| dbo:abstract
|
- Lektorium (z latinského lectorium) neboli chórová přepážka, letner nebo také letnýř (obojí z německého Lettner) je přepážka mezi východním chórem a chrámovou lodí u největších kostelů. Jde o tribunu s místem pro čtení a čtenářským pultem, odkud bylo laikům předčítáno Písmo, tutéž funkci plní ambon). Sloužil také jako tribuna pro . (cs)
- Der Lettner (von lateinisch lectorium ‚Lesepult‘, auch lect(o)rinum, lectricum), auch Doxale genannt, ist eine steinerne oder hölzerne, mannshohe bis fast raumhohe Schranke, die vor allem in Domen, Kloster- und Stiftskirchen den Raum für das Priester- oder Mönchskollegium vom übrigen Kirchenraum, der für die Laien bestimmt war, abtrennte. In Abteikirchen (z. B. der Zisterzienserabtei Pforta) diente der Lettner zur Trennung der Priestermönche und der Laienmönche (Konversen). Er isteine Weiterentwicklung der älteren Altar- oder Chorschranken, unterscheidet sich baulich von diesen durch seine Begehbarkeit und brückenartige Form, funktional durch seine Kanzelfunktion. Lettner entwickelten sich in der Spätromanik, hatten eine Blütezeit in der Gotik und wurden dann in ihrer Rolle als Lectorium allmählich von der Kanzel ersetzt. Vor dem Lettner stand der Kreuzaltar. Entsprechend diente der oft reiche Figurenschmuck des Lettners häufig der Verbildlichung der Passion Christi. Hinter dem Lettner und den seitlichen Chorschranken war der Raum für den Klerus mit Chorgestühl, Bischofs- oder Abtssitz sowie dem Hauptaltar, der in der Regel seinen Platz an der Stirn der Apsis hatte. (de)
- Chorschranken wurden in großen mittelalterlichen Kirchen errichtet, um deren für Laien zugänglichen Teile vom Chorraum (Altarraum) abzutrennen, der den liturgischen Handlungen und den Klerikern vorbehalten war. In Form von übermannshohen Wänden oder Gittern schließen diese Schranken den Altarraum seitlich, oft auch rückwärtig gegen das Seitenschiff oder den Chorumgang ab. Wo der Chor sich über einer Krypta erhebt, stehen seine Wände auf deren Umfassungsmauern. Zum Langhaus hin können die Chorschranken sich in Gestalt eines Lettners fortsetzen. (de)
- En preĝejo, la jubeo estas tribuno kaj ŝtona aŭ ligna baraĵo, apartiganta la liturgia ĥorejo disde la navo. La nomo venas de la unua vorto de la latina esprimo « jube, domine, benedicere » (« degnu, Sinjoro, beni min ») kiun diris la leganto antaŭ la lecionoj de la matutino. (eo)
- Coro alto (también conocido por el galicismo jubé) es una estructura de piedra o madera que, en catedrales, colegiatas e iglesias monásticas, separaba el presbiterio (el espacio destinado al colegio de sacerdotes o monjes) del resto de la iglesia (destinada a los laicos). Ante el coro se disponía un "altar de la cruz" o "del pueblo" (Kreuzaltar, Volksaltar). Detrás del coro alto se disponía el coro propiamente dicho, con la sillería de coro donde se sentaban los clérigos. Frente al coro se levantaba el altar mayor, habitualmente en el ábside. El coro alto proviene de la evolución del mueble coral paleocristiano. Se desarrolló en el románico tardío y tuvo su punto álgido en el gótico. En su función de lectura será reemplazado por el púlpito. La decoración del coro alto, por lo general muy elaborada, a base de relieves o tallas de bulto redondo y todo tipo de tracerías, solía representar la Pasión de Cristo. (es)
