| dbo:abstract
|
- Run length limited (RLL, v českém překladu omezená délka běhu) je linkový kód používaný pro přenos libovolných dat komunikačním kanálem s omezenou šířkou pásma. Používá se v telekomunikacích a v systémech pro ukládání dat, u kterých se pohybuje médium vůči pevné záznamové hlavě. Označení RLL znamená, že u těchto linkových kódů je omezena délka běhů – úseků opakovaných bitů, během kterých nedochází ke změně signálu. Pokud jsou běhy příliš dlouhé, je problém s obnovou hodin (synchronizace) – v případě, že jsou příliš krátké, signál obsahuje vysoké frekvence, které jsou komunikačním kanálem příliš tlumeny. Pomocí linkového kódu lze snížit časovou nejistotu při dekódování uložených nebo přijatých dat, která může vést k chybnému vložení nebo vypuštění bitů. RLL kódy byly široce používány u pevných disků až do poloviny 80. let 20. století, a jsou stále používány u digitálních optických disků jako je CD, DVD, MD, Hi-MD a Blu-ray. RLL zajišťuje, že je vždy možné nalézt hranici mezi bity (zamezení prokluzu bit), a zároveň efektivně používá média k spolehlivému uložení maximálního množství dat v daném prostoru. První disky používaly velmi jednoduché metody kódování jako RLL (0,1) FM kód, u novějších disků se používají kódy RLL (2,7) a RLL (1,7), které se staly de facto standardem pro pevné disky vyrobené po roce 1990. (cs)
- Run Length Limited (RLL) ist eine Gruppe von Leitungscodes, welche im Bereich der Telekommunikation und bei Speichermedien wie magnetischen Plattenspeichern als Schreibverfahren verwendet werden. Diese Codes sind dadurch gekennzeichnet, dass bei ihnen die Länge einheitlicher Datenfolgen aus den Zuständen Logisch-0 oder Logisch-1 beschränkt ist. Von dieser Eigenschaft leitet sich die Bezeichnung ab. Erste RLL-Codes wurden von IBM 1972 patentiert und ab 1979 kommerziell in dem Direct Access Storage Device IBM 3370 für die Großrechnerserie 4300 eingesetzt. Einfache RLL-Codes wurden in den 1980er und 1990er Jahren im Bereich der Datenaufzeichnung von Festplatten verwendet. Sie werden mit Adaptierungen auch heute noch in dem Bereich der magnetischen Datenaufzeichnung und bei optischen Speichermedien wie Compact Disc (CD) angewandt. (de)
- La codificación ejecución de longitud limitada o RLL (del inglés Run-Length Limited) es una técnica de codificación en línea que se utiliza para enviar datos arbitrarios a través de un canal de comunicaciones con límites en el ancho de banda. Los códigos RLL están definidos por cuatro parámetros principales: m, n, d, k. Los dos primeros, m/n, se refieren a la tasa del código, mientras que los dos restantes especifican el número mínimo d y máximo k de ceros entre «1» consecutivos. Esto se usa tanto en telecomunicaciones como en sistemas de almacenamiento que mueven un soporte en un fijo. Específicamente, RLL limita la longitud de los tramos de bits repetidos durante los cuales la señal no cambia. Si los tramos son demasiado largos, la es difícil; si son demasiado cortos, las altas frecuencias pueden ser atenuadas por el canal de comunicaciones. Al modular los datos, RLL reduce la el tiempo de incertidumbre en la decodificación de los datos almacenados, lo que conduciría a la posible inserción o eliminación errónea de bits al leer el datos de vuelta. Este mecanismo garantiza que los límites entre los bits siempre se puedan encontrar con precisión (evitando el ), al tiempo que utiliza de manera eficiente el soporte para almacenar de manera confiable la cantidad máxima de datos en un espacio determinado. Las primeras unidades de disco usaban esquemas de codificación muy simples, como el código RLL (0,1) FM, seguido del código RLL (1,3) MFM, que se usaron ampliamente en unidades de disco duro hasta mediados de la década de 1980 y todavía se utilizan en discos ópticos digitales como CD, DVD, MD, y Blu-ray. Los códigos RLL (2,7) y RLL (1,7) de mayor densidad se convirtieron en el estándar industrial de facto para discos duros a principios de la década de 1990. (es)
- Run-length limited or RLL coding is a line coding technique that is used to send arbitrary data over a communications channel with bandwidth limits. RLL codes are defined by four main parameters: m, n, d, k. The first two, m/n, refer to the rate of the code, while the remaining two specify the minimal d and maximal k number of zeroes between consecutive ones. This is used in both telecommunication and storage systems that move a medium past a fixed recording head. Specifically, RLL bounds the length of stretches (runs) of repeated bits during which the signal does not change. If the runs are too long, clock recovery is difficult; if they are too short, the high frequencies might be attenuated by the communications channel. By modulating the data, RLL reduces the timing uncertainty in decoding the stored data, which would lead to the possible erroneous insertion or removal of bits when reading the data back. This mechanism ensures that the boundaries between bits can always be accurately found (preventing bit slip), while efficiently using the media to reliably store the maximal amount of data in a given space. Early disk drives used very simple encoding schemes, such as RLL (0,1) FM code, followed by RLL (1,3) MFM code, which were widely used in hard disk drives until the mid-1980s and are still used in digital optical discs such as CD, DVD, MD, Hi-MD and Blu-ray. Higher-density RLL (2,7) and RLL (1,7) codes became the de facto industry standard for hard disks by the early 1990s. (en)
