| dbo:abstract
|
- يطلق مصطلح تيار الوعي أو تداعي الذاكرة سيل الوعي في النقد الأدبي على التقنية الأدبية التي تسعى لإظهار وجهة نظر الشخص من خلال صياغة تسلسل الأفكار بصيغة كتابية، وهذه الأفكار إما أن تكون محادثة داخلية غير مترابطة، أو تكون متعلقة بأفعال وتصرفات الشخص، ويفوق في أهميته تيار السرد النظامي للعالم الخارجي وما فيه والذي كان يطبع الأسلوب التقليدي.وهو معروف أيضا باسم المونولوج الداخلي وهو طريقة لتصوير الأفكار والمشاعر المتدفقة التي تمر في العقل، وقد صيغ هذا المصطلح من قبل وليام جيمس في عام 1890 في كتابه مبادئ علم النفس. (ar)
- El corrent de consciència, flux de consciència o monòleg interior és una tècnica literària que intenta representar el punt de vista d'un personatge a partir d'un equivalent escrit del flux de pensament d'aquest individu. El monòleg interior intenta reproduir els mecanismes del pensament en el text (recorrent, per exemple, a l'associació d'idees). Aquesta tècnica se sol associar amb l'avantguarda i el modernisme anglès. La introducció en la literatura, provinent de la psicologia i la filosofia, se sol atribuir a , però va fer fortuna gràcies a James Joyce. De fet, una de les obres més famoses en què s'utilitza aquesta tècnica és Ulisses, de James Joyce. En Mrs. Dalloway, Virginia Woolf empra el monòleg interior amb molts dels personatges, cosa que permet seguir la narració des de la consciència d'aquests diferents personatges. En català, un dels primers a utilitzar-lo fou el noucentista Carles Soldevila. És, per tant, un procediment de la tècnica narrativa que consisteix a exposar d'una manera directa allò que s'agita en el subconscient d'un personatge, o allò que, d'una manera tumultuosa, sorgeix de la seva consciència. És un procediment que, bé que hom pot trobar-ne antecedents anteriors, ha estat emprat sobretot pels narradors contemporanis (es manifesta i aconsegueix la realització màxima en l'obra de Joyce), en tant que va vinculat a les doctrines de la psicoanàlisi i, generalment, a la concepció relativista i multivalent de la personalitat humana.La tècnica es caracteritza principalment per la fusió del món real i el món interior, imaginat per algun dels protagonistes. Tot sovint, en aquest tipus de literatura, resulta complicat desxifrar què passa. Normalment, els escriptors fan servir llargues frases que van d'un pensament a un altre. En algunes ocasions, eviten emprar signes de puntuació per a no trencar el flux de les idees, car en alguns casos, es produeix un remolí d'idees que dura només uns instants. També n'és característica una sintaxi menys desenvolupada, l'omissió de verbs o d'altres elements connectors i els canvis radicals del focus del pensament, interrupcions sobtades o repeticions dubitatives. A més, és freqüent l'ús de l'estil indirecte lliure (és a dir, la inclusió de pensaments del personatge en el relat del narrador).En els monòlegs interiors, els escriptors proven d'expressar sentiments ocults o desigs reprimits que no poden expressar amb paraules o accions. Són "mons diferents a l'interior de les persones" que, en la majoria d'ocasions, oculten fantasies i pensaments que mai es podran realitzar. (ca)
