| dbo:abstract
|
- Skalvio (prapruse Skalavo, Skalva, litove Skalva, ĵemajtie Skalvē, germane Schalauen [prononco "Ŝalaŭen"]) estis la vivoregiono de la skalvoj, la plej norda el la dek du triboj de la balta popolo praprusoj, kaj pli poste sub la germana nomo Schalauen iĝis nomo de pejzaĝo en Orienta Prusio. La malintense loĝita teritorio situis ambaŭflanke de la lastaj kilometroj de la rivero Nemunas, inter la tereno de la nadravoj en la sudo kaj de la kuronoj en la nordo kaj okcidento. La orienta najbara regiono de Skalvio estis Sudovio respektive Suvalkio, kiu poste iĝis parto de Litovio. Okcidenta limo estis la Kurona Laguno, suda limo la riveretoj Gilija kaj Ossa, kaj orienta limo la riveretoj Šventaja kaj Šešupė. Skalvio nur fine de la 13-a jarcento (ĝis la jaro 1283) estis konkerita de la armea Ordeno de germanaj kavaliroj, kiu perforte oficiale enkondukis la kristanismon en la regiono kaj akaparis regnon, kiu laŭ la konkera celo estu kaj kristana kaj germanlingva, kvankam ambaŭ celoj ne plene realiĝis dum la postaj 6 jarcentoj, ĝis la fino de la 19-a jarcento. Post la fino de la 13-a jarcento germanlingvaj setlistoj venis en la landon, poste kiel setlistoj ankaŭ kuronoj kaj fine ĵematjtianoj kaj aliaj litovoj. Nuntempe la regiono situas parte en Litovio, kaj parte en la nuna Kaliningrada provinco de Rusio. Surprize malrapide, nur inter la 15-a kaj la 19-a jarcentoj la skalvaj praprusoj iom-post-iom perdis sian kulturan identecon. Pri la popola nomo hodiaŭ ankoraŭ memorigas la nomo de la urbo Šiauliai en norda Litovio, kiu eĉ en la historia regiono Skalvio situis en la pleja nordo. (eo)
- Schalauen (auch Schalwen), prußisch Skālwa, litauisch Skalva, lateinisch Scalowite war ein Gau eines baltischen Volkes und später die Bezeichnung einer Landschaft in Ostpreußen. Die Einwohner hießen analog Schalauer (litauisch skalviai). (de)
- La Scalovie (en allemand : Schalauen ; en vieux-prussien : Skālwa ; en lituanien : Skalva ; en russe : Скаловия) est une région historique située sur le cours inférieur du fleuve Niémen dans l'extrême nord-est de la Prusse. La région est limitée par la lagune de Courlande et la côte Baltique à l'ouest ; la frontière orientale se dresait à l'ouest de a ville de Jurbarkas. Elle doit son nom aux scaloviens (en allemand : Schalauer), une tribu baltique qui l'habitait vers 1240. Selon le chroniqueur Pierre de Duisbourg, les scaloviens devaient leur nom à Schalauo, un des frères prussiens. Leur centre était au Château de Ragnit (Neman) sur la rive gauche du fleuve Niémen. La partie nord-est de Prusse s'étendant jusqu'à la limite de la région de Samogitie est aussi connue sous le nom de « Petite Lituanie » (Mažoji Lietuva) ou « Lituanie prussienne ». La Scalovie a été conquis par les chevaliers teutoniques vers l'an 1283 et incorporé au territoire de leur État monastique, tandis que les territoires de Samogitie au nord faisaient partie du grand-duché de Lituanie, puis de la République des Deux Nations. La limite a été définitvement imposée par la paix du lac de Melno signée en 1422. Après la dissolution de l'État teutonique en 1525, la région appartient au duché de Prusse sous la dynastie des Hohenzollern, puis du royaume de Prusse. Après la Première Guerre mondiale, en vertu du traité de paix de Versailles, la région fut partagée le long du fleuve Niémen : le terrain au sud de la rivière resta à l'État libre de Prusse, alors que le territoire de Memel au nord bénéficia d'un statut particulier placé par la Société des Nations sous administration française. Cette zone fut occupée par la république de Lituanie en 1923 et annexé par l'Allemagne nazie en 1939. Après la fin de la Seconde Guerre mondiale, l'ancien territoire de Memel est cédé à la République socialiste soviétique de Lituanie. Depuis l'indépendance de la Lituanie et la dislocation de l'Union soviétique, la Scalovie est partagée entre l'actuelle république de Lituanie au nord et l'oblast de Kaliningrad de la fédération de Russie au sud.
