| dbo:abstract
|
- نشيد أو أنشودة معناه في اللغة العربية: هو رفع الصوت بالشعر مع تحسين وترقيق. (ar)
- سماع (بالفارسية والأردية: سماع، بالتركية: Sema) هو مصطلح عربي الأصل، استعمله الصوفيون للدلالة على الإنشاد الديني والذي يكون ضمن مجالسهم العلمية أو التعبدية، وبالأخص المولوية وأتباع الطريقة الجشتية في الهند. (ar)
- الذِكر هو من أنواع العبادات الإسلامية والتي تعتمد على ذِكر الله فيما أتى في سورة الأحزاب: 12: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً﴾ وقوله: ﴿إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ - الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِهِمْ﴾ آل عمران: 190-191. والمبدأ الأساسي هو اما بذكر إحدى صفات الله أو في إنشاء الثناء لذكر الله. ويُعد الذِكر من أيسر العبادات، كما يشبه العلماء حاجة العبد للذكر كحاجته للغذاء والنوم، فالذكر غذاء الروح وأفضل الذكر (لاإله إلا الله). (ar)
- El dhikr (de l'àrab ذِكْر, ḏikr, AFI [ðɪkr], ‘record’, ‘pensament’, també ‘esment’, ‘cita’, ‘al·lusió’, i, específicament, ‘invocació del nom de Déu’, ‘repetició del nom de Déu’, ‘recitació d'aleies alcoràniques’; en plural: أذكار, aḏkār, AFI [ʔaðˈkɑːr]) són actes devots de l'islam en els quals es reciten repetitivament frases curtes o oracions de forma silenciosa o a viva veu. Es poden comptar amb l'ajuda d'un collaret de grans o mísbaha (de l'àrab مِسْبَحَة, misbaḥa) o a través dels dits de la mà. La persona que recita el dhikr s'anomena dhàkir (en àrab ذاكر, ḏākir; AFI [ˈðaːkɪr]). El tasbih (de l'àrab تسبيح, tasbīḥ) és una forma de dhikr que implica les enunciacions repetitives de les frases curtes que glorifiquen Déu. El contingut de les oracions inclou els noranta-nou noms de Déu o una (en àrab دُّعَاءُ, duʿāʾ, ‘oració supererogatòria’) presa d'algun hadit o de l'Alcorà. (ca)
- Un nasheed (en àrab نشيد, o en plural anasheed, أناشيد) són un tipus de musulmans. Normalment són cantats a cappella o, com a màxim, amb algun instrument de percussió. Això és perquè diferents interpretacions de l'Alcorà consideren que l'ús d'instruments musicals és haram (pecaminós). El terme s'ha popularitzat als mitjans occidentals arran de l'ús d'aquest gènere musical com a eina de propaganda gihadista. (ca)
- Naschid (arabisch نشيد, DMG našīd (Singular), أناشيد, DMG anāšīd (Plural); arabisch für Hymne oder Lied; englisch Nasheed; Nasyid in Malaysia und Indonesien bzw. Ilahija in Bosnien-Herzegowina) ist die Bezeichnung für islamische Lobpreise und Hymnen, welche den Lob Allah[s], des Propheten oder die Zugehörigkeit zur Glaubensgemeinschaft zum Inhalt haben. Als religiöses Liedgut dienen sie neben dem Ghazal vorrangig der Glaubensbekräftigung im Islam. Die Instrumentalisierung umfasst sowohl traditionelle als auch elektronische Musikinstrumente. In einigen Liedtexten werden Koranverse rezitiert. Gegenstand der Anaschid ist neben dem Lobpreis die Bitte um göttlichen Beistand und die Einhaltung religiöser Pflichten wie der Bewährung im irdischen Leben. (de)
- Το ντικρ (στα αραβικά ذكر που προφέρεται δικρ) είναι τελετουργική προσευχή των ισλαμιστών μοναχών σούφι. Βασίζεται στην ευλαβική συνεχή επανάληψη (μνημόνευση) των 99 «Ωραιοτάτων ονομάτων του Θεού» ή ενός μόνο από αυτά. Σκοπός αυτού του είδους προσευχής είναι η «ένωση» με τον Αλλάχ. (el)
- Unter Dhikr (arabisch ذكر, DMG ḏikr ‚Gedenken‘) bzw. Dhikr Allāh (arabisch ذكر الله, DMG ḏikr Allāh ‚Gedenken Gottes‘) versteht man im islamischen Kulturkreis eine meditative Übung zur Vergegenwärtigung Gottes. Besonders im Sufismus wird diese meditative Übung sehr intensiv (von Sufis bzw. Derwischen) vollzogen. Die verschiedenen sufischen Orden unterscheiden sich nach der Art der Gestaltung dieses Rituals. Derjenige, der ein Dhikr (auch Zekr, Zikr und Zikir) ausübt, wird als Dhākir bezeichnet. Dhikr ist nicht zu verwechseln mit der Salāt, dem fünfmal am Tag zu erfüllenden rituellen Gebet, das mit vorgeschriebenen Körperbewegungen verbunden ist. Daneben gibt es noch das Duʿā', ein persönliches, formloses Bittgebet bei allen Muslimen. (de)
- El Dhikr (o zikr, zekro zikar,que significa literalmente «recuerdo, recordatorioo mención,recuerdo de Dios, pronunciamiento, o invocación'; en árabe: ذکر, plural اذكار adhakār) es una forma de meditación y un acto devocionario islámico, caracterizado por la repetición de los nombres de Dios, o una dua (oración de súplica) o fórmulas tomados del ḥādīz y versos del Corán, con el objeto de recordar a Dios.En el sufismo, en particular, esta práctica meditativa se lleva a cabo de forma muy intensa (por los sufíes o derviches) Desempeña un papel fundamental en el islam sufí,y cada orden sufí (tariqa) suele adoptar un dhikr específico, que suele ir acompañado de una postura, una respiración y movimientos concretos.En el sufismo, el dhikr se refiere tanto al acto de este recuerdo como a las oraciones utilizadas en estos actos de recuerdo.El dhikr se suele hacer de forma individual, pero en algunas órdenes sufíes se instituye como una actividad ceremonial.Las repeticiones pueden contarse a través de cuentas de oración (Misbaha, en árabe, مِسْبَحَة)o con los dedos de la mano. La persona que recita el dhikr recibe el nombre de Dhakir (en árabe, ذَاكِر), literalmente «el que recuerda».Al mismo tiempo, el dhikr abarca un significado más amplio en las fuentes islámicas. El dhikr no debe confundirse con el Salāt, la oración ritual que debe realizarse cinco veces al día y que está asociada a movimientos corporales prescritos. Además, existe la Dua, una súplica personal e informal entre todos los musulmanes. (es)