- Proud vědomí je literární technika, která se snaží zachytit osobní názor a psychologii postavy pomocí psaného ekvivalentu procesu myšlení dané postavy buď ve formě volného vnitřního monologu. Vnější podněty a duševní reakce postavy na ně mohou a nemusí být zachyceny. Vznik této literární techniky je spojen především s modernismem. Je přenesen z psychologie, za prvního autora, který proud vědomí použil v literatuře, je pokládána . Na proud vědomí je většinou pohlíženo jako na zvláštní druh vnitřního (tj. duševního) monologu postavy, charakterizovaného asociativním, případně disociativním spojováním myšlenek. Pravidla gramatiky, syntaxe a interpunkce jsou mnohdy záměrně porušována, což může ztížit chápání takto psaného textu, protože myšlenky a vypravěčovy pocity jsou podány velmi zlomkovitě. Vnitřní monolog je nutno odlišit od dramatického monologu, kdy vypravěč hovoří k další osobě nebo k obecenstvu - ten je užíván především v dramatu a poezii. Proud vědomí působí, jako by byl text zaslechnut ve vypravěčově mysli (tedy adresovaný výlučně jemu samému) a je užit převážně ve fikci. Tento pojem byl užíván zprvu v psychologii, kam ho uvedl William James. Původcem této literární techniky je francouzský spisovatel Édouard Dujardin, autor první novely psané vnitřním monologem, publikované v roce 1887 . Proud vědomí je užíván například v románech Paní Dallowayová, K majáku a Vlny od Virginie Woolfové, Hluk a vřava a Když jsem umírala od Williama Faulknera, Ulehni v temnotách od Williama Styrona, Rekviem za sen a Poslední odbočka na Brooklyn od Huberta Selbyho, Brány do ráje od Jerzyho Andrzejewského, Píseň lásky J. Afreda Prufrocka od T. S. Eliota, Odysseus a Portrét umělce v jinošských letech od Jamese Joyce, Na cestě od Jacka Kerouaca. (cs)
- Bewusstseinsstrom (englisch stream of consciousness) bezeichnet die ungeregelte Folge von Bewusstseinsinhalten. In der Literaturwissenschaft ist damit eine Erzähltechnik gemeint, die die scheinbar ungeordnete Folge der Bewusstseinsinhalte einer oder mehrerer Figuren wiedergibt. Bekannte Beispiele sind Les lauriers sont coupés von Édouard Dujardin, Lieutenant Gustl von Arthur Schnitzler, Ulysses von James Joyce und Virginia Woolfs Die Wellen. (de)
- Konscifluo (angle stream of consciousness) estas formo de la monologo interna inventita en 20-a jarcento de James Joyce. Karakterigas ĝin fluo de konscio de la ĉefa rolulo kiu monologas per aro de ĝiaj pensoj; estas rakonto de ĉefa verko. Rakontisto de fluo de konscio estas ofte ĉioscia, tial pensoj de ĝi ne nur ampleksas pensojn de ĉiuj personoj de la verko, sed ankaŭ kreas realon de verko. En komenco de unua jardeko de la 20-a jarcento James Joyce malkovris novan emon en literaturo legante aĉetitan ĉe trajnstacio libron "Laŭroj estas tonditaj" (Les lauriers sont coupés) de . Unue tiu nova formo de interna monologo estis uzita en libro "Uliso" (Ulysses) de James Joyce skribita en jaroj 1914-1922. Fluo de konscio estis tie ĉi uzita kiel pensaro de multaj homoj de Dublino dum unu tago, 16-a de junio 1904 jaro. En komenca epizodo miksiĝas kun ĝi pensoj kaj kunigoj de kelkaj homoj kreante pensaron de ricevanto simile kiel en 17-a epizodo kie ĉiaj pensoj trapermutadas kaj permutigas sin. En ĉefa parto de verko ĝi estas pensparolado kaj rakonto de Leopold Bloom, kaj enfine . En "Uliso" kredeble plej bone estis uzita fluo de koncio. En "Uliso" fluo de konscio estas samtempe la stilo de verko. En 1925 jaro estas eldonita dua libro en fluo de konscio- "Sinjorino Dalloway" (Mrs.Dalloway) de Virginia Woolf. Ĝi priparolas pri unua tago de sinjorino Klariso Dalloway kiu preparas feston. Ŝia pensparolado kaj kunigaro estas samtempe priparolado pri naturo de virino. Virginia Woolf uzis fluon poste ankaŭ en "Al mara lanterno" (To the Lighthouse) kaj en "Ondoj" (The Waves). Konscifluo estis uzita ankaŭ en grava "Furiozo kaj krio" (The Sound and the Fury) de William Faulkner, "Lunatikoj" (Die Schlafwandler) de Hermann Broch, "La limo" (Granica) de Zofia Nałkowska, "Pordegoj de paradizo" (Bramy raju) de , la famega dramo "Atendante Godoton" (Waiting for Godot) de Samuel Beckett, triparta verko Die Schlafwandler de Hermann Broch, kaj aliaj verkoj. Iuj ankaŭ inkluzivas la kantojn de roka poeto Bob Dylan. Ofte uzis ĝin ankaŭ granda esperanta verkisto Julio Baghy. (eo)
