| dbo:abstract
|
- Nicolas Schöffer (6. září 1912, Kalocsa – 8. ledna 1992, Paříž) byl sochař s hlubokým zájmem o architekturu a urbanismus. Narodil se v Maďarsku ve městě Kalocsa, ale většinu svého života strávil v Paříži, kde žil od roku 1936 do své smrti. Zemřel ve svém ateliéru na Montmartru. Mezi lety 1932 a 1935 studoval školu výtvarných umění v Budapešti a potom na École des Beaux-Arts v Paříži. V roce 1948 získal francouzské státní občanství. Je považován za významného tvůrce kybernetických soch, ve nichž spojuje použití mechanického pohybu, světla a zvuků, například věž, která měla být instalována v Paříži, měla svým pohybem a barvou reflektovat zvuky a nálady města. Mezi jeho stěžejní dílo patří takzvané TLC tedy . Byl novátorem v oblasti , sochařství a architektury, zabýval se také mnoha tématy z oblasti urbanismu. (cs)
- Nicolas Schöffer (* 6. September 1912 in Kalocsa, Königreich Ungarn; † 8. Januar 1992 in Paris) war ein zeitgenössischer französischer Bildhauer und Plastiker ungarischer Herkunft. Er gilt als Vater der kybernetischen Kunst. Ab 1981 war Schöffer Mitglied der Académie des Beaux-Arts. (de)
- Miklós Schöffer [miklOŝ ŝofer], laŭ hungarlingve kutima nomordo Schöffer Miklós, en Francio Nicolas Schöffer [nikola] estis hungardevena franca skulptisto. Li estas patro de la cibernetiko skulptado, sed li agadis ankaŭ en pentraĵoj, arkitekturoj, filmoj kaj muzikoj. Miklós Schöffer naskiĝis la 6-an de septembro 1912 en Kalocsa, li mortis la 8-an de januaro 1992 en Parizo. (eo)
- Nicolas Schöffer hungariar eskultorea eta artearen teorialaria izan zen. Zuzenbideko doktoregoa egin zuen, ondoren Budapesteko Arte Ederretako eskolan aritu zen, eta azkenik, 1936an Parisen hartu zuen bizilekua. eta Eiffel dorrean egindako proiekzio koloredunek azpimarratu zuten Schöfferen karrera: aurkikuntzaren jauregia eta Airearen pabiloia 1937ko Nazioarteko Erakusketan, Parisko feriako makinak 1946an eta ondoren, Norbert Wienerren Zibernetika eta gizartea liburuaren irakurketa. 1947. urtean izugarrizko haustura izan zen teknologiaren alorrean: Shöffer espazioa era dinamikoan eta konstruktiboan lan plastikoaren barruan txertatzen saiatu zen, eta espaziodinamismoa deitu zion horri. Joera horretako lehenengo lanak 1950ean erakutsi zituen Deux-Îles galerian. Garai horretatik aurrera kalitate handiko teknikariekin lan egin zuen, eta Henri Perlstein ingeniariarekin batera lan egin zuen Erloju elektriko espaziodinamikoa eraikitzen. ingeniariarekin, berriz, 1954an Dorre espaziodinamikoa, zibernetikoa eta soinuduna eraiki zuen. 1959an Julian Lerouxekin Musiscope jarri zuen abian, argi proiekzioak eta musika bateratzen zituen ikuskizuna. Musikari lotuta, 1979an bere lehenengo diskoa grabatu zuen. 1955ean horma ikusezineko etxe bat aurkeztu zuen, non gelak tenperatura, argi, kolore eta soinu desberdinen bidez bereizten ziren. Schöffer ordenagailuen erabilera plastikoen aitzindari izan zen. Elektronikari esker bere eraikinen alderdi mugikorrak aktibatzen zituen, inguruko argi aldaketen arabera batzuetan edo ikusleen hotsen arabera bestetan: CYSP I (1956) eskultura autonomo bat da, giroaren arabera mugitzen dena era elektronikoan. 1957. urte inguruan Lux egitura argidunen saila egin zuen. 1960. urtetik aurrera, kronokinamismo izena eman zioten mugimendu eta argi proiekzioen programazioari. Ondoren Schöfferek hiri baten eskalan lan egin ahal izan zuen, Liejan 50 metro garai zen dorre bat eraiki zuen, eta biltzarretako jauregiko aurrealdea 1.500 metro koadroko horma argitsu bihurtu zuen. Urte horretan bertan, lehenengo bideoko film esperimentala egin zuen, Variation luminodynamique 1. 1963an Parisko La Défensen 307 metroko dorre bat egitea proposatu zuen, ispilu birakorrez proiekzio koloredunak emango zituena eta hiriko zenbait informazioren arabera aldatuko zena (meteorologia, trafikoa, burtsa eta abar). 1971n proiektua onartu bazen ere, Georges Pompidou presidentea hil zenean ez zuen aurrera jarraitu. (eu)