- El mueble coral en el cristianismo es la parte de una iglesia destinada a los prelados, altos dignatarios eclesiásticos y la Schola Cantorum, y está centrada en todos los puestos, que a menudo constituyen el mobiliario más preciado del edificio. Desde el punto de vista arquitectónico, la parte estructural final de la iglesia está definida por el coro, incorporando el altar mayor. El mueble coral en las construcciones eclesiásticas de la arquitectura palocristiana y medieval sirve como separación del a menudo abundantemente decorado parapeto de la nave central (área de la iglesia) y el coro (zona del altar), que está situado en el lado oriente, para realizar el canto de la liturgia de las horas. (es)
- Dans une église, le jubé est une tribune formant une clôture de pierre ou de bois séparant le chœur liturgique de la nef. Il tient son nom du premier mot de la formule latine « jube, domine, benedicere » (« daigne, Seigneur, me bénir ») qu'employait le lecteur avant les leçons de matines. En Belgique francophone (Wallonie, Bruxelles) et au Québec, le mot « jubé » est également utilisé pour désigner la tribune d'orgue située dans le fond de la nef. (fr)
- Spiara maisithe chun an altóir is an chórlann san eaglais a scaradh ó chorp na heaglaise. (ga)
- The rood screen (also choir screen, chancel screen, or jubé) is a common feature in late medieval church architecture. It is typically an ornate partition between the chancel and nave, of more or less open tracery constructed of wood, stone, or wrought iron. The rood screen would originally have been surmounted by a rood loft carrying the Great Rood, a sculptural representation of the Crucifixion. In English, Scottish, and Welsh cathedrals, monastic, and collegiate churches, there were commonly two transverse screens, with a rood screen or rood beam located one bay west of the pulpitum screen, but this double arrangement nowhere survives complete, and accordingly the preserved pulpitum in such churches is sometimes referred to as a rood screen. At Wells Cathedral the medieval arrangement was restored in the 20th century, with the medieval strainer arch supporting a rood, placed in front of the pulpitum and organ. Rood screens can be found in churches in many parts of Europe, however, in Catholic countries they were generally removed during the Counter-Reformation, when the retention of any visual barrier between the laity and the high altar was widely seen as inconsistent with the decrees of the Council of Trent. Accordingly, rood screens now survive in much greater numbers in Anglican and Lutheran churches; with the greatest number of survivals complete with screen and rood figures in Scandinavia. The iconostasis in Eastern Christian churches is a visually similar barrier, but is now generally considered to have a different origin, deriving from the ancient altar screen or templon. (en)
- Een doksaal (niet te verwarren met oksaal) of jubee is een houten of stenen wand die in een kerk het schip scheidt van het priesterkoor. Het heeft dezelfde functie als een koorhek. De term doksaal is mogelijk afkomstig van het Latijnse woord voor rug: dorsa, klaarblijkelijk om hiermee de sluiting, de 'rug' van het koor aan te duiden. De term jubee, die uit het Frans komt, is ontleend aan "Jube, domine, benedicere" (Heer, wil mij zegenen) en geeft een belangrijke liturgische functie van het doksaal aan. Het is het verzoek van de diaken voordat deze zich voor het lezen van het evangelie naar de ambo bij het doksaal begaf. Het doksaal was in het gebied ten noorden van de Alpen tot aan de reformatie in de meeste kerken te vinden. Ten gevolge van de Katholieke Reformatie ontstond het verlangen het hoogaltaar weer zichtbaar te maken voor de gelovigen. Vele oude doksalen werden verwijderd en uit de late gotiek zijn er slechts enkele bewaard gebleven. (nl)