- Literaturan, kontzientzia-jarioa idazleak pertsonaiaren ahotan jartzen duen mota bat da, non pertsonaiak erabateko askatasunez azaltzen dituen bere burutazioak, inongo formalismorik gabe (adibidez, puntuazio-ikurretan) eta lotura askeak eginez hainbat egoera, kontzeptu eta pertsonaren artean. Euskal literaturan, Zergatik panpox (Arantxa Urretabizkaia, 1979) eleberri laburra da kontzientzia-jarioaren erabilera trinkoaren adibide garbiena. (eu)
- En littérature, le courant de conscience ou flux de conscience est une technique d'écriture qui cherche à transmettre le point de vue cognitif d'un individu en donnant l'équivalent écrit du processus de la pensée. Le terme, initialement anglophone (stream of consciousness), a été introduit par le philosophe et psychologue William James dans l'ouvrage The Principles of Psychology (1890). Il est associé à la littérature moderniste (Virginia Woolf, Andreï Biély, James Joyce, William Faulkner et Claude Simon) où il apparaît pour la première fois sous la plume de la romancière Dorothy Richardson. Son introduction dans un contexte littéraire, dérivant de la psychologie, est attribuée à May Sinclair.[réf. nécessaire] Habituellement considéré comme une forme spécifique de monologue intérieur, il se caractérise par des sauts associatifs (et parfois dissociatifs) dans la syntaxe et la ponctuation qui peuvent rendre le texte difficile à suivre. Le courant de conscience et le monologue intérieur doivent être distingués du monologue dramatique, où le locuteur s'adresse à un public ou à une tierce personne, et qui est principalement utilisé dans la poésie ou le drame. Par exemple, les écrivains irlandais Beckett et Joyce ont tous les deux omis les points et les retours à la ligne, James Joyce ayant même supprimé les apostrophes. Dans le courant de conscience, les processus de pensée du locuteur sont le plus souvent décrits comme entendus (ou adressés à soi-même) ; il s'agit principalement d'un outil de fiction. (fr)
- In literary criticism, stream of consciousness is a narrative mode or method that attempts "to depict the multitudinous thoughts and feelings which pass through the mind" of a narrator. The term was coined by Daniel Oliver in 1840 in First Lines of Physiology: Designed for the Use of Students of Medicine, when he wrote, If we separate from this mingled and moving stream of consciousness, our sensations and volitions, which are constantly giving it a new direction, and suffer it to pursue its own spontaneous course, it will appear, upon examination, that this, instead of being wholly fortuitous and uncertain, is determined by certain fixed laws of thought, which are collectively termed the association of ideas. Better known, perhaps, is the 1855 usage by Alexander Bain in the first edition of The Senses and the Intellect, when he wrote, "The concurrence of Sensations in one common stream of consciousness–on the same cerebral highway–enables those of different senses to be associated as readily as the sensations of the same sense". But it is commonly credited to William James who used it in 1890 in his The Principles of Psychology. In 1918, the novelist May Sinclair (1863–1946) first applied the term stream of consciousness, in a literary context, when discussing Dorothy Richardson's novels. Pointed Roofs (1915), the first work in Richardson's series of 13 semi-autobiographical novels titled Pilgrimage, is the first complete stream-of-consciousness novel published in English. However, in 1934, Richardson comments that "Proust, James Joyce, Virginia Woolf, and D.R. ... were all using 'the new method', though very differently, simultaneously". There were, however, many earlier precursors and the technique is still used by contemporary writers. (en)
- Il flusso di coscienza (noto come stream of consciousness in lingua inglese) è una tecnica narrativa consistente nella libera rappresentazione dei pensieri di una persona così come compaiono nella mente, prima di essere riorganizzati logicamente in frasi. Da alcuni autori il "flusso di coscienza" è considerato un vero e proprio genere letterario, anche se altri autori ritengono dubbia questa pretesa. Il flusso di coscienza viene realizzato tramite il monologo interiore nei romanzi psicologici, ovvero in quelle opere dove emerge in primo piano l'individuo, con i suoi conflitti interiori e, in generale, le sue emozioni e sentimenti, passioni e sensazioni. (it)
- 意識の流れ（いしきのながれ、英: Stream of consciousness）とは、米国の心理学者のウィリアム・ジェイムズが1890年代に最初に用いた心理学の概念で、「人間の意識は静的な部分の配列によって成り立つものではなく、動的なイメージや観念が流れるように連なったものである」とする考え方のことである。 アンリ・ベルクソンも時間と意識についての考察の中で、ジェイムズと同時期に同じような着想を得て、「持続」という概念を提唱している（ベルクソンとジェイムズの間には交流があったが、着想は互いに独自のものとされることが多い）。 (ja)
- 의식의 흐름(Stream of consciousness)은 미국의 심리학자 윌리엄 제임스가 1890년대에 처음 사용한 심리학의 개념이다. 그의 이 개념은 아방가르드와 모더니즘의 문학과 예술에 직접적인 영향을 끼쳤다. (ko)
- Stream of consciousness (Engels voor 'stroom van bewustzijn') is een verhaaltechniek die toegepast wordt bij fictie met de bedoeling een veelvoud aan indrukken weer te geven die zich aan het bewustzijn van een individu spontaan opdringen. De term werd in een niet-literaire context geïntroduceerd door de Amerikaanse psycholoog William James in The Principles of Psychology (1890). (nl)
- Strumień świadomości (ang. stream of consciousness) – termin literacki, oznaczający rodzaj monologu wewnętrznego. W pierwszym znaczeniu jest to zapis umysłowego przeżywania człowieka, nie tylko tego co aktualnie słyszy, widzi i czuje, lecz również myśli, skojarzeń, które mu się nasuwają. Wiąże się z tym zapis myśli i odczuć, narracja wyłącznie subiektywnymi odczuciami. W drugim znaczeniu strumień świadomości jest swoistym stylem, połączeniem umysłu rzeczywistej chwili i sumą odczuć jednej chwili. Dlatego czasowość dzieła jest zbudowana z wielu pozornie realnych światów. W strumieniu świadomości drugiego znaczenia zdarza się relacja narratora wszechwiedzącego, który nie tylko opowiada myślami głównego bohatera, ale i wieloma innymi tworząc przestrzeń świadomości. Doskonale widoczne jest to w Ulissesie, gdzie w grę wchodzą myśli wielu opisywanych osób. W Absalomie, Absalomie... Williama Faulknera natomiast widoczne jest świadome ukazanie relatywistyczności prawdy z punktu widzenia wielu osób. Jednym z najbardziej znanych utworów wykorzystujących technikę strumienia świadomości jest Ulisses (1922) Jamesa Joyce’a. Autora zainspirowała mało znana powieść Wawrzyny już ścięto (1888) Édouarda Dujardina, w której autor posłużył się monologiem wewnętrznym, oraz pisma Zygmunta Freuda. Wcześniej Joyce korzystał z monologu wewnętrznego w zbiorze opowiadań Dublińczycy (1914) i powieściach Portret artysty z czasów młodości (1916) i Finneganów tren (1939). Następnie