- Dhikr, baita ere Zikr edo Ziker, ("Jainkoaren oroimena", "inbokazioa") arabieraz: ذکر, Islameko otoitz-eginkizuna da oinarrian Jainkoaren izenen errepikapenean edo Koranetik hartutako esaldi eta eskaera batzuen errepikapenean oinarrituta. Dhik bakarka egiten da baina Sufi tradizioan ere zeremonia moduan egiten da baita. (eu)
- Samā‘ (en arabe : سماع) est un mot arabe (turc : semâ) qui renvoie à la notion d’audition spirituelle. Samā‘ désigne également une danse giratoire sacrée des derviches tourneurs soufis Mevlevi qui s’exécute dans le semahâne (salle de danse du monastère). On l'appelle aussi ayin. Née en Turquie en l'honneur du mystique musulman Djalâl ad-Dîn Rûmî, elle s'est propagée en Syrie et en Égypte. Le samā‘ fait partie des pratiques spirituelles du soufisme, parmi lesquelles on trouve notamment le dhikr (invocation des noms divins), la lecture du Coran, la récitation de prières sur le prophète de l'islam Mahomet. Les séances de samā‘ constituent une modalité particulière de l’invocation divine au sein des confréries soufies. Les poésies mystiques chantées dans le samā‘ associent les thèmes de l’amant et de l’aimé, de l’ivresse spirituelle, de la nostalgie de la séparation de l'être bien-aimé ou encore de notre divine essence. Ces états intérieurs accentués par la danse sont les effets de l’ivresse spirituelle qui se traduit par une sensation de submersion et un oubli de soi-même dont l’aboutissement est l’extinction dans la présence divine. Ainsi l’audition mystique agit-elle comme un remède pour les âmes et une nourriture pour les cœurs. Le samā‘ a été inscrit au patrimoine culturel immatériel de l'humanité de l'UNESCO en 2008. (fr)
- Nasheed (en árabe نشيد, o en plural anasheed, أناشيد) es un tipo de música vocal musulmana. Normalmente se canta a capela o, como máximo, con algún instrumento de percusión. Esto es porque diferentes interpretaciones del Corán consideran que el uso de instrumentos musicales es haram (pecaminoso). El término se ha popularizado en los medios occidentales a raíz del uso de este género musical como herramienta de propaganda yihadista. (es)
- Un nachîd ou nasheed (en arabe : نشيد ; au pluriel أناشيد, anachîd) est un chant religieux musulman, en particulier dans l'islam soufi. Ces chants sont appelés « ilahi » en Turquie, « nasyid » en Malaisie et en Indonésie, « ilahija » en Bosnie-Herzégovine, « naat » au Pakistan et en Inde, « kasuda » aux Comores. Pour Malek Chebel, spécialiste de l'islam, ces chants « à l'origine pieux peuvent revêtir plusieurs caractères. Ils peuvent être sociétaux, mortuaires, belliqueux ». L'auteur rappelle que « ces chants traditionnels ont toujours existé dans l'Islam, mais leur utilisation par les groupes terroristes est récente ». Ils servent traditionnellement à « raconter des histoires, d'évoquer des batailles historiques » explique Stéphane Lacroix. (fr)
- Dans l'islam, le dhikr ou zikr (de l'arabe ذِكْر [ḏikr], « souvenir », « rappel » et « invocation », « mention »), désigne à la fois le souvenir de Dieu et la pratique qui avive ce souvenir, consistant généralement en l'évocation rythmée et répétitive d'une prière ou d'une phrase sacrée, silencieusement ou à voix haute, seul ou collectivement, dans le but de rendre gloire à Dieu et d'atteindre la perfection spirituelle. Caractéristique du soufisme, quoique sa pratique ne se réduise pas à ce seul courant, le dhikr peut ainsi prendre plusieurs formes : la récitation de prières courtes, le chant religieux, le tasbih ou encore la lecture du Coran. (fr)
- Nasyid adalah salah satu seni Islam dalam bidang seni suara.Biasanya merupakan nyanyian yang bercorak Islam dan mengandungi kata-kata nasihat, kisah para nabi, memuji Allah, dan yang sejenisnya. Biasanya nasyid dinyanyikan secara acappela dengan hanya diiringi gendang. Metode ini muncul karena banyak ulama Islam yang melarang penggunaan alat musik kecuali alat musik perkusi. (in)
- Sama (bahasa Arab: سَمَاع - samā‘un) adalah upacara Sufi yang dilakukan sebagai dzikir. Sama berarti "mendengarkan", sedangkan dzikir berarti "mengingat". Tritual hese sering kali berisi bernyanyi, bermain instrumen, menari, pembacaan puisi dan doa, mengenakan pakaian simbolik, dan ritual lainnya. Ini adalah bentuk ibadah yang sangat populer di ordo anak benua India. (in)
- Sama (Turkish: Sema, Persian, Urdu and Arabic: سَمَاع - samā‘un) is a Sufi ceremony performed as part of the meditation and prayer practice dhikr. Sama means "listening", while dhikr means "remembrance". These performances often include singing, playing instruments, dancing, recitation of poetry and prayers, wearing symbolic attire, and other rituals. Sama is a particularly popular form of worship in Sufism. In 2008, UNESCO confirmed the "Mevlevi Sama Ceremony" of Turkey as one of the Masterpieces of the Oral and Intangible Heritage of Humanity. (en)
- Zikir (bentuk tidak baku dzikir dan dikir) (bahasa Arab: ٱلذِّكْر , translit. al-żikr) adalah puji-pujian kepada Allah yang diucapkan berulang-ulang. Zikir juga merupakan sebuah aktivitas ibadah dalam umat Muslim untuk mengingat Allah. Di antaranya dengan menyebut dan memuji nama Allah, dan zikir adalah satu kewajiban yang tercantum dalam al-Qur'an. Bacaan zikir yang paling utama adalah kalimat "Laa Ilaaha Illallaah", sedangkan doa yang paling utama adalah "Alhamdulillah". Seseorang yang melakukan zikir disebut dzaakir (ذاكر). (in)
- Nella cultura islamica, il dhikr (ذکر in arabo; Zekr in persiano; Zikr in urdu) è un atto devozionale inerente alla pratica del ricordo di Allah mediante la ripetizione di una data formula (in maniera silente o udibile). Nel Corano si trovano vari riferimenti a quest'atto devozionale, fra i quali:
* O voi che credete, ricordate spesso il Nome di Allah.