- Nicolas Schöffer, en húngaro Schöffer Miklós, fue un escultor y artista plástico francés, nacido el 6 de diciembre de 1912 en Kalocsa, Hungría, y fallecido el 8 de enero de 1992 en París. (es)
- Nicolas Schöffer (Schöffer Miklós), né le 6 septembre 1912 à Kalocsa en Hongrie, et mort le 8 janvier 1992 dans le 18e arrondissement de Paris, est un sculpteur et plasticien français d'origine hongroise. Il est l'un des principaux acteurs de l'art cinétique, mais surtout de l'art cybernétique, appelé aujourd'hui art interactif, en réalisant les premières œuvres temps réel de l'histoire de l'art. Après un doctorat de droit et des cours de peinture aux Beaux-Arts de Budapest, il s'installe en 1936 à Paris, où il vit jusqu'à sa mort à 80 ans. Il fréquente alors l'École nationale supérieure des beaux-arts et travaille dans l'atelier de Fernand Sabatté. (fr)
- Nicolas Schöffer (Hungarian: Schöffer Miklós; 6 September 1912 — 8 January 1992) was a Hungarian-born French cybernetic artist. Schöffer was born in Kalocsa, Hungary and resided in Paris from 1936 until his death in Montmartre in 1992. He built his artworks on cybernetic theories of contol and feedback primarily based on the ideas of Norbert Wiener. Wiener's work suggested to Schöffer an artistic process in terms of the circular causality of feedback loops that he used on a wide range of art genres. His career spans painting, sculpture, architecture, urbanism, film, theatre, television and music. The quest for dematerialisation of the artwork and the pursuit of movement and dynamics became the central themes of his work. He worked with the immaterial media space, time, light, sound and climate that he called the five topologies. He liberated art genres from their spatial and temporal constraints by creating never-ending sound structures that can be heard all over the cybernetic city of the future and by designing SCAM1, an automobile sculpture. Schöffer declared the socialization of art as an important goal. According to his ideas, art as a cultural asset should be available equally to everyone without any limitation. The playful and spectacular aspects of his works served the goal of gaining the attention of the audience and involving the viewer through participation in the creative processes. In order to make art universally available, he explored the possibilities of serial production. (en)
- Nicolas Schöffer (Kalocsa, 6 september 1912- Parijs, 8 januari 1991) was een in Hongarije geboren Franse beeldhouwer en architect. (nl)
- Nicolas Schöffer, född 6 september 1912 i Kalocsa, Österrike-Ungern, död 8 januari 1992 i Paris, var en fransk konstnär. (sv)
- Николя Шеффер (венг. Schöffer Miklós; фр. Nicolas Schöffer; 6 сентября 1912 — 8 января 1992) — французский скульптор и художник венгерского происхождения, теоретик искусства, видный представитель кинетического искусства, один из родоначальников кибернетического искусства (1954) и видеоарта (1961). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Nicolas Schöffer (* 6. September 1912 in Kalocsa, Königreich Ungarn; † 8. Januar 1992 in Paris) war ein zeitgenössischer französischer Bildhauer und Plastiker ungarischer Herkunft. Er gilt als Vater der kybernetischen Kunst. Ab 1981 war Schöffer Mitglied der Académie des Beaux-Arts. (de)