zaczęli go wykorzystywać inni pisarze, w tym Virginia Woolf po raz pierwszy w Pani Dalloway (1925), William Faulkner m.in. w powieściach Wściekłość i wrzask (1929) i Kiedy umieram (1930), Hermann Broch, Samuel Beckett i inni. W Polsce technikę strumienia świadomości wykorzystywali między innymi Jerzy Andrzejewski i Zofia Nałkowska. Podobnie także Witold Gombrowicz pisząc językiem stereotypów, frazeologizmów, narodowych kalek myślenia; takiego rodzaju strumienia świadomości użył Gombrowicz w powieści Trans-Atlantyk (1953). Termin „strumień świadomości” bywa stosowany również w odniesieniu do innych dziedzin sztuki. Koronny przykład filmu nakręconego za pomocą takiej techniki to Osiem i pół (1963) Federico Felliniego, ponadto także Hiroszima, moja miłość (1959) Alain Resnais'go oraz (2008) Charliego Kaufmana. Muzycznym strumieniem świadomości bywa z kolei nazywana płyta Johna Frusciante Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt. (pl)
- Na literatura, fluxo de consciência é uma técnica literária, usada primeiramente por Édouard Dujardin em 1888, em que se procura transcrever o complexo processo de pensamento de um personagem, com o raciocínio lógico entremeado com impressões pessoais momentâneas e exibindo os processos de associação de ideias. A característica não-linear deste processo de pensamento leva frequentemente a rupturas na sintaxe e na pontuação. O termo aparece pela primeira vez em seu uso na psicologia pelo filósofo e psicólogo Alexander Bain em 1855, mas é também frequentemente considerado como tendo sido cunhado pelo filósofo e psicólogo William James, em 1892. Com o uso desta técnica, mostra-se o ponto de vista de um personagem através do exame profundo de seus processos mentais, esbatendo-se as distinções entre consciente e inconsciente, realidade e desejo, as lembranças da personagem e a situação presentemente narrada, etc. A profundidade e a abrangência desse exame é que diferenciam o fluxo de consciência de um monólogo interior, já empregado anteriormente por autores como Fiódor Dostoiévski e Liev Tolstói. (pt)
- Пото́к созна́ния (фр. Courant de conscience) — художественный приём и тип повествования в литературе XX века, преимущественно модернистского направления, непосредственно воспроизводящий душевную жизнь персонажа посредством словесной регистрации разнородных проявлений психики (переживания, ассоциации, воспоминания и т. п.), которые чаще всего передаются вне всякой логической и причинно-следственной связи — по принципу звуковых, зрительных и прочих ассоциаций. Использование потока сознания часто сопровождается всевозможными нарушениями синтаксиса (используются эллипсисы, парцелляция) и даже полным отказом от пунктуации, например, в потоке сознания Молли Блум, героини романа Джеймса Джойса «Улисс» (1922 год). (ru)
- 意识流文学泛指注重描绘人物意识流动状态的文学作品，既包括清醒的意识，更包括无意识、梦幻意识和。“意识流”一词是心理学词汇，是在1918年评论英国的小说《旅程》时引入文学界的。意识流文学是现代主义文学的重要分支，主要成就体现在小说领域，在戏剧、诗歌与电影等艺术体裁形式中也有所表现。 (zh)
- Поті́к свідо́мості — один з провідних прийомів літератури модернізму. «Потік свідомості» в художній літературі є екстремальною формою внутрішнього монологу, яка (часто за допомогою прийому монтажу) імітує безпосередню передачу хаотичного процесу внутрішнього мовлення людини. В літературі 20 століття яскравим представником цього прийому є Джеймс Джойс. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- يطلق مصطلح تيار الوعي أو تداعي الذاكرة سيل الوعي في النقد الأدبي على التقنية الأدبية التي تسعى لإظهار وجهة نظر الشخص من خلال صياغة تسلسل الأفكار بصيغة كتابية، وهذه الأفكار إما أن تكون محادثة داخلية غير مترابطة، أو تكون متعلقة بأفعال وتصرفات الشخص، ويفوق في أهميته تيار السرد النظامي للعالم الخارجي وما فيه والذي كان يطبع الأسلوب التقليدي.وهو معروف أيضا باسم المونولوج الداخلي وهو طريقة لتصوير الأفكار والمشاعر المتدفقة التي تمر في العقل، وقد صيغ هذا المصطلح من قبل وليام جيمس في عام 1890 في كتابه مبادئ علم النفس. (ar)