* In verità, i cuori si rasserenano al Ricordo di Allah.
* Non siate come coloro che dimenticano Allah e cui Allah fece dimenticare se stessi.
* Ricordatevi dunque di Me e Io Mi ricorderò di voi, siateMi riconoscenti e non rinnegateMi. Nel sufismo, ogni corrente ha peculiarità proprie ma vi sono uniformità tra i vari modi di praticare il dhikr, spesso le differenze dipendono anche dalla classe sociale e dall'istruzione dei partecipanti, o dei membri della confraternita, nelle classi più popolari di allevatori curdi nella Siria del Nord, per esempio è possibile che durante le cerimonie ci si infligga dei supplizi corporei, ma questa non è assolutamente la regola. Le classi alte della borghesia e del commercio possono esprimere sensibilità ed estetiche più raffinate, con l'uso virtuosistico della musica per esempio. In comune i dhikr hanno l'abbandono simile ad una estasi, differente dalla "trance" in cui il soggetto perde coscienza e si ritrova in uno stato di passività, generato dal ripetere incessante di versetti sacri, del nome di Dio, dall'uso di musica ripetitiva e incessante. Il dhikr ha affinità con la forma di preghiera esicasta conosciuta nel cristianesimo principalmente ortodosso e risale alle forme di preghiera praticate dai Padri della Chiesa nei primi secoli dopo Cristo. Come ricorda il Patriarca di Costantinopoli anche la ripetizione incessante di una semplice frase come «kyrie eleison, kyrie eleison..» (Signore, pietà) svolta nella tranquillità, è una preghiera il cui senso non è nelle parole, ma nel modo e nel sentimento. Questa tecnica è simile a quella dei mantra del Buddhismo, Giainismo, Induismo e Sikhismo. Sono dhikr, anche se compiuti come esibizioni pubbliche, le danze dei dervisci ruotanti. La danza è uno dei modi per raggiungere l'abbandono e quindi per pregare Dio. La pratica del dhikr include forme di danza sul posto, accompagnate da poesia religiosa cantata e dal suono di tamburi e, a volte, flauti per creare uno stato di tensione religiosa devozionale. Questa danza è conosciuta col nome di dhikr as-sadr, "ricordo nel petto", nel corso della quale il nome di Allah, ridotto alla sillaba hu, viene salmodiato. La sillaba hu deriva dal nominativo Allahu e corrisponde anche alla forma breve di huwa, Egli, cioè Dio stesso. Alla fine, nome e invocazione si riducono alla semplice respirazione, che rappresenta sia il nome divino nella sua forma più pura (il soffio della vita) che il processo cosmologico della creazione (il soffio che dà vita) e il suo contrario: il riassorbimento della creazione in Dio. Perciò il dhikr as-sadr simboleggia il ritorno delle creature all'essenza divina e la liberazione dall'illusione dell'esistenza, con il riassorbimento finale nella natura stessa del divino. Nei paesi di cultura islamica i dhikr si tengono nella sera del giovedì, il giorno prima del venerdì di riposo. Alcune comunità sono molto chiuse e richiedono una sorta di iniziazione per accogliere gli aspiranti, altre sono estremamente aperte e cordiali, alla luce del giorno, ed accettano anche ospiti stranieri. Il termine dhikr è utilizzato anche per indicare le cerimonie che si svolgono in occasione degli incontri di sufi, le cosiddette majalis, "assemblee": tali cerimonie variano secondo la località e inglobano in sé elementi derivati dalle tradizioni locali. I dhikr sono diffusi in tutto il mondo musulmano, dal Senegal al Pakistan e all'Afghanistan. Passando per Turchia e Siria, paesi che hanno una grande tradizione al riguardo. (it)
- Un nashīd (in arabo نشيد, "canto" o "canzone"; al plurale أناشيد, anāshīd; in indonesiano nasyd; in turco neşid) è un genere musicale che viene cantato a cappella o accompagnato da strumenti a percussione come il daf. In generale, l'anasheed islamico non contiene strumenti lamellafoni, strumenti cordofoni o a fiato e ottoni, e la - sia per imitare gli strumenti a percussione che per creare sfumature - non è consentita in quanto si tratta comunque di una forma di strumentazione che imita gli strumenti veri e propri. L'unico strumento accettabile è il daf che deve essere usato durante i matrimoni come alcuni ai tempi di Maometto. Può anche essere usato in alcune cerimonie. I nasheed sono popolari in tutto il mondo islamico. Il materiale e i testi di un nasheed di solito fanno riferimento alle credenze, alla storia e alla religione islamica, così come alle attuali tradizioni e alle tradizioni del mondo islamico. (it)
- Samāʿ (in arabo: سماع) significa letteralmente ascolto in arabo e persiano. Era originariamente una pratica rituale di ascolto della lettura del Corano, diffusasi nei circoli sufi di Baghdad a partire dal III sec. dell’Egira (IX sec.d.C.). Ben presto si affiancò a quella del testo sacro, la lettura di componimenti poetici di genere determinato (come il ghazal o la qasida), accompagnati da specifici repertori musicali, connessi con particolari strumenti (in ambito turco, in primo luogo il ney), e dalla danza. La danza del Samāʿ è conosciuta in Europa anche come la danza dei dervisci rotanti, tuttavia non tutte le forme di Samāʿ prevedono questo tipo di movimento. Nella tradizione sufi mevlevi, il Samāʿ rappresenta un viaggio mistico di ascesa spirituale attraverso la mente e amore per "il ". In questo viaggio il danzatore simbolicamente si rivolge alla verità, accresce in amore, abbandona il proprio ego, trova la verità e giunge al "Perfetto"; quindi ritorna dal viaggio mistico con una maturità maggiore, così da amare ed essere di servizio per tutto il creato, senza discriminazioni di fede, razza, classi e nazioni. (it)
