| dbo:abstract
|
- Muravská cesta (ukrajinsky Муравський шлях, Muravskyj šljach; rusky Муравский шлях, Muravskij šljach; polsky Szlak murawski) byla původně obchodní trasa, spojující oblast Krymského poloostrova s centrální Rusí; v 16.–17. století pak jeden z hlavních směrů nájezdů krymských Tatarů na Ukrajinu a Rusko. Cesta vedla z tvrze (nejsevernějšího místa Krymu), přes tzv. Divoká pole směrem nejprve východním, poté severním, po rozvodí řek Vorskla, Severní Doněc a Sejm až do ruského města Tula, které bylo od roku 1566 součástí obranné linie zvané (Большая засечная черта, Bolšaja zasečnaja čerta). Muravská cesta měla 11 pohodlných brodů: kaganský, abaškinský, šebelinský, izjumský, tatarský a další. Měla také několik odboček: kalmiuskou, bakajevskou, izjumskou, končakovskou atd. Muravskou cestu používaly ruské a polské vyslanecké a obchodní karavany, jež však putovaly i bočními souběžnými trasami, jako např. Starou a Novou vyslaneckou, Romodanovskou, Sagajdačnou atd. V první pol. 16. století Tataři uskutečnili 43 nájezdů na ruské země; další velké série téměř každoročních útoků poté následovaly od roku 1606. Na obranu před ničivými výpravami byla proto napříč této cesty, tj. západo-východním směrem, Rusy budována soustava pevností, a opevněných osad (stanic), jako např. Livny, Staryj Oskol a Voroněž (1586), Bělgorod (1596), Valujki (1599), Kozlov (1635), (1645) atd., které byly od roku 1636 postupně spojeny do (Белгородская засечная черта, Bělgorodskaja zasečnaja čerta). Tato soustava konečně zabránila tatarské využívání Muravské cesty pro expanzi severním směrem a naopak umožnila následný ruský postup směrem na jih. Po cestě tedy začaly putovat především kozácké sbory a osídlovat liduprázdné stepi. S dobytím jihoukrajinských stepí Ruským impériem v 18. století a vytvořením Nového Ruska (1764) ztratila muravská trasa svůj význam, severo-jižní spojnice byly přeloženy jinam. (cs)
- Muravsky Trail or Murava Route (Russian: Муравский шлях, Ukrainian: Муравський шлях) was an important trade route and an invasion route of the Crimean Nogays during the Russo-Crimean Wars of the 16th and early 17th centuries. As described in the (1627), the route went north from the Tatar fortress of Or Qapı (Perekop), the gateway of the Crimean peninsula, east of the Dnieper to the Russian fortress of Tula, 193 km south of Moscow. To avoid major river crossings, the route followed the high ground between the basins of the Dnieper and Don, making an almost straight line from the Dnieper bend to Tula. It ran mostly through thinly populated tallgrass steppe country ('Muravá' is an old Slavic word for prairie or grassland) avoiding forests, marshes and river crossings. Apart from the main route, there were a number of branches and bypaths, of which the Kalmius Trail and the Izyum Trail were by far the most important. Between 1500 and 1550, 43 Tatar raids used this trail. In the wake of the Russo-Crimean War (1571), it became increasingly clear that only a defense line south of the Great Zasechnaya cherta would put an end to annual incursions. Such a chain of eleven forts and obstructions, the "Belgorod Defense Line", was constructed at the behest of Boris Godunov, including, among other fortified settlements, the towns of Livny (1586), Voronezh (1586), Kursk (1587, rebuilt), Yelets (1592, rebuilt), Stary Oskol (1593), Valuyki (1593) and Belgorod (1596, rebuilt). After this, the Tatars began avoiding this route. It later became a main route used by the Cossacks to raid Crimea. (en)
