| dbo:abstract
|
- Le Mahabhashya ( IAST: Mahābhāṣya, devanāgarī: महाभाष्य ; terme sanskrit signifiant: « Grand commentaire ») est un commentaire au traité de grammaire sanskrite Ashtadhyayi de Panini composé par Patañjali vers le milieu du IIe siècle avant notre ère. (fr)
- El Majá-bhashia (‘gran comentario’) —atribuido al gramático Patanyali (que no debe ser confundido con el fundador del yoga, del siglo VI a. C.)— es un comentario sobre reglas seleccionadas de la gramática sánscrita del tratado Ashtadhiai (del gramático Panini), así como el Varttika (del matemático ), que era una elaboración de la gramática de Panini. Está fechado en el siglo II a. C. aproximadamente. (es)
- Mahabhashya (Sanskrit: महाभाष्य, IAST: Mahābhāṣya, IPA: [mɐɦaːbʱaːʂjɐ], "great commentary"), attributed to Patañjali, is a commentary on selected rules of Sanskrit grammar from Pāṇini's treatise, the Aṣṭādhyāyī, as well as Kātyāyana's Vārttika-sūtra, an elaboration of Pāṇini's grammar. It is dated to the 2nd century BCE. (en)
- Mahābhāṣya (bahasa Sanskerta: महाभाष्य, dibaca [məɦɑːbʱɑːʂjə], 'uraian besar'), yang disebut karya Patanjali, adalah uraian terhadap aturan-aturan dari risalah Panini, Ashtadhyayi, dan karya , elaborasi karya Panini. Kitab itu ditulis sekitar abad ke-2 SM. Patanjali adalah salah satu dari tiga ahli yang paling terkenal dari India Kuno; dua lainnya adalah Panini dan Kātyayana yang mendahului Patanjali (sekitar 150 SM). Karya Kātyayana tersedia hanya melalui referensi dalam karya Patanjali. Melalui Patanjali, ilmu pengetahuan linguistik India mencapai bentuk sejatinya. Sistemnya ditetapkan dan diuraikan dengan sangat rinci pada (fonologi, termasuk aksen) dan vyakarana (tata bahasa dan morfologi). Sintaks adalah jarang disinggung, karena sintaks tidak penting dalam bahasa yang sangat berinfleksi, tetapi nirukta (etimologi) dibahas. Kātyayana memperkenalkan wacana semantik ke dalam tata bahasa, yang kemudian diuraikan oleh Patanjali sedemikian rupa sehingga Mahābhāṣya dapat disebut campuran dari tata bahasa atau filsafat tata bahasa. James R. Ballantyne (1813-1864) menerbitkan bagian pertama dari Mahābhāṣya karya Patanjali pada tahun 1856, sehingga membuka tradisi tata bahasa asli India kepada sarjana akademis Eropa yang lebih luas. (in)
- O Mahābhāṣya ("grande comentário") de Patañjali sobre o Ashtadhyāyi é uma das obras mais famosas sobre a gramática sânscrita. Foi com Patañjali que a ciência lingüística indiana alcançou a sua forma definitiva. O sistema estabelecido é extremamente detalhado, falando sobre shiksha (fonologia, incluindo entonação) e vyakarana (gramática e morfologia). A sintaxe é raramente falada, mas nirukta (etimologia) é discutida, e essas etimologias naturalmente levam a explicações semânticas. As pessoas interpretam esse trabalho como sendo uma defesa a Panini, cujos Sūtras são muito bem elaborados. Ele também ataca Kātyāyana severamente. (pt)
- «Махабхашья» (Магабхашья; «Великий комментарий») — лингвистический трактат древнеиндийского учёного Патанджали (II в. до н. э.), посвящённый грамматике санскрита и философии языка. Представляет собой комментарий к «Восьмикнижию» («Аштадхьяи») Панини и «Варттике» Катьяяны. Комментарий Катьяяны (III в. до н. э.) к «Восьмикнижию» не только пояснял сутры Панини и подкреплял их примерами, но и содержал критические замечания о предложенных алгоритмах, сомнения в их корректности. «Великий комментарий» Патанджали является ответом на работу Катьяяны. В этом трактате автор высказывается в поддержку Панини, возражая критике Катьяяны, в том числе ссылаясь на непогрешимость Панини. Трактат Патанджали обширен и сложен, в Индии даже существовала пословица, что изучать «Махабхашью» — это всё равно, что править огромным царством. Махабхашья состоит из восьми частей, каждая из которых разделена на четыре главы (пады). Работа носит форму своеобразной беседы, которую ведут между собой три персонажа. Ученик задаёт вопросы, касающиеся различных проблем грамматики и философии языка. Начинающий учитель-ассистент (IAST: ācārya-deśīya) часто первым отвечает ученику. Третий персонаж, учитель, уточняет и исправляет ответы ассистента, и выносит окончательное решение. В трактате рассматриваются такие лингвистические проблемы, как различие между грамматическим и естественным родами слов, значение грамматики и природа слова. Также Патанджали проанализировал различные образцы