| dbo:abstract
|
- Violinofon nebo též rezofonické housle, případně Strohovy housle je rodina hudebních nástrojů, které vznikly spojením houslí (případně i jiného smyčcového nástroje) s plechovou ozvučnicí. Violinofon nemá obvyklé tělo s resonanční deskou, ale tvoří je trámec s hmatníkem, na němž jsou napjaty obvyklé struny. S kobylkou je spojena plechová trubka, která zvuk zesiluje a směruje. Hraje se na ně stejně jako na housle a vzhledem ke způsobu vzniku zvuku je nástroj nadále klasifikován jako strunný. (cs)
- Un violí de botzina és un tipus de violí desenvolupat per a fer els primers enregistraments sonors. Fou ideat per John Matthias Augustus Stroh (Frankfurt, 1828 - Londres 1914). Va ser fabricat a Londres pel seu fill Charles Stroh entre els anys 1901 i 1924, i més tard per George Evans fins a l'any 1942. Augustus s'establí a Gran Bretanya l'any 1851 i treballà com a enginyer i inventor en els camps de la telegrafia elèctrica i l'acústica. Fou l'assistent de Charles Wheatstone des de mitjans de 1850 fins a fins a l'any 1875. A partir de l'any 1878 es dedicà a experimentar amb els enregistraments gramofònics. Fins a l'arribada dels primers enregistraments elèctrics, cap a l'any 1920, el so dels artistes havia de ser dirigit a una sola campana gran, que no captava de manera suficient el so d'un violí de fusta ni la direcció correcta, cosa que va empènyer Stroh a crear aquest invent que imitava la campana d'amplificació dels gramòfons. (ca)
- Die Strohgeige (auch als Phonogeige bzw. Phonofiedel oder Cornet-Violine bezeichnet) ist eine 1899 in London von (* 1828 in Frankfurt am Main, † 1914 in London) entwickelte Form der Violine, die ohne Resonanzkörper auskommt. (de)
- Un violinofón es un tipo de violín que amplifica su sonido a través de un pabellón de metal (como en los instrumentos de viento de metal), en lugar de hacerlo en una caja resonadora de madera como el violín. El primer invento fue el violín Stroh, del alemán Johannes Matthias Augustus Stroh, patentado en 1899. En la actualidad hay varios tipos de violinofones, especialmente en Rumania y los Balcanes.
* Violinofón rumano
* El gramofón recibe las señales de las cuerdas
* Violinofón del (es)
- Le violon à pavillon, vioară cu goarnă en roumain, également dénommé higheghe, est un instrument à cordes frottées rare que l'on trouve surtout en Transylvanie, typique de la région de Bihor. On l'appelle également « violon à cornet », « violon à entonnoir », « hidede cu tolcer », ou « violon Stroh » (parfois abrégé en stroviol ou strohviol), du nom de l'inventeur Augustus Stroh (1828-1914). On trouve aussi les appellations « violophone » ou « violon-jazz ». Un doute paraît persister quant à la paternité de l'instrument folklorique roumain car, d'après certaines sources[Lesquelles ?], l'instrument local existait avant l'invention de Stroh[réf. nécessaire]. Selon une tradition locale[Laquelle ?] (non confirmée) l'instrument aurait été suggéré aux musiciens du Bihor par le gramophone utilisé par Béla Bartók pour enregistrer leurs chants[réf. nécessaire]. (fr)
- The Stroh violin or Stroviol is a type of stringed musical instrument that is mechanically amplified by a metal resonator and horn attached to its body. The name Stroviol refers to a violin, but other instruments have been modified with the amplification device, including the viola, cello, double bass, ukulele, mandolin, and guitar. John Matthias Augustus Stroh, an electrical engineer in London, invented the instrument in 1899. (en)
- De strohviool, trompetviool of violofoon (ook wel schaatsviool genoemd), is een viool zonder de houten klankkast. Het geluid wordt versterkt door een hoorn. Het instrument is vernoemd naar zijn Duitse bedenker, . (nl)
- Skrzypce Stroha, znane także jako skrzypotrąba – rodzaj skrzypiec wzmacniający swój dźwięk przez rezonator i czary wykonane z metalu, a nie przez drewniane pudło rezonansowe, jak w przypadku standardowych skrzypiec. Instrument swoją nazwę zawdzięcza niemieckiemu konstruktorowi o nazwisku , któremu patent na konstrukcję skrzypiec przyznano w roku 1899. Skrzypce Stroha są znacznie głośniejsze niż ich odpowiednik z drewnianym pudłem rezonansowym. Ta cecha pozwoliła im na osiągnięcie znaczącej pozycji w początkach przemysłu nagraniowego. Ze względu na to, że nagrania mechaniczno-akustyczne drewnianych skrzypiec cechowały się nie najlepszą jakością, skrzypce Stroha stały się standardowym instrumentem w studiach nagraniowych. Zwiększenie głośności instrumentu skutkuje zmianą jego brzmienia, dźwięk wzmacniany przez rezonatory metalowe jest ostrzejszy i bardziej „szorstki”. Ma też charakterystykę kierunkową co powoduje, że do ucha grającego dźwięk wraca z pewnym opóźnieniem, odbity od otoczenia. W przypadku tradycyjnych skrzypiec dźwięk słyszany jest natychmiast. Po wprowadzeniu przez studia nagraniowe w drugiej połowie lat 20. XX wieku mikrofonów elektrycznych, skrzypce Stroha zaczęły tracić swoją popularność. Kilku współczesnych muzyków, w tym Tom Waits oraz múm nadal używają skrzypiec Stroha, ze względu na ich charakterystyczny dźwięk. W Polsce popularyzatorem gry na skrzypotrąbie jest Wojciech Czemplik (pl)