- Een koorhek is een hek, meestal van hout of metaal, dat tussen het koor en het schip van een kerk is geplaatst. Een koorhek heeft dezelfde functie als een doksaal, namelijk de afscheiding van het hoogkoor van het kerkgedeelte waar zich de kerkgangers bevinden. In tegenstelling tot een doksaal is het koorhek doorzichtig en draagt het geen tribune. Een bijzondere combinatie van doksaal en koorhek bevindt zich in de Dom van Xanten. Het koorhek in Xanten is van de hand van de Maastrichtse kopergieter Aert van Tricht en is eigenlijk een enorme meervoudige kandelaar, waar men onderdoor kan lopen. Hoewel de meeste koorhekken in Nederland tot stand zijn gekomen in de protestantse tijd, dateert een beperkt aantal exemplaren nog van voor de Reformatie. Na het Tweede Vaticaans Concilie en tijdens de tweede beeldenstorm zijn de meeste koorhekken in katholieke kerken verdwenen en vervangen door communiebanken. Het oudste koorhek van Nederland bevindt zich in de Pieterskerk te Leiden. (nl)
- Il coro nel Cristianesimo è la parte di una chiesa destinata ai prelati, alti dignitari ecclesiastici e alla Schola Cantorum, ed è incentrato sull'insieme degli stalli, che costituiscono spesso il mobilio più prezioso dell'edificio. Dal punto di vista architettonico per coro si definisce, invece, parte strutturale finale della chiesa, a inglobare l'altare maggiore. (it)
- Il pontile-tramezzo o semplicemente pontile o jubé è un elemento architettonico che, soprattutto nel XII e nel XIII secolo, caratterizzò l'interno delle chiese conventuali, collegiate e cattedrali, in particolar modo quelle gotiche. (it)
- Lektorium – murowana lub drewniana przegroda oddzielająca w kościołach katedralnych i klasztornych przestrzeń przeznaczoną dla księży lub zakonników (prezbiterium) od części, w której mogły przebywać osoby świeckie (nawy głównej). Lektorium stanowiło dalszą formę rozwojową wczesnochrześcijańskiej przegrody chórowej i najczęściej miało formę ażurowej ścianki z drzwiami pośrodku, na której znajdowało się miejsce do czytania ewangelii, wygłaszania kazań, oznajmiania zarządzeń oraz ukazywania wiernym relikwii. Lektoria zaczęły pojawiać się w późnym romanizmie, w gotyku ich stawianie stało się regułą. Pod względem pastoralnym rozwiązanie to nie było korzystne, gdyż l dzieliło społeczność Kościoła, służyło utrwalaniu podziału na duchowieństwo i wiernych, było wyrazem liturgii duchowieństwa (Klerliturgie). Pojawienie się reformacji spowodowało uznawanie lektorium za przeszkodę. W czasach nowożytnych, zgodnie z zaleceniami soboru trydenckiego, zostały w większości rozebrane, a ich funkcję jako miejsca wygłaszania kazania przejęła ambona. Zabytki tego typu zachowały się m.in. w katedrach w Albi, Naumburg (Saale) i Magdeburgu, kościołach Saint-Étienne-du-Mont w Paryżu, św. Elżbiety w Marburgu, św. Pantaleona w Kolonii, w Exeter oraz w katedrze w Bristolu. Do II wojny światowej lektorium posiadała kolegiata w Kołobrzegu. Nieistniejące dziś gotyckie lektoria znajdowały się np. w kościele św. Jana Chrzciciela w Zawichoście oraz w kościele św. Wincentego i św. Jakuba we Wrocławiu. Obecnie jedyne w Polsce zachowane oryginalne lektorium znajduje się w kościele Świętej Trójcy w Gdańsku. (pl)