* Portail de la Lituanie
* Portail de la Russie (fr)
- Scalovia (Lithuanian: Skalva, German: Sclavonia, Schalauen, Polish: Skalowia, Latin: Sclavonia, Schlavonia) was the area of Prussia originally inhabited by the now extinct tribe of Skalvians or Scalovians which according to the Chronicon terrae Prussiae of Peter of Dusburg lived to the south of the Curonians, by the lower Nemunas river, in the times around 1240. Jodocus Hondius mentions in 1641 that in "Sclavonia liegen Ragneta, Tilsa, Renum, Liccovia, Salavia, Labia, Tapia, Vintburg, Christader, Bayria, Cestia, Norbeitia, Bensdorff / Angenburg and Dringofordt" (Atlas Minor, :114)The centre of Scalovia was supposed to be Ragnit (Ragneta)(Raganita)(Rogneta) and in the west it bordered the Curonian Lagoon as far as the town of Russ and with Samogitia up north and with Nadrovia in the south. The origin of the name according to Prussian chronicles is derived from one of the Prussian brothers name Schalauo and resembles the name of the town Salavia. The inhabitants can be traced back to burial grounds with cremated remains and occasional graves of horses. Judging from the diggings, Scalovians are assumed to be relative to other western Balts such as Curonians and more distantly to eastern Balts such as Latvians and Lithuanians. The territory once inhabited by Scalovian or Schlavone people (Andreas Cellarius, 1652:132), which had been a part of Lithuania Minor, was at various times under Polish, Lithuanian, and German rule. It is now divided between Lithuania and Kaliningrad Oblast.
* v
* t
* e (en)
- Skalowia – kraina pruska, jej nazwa oznaczała prawdopodobnie jakieś określenie lasu. Znajdowała się po obu stronach dolnego biegu rzeki Niemen od ujścia Mitawy do Zalewu Kurońskiego. Najstarsza wzmianka o Skalowii znajduje się w zbiorze dokumentów Liber Census Daniae (ok. 1210–1231) duńskiego króla Waldemara II Zwycięskiego, który w 1210 wyprawił się do Prus i je sobie czasowo podporządkował. Skalowia została podbita przez Krzyżaków w 1277 roku po upadku głównego grodu Skalowów – późniejszej krzyżackiej Ragnety. Tego samego roku trzej wodzowie wojenni Skalowów: Surbantz, Swisdeta i Swedeta przeszli na chrześcijaństwo ze swoimi rodzinami i opuścili swoje majątki. Tak przedstawił to wydarzenie Piotr z Dusburga w Kronice ziemi Pruskiej, Toruń 2004.: ( ... ) brat Teodoryk, wójt Sambii, z rozkazu mistrza poprowadził ze sobą wielu braci i tysiąc mężów, którzy byli doskonale wyszkoleni w zdobywaniu grodów, a udał się drogą wodną do ziemi Skalowów, która położona jest na obydwu brzegach Niemna. Następnie podszedł pod zamek położony w tym miejscu, gdzie znajduje się obecnie zamek Ragneta i zaczął go zdobywać [ ... ] Niektórzy przystawiali drabiny i starali się wejść na mury. Wówczas po drugiej stronie Skalowowie usiłowali stawić opór, ale wtedy łucznicy braci odparli ich gradem strzał. Przeto jedni z użyciem siły wchodzili do środka przez mury, drudzy przez bramę zamkową. I całą tę wielką liczbę niewiernych, która znajdowała się w zamku, a na którą nacierało bez ustanku wojsko braci, wycięli mieczem; kobiety i dzieci powiedli ze sobą razem z bardzo wielkim łupem różnych przedmiotów. Gdy tego dokonali, spalili zamek, jego przedzamcza oraz budynki, które znajdowały się w pobliżu ( ... ). W 1289 r. potwierdzony został podział ziem między mistrzów zakonu krzyżackiego i inflanckiego i wymieniono m.in. ziemię Skalowia (Schalwen), (Karsowe), (Twerkiten). Od tego czasu Skalowia wchodziła w skład komturstwa z centrum w Ragnecie. Od XVI wieku leżąca na terenie tzw. Litwy Mniejszej. Obecnie Skalowia jest podzielona pomiędzy Republikę Litewską i Obwód kaliningradzki (Rosja). (pl)
