| dbo:abstract
|
- Max Rostal (Cieszyn, 7 d'agost de 1905 - Berna, 6 d'agost de 1991) fou un violinista polonès i nacionalitzat britànic posteriorment. Estudià amb Carl Flesch. Durant el període comprès entre 1930 i 1933 impartí classes de violí en la "Hochschule" de Berlín; des de 1944 fins al 1958 en la "Guildhall School of Music", on entre d'altres alumnes tingué a i, els alemanys Neithard Resa, Thomas Brandis i , i posteriorment en el conservatori de Berna (Suïssa), ciutat en què hi va morir. Rostal interpretà una àmplia varietat de música, però destacà particularment en la interpretació d'obres contemporànies com el de Béla Bartók. (ca)
- Max Rostal (* 7. Juli 1905 in Teschen, Österreich-Ungarn; † 6. August 1991 in Bern) war ein Violinist, Bratschist und Pädagoge. (de)
- Max Rostal (7 de agosto de 1906 – 6 de agosto de 1991) fue un violinista polaco nacido en la localidad de Cieszyn y nacionalizado británico posteriormente. Estudió con Carl Flesch. Durante el periodo comprendido entre 1930 y 1933 e impartió clases de violín en la Hochschule de Berlín; desde 1944 hasta 1958 en la Guildhall School of Music y posteriormente en el conservatorio de Berna (Suiza), ciudad en la que falleció. Rostal tocó una amplia variedad de música, pero destacó particularmente en la interpretación de obras contemporáneas, como el Concierto para violín n.º 2 de Béla Bartók.
* Datos: Q215652 (es)
- Max Rostal (7 July 1905 – 6 August 1991) was a violinist and a viola player. He was Austrian-born, but later took British citizenship. (en)
- Max Rostal est un violoniste né à Teschen le 7 juillet 1905 et mort à Berne le 6 août 1991. Autrichien d'origine, il décida de prendre la nationalité britannique. (fr)
- Max Rostal (Teschen, 7 luglio 1905 – Berna, 6 agosto 1991) è stato un violinista, violista e insegnante austriaco naturalizzato inglese.Ricevette anche la cittadinanza svizzera. (it)
- マックス・ロスタル（Max Rostal, 1905年8月7日 – 1991年8月6日 ）は、オーストリア帝国出身のイギリスのヴァイオリニスト・ヴァイオリン教師。 (ja)
- Max Rostal (7 de julho de 1905 — 6 de agosto de 1991) era um violinista austríaco que, posteriormente, assumiu a cidadania britânica. (pt)
- Max Rostal (ur. 7 sierpnia 1906 w Cieszynie, zm. 6 sierpnia 1991 w Bernie) – światowej sławy skrzypek-wirtuoz i pedagog, zwany cieszyńskim Paganinim. Pochodził z rodziny żydowskiego kupca. Na skrzypcach grał od 5 roku życia, pierwszy publiczny występ dał jako 6 letnie dziecko. Początkowo uczył się u prof. Henri A. Troucka, paryżanina, który w Cieszynie prowadził szkołę muzyczną i malarską, następnie w renomowanej szkole muzycznej Otokara Slawika i Michaela Pogrobińskiego. W 1913 jako „cudowne dziecko” zagrał dla samego cesarza Franciszka Józefa I. W tym samym roku przeniósł się do Wiednia, gdzie kształcił się najpierw w Schwarzwald-Schule, gdzie jego nauczycielem był Franz Suchy, następnie w Wyższej Szkole Muzycznej, w klasie prof. Arnolda Rosé. Następnie podjął studia w Berlinie, gdzie kształcił się w latach 1920-1923, najpierw u prof. Carla Flescha, a potem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1924 rozpoczął karierę zawodowego skrzypka, wygrywając cenione konkursy im. Felixa Mendelssohna oraz Jeana Sibeliusa. W tymże roku zdobył nagrodę miasta Berna. Liczne koncerty oraz nagrania płytowe dla najpoważniejszych europejskich i amerykańskich wytwórni płytowych ugruntowały pozycję Rostala jako wirtuoza skrzypiec, nazywanego „cieszyńskim Paganinim”. W 1930 został najmłodszym profesorem w berlińskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, jednak po dojściu Hitlera do władzy opuścił Niemcy. Osiadł w Wielkiej Brytanii, gdzie w latach 1944-1958 był wykładowcą w renomowanej Guildhall School of Music and Drama w Londynie. Cały czas koncertował po całym świecie, po roku 1952 także w Niemczech. W 1958 jako członek jury Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego przebywał w Polsce, dając koncerty w Warszawie i Krakowie. Odwiedził też po raz pierwszy i ostatni Cieszyn – swoje rodzinne miasto. W tym samym roku Max Rostal przeniósł się na stałe do Szwajcarii, gdzie objął mistrzowską klasę skrzypiec konserwatorium w Bernie. Był też profesorem Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Kolonii. Wychował kilka pokoleń znakomitych muzyków (m.in. członków ), a w 1971 założył (wraz z Yehudim Menuhinem oraz Siegfriedem Palmem) międzynarodowe stowarzyszenie nauczycieli gry na skrzypcach (European String Teachers Association). Pod koniec życia Max Rostal ufundował konkurs skrzypcowy swojego imienia (Max Rostal Competition), którego pierwsza edycja odbyła się w 1991 w Bernie. Fundator nie doczekał jednak rozstrzygnięcia konkursu – zmarł w drugim dniu jego trwania, w przeddzień swoich 86 urodzin. (pl)