- Lektorium är en medeltida byggnadsdetalj i en kyrka i form av en läktare framför själva koret, vettande mot långhuset. Lektorier i senromansk och gotisk arkitektur vilade på pelare av trä eller sten och är ofta praktfullt utsmyckade. Rakt under lektoriet stod ett altare, och ovanför i valvet mellan långskepp och kor hängde ett krucifix. Ofta sträckte sig gallerverk och dörrar hela vägen mellan altaret och kyrkväggarna. I tyska och franska kyrkor finns lektorier ofta kvar. I Århus domkyrka i Danmark fanns det kvar fram till för bara ett par hundra år sedan. Ordet lektorium kommer från latinets léctor, läsare, och syftade ursprungligen på en upphöjd plats i själva koret med pulpet eller ambo innanför korskranket, varifrån bibeltexter lästes. Efter reformationen hände det ofta att man ställde predikstolen som ett lektorium strax framför själva koret. Ett fåtal lektorier finns idag bevarade som lektorierpredikstolar, bland annat i Kropps kyrka och Hammarlunda kyrka i Skåne. Den genombrutna skärmväggen (korskrank) mellan församlingsrum och kor i en katolsk kyrka kallas även Junbé, vilket med läktare då är detsamma som Lektorum och används även som synonym. Jabé utgör en sammansmältning av korskranket och triumfbågsbjälken (trabes) med den äldre medeltida kyrkans amboner eller i koret placerade lektorium. (sv)
- Ett korskrank, lat. cancelli, är ett gallerverk eller annan avgränsning mellan kor och församlingsrum (till exempel långhus) i en kyrka. Korskrank i Sverige och Finland har ofta varit försedda med grindar och prydda av pyramider. (sv)
- Алтарная преграда или лекторий (лат. lectorium, англ. rood screen, choir screen, chancel screen, фр. jubé, итал. tramezzi, нем. Lettner) — элемент западноевропейского церковного здания позднего средневековья. Представляет собой украшенную более или менее прозрачную перегородку между нефом и алтарной частью храма. Преграды по материалу бывают каменные, деревянные и кованые. Изначально преграды увенчивались большим скульптурным распятием. В соборах, монастырских и коллегиальных церквях Англии, Шотландии и Уэльса обычно было две преграды, одна западнее, увенчанная распятием, вторая, более плотная и богато украшенная — на одну секцию восточнее первой, но оригинальный комплект нигде не сохранился. В Уэлском соборе в XX веке конструкция с двумя преградами была воссоздана: под средневековой аркой устроена преграда с распятием, а дальше расположена преграда, на которой смонтирован орган. Лектории распространились повсеместно, но в католических странах они, как правило, были убраны в эпоху контрреформации, когда барьер между мирянами и алтарём стали считать не соответствующим решениям Тридентского собора. По этой причине оставшиеся преграды теперь можно видеть, главным образом, в англиканских и лютеранских церквях, наиболее полно они сохранились в Скандинавии. Иконостас в восточных церквях внешне похож на лекторий, но является самостоятельным развитием архаичной преграды. (ru)
- O termo coro alto tem dois significados. No primeiro, corresponde a uma tribuna elevada, com visão directa para o altar-mor, onde dignitários, membros do clero ou monjes podiam assistir à missa isolados do resto da congregação; geralmente situa-se por cima da porta principal da igreja. No segundo, é um elemento de pedra ou madeira habitual em catedrais e mosteiros, que tem como objetivo separar o espaço destinado ao colégio de sacerdotes ou monges do resto da igreja destinado aos leigos. É o resultado do desenvolvimento do presbitério paleocristão. Desenvolveu-se no românico tardio e teve o seu apogeu no gótico, para passar mais tarde a ser substituído pelo púlpito na sua função de leitura. A decoração do coro alto, em geral muito elaborada, tinha como motivo figuras que representavam a paixão de Cristo. Atrás do coro alto fica um espaço para o clero com o cadeiral do coro, sítios para os bispos ou abades, bem como o altar-mor, que por regra geral se situava à frente da abside. (pt)