- Szlak murawski – stary szlak handlowy i wojskowy, jeden z kilku stałych szlaków napadów Tatarów Krymskich na Księstwo Moskiewskie. Wiódł od Perekopu poprzez Dzikie Pola na północ, linią wododziału Dniepru z Donem, nad Worsklą, Dońcem, Sejmem do Tuły. Przechodził przez 11 brodów. Zygmunt Gloger uważał go za naturalną granicę wschodnią Kijowszczyzny. Pochodzenie nazwy nie jest znane, może być wywodzone od słowa „murawa”, czyli trawa, co jednak nie wyjaśnia, dlaczego akurat ten szlak zostałby od trawy nazwany, skoro porastała ona całe znaczne terytoria. Nazwa może pochodzić również od podobnie nazwanej miejscowości. Szlak miał kilka odgałęzień: bakajewskie, izjumskie, kalmiuskie, kończakowskie, staro- i nowoposelskie, romodanowskie, sahajdaczne. Szlak używany był również przez kupców i dyplomatów. W ciągu pierwszej połowy XVI wieku szlakiem przeszły 43 najazdy. Dlatego też dla ochrony przed atakami wniesiono biełgorodski system obronny z licznymi twierdzami: liwińską (1586), oskolską (1586), biełgorodską (1589), (1599) i innymi. (pl)
- Муравский шлях или Муравская сакма — главный путь (дорога, сакма) нападения и торговли крымских татар и ногайцев в XVI — первой половине XVII века на Русское государство. (ru)
- Мура́вський шлях — один з найважливіших стратегічних шляхів 16—18 століть, який пролягав з Південної України на північ до кордону з Московською державою. Етимологія назви, за однією з гіпотез, пов'язана з травою-муравою, або споришем (Polygonum). На місці зруйнованих горизонтів ґрунту виростає інший склад трав, що відмінний від звичайної степової рослинності. Мурава була своєрідним індикатором дороги. Низькоросла трава зростала саме в місцях зі збідненими ґрунтами. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Муравский шлях или Муравская сакма — главный путь (дорога, сакма) нападения и торговли крымских татар и ногайцев в XVI — первой половине XVII века на Русское государство. (ru)
- Мура́вський шлях — один з найважливіших стратегічних шляхів 16—18 століть, який пролягав з Південної України на північ до кордону з Московською державою. Етимологія назви, за однією з гіпотез, пов'язана з травою-муравою, або споришем (Polygonum). На місці зруйнованих горизонтів ґрунту виростає інший склад трав, що відмінний від звичайної степової рослинності. Мурава була своєрідним індикатором дороги. Низькоросла трава зростала саме в місцях зі збідненими ґрунтами. (uk)
- Muravská cesta (ukrajinsky Муравський шлях, Muravskyj šljach; rusky Муравский шлях, Muravskij šljach; polsky Szlak murawski) byla původně obchodní trasa, spojující oblast Krymského poloostrova s centrální Rusí; v 16.–17. století pak jeden z hlavních směrů nájezdů krymských Tatarů na Ukrajinu a Rusko. Cesta vedla z tvrze (nejsevernějšího místa Krymu), přes tzv. Divoká pole směrem nejprve východním, poté severním, po rozvodí řek Vorskla, Severní Doněc a Sejm až do ruského města Tula, které bylo od roku 1566 součástí obranné linie zvané (Большая засечная черта, Bolšaja zasečnaja čerta). (cs)
- Muravsky Trail or Murava Route (Russian: Муравский шлях, Ukrainian: Муравський шлях) was an important trade route and an invasion route of the Crimean Nogays during the Russo-Crimean Wars of the 16th and early 17th centuries. As described in the (1627), the route went north from the Tatar fortress of Or Qapı (Perekop), the gateway of the Crimean peninsula, east of the Dnieper to the Russian fortress of Tula, 193 km south of Moscow. After this, the Tatars began avoiding this route. It later became a main route used by the Cossacks to raid Crimea. (en)
- Szlak murawski – stary szlak handlowy i wojskowy, jeden z kilku stałych szlaków napadów Tatarów Krymskich na Księstwo Moskiewskie. Wiódł od Perekopu poprzez Dzikie Pola na północ, linią wododziału Dniepru z Donem, nad Worsklą, Dońcem, Sejmem do Tuły. Przechodził przez 11 brodów. Zygmunt Gloger uważał go za naturalną granicę wschodnią Kijowszczyzny. Szlak miał kilka odgałęzień: bakajewskie, izjumskie, kalmiuskie, kończakowskie, staro- i nowoposelskie, romodanowskie, sahajdaczne. Szlak używany był również przez kupców i dyplomatów. (pl)
|