- Макс Росталь (также Ростал, англ. Max Rostal; 7 июля 1905, Цешин — 6 августа 1991, Берн) — польско-британский скрипач, альтист и педагог. Родился в еврейской торговой семье в маленьком южнопольском городке. Шестилетним ребёнком играл перед императором Францем Иосифом. В 1913 году был перевезён родными в Вену для занятий музыкой. В 1920 году отправился завершать своё музыкальное образование в Берлин, где занимался у Карла Флеша. С 1924 года гастролировал по всему миру, оставил много звукозаписей. В 1930 году стал самым молодым профессором в Берлинской Высшей музыкальной школе. После прихода к власти нацистов эмигрировал в Великобританию, вновь концертировал и преподавал. В 1945 году стоял у истоков Конкурса скрипачей имени Карла Флеша. В 1957 году единственный раз побывал в послевоенной Польше как член жюри конкурса имени Венявского. В 1958 году переехал в Швейцарию, был профессором в Берне и, по совместительству, в Кёльне. В 1950—1960-е гг. выступал в составе фортепианного трио с Хайнцем Шрётером и Гаспаром Кассадо (а после смерти последнего — с Зигфридом Пальмом). Репертуар Росталя был весьма широк, но считается, что вершиной его исполнительского мастерства является интерпретация модернистской музыки начала XX века — в частности, Второй концерт для скрипки с оркестром Белы Бартока. В репертуаре Росталя были также альтовые партии (в частности, соло альта в симфонической поэме «Дон Кихот» Рихарда Штрауса). Дочь — британский психолог, супруга Ганса Юргена Айзенка. Внук — британский психолог . (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Max Rostal (* 7. Juli 1905 in Teschen, Österreich-Ungarn; † 6. August 1991 in Bern) war ein Violinist, Bratschist und Pädagoge. (de)
- Max Rostal (7 July 1905 – 6 August 1991) was a violinist and a viola player. He was Austrian-born, but later took British citizenship. (en)
- Max Rostal est un violoniste né à Teschen le 7 juillet 1905 et mort à Berne le 6 août 1991. Autrichien d'origine, il décida de prendre la nationalité britannique. (fr)
- Max Rostal (Teschen, 7 luglio 1905 – Berna, 6 agosto 1991) è stato un violinista, violista e insegnante austriaco naturalizzato inglese.Ricevette anche la cittadinanza svizzera. (it)
- マックス・ロスタル（Max Rostal, 1905年8月7日 – 1991年8月6日 ）は、オーストリア帝国出身のイギリスのヴァイオリニスト・ヴァイオリン教師。 (ja)
- Max Rostal (7 de julho de 1905 — 6 de agosto de 1991) era um violinista austríaco que, posteriormente, assumiu a cidadania britânica. (pt)
- Max Rostal (Cieszyn, 7 d'agost de 1905 - Berna, 6 d'agost de 1991) fou un violinista polonès i nacionalitzat britànic posteriorment. Estudià amb Carl Flesch. Durant el període comprès entre 1930 i 1933 impartí classes de violí en la "Hochschule" de Berlín; des de 1944 fins al 1958 en la "Guildhall School of Music", on entre d'altres alumnes tingué a i, els alemanys Neithard Resa, Thomas Brandis i , i posteriorment en el conservatori de Berna (Suïssa), ciutat en què hi va morir. (ca)
- Max Rostal (7 de agosto de 1906 – 6 de agosto de 1991) fue un violinista polaco nacido en la localidad de Cieszyn y nacionalizado británico posteriormente. Estudió con Carl Flesch. Durante el periodo comprendido entre 1930 y 1933 e impartió clases de violín en la Hochschule de Berlín; desde 1944 hasta 1958 en la Guildhall School of Music y posteriormente en el conservatorio de Berna (Suiza), ciudad en la que falleció. Rostal tocó una amplia variedad de música, pero destacó particularmente en la interpretación de obras contemporáneas, como el Concierto para violín n.º 2 de Béla Bartók. (es)
- Макс Росталь (также Ростал, англ. Max Rostal; 7 июля 1905, Цешин — 6 августа 1991, Берн) — польско-британский скрипач, альтист и педагог. Родился в еврейской торговой семье в маленьком южнопольском городке. Шестилетним ребёнком играл перед императором Францем Иосифом. В 1913 году был перевезён родными в Вену для занятий музыкой. В 1920 году отправился завершать своё музыкальное образование в Берлин, где занимался у Карла Флеша. С 1924 года гастролировал по всему миру, оставил много звукозаписей. В 1930 году стал самым молодым профессором в Берлинской Высшей музыкальной школе. После прихода к власти нацистов эмигрировал в Великобританию, вновь концертировал и преподавал. В 1945 году стоял у истоков Конкурса скрипачей имени Карла Флеша. В 1957 году единственный раз побывал в послевоенной Пол (ru)
- Max Rostal (ur. 7 sierpnia 1906 w Cieszynie, zm. 6 sierpnia 1991 w Bernie) – światowej sławy skrzypek-wirtuoz i pedagog, zwany cieszyńskim Paganinim. Pochodził z rodziny żydowskiego kupca. Na skrzypcach grał od 5 roku życia, pierwszy publiczny występ dał jako 6 letnie dziecko. Początkowo uczył się u prof. Henri A. Troucka, paryżanina, który w Cieszynie prowadził szkołę muzyczną i malarską, następnie w renomowanej szkole muzycznej Otokara Slawika i Michaela Pogrobińskiego. W 1913 jako „cudowne dziecko” zagrał dla samego cesarza Franciszka Józefa I. W tym samym roku przeniósł się do Wiednia, gdzie kształcił się najpierw w Schwarzwald-Schule, gdzie jego nauczycielem był Franz Suchy, następnie w Wyższej Szkole Muzycznej, w klasie prof. Arnolda Rosé. Następnie podjął studia w Berlinie, gdzie ks (pl)
|