- 聖壇屏（英語：rood screen，或称choir screen、chancel screen或jube）也称十字架屏、十字架屏飾，是中世纪晚期的一个共有特征。它通常是与中殿之间的一个华丽隔断，或多或少是由木头、石头或熟鐵构成的一个开放式。最早的聖壇屏有一个配有“Great ”（一个十架苦像雕塑）的十字架壇（rood loft）。 (zh)
- Лекторій, або Хресна перегородка — дерев'яна піднесена кафедра або трибуна у старовинних католицьких церквах, на якій під час богослужіння читалися Євангеліє та апостольські послання. Така трибуна встановлювалась на верху невисокої дерев'яної загородки, яка відділяла від решти храму чотирикутний простір перед головним вівтарем, призначений для кліриків та хору, внаслідок чого найменування лекторій перейшло і до цього простору (більш точна його назва — лат. doxale, odeum). Лекторії з'явилися в Італії у XI ст., в Німеччині та Франції — дещо пізніше. Найчастіше вони зустрічаються в церквах пізньо романського і готичної епох. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Lektorium (z latinského lectorium) neboli chórová přepážka, letner nebo také letnýř (obojí z německého Lettner) je přepážka mezi východním chórem a chrámovou lodí u největších kostelů. Jde o tribunu s místem pro čtení a čtenářským pultem, odkud bylo laikům předčítáno Písmo, tutéž funkci plní ambon). Sloužil také jako tribuna pro . (cs)
- Chorschranken wurden in großen mittelalterlichen Kirchen errichtet, um deren für Laien zugänglichen Teile vom Chorraum (Altarraum) abzutrennen, der den liturgischen Handlungen und den Klerikern vorbehalten war. In Form von übermannshohen Wänden oder Gittern schließen diese Schranken den Altarraum seitlich, oft auch rückwärtig gegen das Seitenschiff oder den Chorumgang ab. Wo der Chor sich über einer Krypta erhebt, stehen seine Wände auf deren Umfassungsmauern. Zum Langhaus hin können die Chorschranken sich in Gestalt eines Lettners fortsetzen. (de)
- En preĝejo, la jubeo estas tribuno kaj ŝtona aŭ ligna baraĵo, apartiganta la liturgia ĥorejo disde la navo. La nomo venas de la unua vorto de la latina esprimo « jube, domine, benedicere » (« degnu, Sinjoro, beni min ») kiun diris la leganto antaŭ la lecionoj de la matutino. (eo)
- Dans une église, le jubé est une tribune formant une clôture de pierre ou de bois séparant le chœur liturgique de la nef. Il tient son nom du premier mot de la formule latine « jube, domine, benedicere » (« daigne, Seigneur, me bénir ») qu'employait le lecteur avant les leçons de matines. En Belgique francophone (Wallonie, Bruxelles) et au Québec, le mot « jubé » est également utilisé pour désigner la tribune d'orgue située dans le fond de la nef. (fr)
- Spiara maisithe chun an altóir is an chórlann san eaglais a scaradh ó chorp na heaglaise. (ga)
- Il coro nel Cristianesimo è la parte di una chiesa destinata ai prelati, alti dignitari ecclesiastici e alla Schola Cantorum, ed è incentrato sull'insieme degli stalli, che costituiscono spesso il mobilio più prezioso dell'edificio. Dal punto di vista architettonico per coro si definisce, invece, parte strutturale finale della chiesa, a inglobare l'altare maggiore. (it)
- Il pontile-tramezzo o semplicemente pontile o jubé è un elemento architettonico che, soprattutto nel XII e nel XIII secolo, caratterizzò l'interno delle chiese conventuali, collegiate e cattedrali, in particolar modo quelle gotiche. (it)
- Ett korskrank, lat. cancelli, är ett gallerverk eller annan avgränsning mellan kor och församlingsrum (till exempel långhus) i en kyrka. Korskrank i Sverige och Finland har ofta varit försedda med grindar och prydda av pyramider. (sv)
- 聖壇屏（英語：rood screen，或称choir screen、chancel screen或jube）也称十字架屏、十字架屏飾，是中世纪晚期的一个共有特征。它通常是与中殿之间的一个华丽隔断，或多或少是由木头、石头或熟鐵构成的一个开放式。最早的聖壇屏有一个配有“Great ”（一个十架苦像雕塑）的十字架壇（rood loft）。 (zh)