- ナシード（アラビア語:単数形 نشيد nashīd 複数形 أناشيد anāshīd 欧文表記:Nasheed マレーシアやインドネシアでは"nasyid"と呼ばれる）とは、イスラム教の声楽曲（宗教音楽、宗教歌謡）である。「ナシッド」あるいは「ナシード・ディーニー」とも呼ばれ、「ナシード」は「歌」、「ディーニー」は「神の」または「宗教的な」という意味である。なお、「ナシード」という語は元々「詩の朗誦」を意味する"ansyada"という言葉から来ている。 (ja)
- 나쉬드(nasheed, 아랍어: أناشيد, 의미: "찬송가") 또는 성악곡(聖樂曲)은 찬송가와 부분적으로 일치하는 성악곡으로, 이슬람의 특정한 스타일이나 전통에 따라 아카펠라 또는 악기와 함께 불려지는 작품이다. 나쉬드는 이슬람 세계 전역에서 인기가 있다. 나시드의 소재와 가사는 보통 이슬람교, 역사, 종교, 그리고 현재의 사건들을 언급한다. (ko)
- Sama is de Arabische term voor een soefi ceremonie waarbij sprake is van muziek en zang, vaak in combinatie met gemeenschappelijke dhikr. De Mevlevi- en Chistiyya-orden staan bekend om hun toepassing van muziek en dans. Sommige soefi-orden trainen hun leden om hun emoties tijdens de sama' ceremonie onder controle te houden, terwijl bij andere orden gecontroleerde lichaamsbewegingen de muziek volgen en sommige deelnemers zelfs een extatische toestand kunnen bereiken, waarbij ze schreeuwen, huilen, dansen en uiteindelijk uitgeput ineenzakken. In de Mevlevi-orde (de draaiende derwisjen) bestaat de belangrijkste gemeenschappelijke ceremonie uit een combinatie van muziek en een gracieuze ronddraaiende dansbeweging, die langzaam begint en steeds sneller verloopt. Hun ceremonie is opgenomen in de UNESCO lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed. (nl)
- Dhikr, dzikr of dikr (Arabisch:ذکر ) (gedenking, vooral naar God toe) is binnen de islam een belangrijke vorm van meditatie, bestaande uit een religieus ritueel waarbij een woord of korte zin langdurig wordt herhaald. Dit kan zowel individueel als gezamenlijk uitgevoerd worden. Dit kan op elk moment van de dag plaatsvinden. Vooral binnen het soefisme is deze vorm van aanbidding sterk ontwikkeld, maar ook veel moslims besluiten hun salat met een vorm van deze vrijwillige bezinning. Uitdrukkingen die voor dhikr worden gebruikt zijn Gods naam in het Arabisch, Allah of een van de andere Namen van God. Vaak gebruiken moslims een tasbih als hulpmiddel om deze Namen te noemen. Bepaalde conservatieve groepen, zoals de wahabieten, keuren het gebruik van een tasbih af, omdat Mohammed deze ook niet gebruikt zou hebben. De historische manier van tellen zou volgens overleveringen zijn door middel van de vingers. Men kan dan 33 maal subhan Allah (God zij geprezen), gevolgd door 33 maal al-hamdu-lillah (lof zij God) en besluiten met 33 maal Allahoe akbar (God is de grootste). Dit wordt gedurend een vast aantal keer of gedurende een vastgestelde tijd herhaald. Drie veelvoorkomende vormen van dhikr binnen het soefisme zijn:
* Dagelijks en individueel na minimaal twee van de vijf dagelijkse gebeden;
* Gecontroleerde aandacht voor lichaam en ademhaling, bijvoorbeeld het uitspreken bij de inademing van Er bestaat geen andere godheid en bij de uitademing van dan God;
* Gemeenschappelijke dhikr, meestal op donderdagavond. De Koran roept in soera De Nachtreis 110 op om God vaak met Zijn Namen aan te roepen. Volgens een Hadith heeft Mohammed ook gezegd de tong bevochtigd te laten zijn met de herinnering van God, waarmee de uitspraak van Gods Namen wordt benadrukt. De beste dhikr zou volgens een overlevering het eerste gedeelte van de sjahada zijn. In het verleden werd dhikr ook gebruikt als het leger ten strijde trok. (nl)
- Dhikr (ou zikr 'memória, pronunciamento ou invocação de Deus'; em árabe: ذکر, plural اذكار adhakār), é um ato de devoção islâmica caracterizado pela repetição dos nomes de Deus bem como súplicas ou fórmulas tomadas dos textos da aḥādīṯ e de versos do Corão. O dhikr costuma ser feito de forma individual, mas em algumas ordens sufis institui-se como uma atividade cerimonial. Ao mesmo tempo, o dhikr abrange um significado mais amplo nas fontes islâmicas, inclusive quando diz que Deus é o que realiza o dhikr. (pt)
- Зикр (араб. ذکر — упоминание) — исламская религиозная практика, заключающаяся в многократном произнесении молитвенной формулы, содержащей прославление Бога. Зикр совершается после завершения намаза, во время мавлидов, собраний (маджлисов) или в любое удобное для этого время. Зикр в исламе развился в основном как медитативная практика суфизма.Суфии называют зикр «столпом, на котором зиждется весь мистический Путь». Во время произнесения зикра исполнитель может совершать особые ритмизированные движения, принимать определённую молитвенную позу. Зикр нередко противопоставляют . Зикром в узком смысле обозначается произнесение слов прославления Бога, а в широком же смысле к зикру можно отнести любое действие, которое напоминает человеку о Боге, делает человека ближе к нему и помогает ему помнить о нём. К зикру в мусульманском богословии можно отнести: размышления о Боге и его творениях, прослушивание исламских лекций, посещение исламских уроков, поход в мечеть, совершение молитвы, чтение и прослушивание Корана, произнесение слов прославления Бога, совершение паломничества и многое другое. (ru)
- Naxide, Anasheed ou Nasheeds (do árabe نشيد transliterado como nashīd "canto", no plural أناشيد transliteração; Anāshīd "cantos") são canções islâmicas. Um nasheed geralmente é composto por poemas islâmicos, recitações do Alcorão e súplicas, sendo que na maioria das vezes falam da vida no Islã, do paraíso, do profeta Maomé e principalmente de Allah. No entanto, alguns anasheed falam também de guerras e sofrimento, as vezes seguidos por súplica; resumidamente um nasheed fala de praticamente tudo o que envolve a vida histórica ou cotidiana do muçulmano. (pt)
- Zwany także jako dhikr, oznacza w islamie wspominanie, rozmyślanie i chwalenie Allaha, a w sufizmie jest to specyficzna, podstawowa forma modlitwy. Rytuały sufi pojawiły się już w VIII wieku. (pl)