- Run Length Limited encoding（RLL、アールエルエル）は、主にハードディスクでのデータ記録に用いられている方式である。 IBMにより開発され、1980年代後期からパーソナルコンピュータ用ハードディスクにも用いられ始めた。MFM変調より高い記録密度を実現できる。 通常、データやクロックビットである「1」の間に出現する「0」の最小個数と最大個数を添えて、(1,7) RLL、(2,7) RLL等と表記する。 なお、MFM変調は(1,3) RLLと言いかえる事も可能である。 (ja)
- Run Length Limited (RLL) är en metod att lagra digital information på magnetiska och optiska media. Metoden använd bland annat i MiniDisc, DVD och Blu-ray-skivor. (sv)
- RLL (ang. Run Length Limited) – grupa metod kodowania danych zapisywanych na nośnikach magnetycznych, takich jak dyski twarde, dyskietki i dyski optyczne, stosowana masowo od początku lat 80. do wczesnych lat 90. (pl)
- Кодування з обмеженням довжини запису (англ. RLL, Run-length limited) — технологія кодування, яка застосовується для передачі даних через канал зв'язку із обмеженою смугою пропускання та для запису даних на магнітні, оптичні носії з метою уникнення зсуву бітів під час читання/запису. Використовувалась на жорстких дисках до 1980-х років; використовується на оптичних дисках (CD, DVD, MD, Hi-MD та Blu-ray). Скорочення RLL вжито інженерами компанії IBM в 1979 році під час розробки комп'ютера IBM 3370, де вперше застосована схема кодування RLL(2,7). RLL є перетворенням послідовності бітів в послідовність наявностей чи відсутностей зміни сигналу. Схема кодування має два параметри run length та run limit, які означають мінімальну та максимальну відстань між двома змінами сигналу. Конкретна схема кодування записується як RLL(run length, run limit), наприклад, RLL(2,7). Перші жорсткі диски використовували дуже прості схеми, такі як RLL(0,1). Пізніше стали використовувати схеми RLL(1,7) та RLL(2,7). Всі кодування, які застосовуються на магнітних дисках, обмежують довжину послідовностей, у яких відсутня зміна намагніченості, тому всіх їх можна віднести до RLL-кодувань. Найперші та найпростіші схеми кодування мали свої власні назви, наприклад, Modified Frequency Modulation (MFM), який фактично є RLL(1,3). Зазвичай позначення RLL застосовують лише для складніших схем, які не мають власних назв. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Run Length Limited encoding（RLL、アールエルエル）は、主にハードディスクでのデータ記録に用いられている方式である。 IBMにより開発され、1980年代後期からパーソナルコンピュータ用ハードディスクにも用いられ始めた。MFM変調より高い記録密度を実現できる。 通常、データやクロックビットである「1」の間に出現する「0」の最小個数と最大個数を添えて、(1,7) RLL、(2,7) RLL等と表記する。 なお、MFM変調は(1,3) RLLと言いかえる事も可能である。 (ja)
- Run Length Limited (RLL) är en metod att lagra digital information på magnetiska och optiska media. Metoden använd bland annat i MiniDisc, DVD och Blu-ray-skivor. (sv)
- RLL (ang. Run Length Limited) – grupa metod kodowania danych zapisywanych na nośnikach magnetycznych, takich jak dyski twarde, dyskietki i dyski optyczne, stosowana masowo od początku lat 80. do wczesnych lat 90. (pl)
- Run length limited (RLL, v českém překladu omezená délka běhu) je linkový kód používaný pro přenos libovolných dat komunikačním kanálem s omezenou šířkou pásma. Používá se v telekomunikacích a v systémech pro ukládání dat, u kterých se pohybuje médium vůči pevné záznamové hlavě. (cs)
- Run Length Limited (RLL) ist eine Gruppe von Leitungscodes, welche im Bereich der Telekommunikation und bei Speichermedien wie magnetischen Plattenspeichern als Schreibverfahren verwendet werden. Diese Codes sind dadurch gekennzeichnet, dass bei ihnen die Länge einheitlicher Datenfolgen aus den Zuständen Logisch-0 oder Logisch-1 beschränkt ist. Von dieser Eigenschaft leitet sich die Bezeichnung ab. (de)
- La codificación ejecución de longitud limitada o RLL (del inglés Run-Length Limited) es una técnica de codificación en línea que se utiliza para enviar datos arbitrarios a través de un canal de comunicaciones con límites en el ancho de banda. Los códigos RLL están definidos por cuatro parámetros principales: m, n, d, k. Los dos primeros, m/n, se refieren a la tasa del código, mientras que los dos restantes especifican el número mínimo d y máximo k de ceros entre «1» consecutivos. Esto se usa tanto en telecomunicaciones como en sistemas de almacenamiento que mueven un soporte en un fijo. (es)
- Run-length limited or RLL coding is a line coding technique that is used to send arbitrary data over a communications channel with bandwidth limits. RLL codes are defined by four main parameters: m, n, d, k. The first two, m/n, refer to the rate of the code, while the remaining two specify the minimal d and maximal k number of zeroes between consecutive ones. This is used in both telecommunication and storage systems that move a medium past a fixed recording head. (en)
- Кодування з обмеженням довжини запису (англ. RLL, Run-length limited) — технологія кодування, яка застосовується для передачі даних через канал зв'язку із обмеженою смугою пропускання та для запису даних на магнітні, оптичні носії з метою уникнення зсуву бітів під час читання/запису. Використовувалась на жорстких дисках до 1980-х років; використовується на оптичних дисках (CD, DVD, MD, Hi-MD та Blu-ray). Скорочення RLL вжито інженерами компанії IBM в 1979 році під час розробки комп'ютера IBM 3370, де вперше застосована схема кодування RLL(2,7). (uk)
|