- Скаловия (лат. Sclavonia, прусск. Skālwa, нем. Schalauen, лит. Skalva) — историческая область Европы. Ныне территория поделена между Литвой (север) и Россией (юг). (ru)
- Скаловія (нім. Schalauen, лат. Scalowite, лит. Skalva, пол. Skalowia) одна із земель Пруссії, де проживало балтське прусське плем'я скальвів. Це була найпівнічніша прусська земля, розташована навколо нижньої частини басейну річки Німан. Із заходу її омивали води Куршської затоки, на півдні лежала земля Надровія, з півночі і сходу Жмудія, ятвяги. Достовірно невідоме походження назви землі. Можливо, вона походить ві литовського « skalauti» — вихідці з води. За легендою назва походить від імені Скалаво, п'ятого сина вождя Відевута . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Schalauen (auch Schalwen), prußisch Skālwa, litauisch Skalva, lateinisch Scalowite war ein Gau eines baltischen Volkes und später die Bezeichnung einer Landschaft in Ostpreußen. Die Einwohner hießen analog Schalauer (litauisch skalviai). (de)
- Скаловия (лат. Sclavonia, прусск. Skālwa, нем. Schalauen, лит. Skalva) — историческая область Европы. Ныне территория поделена между Литвой (север) и Россией (юг). (ru)
- Скаловія (нім. Schalauen, лат. Scalowite, лит. Skalva, пол. Skalowia) одна із земель Пруссії, де проживало балтське прусське плем'я скальвів. Це була найпівнічніша прусська земля, розташована навколо нижньої частини басейну річки Німан. Із заходу її омивали води Куршської затоки, на півдні лежала земля Надровія, з півночі і сходу Жмудія, ятвяги. Достовірно невідоме походження назви землі. Можливо, вона походить ві литовського « skalauti» — вихідці з води. За легендою назва походить від імені Скалаво, п'ятого сина вождя Відевута . (uk)
- Skalvio (prapruse Skalavo, Skalva, litove Skalva, ĵemajtie Skalvē, germane Schalauen [prononco "Ŝalaŭen"]) estis la vivoregiono de la skalvoj, la plej norda el la dek du triboj de la balta popolo praprusoj, kaj pli poste sub la germana nomo Schalauen iĝis nomo de pejzaĝo en Orienta Prusio. Surprize malrapide, nur inter la 15-a kaj la 19-a jarcentoj la skalvaj praprusoj iom-post-iom perdis sian kulturan identecon. Pri la popola nomo hodiaŭ ankoraŭ memorigas la nomo de la urbo Šiauliai en norda Litovio, kiu eĉ en la historia regiono Skalvio situis en la pleja nordo. (eo)
- Scalovia (Lithuanian: Skalva, German: Sclavonia, Schalauen, Polish: Skalowia, Latin: Sclavonia, Schlavonia) was the area of Prussia originally inhabited by the now extinct tribe of Skalvians or Scalovians which according to the Chronicon terrae Prussiae of Peter of Dusburg lived to the south of the Curonians, by the lower Nemunas river, in the times around 1240. The origin of the name according to Prussian chronicles is derived from one of the Prussian brothers name Schalauo and resembles the name of the town Salavia.
* v
* t
* e (en)
- La Scalovie (en allemand : Schalauen ; en vieux-prussien : Skālwa ; en lituanien : Skalva ; en russe : Скаловия) est une région historique située sur le cours inférieur du fleuve Niémen dans l'extrême nord-est de la Prusse.
* Portail de la Lituanie
* Portail de la Russie (fr)
- Skalowia – kraina pruska, jej nazwa oznaczała prawdopodobnie jakieś określenie lasu. Znajdowała się po obu stronach dolnego biegu rzeki Niemen od ujścia Mitawy do Zalewu Kurońskiego. Najstarsza wzmianka o Skalowii znajduje się w zbiorze dokumentów Liber Census Daniae (ok. 1210–1231) duńskiego króla Waldemara II Zwycięskiego, który w 1210 wyprawił się do Prus i je sobie czasowo podporządkował. Tak przedstawił to wydarzenie Piotr z Dusburga w Kronice ziemi Pruskiej, Toruń 2004.: Obecnie Skalowia jest podzielona pomiędzy Republikę Litewską i Obwód kaliningradzki (Rosja). (pl)
|