древнеиндийской словесности, одним из первых уделил внимание формировавшимся пракритам, характеризуя их как «неправильные», «отклонившиеся от нормы» языки. Тем не менее, никаких подробностей об этих языках, кроме единичных примеров, в Махабхашье не приведено. «Махабхашья», как и «Варттика» Катьяяны, имели большее значение для индийской лингвистики, так как сформировали понимание работы Панини у последующих поколений языковедов. В средние века комментаторы Панини в своих работах ориентировались в первую очередь на «Махабхашью» и «Варттику». Несмотря на свою обширность, «Махабхашья» не объясняла всю грамматику Панини; кашмирец написал дополнение, не уступавшее труду Патанджали. Из этих двух сочинений составили ценный труд «Касика-вритти». (ru)
- Mahabhashya, det vill säga "den stora kommentaren" (till Paninis indiska grammatik), författad av Patanjali någon tid emellan år 140 f.Kr. och 60 e.Kr., är egentligen ett förklarande försvar för Panini mot anmärkningar. Den är av stor vikt såväl för kritiken av Paninis text som genom de historiska upplysningar den innehåller. Den är utgiven bl.a. i kritisk upplaga av Kielhorn (Bombay 1878 o.f.). Inledningen är översatt av docent . (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Le Mahabhashya ( IAST: Mahābhāṣya, devanāgarī: महाभाष्य ; terme sanskrit signifiant: « Grand commentaire ») est un commentaire au traité de grammaire sanskrite Ashtadhyayi de Panini composé par Patañjali vers le milieu du IIe siècle avant notre ère. (fr)
- El Majá-bhashia (‘gran comentario’) —atribuido al gramático Patanyali (que no debe ser confundido con el fundador del yoga, del siglo VI a. C.)— es un comentario sobre reglas seleccionadas de la gramática sánscrita del tratado Ashtadhiai (del gramático Panini), así como el Varttika (del matemático ), que era una elaboración de la gramática de Panini. Está fechado en el siglo II a. C. aproximadamente. (es)
- Mahabhashya (Sanskrit: महाभाष्य, IAST: Mahābhāṣya, IPA: [mɐɦaːbʱaːʂjɐ], "great commentary"), attributed to Patañjali, is a commentary on selected rules of Sanskrit grammar from Pāṇini's treatise, the Aṣṭādhyāyī, as well as Kātyāyana's Vārttika-sūtra, an elaboration of Pāṇini's grammar. It is dated to the 2nd century BCE. (en)
- O Mahābhāṣya ("grande comentário") de Patañjali sobre o Ashtadhyāyi é uma das obras mais famosas sobre a gramática sânscrita. Foi com Patañjali que a ciência lingüística indiana alcançou a sua forma definitiva. O sistema estabelecido é extremamente detalhado, falando sobre shiksha (fonologia, incluindo entonação) e vyakarana (gramática e morfologia). A sintaxe é raramente falada, mas nirukta (etimologia) é discutida, e essas etimologias naturalmente levam a explicações semânticas. As pessoas interpretam esse trabalho como sendo uma defesa a Panini, cujos Sūtras são muito bem elaborados. Ele também ataca Kātyāyana severamente. (pt)
- Mahabhashya, det vill säga "den stora kommentaren" (till Paninis indiska grammatik), författad av Patanjali någon tid emellan år 140 f.Kr. och 60 e.Kr., är egentligen ett förklarande försvar för Panini mot anmärkningar. Den är av stor vikt såväl för kritiken av Paninis text som genom de historiska upplysningar den innehåller. Den är utgiven bl.a. i kritisk upplaga av Kielhorn (Bombay 1878 o.f.). Inledningen är översatt av docent . (sv)
- Mahābhāṣya (bahasa Sanskerta: महाभाष्य, dibaca [məɦɑːbʱɑːʂjə], 'uraian besar'), yang disebut karya Patanjali, adalah uraian terhadap aturan-aturan dari risalah Panini, Ashtadhyayi, dan karya , elaborasi karya Panini. Kitab itu ditulis sekitar abad ke-2 SM. Patanjali adalah salah satu dari tiga ahli yang paling terkenal dari India Kuno; dua lainnya adalah Panini dan Kātyayana yang mendahului Patanjali (sekitar 150 SM). Karya Kātyayana tersedia hanya melalui referensi dalam karya Patanjali. (in)
- «Махабхашья» (Магабхашья; «Великий комментарий») — лингвистический трактат древнеиндийского учёного Патанджали (II в. до н. э.), посвящённый грамматике санскрита и философии языка. Представляет собой комментарий к «Восьмикнижию» («Аштадхьяи») Панини и «Варттике» Катьяяны. «Махабхашья», как и «Варттика» Катьяяны, имели большее значение для индийской лингвистики, так как сформировали понимание работы Панини у последующих поколений языковедов. В средние века комментаторы Панини в своих работах ориентировались в первую очередь на «Махабхашью» и «Варттику». (ru)
|