- Bewusstseinsstrom (englisch stream of consciousness) bezeichnet die ungeregelte Folge von Bewusstseinsinhalten. In der Literaturwissenschaft ist damit eine Erzähltechnik gemeint, die die scheinbar ungeordnete Folge der Bewusstseinsinhalte einer oder mehrerer Figuren wiedergibt. Bekannte Beispiele sind Les lauriers sont coupés von Édouard Dujardin, Lieutenant Gustl von Arthur Schnitzler, Ulysses von James Joyce und Virginia Woolfs Die Wellen. (de)
- Literaturan, kontzientzia-jarioa idazleak pertsonaiaren ahotan jartzen duen mota bat da, non pertsonaiak erabateko askatasunez azaltzen dituen bere burutazioak, inongo formalismorik gabe (adibidez, puntuazio-ikurretan) eta lotura askeak eginez hainbat egoera, kontzeptu eta pertsonaren artean. Euskal literaturan, Zergatik panpox (Arantxa Urretabizkaia, 1979) eleberri laburra da kontzientzia-jarioaren erabilera trinkoaren adibide garbiena. (eu)
- 意識の流れ（いしきのながれ、英: Stream of consciousness）とは、米国の心理学者のウィリアム・ジェイムズが1890年代に最初に用いた心理学の概念で、「人間の意識は静的な部分の配列によって成り立つものではなく、動的なイメージや観念が流れるように連なったものである」とする考え方のことである。 アンリ・ベルクソンも時間と意識についての考察の中で、ジェイムズと同時期に同じような着想を得て、「持続」という概念を提唱している（ベルクソンとジェイムズの間には交流があったが、着想は互いに独自のものとされることが多い）。 (ja)
- 의식의 흐름(Stream of consciousness)은 미국의 심리학자 윌리엄 제임스가 1890년대에 처음 사용한 심리학의 개념이다. 그의 이 개념은 아방가르드와 모더니즘의 문학과 예술에 직접적인 영향을 끼쳤다. (ko)
- Stream of consciousness (Engels voor 'stroom van bewustzijn') is een verhaaltechniek die toegepast wordt bij fictie met de bedoeling een veelvoud aan indrukken weer te geven die zich aan het bewustzijn van een individu spontaan opdringen. De term werd in een niet-literaire context geïntroduceerd door de Amerikaanse psycholoog William James in The Principles of Psychology (1890). (nl)
- Пото́к созна́ния (фр. Courant de conscience) — художественный приём и тип повествования в литературе XX века, преимущественно модернистского направления, непосредственно воспроизводящий душевную жизнь персонажа посредством словесной регистрации разнородных проявлений психики (переживания, ассоциации, воспоминания и т. п.), которые чаще всего передаются вне всякой логической и причинно-следственной связи — по принципу звуковых, зрительных и прочих ассоциаций. Использование потока сознания часто сопровождается всевозможными нарушениями синтаксиса (используются эллипсисы, парцелляция) и даже полным отказом от пунктуации, например, в потоке сознания Молли Блум, героини романа Джеймса Джойса «Улисс» (1922 год). (ru)
- 意识流文学泛指注重描绘人物意识流动状态的文学作品，既包括清醒的意识，更包括无意识、梦幻意识和。“意识流”一词是心理学词汇，是在1918年评论英国的小说《旅程》时引入文学界的。意识流文学是现代主义文学的重要分支，主要成就体现在小说领域，在戏剧、诗歌与电影等艺术体裁形式中也有所表现。 (zh)
- Поті́к свідо́мості — один з провідних прийомів літератури модернізму. «Потік свідомості» в художній літературі є екстремальною формою внутрішнього монологу, яка (часто за допомогою прийому монтажу) імітує безпосередню передачу хаотичного процесу внутрішнього мовлення людини. В літературі 20 століття яскравим представником цього прийому є Джеймс Джойс. (uk)
- El corrent de consciència, flux de consciència o monòleg interior és una tècnica literària que intenta representar el punt de vista d'un personatge a partir d'un equivalent escrit del flux de pensament d'aquest individu. (ca)