- Nasheed (arabiska:نشيد nashīd, plural أناشيد anāshīd), är arabisk vokalmusik som antingen sjungs a cappella eller ackompanjerat av slagverk såsom daf. Som regel får inte islamisk musik bruka , stråkinstrument, blåsinstrument eller bleckblåsinstrument, men digitala pålägg - som antingen härmar slagverk eller skapar övertoner - är tillåtet. Detta beror på att många muslimska lärda hävdar att islam förbjuder bruk av musikinstrument bortsett från vissa slagverk. Anasheed är mycket populärt i hela den islamiska världen. Texterna anför vanligen islamiska trossatser eller historia, samt samtida händelser i samhället eller för religionens vidkommande. Vissa Ulama hävdar att bruk av musikinstrument är underförstått förbjudet i Hadith. Grundarna av de fyra större skolorna inom islam likväl som många andra uppburna akademiker har debatterat huruvida musikintrument bör eller får användas. En av dessa, Abu Hanifa, enligt Hanafi madhab, hävdar att om det kommer till kännedom att en person lyssnar till sådan musik så ska personens vittnesmål inte godkännas. En annan muslimsk lärd, Ibn Taymiyyah, har sagt att sådan musik är som alkohol för själen. (sv)
- Сама́ (араб. سماع — слышание), также Сема́ — суфийский ритуал, представляющий собой разновидность зикра. Включает в себя пение, игру на музыкальных инструментах, танец, декламацию стихов и молитв, ношение имеющих символическое значение облачений и др. Особенно популярен как форма богослужения в суфийском тарикате Чишти на Индийском субконтиненте. В 2005 году ЮНЕСКО объявила «Мевлевийский ритуал сама» шедевром устного и нематериального культурного наследия. (ru)
- Dhikr ("ihågkommelse"), kollektiv eller individuell böneform, framför allt inom sufismen, som för det mesta består av ett upprepande, med hög eller låg röst, av ett ord eller en fras, till exempel den islamiska trosbekännelsen, shahadah. I mera allmän bemärkelse är dhikr en kollektiv beteckning på sufiska meditationstekniker, olika för olika ordnar. Meditation över guds 99 namn med hjälp av ett radband är ett exempel på dhikr. Det är viktigt att påpeka att ordet dhikr inte uttalas likadant över hela den muslimska världen. Iranier uttalar det arabiska ordet som zekr. Det förekommer andra sätt att uttala ordet på olika arabiska dialekter, men dhikr är det ursprungliga ordet. (sv)
- Наши́д (араб. نشيد) — мусульманское песнопение, традиционно исполняемое мужским вокалом соло или в хоре без сопровождения музыкальных инструментов. Использование музыкальных инструментов согласно мнению многих богословов, в том числе основателей четырёх из основных мазхабов ислама, не разрешено. Среди современных исполнителей нашидов как арабы, так и артисты из неарабских стран, поющие на других языках. (ru)
- Зікр (араб. ذکر «спомин») — ісламська духовна практика, яка полягає в багаторазовому проголошенні молитовної формули, яка містить ім'я Аллаха. Зікр в ісламі розвинувся в основному як медитативна практика суфізму. Суфії називають зікр «стовпом, на якому ґрунтується весь тарікат — містичний Шлях». Під час проголошення зікра виконавець може вчиняти особливі ритмізовані рухи, приймати певну молитовну позу і контролювати своє дихання. Зікр нерідко протиставляють , тобто «Безмовним» роздумам про себе і про Бога, або медитаціям. (uk)
- Сема (араб. سماع - слухання), також Семаа - суфійський ритуал, що є різновидом зікра. Включає в себе спів, гру на музичних інструментах, танець, декламацію віршів і молитов, носіння облачень, що мають символічне значення, та ін. Особливо популярний як форма богослужіння в суфійському тарикаті на Індійському субконтиненті. У 2005 році ЮНЕСКО оголосила «Мевлевійський ритуал сема» шедевром усної та нематеріальної культурної спадщини. (uk)
- Нашид (араб. نشيد, означає: «поспів'я», також nasyid в Малайзії та Індонезії) — мусульманське поспів'я, яке традиційно виконують чоловічим голосом без супроводу музичних інструментів. Використання музичних інструментів, на думку багатьох богословів, зокрема й засновників чотирьох із основних мазгабів ісламу, не дозволено. Серед сучасних виконавців нашидів як араби, так і артисти з неарабських країн, що співають іншими мовами (часто турецькою чи англійською). (uk)
- 薩瑪，是伊斯蘭教蘇菲派的儀式，信徒身穿象徵性的服裝，一面低念誦歌一面跳舞。目的旨在出神接近真主。 在伊斯蘭世界各地也有此儀式，以土耳其的梅夫拉維教團最有名。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- نشيد أو أنشودة معناه في اللغة العربية: هو رفع الصوت بالشعر مع تحسين وترقيق. (ar)
- سماع (بالفارسية والأردية: سماع، بالتركية: Sema) هو مصطلح عربي الأصل، استعمله الصوفيون للدلالة على الإنشاد الديني والذي يكون ضمن مجالسهم العلمية أو التعبدية، وبالأخص المولوية وأتباع الطريقة الجشتية في الهند. (ar)
- الذِكر هو من أنواع العبادات الإسلامية والتي تعتمد على ذِكر الله فيما أتى في سورة الأحزاب: 12: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً﴾ وقوله: ﴿إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ - الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِهِمْ﴾ آل عمران: 190-191. والمبدأ الأساسي هو اما بذكر إحدى صفات الله أو في إنشاء الثناء لذكر الله. ويُعد الذِكر من أيسر العبادات، كما يشبه العلماء حاجة العبد للذكر كحاجته للغذاء والنوم، فالذكر غذاء الروح وأفضل الذكر (لاإله إلا الله). (ar)
- Un nasheed (en àrab نشيد, o en plural anasheed, أناشيد) són un tipus de musulmans. Normalment són cantats a cappella o, com a màxim, amb algun instrument de percussió. Això és perquè diferents interpretacions de l'Alcorà consideren que l'ús d'instruments musicals és haram (pecaminós). El terme s'ha popularitzat als mitjans occidentals arran de l'ús d'aquest gènere musical com a eina de propaganda gihadista. (ca)