- En Stroh-violin eller trattfiol är ett stråkinstrument som är utformad som en fiol men förstärker ljudet genom resonans i en metalltratt likt ett blåsinstrument. Instrumentet är namngett efter M.A. Stroh, en österrikisk designer. Stroh-violinen har en större klang än en vanlig fiol och blev därför populärt under början av 1900-talet då fonografinspelningar gjordes, en inspelningsteknik som krävde höga ljudvolymer. (sv)
- Скрипка Штроха (виолинофон) — разновидность скрипки, в которой для усиления звука используется не деревянный резонаторный ящик, а металлический раструб. Названа в честь изобретателя, Иоганна Штроха (нем. Johannes Matthias Augustus Stroh, 1828—1914), создавшего её в 1899 году. Скрипка Штроха звучит гораздо громче обыкновенной, её звук более сфокусирован. Это привело к широкому использованию виолинофонов на студиях при записи грампластинок. Также эта скрипка использовалась в театрах, мюзик-холлах. С появлением микрофонов и электроскрипки популярность инструмента упала. Современные музыканты также используют характерный звук этого инструмента — в частности, скрипку Штроха можно услышать на отдельных записях Тома Уэйтса и Bat for Lashes. В Молдавии и Румынии с начала XX века известна местная разновидность скрипки Штроха (по-видимому, возникшая независимо), с использованием диафрагменного резонатора, подобного граммофонному, — такой инструмент до сих пор иногда употребляется в оркестрах, исполняющих народную музыку. (ru)
- Скри́пка Штро́ха (віолінофон) — різновид скрипки, в якій для посилення звуку використовується не дерев'яний корпус, а металевий розтруб. Названа на честь винахідника, Йоганна Штроха (нім. Johannes Matthias Augustus Stroh, 1828–1914). Перша скрипка була виготовлена в (1899) році в Лондоні, де жив і працював німецький інженер. На початку XX століття театри стали все більш популярні серед найбільш забезпечених верств населення. І далеко не завжди була можливість проводити концерти в приміщеннях з хорошою акустикою. А звучання традиційної скрипки, особливо в складі оркестру, де використовувалися більш гучні духові інструменти, просто не було чутно. Тому головною причиною появи Скрипки Штроха стала необхідність отримання більш гучного і сильного звуку, і її звук більш сфокусований ніж у звичайної. Це призвело до широкого використання віолінофонів на студіях при записі грамплатівок. Також ця скрипка використовувалася в театрах, мюзик-холах. З появою мікрофонів та електроскрипки популярність інструменту впала. Сучасні музиканти теж використовують характерний звук цього інструменту — зокрема, скрипку Штроха можна почути на окремих записах Тома Вейтса і Bat for Lashes. Також у 2010 – 2011 роках сучасна співачка Shakira у своєму альбомі The Sun Comes Out World Tour записала ряд композицій, використовуючи саме скрипку Штроха. У Молдові та Румунії з початку XX століття відомий місцевий різновид скрипки Штроха (мабуть, виникла незалежно), з використанням діафрагмового резонатора, подібного до грамофонного, — такий інструмент досі іноді вживається в оркестрах, які виконують народну музику. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Violinofon nebo též rezofonické housle, případně Strohovy housle je rodina hudebních nástrojů, které vznikly spojením houslí (případně i jiného smyčcového nástroje) s plechovou ozvučnicí. Violinofon nemá obvyklé tělo s resonanční deskou, ale tvoří je trámec s hmatníkem, na němž jsou napjaty obvyklé struny. S kobylkou je spojena plechová trubka, která zvuk zesiluje a směruje. Hraje se na ně stejně jako na housle a vzhledem ke způsobu vzniku zvuku je nástroj nadále klasifikován jako strunný. (cs)
- Die Strohgeige (auch als Phonogeige bzw. Phonofiedel oder Cornet-Violine bezeichnet) ist eine 1899 in London von (* 1828 in Frankfurt am Main, † 1914 in London) entwickelte Form der Violine, die ohne Resonanzkörper auskommt. (de)
- Un violinofón es un tipo de violín que amplifica su sonido a través de un pabellón de metal (como en los instrumentos de viento de metal), en lugar de hacerlo en una caja resonadora de madera como el violín. El primer invento fue el violín Stroh, del alemán Johannes Matthias Augustus Stroh, patentado en 1899. En la actualidad hay varios tipos de violinofones, especialmente en Rumania y los Balcanes.