- Miklós Schöffer [miklOŝ ŝofer], laŭ hungarlingve kutima nomordo Schöffer Miklós, en Francio Nicolas Schöffer [nikola] estis hungardevena franca skulptisto. Li estas patro de la cibernetiko skulptado, sed li agadis ankaŭ en pentraĵoj, arkitekturoj, filmoj kaj muzikoj. Miklós Schöffer naskiĝis la 6-an de septembro 1912 en Kalocsa, li mortis la 8-an de januaro 1992 en Parizo. (eo)
- Nicolas Schöffer, en húngaro Schöffer Miklós, fue un escultor y artista plástico francés, nacido el 6 de diciembre de 1912 en Kalocsa, Hungría, y fallecido el 8 de enero de 1992 en París. (es)
- Nicolas Schöffer (Kalocsa, 6 september 1912- Parijs, 8 januari 1991) was een in Hongarije geboren Franse beeldhouwer en architect. (nl)
- Nicolas Schöffer, född 6 september 1912 i Kalocsa, Österrike-Ungern, död 8 januari 1992 i Paris, var en fransk konstnär. (sv)
- Николя Шеффер (венг. Schöffer Miklós; фр. Nicolas Schöffer; 6 сентября 1912 — 8 января 1992) — французский скульптор и художник венгерского происхождения, теоретик искусства, видный представитель кинетического искусства, один из родоначальников кибернетического искусства (1954) и видеоарта (1961). (ru)
- Nicolas Schöffer (6. září 1912, Kalocsa – 8. ledna 1992, Paříž) byl sochař s hlubokým zájmem o architekturu a urbanismus. Narodil se v Maďarsku ve městě Kalocsa, ale většinu svého života strávil v Paříži, kde žil od roku 1936 do své smrti. Zemřel ve svém ateliéru na Montmartru. Mezi lety 1932 a 1935 studoval školu výtvarných umění v Budapešti a potom na École des Beaux-Arts v Paříži. V roce 1948 získal francouzské státní občanství. (cs)
- Nicolas Schöffer hungariar eskultorea eta artearen teorialaria izan zen. Zuzenbideko doktoregoa egin zuen, ondoren Budapesteko Arte Ederretako eskolan aritu zen, eta azkenik, 1936an Parisen hartu zuen bizilekua. eta Eiffel dorrean egindako proiekzio koloredunek azpimarratu zuten Schöfferen karrera: aurkikuntzaren jauregia eta Airearen pabiloia 1937ko Nazioarteko Erakusketan, Parisko feriako makinak 1946an eta ondoren, Norbert Wienerren Zibernetika eta gizartea liburuaren irakurketa. 1947. urtean izugarrizko haustura izan zen teknologiaren alorrean: Shöffer espazioa era dinamikoan eta konstruktiboan lan plastikoaren barruan txertatzen saiatu zen, eta espaziodinamismoa deitu zion horri. Joera horretako lehenengo lanak 1950ean erakutsi zituen (eu)
- Nicolas Schöffer (Schöffer Miklós), né le 6 septembre 1912 à Kalocsa en Hongrie, et mort le 8 janvier 1992 dans le 18e arrondissement de Paris, est un sculpteur et plasticien français d'origine hongroise. Il est l'un des principaux acteurs de l'art cinétique, mais surtout de l'art cybernétique, appelé aujourd'hui art interactif, en réalisant les premières œuvres temps réel de l'histoire de l'art. (fr)
- Nicolas Schöffer (Hungarian: Schöffer Miklós; 6 September 1912 — 8 January 1992) was a Hungarian-born French cybernetic artist. Schöffer was born in Kalocsa, Hungary and resided in Paris from 1936 until his death in Montmartre in 1992. He liberated art genres from their spatial and temporal constraints by creating never-ending sound structures that can be heard all over the cybernetic city of the future and by designing SCAM1, an automobile sculpture. (en)
|