- Naschid (arabisch نشيد, DMG našīd (Singular), أناشيد, DMG anāšīd (Plural); arabisch für Hymne oder Lied; englisch Nasheed; Nasyid in Malaysia und Indonesien bzw. Ilahija in Bosnien-Herzegowina) ist die Bezeichnung für islamische Lobpreise und Hymnen, welche den Lob Allah[s], des Propheten oder die Zugehörigkeit zur Glaubensgemeinschaft zum Inhalt haben. Als religiöses Liedgut dienen sie neben dem Ghazal vorrangig der Glaubensbekräftigung im Islam. Die Instrumentalisierung umfasst sowohl traditionelle als auch elektronische Musikinstrumente. In einigen Liedtexten werden Koranverse rezitiert. Gegenstand der Anaschid ist neben dem Lobpreis die Bitte um göttlichen Beistand und die Einhaltung religiöser Pflichten wie der Bewährung im irdischen Leben. (de)
- Το ντικρ (στα αραβικά ذكر που προφέρεται δικρ) είναι τελετουργική προσευχή των ισλαμιστών μοναχών σούφι. Βασίζεται στην ευλαβική συνεχή επανάληψη (μνημόνευση) των 99 «Ωραιοτάτων ονομάτων του Θεού» ή ενός μόνο από αυτά. Σκοπός αυτού του είδους προσευχής είναι η «ένωση» με τον Αλλάχ. (el)
- Dhikr, baita ere Zikr edo Ziker, ("Jainkoaren oroimena", "inbokazioa") arabieraz: ذکر, Islameko otoitz-eginkizuna da oinarrian Jainkoaren izenen errepikapenean edo Koranetik hartutako esaldi eta eskaera batzuen errepikapenean oinarrituta. Dhik bakarka egiten da baina Sufi tradizioan ere zeremonia moduan egiten da baita. (eu)
- Nasheed (en árabe نشيد, o en plural anasheed, أناشيد) es un tipo de música vocal musulmana. Normalmente se canta a capela o, como máximo, con algún instrumento de percusión. Esto es porque diferentes interpretaciones del Corán consideran que el uso de instrumentos musicales es haram (pecaminoso). El término se ha popularizado en los medios occidentales a raíz del uso de este género musical como herramienta de propaganda yihadista. (es)
- Nasyid adalah salah satu seni Islam dalam bidang seni suara.Biasanya merupakan nyanyian yang bercorak Islam dan mengandungi kata-kata nasihat, kisah para nabi, memuji Allah, dan yang sejenisnya. Biasanya nasyid dinyanyikan secara acappela dengan hanya diiringi gendang. Metode ini muncul karena banyak ulama Islam yang melarang penggunaan alat musik kecuali alat musik perkusi. (in)
- Sama (bahasa Arab: سَمَاع - samā‘un) adalah upacara Sufi yang dilakukan sebagai dzikir. Sama berarti "mendengarkan", sedangkan dzikir berarti "mengingat". Tritual hese sering kali berisi bernyanyi, bermain instrumen, menari, pembacaan puisi dan doa, mengenakan pakaian simbolik, dan ritual lainnya. Ini adalah bentuk ibadah yang sangat populer di ordo anak benua India. (in)
- Sama (Turkish: Sema, Persian, Urdu and Arabic: سَمَاع - samā‘un) is a Sufi ceremony performed as part of the meditation and prayer practice dhikr. Sama means "listening", while dhikr means "remembrance". These performances often include singing, playing instruments, dancing, recitation of poetry and prayers, wearing symbolic attire, and other rituals. Sama is a particularly popular form of worship in Sufism. In 2008, UNESCO confirmed the "Mevlevi Sama Ceremony" of Turkey as one of the Masterpieces of the Oral and Intangible Heritage of Humanity. (en)
- Zikir (bentuk tidak baku dzikir dan dikir) (bahasa Arab: ٱلذِّكْر , translit. al-żikr) adalah puji-pujian kepada Allah yang diucapkan berulang-ulang. Zikir juga merupakan sebuah aktivitas ibadah dalam umat Muslim untuk mengingat Allah. Di antaranya dengan menyebut dan memuji nama Allah, dan zikir adalah satu kewajiban yang tercantum dalam al-Qur'an. Bacaan zikir yang paling utama adalah kalimat "Laa Ilaaha Illallaah", sedangkan doa yang paling utama adalah "Alhamdulillah". Seseorang yang melakukan zikir disebut dzaakir (ذاكر). (in)
- ナシード（アラビア語:単数形 نشيد nashīd 複数形 أناشيد anāshīd 欧文表記:Nasheed マレーシアやインドネシアでは"nasyid"と呼ばれる）とは、イスラム教の声楽曲（宗教音楽、宗教歌謡）である。「ナシッド」あるいは「ナシード・ディーニー」とも呼ばれ、「ナシード」は「歌」、「ディーニー」は「神の」または「宗教的な」という意味である。なお、「ナシード」という語は元々「詩の朗誦」を意味する"ansyada"という言葉から来ている。 (ja)
- Dhikr (ou zikr 'memória, pronunciamento ou invocação de Deus'; em árabe: ذکر, plural اذكار adhakār), é um ato de devoção islâmica caracterizado pela repetição dos nomes de Deus bem como súplicas ou fórmulas tomadas dos textos da aḥādīṯ e de versos do Corão. O dhikr costuma ser feito de forma individual, mas em algumas ordens sufis institui-se como uma atividade cerimonial. Ao mesmo tempo, o dhikr abrange um significado mais amplo nas fontes islâmicas, inclusive quando diz que Deus é o que realiza o dhikr. (pt)
- Naxide, Anasheed ou Nasheeds (do árabe نشيد transliterado como nashīd "canto", no plural أناشيد transliteração; Anāshīd "cantos") são canções islâmicas. Um nasheed geralmente é composto por poemas islâmicos, recitações do Alcorão e súplicas, sendo que na maioria das vezes falam da vida no Islã, do paraíso, do profeta Maomé e principalmente de Allah. No entanto, alguns anasheed falam também de guerras e sofrimento, as vezes seguidos por súplica; resumidamente um nasheed fala de praticamente tudo o que envolve a vida histórica ou cotidiana do muçulmano. (pt)
- Zwany także jako dhikr, oznacza w islamie wspominanie, rozmyślanie i chwalenie Allaha, a w sufizmie jest to specyficzna, podstawowa forma modlitwy. Rytuały sufi pojawiły się już w VIII wieku. (pl)
- Сама́ (араб. سماع — слышание), также Сема́ — суфийский ритуал, представляющий собой разновидность зикра. Включает в себя пение, игру на музыкальных инструментах, танец, декламацию стихов и молитв, ношение имеющих символическое значение облачений и др. Особенно популярен как форма богослужения в суфийском тарикате Чишти на Индийском субконтиненте. В 2005 году ЮНЕСКО объявила «Мевлевийский ритуал сама» шедевром устного и нематериального культурного наследия. (ru)