* Violinofón rumano
* El gramofón recibe las señales de las cuerdas
* Violinofón del (es)
- The Stroh violin or Stroviol is a type of stringed musical instrument that is mechanically amplified by a metal resonator and horn attached to its body. The name Stroviol refers to a violin, but other instruments have been modified with the amplification device, including the viola, cello, double bass, ukulele, mandolin, and guitar. John Matthias Augustus Stroh, an electrical engineer in London, invented the instrument in 1899. (en)
- De strohviool, trompetviool of violofoon (ook wel schaatsviool genoemd), is een viool zonder de houten klankkast. Het geluid wordt versterkt door een hoorn. Het instrument is vernoemd naar zijn Duitse bedenker, . (nl)
- En Stroh-violin eller trattfiol är ett stråkinstrument som är utformad som en fiol men förstärker ljudet genom resonans i en metalltratt likt ett blåsinstrument. Instrumentet är namngett efter M.A. Stroh, en österrikisk designer. Stroh-violinen har en större klang än en vanlig fiol och blev därför populärt under början av 1900-talet då fonografinspelningar gjordes, en inspelningsteknik som krävde höga ljudvolymer. (sv)
- Un violí de botzina és un tipus de violí desenvolupat per a fer els primers enregistraments sonors. Fou ideat per John Matthias Augustus Stroh (Frankfurt, 1828 - Londres 1914). Va ser fabricat a Londres pel seu fill Charles Stroh entre els anys 1901 i 1924, i més tard per George Evans fins a l'any 1942. Augustus s'establí a Gran Bretanya l'any 1851 i treballà com a enginyer i inventor en els camps de la telegrafia elèctrica i l'acústica. Fou l'assistent de Charles Wheatstone des de mitjans de 1850 fins a fins a l'any 1875. A partir de l'any 1878 es dedicà a experimentar amb els enregistraments gramofònics. (ca)
- Le violon à pavillon, vioară cu goarnă en roumain, également dénommé higheghe, est un instrument à cordes frottées rare que l'on trouve surtout en Transylvanie, typique de la région de Bihor. On l'appelle également « violon à cornet », « violon à entonnoir », « hidede cu tolcer », ou « violon Stroh » (parfois abrégé en stroviol ou strohviol), du nom de l'inventeur Augustus Stroh (1828-1914). On trouve aussi les appellations « violophone » ou « violon-jazz ». (fr)
- Skrzypce Stroha, znane także jako skrzypotrąba – rodzaj skrzypiec wzmacniający swój dźwięk przez rezonator i czary wykonane z metalu, a nie przez drewniane pudło rezonansowe, jak w przypadku standardowych skrzypiec. Instrument swoją nazwę zawdzięcza niemieckiemu konstruktorowi o nazwisku , któremu patent na konstrukcję skrzypiec przyznano w roku 1899. Po wprowadzeniu przez studia nagraniowe w drugiej połowie lat 20. XX wieku mikrofonów elektrycznych, skrzypce Stroha zaczęły tracić swoją popularność. (pl)
- Скрипка Штроха (виолинофон) — разновидность скрипки, в которой для усиления звука используется не деревянный резонаторный ящик, а металлический раструб. Названа в честь изобретателя, Иоганна Штроха (нем. Johannes Matthias Augustus Stroh, 1828—1914), создавшего её в 1899 году. В Молдавии и Румынии с начала XX века известна местная разновидность скрипки Штроха (по-видимому, возникшая независимо), с использованием диафрагменного резонатора, подобного граммофонному, — такой инструмент до сих пор иногда употребляется в оркестрах, исполняющих народную музыку. (ru)
- Скри́пка Штро́ха (віолінофон) — різновид скрипки, в якій для посилення звуку використовується не дерев'яний корпус, а металевий розтруб. Названа на честь винахідника, Йоганна Штроха (нім. Johannes Matthias Augustus Stroh, 1828–1914). Перша скрипка була виготовлена в (1899) році в Лондоні, де жив і працював німецький інженер. У Молдові та Румунії з початку XX століття відомий місцевий різновид скрипки Штроха (мабуть, виникла незалежно), з використанням діафрагмового резонатора, подібного до грамофонного, — такий інструмент досі іноді вживається в оркестрах, які виконують народну музику. (uk)
|
_Detail.jpg){kind=link}
_with_its_(normal)_violin_bow.jpg){kind=link}