- Proud vědomí je literární technika, která se snaží zachytit osobní názor a psychologii postavy pomocí psaného ekvivalentu procesu myšlení dané postavy buď ve formě volného vnitřního monologu. Vnější podněty a duševní reakce postavy na ně mohou a nemusí být zachyceny. Vznik této literární techniky je spojen především s modernismem. Je přenesen z psychologie, za prvního autora, který proud vědomí použil v literatuře, je pokládána . Původcem této literární techniky je francouzský spisovatel Édouard Dujardin, autor první novely psané vnitřním monologem, publikované v roce 1887 . (cs)
- Konscifluo (angle stream of consciousness) estas formo de la monologo interna inventita en 20-a jarcento de James Joyce. Karakterigas ĝin fluo de konscio de la ĉefa rolulo kiu monologas per aro de ĝiaj pensoj; estas rakonto de ĉefa verko. Rakontisto de fluo de konscio estas ofte ĉioscia, tial pensoj de ĝi ne nur ampleksas pensojn de ĉiuj personoj de la verko, sed ankaŭ kreas realon de verko. Ofte uzis ĝin ankaŭ granda esperanta verkisto Julio Baghy. (eo)
- En littérature, le courant de conscience ou flux de conscience est une technique d'écriture qui cherche à transmettre le point de vue cognitif d'un individu en donnant l'équivalent écrit du processus de la pensée. Le terme, initialement anglophone (stream of consciousness), a été introduit par le philosophe et psychologue William James dans l'ouvrage The Principles of Psychology (1890). Il est associé à la littérature moderniste (Virginia Woolf, Andreï Biély, James Joyce, William Faulkner et Claude Simon) où il apparaît pour la première fois sous la plume de la romancière Dorothy Richardson. Son introduction dans un contexte littéraire, dérivant de la psychologie, est attribuée à May Sinclair.[réf. nécessaire] (fr)
- In literary criticism, stream of consciousness is a narrative mode or method that attempts "to depict the multitudinous thoughts and feelings which pass through the mind" of a narrator. The term was coined by Daniel Oliver in 1840 in First Lines of Physiology: Designed for the Use of Students of Medicine, when he wrote, (en)
- Il flusso di coscienza (noto come stream of consciousness in lingua inglese) è una tecnica narrativa consistente nella libera rappresentazione dei pensieri di una persona così come compaiono nella mente, prima di essere riorganizzati logicamente in frasi. Da alcuni autori il "flusso di coscienza" è considerato un vero e proprio genere letterario, anche se altri autori ritengono dubbia questa pretesa. (it)
- Na literatura, fluxo de consciência é uma técnica literária, usada primeiramente por Édouard Dujardin em 1888, em que se procura transcrever o complexo processo de pensamento de um personagem, com o raciocínio lógico entremeado com impressões pessoais momentâneas e exibindo os processos de associação de ideias. A característica não-linear deste processo de pensamento leva frequentemente a rupturas na sintaxe e na pontuação. O termo aparece pela primeira vez em seu uso na psicologia pelo filósofo e psicólogo Alexander Bain em 1855, mas é também frequentemente considerado como tendo sido cunhado pelo filósofo e psicólogo William James, em 1892. (pt)
- Strumień świadomości (ang. stream of consciousness) – termin literacki, oznaczający rodzaj monologu wewnętrznego. W pierwszym znaczeniu jest to zapis umysłowego przeżywania człowieka, nie tylko tego co aktualnie słyszy, widzi i czuje, lecz również myśli, skojarzeń, które mu się nasuwają. Wiąże się z tym zapis myśli i odczuć, narracja wyłącznie subiektywnymi odczuciami. (pl)
|