- Наши́д (араб. نشيد) — мусульманское песнопение, традиционно исполняемое мужским вокалом соло или в хоре без сопровождения музыкальных инструментов. Использование музыкальных инструментов согласно мнению многих богословов, в том числе основателей четырёх из основных мазхабов ислама, не разрешено. Среди современных исполнителей нашидов как арабы, так и артисты из неарабских стран, поющие на других языках. (ru)
- Зікр (араб. ذکر «спомин») — ісламська духовна практика, яка полягає в багаторазовому проголошенні молитовної формули, яка містить ім'я Аллаха. Зікр в ісламі розвинувся в основному як медитативна практика суфізму. Суфії називають зікр «стовпом, на якому ґрунтується весь тарікат — містичний Шлях». Під час проголошення зікра виконавець може вчиняти особливі ритмізовані рухи, приймати певну молитовну позу і контролювати своє дихання. Зікр нерідко протиставляють , тобто «Безмовним» роздумам про себе і про Бога, або медитаціям. (uk)
- Сема (араб. سماع - слухання), також Семаа - суфійський ритуал, що є різновидом зікра. Включає в себе спів, гру на музичних інструментах, танець, декламацію віршів і молитов, носіння облачень, що мають символічне значення, та ін. Особливо популярний як форма богослужіння в суфійському тарикаті на Індійському субконтиненті. У 2005 році ЮНЕСКО оголосила «Мевлевійський ритуал сема» шедевром усної та нематеріальної культурної спадщини. (uk)
- Нашид (араб. نشيد, означає: «поспів'я», також nasyid в Малайзії та Індонезії) — мусульманське поспів'я, яке традиційно виконують чоловічим голосом без супроводу музичних інструментів. Використання музичних інструментів, на думку багатьох богословів, зокрема й засновників чотирьох із основних мазгабів ісламу, не дозволено. Серед сучасних виконавців нашидів як араби, так і артисти з неарабських країн, що співають іншими мовами (часто турецькою чи англійською). (uk)
- 薩瑪，是伊斯蘭教蘇菲派的儀式，信徒身穿象徵性的服裝，一面低念誦歌一面跳舞。目的旨在出神接近真主。 在伊斯蘭世界各地也有此儀式，以土耳其的梅夫拉維教團最有名。 (zh)
- El dhikr (de l'àrab ذِكْر, ḏikr, AFI [ðɪkr], ‘record’, ‘pensament’, també ‘esment’, ‘cita’, ‘al·lusió’, i, específicament, ‘invocació del nom de Déu’, ‘repetició del nom de Déu’, ‘recitació d'aleies alcoràniques’; en plural: أذكار, aḏkār, AFI [ʔaðˈkɑːr]) són actes devots de l'islam en els quals es reciten repetitivament frases curtes o oracions de forma silenciosa o a viva veu. Es poden comptar amb l'ajuda d'un collaret de grans o mísbaha (de l'àrab مِسْبَحَة, misbaḥa) o a través dels dits de la mà. La persona que recita el dhikr s'anomena dhàkir (en àrab ذاكر, ḏākir; AFI [ˈðaːkɪr]). El tasbih (de l'àrab تسبيح, tasbīḥ) és una forma de dhikr que implica les enunciacions repetitives de les frases curtes que glorifiquen Déu. El contingut de les oracions inclou els noranta-nou noms de Déu o un (ca)
- Unter Dhikr (arabisch ذكر, DMG ḏikr ‚Gedenken‘) bzw. Dhikr Allāh (arabisch ذكر الله, DMG ḏikr Allāh ‚Gedenken Gottes‘) versteht man im islamischen Kulturkreis eine meditative Übung zur Vergegenwärtigung Gottes. Besonders im Sufismus wird diese meditative Übung sehr intensiv (von Sufis bzw. Derwischen) vollzogen. Die verschiedenen sufischen Orden unterscheiden sich nach der Art der Gestaltung dieses Rituals. Derjenige, der ein Dhikr (auch Zekr, Zikr und Zikir) ausübt, wird als Dhākir bezeichnet. (de)
- El Dhikr (o zikr, zekro zikar,que significa literalmente «recuerdo, recordatorioo mención,recuerdo de Dios, pronunciamiento, o invocación'; en árabe: ذکر, plural اذكار adhakār) es una forma de meditación y un acto devocionario islámico, caracterizado por la repetición de los nombres de Dios, o una dua (oración de súplica) o fórmulas tomados del ḥādīz y versos del Corán, con el objeto de recordar a Dios.En el sufismo, en particular, esta práctica meditativa se lleva a cabo de forma muy intensa (por los sufíes o derviches) (es)
- Samā‘ (en arabe : سماع) est un mot arabe (turc : semâ) qui renvoie à la notion d’audition spirituelle. Samā‘ désigne également une danse giratoire sacrée des derviches tourneurs soufis Mevlevi qui s’exécute dans le semahâne (salle de danse du monastère). On l'appelle aussi ayin. Née en Turquie en l'honneur du mystique musulman Djalâl ad-Dîn Rûmî, elle s'est propagée en Syrie et en Égypte. Le samā‘ a été inscrit au patrimoine culturel immatériel de l'humanité de l'UNESCO en 2008. (fr)
- Dans l'islam, le dhikr ou zikr (de l'arabe ذِكْر [ḏikr], « souvenir », « rappel » et « invocation », « mention »), désigne à la fois le souvenir de Dieu et la pratique qui avive ce souvenir, consistant généralement en l'évocation rythmée et répétitive d'une prière ou d'une phrase sacrée, silencieusement ou à voix haute, seul ou collectivement, dans le but de rendre gloire à Dieu et d'atteindre la perfection spirituelle. (fr)
- Un nachîd ou nasheed (en arabe : نشيد ; au pluriel أناشيد, anachîd) est un chant religieux musulman, en particulier dans l'islam soufi. Ces chants sont appelés « ilahi » en Turquie, « nasyid » en Malaisie et en Indonésie, « ilahija » en Bosnie-Herzégovine, « naat » au Pakistan et en Inde, « kasuda » aux Comores. (fr)
- Nella cultura islamica, il dhikr (ذکر in arabo; Zekr in persiano; Zikr in urdu) è un atto devozionale inerente alla pratica del ricordo di Allah mediante la ripetizione di una data formula (in maniera silente o udibile). Nel Corano si trovano vari riferimenti a quest'atto devozionale, fra i quali:
* O voi che credete, ricordate spesso il Nome di Allah.
