför sitt egen. En osjälvisk handling som betonar ödmjukhet och social rang. För att uttala tarof skulle svenskar säga "ta-roff". Antropologer spårar ursprunget till ordet till ett arabiskt ord som betyder "bekant" eller "kunskap", men iranier har förvandlat tarof till något "unikt iransk" och tenderar att förstå det som en rituell artighet som utjämnar spelplanen och främjar jämlikhet i en hierarkisk kultur. Enligt Mellanöstern-forskaren William O. Beeman är "Tarof ett oerhört svårt begrepp som omfattar ett brett komplex beteende som markerar och understryker skillnader i social status." Till exempel i iransk kultur får den som går genom en dörr först få en form av status, men personen som får den andra att gå igenom dörren först får också status genom att ha fått den andra personen att göra det genom sin uppvisning av nåd och förtroende. När det gäller frågor av rang, "man anstår till en överordnad (hyllning) och tilldelar en som är underordnad (favör), där man tvingar ära på lika (varken hyllning eller förmån) eller accepterar äran från en ordentlig källa, och därmed" vinner ". Status är relativt för individer i olika interaktioner, enligt Beeman, och rättigheter och skyldigheter förändras ständigt med förändringar i sociala miljöer. (sv)
- Тароф (перс. تعارف) — специфічний вид іранського суспільного етикету, що виражений у надмірній ввічливості. Слово арабського походження і означає процес знайомства. В Ірані люди традиційно намагаються показати, що до гостей ставляться краще ніж до власної сім'ї. Важливим фактором для людини є образ, який вона має у суспільстві, і тароф дозволяє показати людині свою щедрість та готовність прийти на допомогу. Типовим тарофом є словесні ритуальні пропозиції однієї сторони та ритуальні відмови від запропонованого іншої сторони. Це призводить до непорозуміння між іранцями та туристами, що сприймають серйозно пропозиції про допомогу чи цінні подарунки від малознайомих та зовсім незнайомих людей, тоді як це було не більше ніж намагання бути ввічливим. Тароф називають мистецтвом, оскільки немає чіткої лінії між щирим бажання допомогти і соціальною грою, і учасники повинні інтуїтивно вирішувати чи приймати допомогу, чи відмовитися. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- التعارف في الفارسية عبارة عن الاحترام المتبادل والتركيز على الرتبة الاجتماعية الذي يتضمن مجموعة من السلوكيات في المجتمع مثل فتح الرجل الباب للمرأة والوقوف أمام الباب قبل دخول الآخرين. ومن الأمثلة الأخرى على هذا التعارف التفاوض على المرتبات والأجور بين العامل وصاحب العمل.
* بوابة ثقافة
* بوابة إيران
* بوابة مجتمع (ar)
- Taarof ou ta'ârof (en persan : تعارف, Ta'arof) est une forme de courtoisie iranienne. Il est défini comme « aimable accueil, louange, offre » dans le dictionnaire Dehkhoda. (fr)
- タアーロフ (Persian: تعارف)とは、待遇表現の一種であり、敬語、謙譲表現や定型表現等の言語表現、随伴行動としての非言語表現までの幅広い範囲にわたる行動様式である。イラン社会で重要な位置を占めており、好意、謝意、感謝、情動の気持ちを表す好意である。簡単に言えば、それが身についていないと、イラン人ではない、人付き合いの行動パターンということになる。 相互行為の参加者は、タアーロフ的な言語行動を使い、振舞うことで、相手に対して敬意やポライトネスを示すなど、決められたニュアンスや定型表現が数多く存在している。 (ja)
- La taarof (en la persa تعارف) estas kompleksa sistemo de neskribitaj ĝentileco-reguloj en la kulturo de Irano, kiuj regas la rilatojn inter homoj. Temas pri kodoj rilataj al agoj kaj esprimoj faritaj en taŭga maniero por ajna okazo, vera rito kiu kovras multajn aspektojn de la ĉiutaga vivo. La sama okazas en butikoj, en bazaro kaj surstrate, kiam komercistoj kaj taksiistoj, ĉe la momento de pago ŝajnigas ne akceptemi la monon. Tio ĉi ne estas vera rifuzo, sed ta'arof, al kiu vi devas respondi per insistado. (eo)