* In verità, i cuori si rasserenano al Ricordo di Allah.
* Non siate come coloro che dimenticano Allah e cui Allah fece dimenticare se stessi.
* Ricordatevi dunque di Me e Io Mi ricorderò di voi, siateMi riconoscenti e non rinnegateMi. (it)
- Samāʿ (in arabo: سماع) significa letteralmente ascolto in arabo e persiano. Era originariamente una pratica rituale di ascolto della lettura del Corano, diffusasi nei circoli sufi di Baghdad a partire dal III sec. dell’Egira (IX sec.d.C.). Ben presto si affiancò a quella del testo sacro, la lettura di componimenti poetici di genere determinato (come il ghazal o la qasida), accompagnati da specifici repertori musicali, connessi con particolari strumenti (in ambito turco, in primo luogo il ney), e dalla danza. (it)
- Un nashīd (in arabo نشيد, "canto" o "canzone"; al plurale أناشيد, anāshīd; in indonesiano nasyd; in turco neşid) è un genere musicale che viene cantato a cappella o accompagnato da strumenti a percussione come il daf. In generale, l'anasheed islamico non contiene strumenti lamellafoni, strumenti cordofoni o a fiato e ottoni, e la - sia per imitare gli strumenti a percussione che per creare sfumature - non è consentita in quanto si tratta comunque di una forma di strumentazione che imita gli strumenti veri e propri. L'unico strumento accettabile è il daf che deve essere usato durante i matrimoni come alcuni ai tempi di Maometto. Può anche essere usato in alcune cerimonie. (it)
- Dhikr, dzikr of dikr (Arabisch:ذکر ) (gedenking, vooral naar God toe) is binnen de islam een belangrijke vorm van meditatie, bestaande uit een religieus ritueel waarbij een woord of korte zin langdurig wordt herhaald. Dit kan zowel individueel als gezamenlijk uitgevoerd worden. Dit kan op elk moment van de dag plaatsvinden. Vooral binnen het soefisme is deze vorm van aanbidding sterk ontwikkeld, maar ook veel moslims besluiten hun salat met een vorm van deze vrijwillige bezinning. Drie veelvoorkomende vormen van dhikr binnen het soefisme zijn: (nl)
- Sama is de Arabische term voor een soefi ceremonie waarbij sprake is van muziek en zang, vaak in combinatie met gemeenschappelijke dhikr. De Mevlevi- en Chistiyya-orden staan bekend om hun toepassing van muziek en dans. Sommige soefi-orden trainen hun leden om hun emoties tijdens de sama' ceremonie onder controle te houden, terwijl bij andere orden gecontroleerde lichaamsbewegingen de muziek volgen en sommige deelnemers zelfs een extatische toestand kunnen bereiken, waarbij ze schreeuwen, huilen, dansen en uiteindelijk uitgeput ineenzakken. (nl)
- Nasheed (arabiska:نشيد nashīd, plural أناشيد anāshīd), är arabisk vokalmusik som antingen sjungs a cappella eller ackompanjerat av slagverk såsom daf. Som regel får inte islamisk musik bruka , stråkinstrument, blåsinstrument eller bleckblåsinstrument, men digitala pålägg - som antingen härmar slagverk eller skapar övertoner - är tillåtet. Detta beror på att många muslimska lärda hävdar att islam förbjuder bruk av musikinstrument bortsett från vissa slagverk. (sv)
- Dhikr ("ihågkommelse"), kollektiv eller individuell böneform, framför allt inom sufismen, som för det mesta består av ett upprepande, med hög eller låg röst, av ett ord eller en fras, till exempel den islamiska trosbekännelsen, shahadah. I mera allmän bemärkelse är dhikr en kollektiv beteckning på sufiska meditationstekniker, olika för olika ordnar. Meditation över guds 99 namn med hjälp av ett radband är ett exempel på dhikr. (sv)
- Зикр (араб. ذکر — упоминание) — исламская религиозная практика, заключающаяся в многократном произнесении молитвенной формулы, содержащей прославление Бога. Зикр совершается после завершения намаза, во время мавлидов, собраний (маджлисов) или в любое удобное для этого время. Зикр в исламе развился в основном как медитативная практика суфизма.Суфии называют зикр «столпом, на котором зиждется весь мистический Путь». Во время произнесения зикра исполнитель может совершать особые ритмизированные движения, принимать определённую молитвенную позу. Зикр нередко противопоставляют . (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