- Taarof, T'aarof, Ta'aruf oder Tarof (persisch: تعارف, von arabisch: التعارف, al-taarof, ‚Kennenlernen‘) ist eine zeremonielle Höflichkeitsform in der persischen bzw. iranischen Alltagskultur, die das gesellschaftliche und soziale Miteinander bestimmt und das Verhalten untereinander in der täglichen Interaktion von Iranern prägt. Durch Taarof, eine Art den eigenen Willen zu verleugnen, um dem Gegenüber zu gefallen und gleichzeitig dem Gegenüber ein gutes Gefühl zu geben bzw. Anerkennung zuteilwerden zu lassen, kann in der Interaktion zwischen zwei Personen die gegenseitige Verpflichtung und soziale Rolle in der Aktion bestimmt werden. Höflichkeit, Ehrerbietungen, Angebot und Übergabe materieller Werte sowie Gefälligkeiten sind wesentliche Merkmale von Taarof. Taarof kann sowohl eine linguis (de)
- Taaruf atau Taruf (bahasa Persia: تعارف, pengucapan Persia: [tæʔɒːɾof]) adalah istilah dari Bahasa Persia yang mengacu pada bentuk atau seni etiket di Iran, yang menekankan pada rasa hormat dan peringkat sosial. (in)
- Taarof or Tarof (Persian: تعارف, Persian pronunciation: [tæʔɒːɾof]) is a Persian word which refers to an Iranian form of civility or art of etiquette that emphasizes both deference and social rank. Taarof is a ritual politeness that levels the playing field and promotes equality in a hierarchical culture. Taarof between friends, or a host and guest, emphasizes the value of friendship as a priority to everything else in the world. Another understanding is that taarof is a way of managing social relations with decorous manners. It could be used as a basis for mutual goodwill (positively) or as "a social or political weapon that confuses the recipient and puts him at a disadvantage" (negatively). Those who are intimately familiar with Iranian culture seem to agree that taarof is one of the (en)
- Il ta'arof (in persiano تعارف) è un complesso di norme non scritte che, nella cultura iraniana, regola i rapporti fra persone. Si tratta di codici fatti di azioni ed espressioni formulari adatte a ogni occasione, una vera e propria ritualità che copre molti aspetti del vivere quotidiano. Il livello di formalità e di adesione a queste regole è molto alto tra sconosciuti e nei rapporti di affari, mentre è più basso o inesistente nei rapporti di amicizia più stretta. Esempi pratici di taarof: Porte: Conversazione: Essere ospiti: (it)
- Таароф (перс. تعارف) — специфическая форма речевого этикета в Иране, характеризуемая как «церемониальная неискренность». Слово «таароф» имеет арабское происхождение и буквально переводится как «знакомство» (в значении «процесс знакомства людей друг с другом»). Таароф отличается сложным набором неписаных правил, в той или иной мере охватывает большинство аспектов повседневной жизни и играет большую роль в иранской культуре, а в некоторых источниках обозначается как фундаментальное для неё понятие. (ru)
- Taarof (Tarof) (persiska: تعارف) menar inom Irans samhälle en form av hövlighet eller etikettkonst som innebär att man lägger någon annans behov framför sitt egen. En osjälvisk handling som betonar ödmjukhet och social rang. För att uttala tarof skulle svenskar säga "ta-roff". Antropologer spårar ursprunget till ordet till ett arabiskt ord som betyder "bekant" eller "kunskap", men iranier har förvandlat tarof till något "unikt iransk" och tenderar att förstå det som en rituell artighet som utjämnar spelplanen och främjar jämlikhet i en hierarkisk kultur. (sv)
- Тароф (перс. تعارف) — специфічний вид іранського суспільного етикету, що виражений у надмірній ввічливості. Слово арабського походження і означає процес знайомства. В Ірані люди традиційно намагаються показати, що до гостей ставляться краще ніж до власної сім'ї. Важливим фактором для людини є образ, який вона має у суспільстві, і тароф дозволяє показати людині свою щедрість та готовність прийти на допомогу. Типовим тарофом є словесні ритуальні пропозиції однієї сторони та ритуальні відмови від запропонованого іншої сторони. Це призводить до непорозуміння між іранцями та туристами, що сприймають серйозно пропозиції про допомогу чи цінні подарунки від малознайомих та зовсім незнайомих людей, тоді як це було не більше ніж намагання бути ввічливим. Тароф називають мистецтвом, оскільки немає ч (uk)
|