- Лекторій, або Хресна перегородка — дерев'яна піднесена кафедра або трибуна у старовинних католицьких церквах, на якій під час богослужіння читалися Євангеліє та апостольські послання. Така трибуна встановлювалась на верху невисокої дерев'яної загородки, яка відділяла від решти храму чотирикутний простір перед головним вівтарем, призначений для кліриків та хору, внаслідок чого найменування лекторій перейшло і до цього простору (більш точна його назва — лат. doxale, odeum). Лекторії з'явилися в Італії у XI ст., в Німеччині та Франції — дещо пізніше. Найчастіше вони зустрічаються в церквах пізньо романського і готичної епох. (uk)
- Der Lettner (von lateinisch lectorium ‚Lesepult‘, auch lect(o)rinum, lectricum), auch Doxale genannt, ist eine steinerne oder hölzerne, mannshohe bis fast raumhohe Schranke, die vor allem in Domen, Kloster- und Stiftskirchen den Raum für das Priester- oder Mönchskollegium vom übrigen Kirchenraum, der für die Laien bestimmt war, abtrennte. In Abteikirchen (z. B. der Zisterzienserabtei Pforta) diente der Lettner zur Trennung der Priestermönche und der Laienmönche (Konversen). Er isteine Weiterentwicklung der älteren Altar- oder Chorschranken, unterscheidet sich baulich von diesen durch seine Begehbarkeit und brückenartige Form, funktional durch seine Kanzelfunktion. Lettner entwickelten sich in der Spätromanik, hatten eine Blütezeit in der Gotik und wurden dann in ihrer Rolle als Lectorium a (de)
- Coro alto (también conocido por el galicismo jubé) es una estructura de piedra o madera que, en catedrales, colegiatas e iglesias monásticas, separaba el presbiterio (el espacio destinado al colegio de sacerdotes o monjes) del resto de la iglesia (destinada a los laicos). Ante el coro se disponía un "altar de la cruz" o "del pueblo" (Kreuzaltar, Volksaltar). Detrás del coro alto se disponía el coro propiamente dicho, con la sillería de coro donde se sentaban los clérigos. Frente al coro se levantaba el altar mayor, habitualmente en el ábside. (es)
- El mueble coral en el cristianismo es la parte de una iglesia destinada a los prelados, altos dignatarios eclesiásticos y la Schola Cantorum, y está centrada en todos los puestos, que a menudo constituyen el mobiliario más preciado del edificio. Desde el punto de vista arquitectónico, la parte estructural final de la iglesia está definida por el coro, incorporando el altar mayor. (es)
- The rood screen (also choir screen, chancel screen, or jubé) is a common feature in late medieval church architecture. It is typically an ornate partition between the chancel and nave, of more or less open tracery constructed of wood, stone, or wrought iron. The rood screen would originally have been surmounted by a rood loft carrying the Great Rood, a sculptural representation of the Crucifixion. In English, Scottish, and Welsh cathedrals, monastic, and collegiate churches, there were commonly two transverse screens, with a rood screen or rood beam located one bay west of the pulpitum screen, but this double arrangement nowhere survives complete, and accordingly the preserved pulpitum in such churches is sometimes referred to as a rood screen. At Wells Cathedral the medieval arrangement w (en)
- Lektorium – murowana lub drewniana przegroda oddzielająca w kościołach katedralnych i klasztornych przestrzeń przeznaczoną dla księży lub zakonników (prezbiterium) od części, w której mogły przebywać osoby świeckie (nawy głównej). Lektorium stanowiło dalszą formę rozwojową wczesnochrześcijańskiej przegrody chórowej i najczęściej miało formę ażurowej ścianki z drzwiami pośrodku, na której znajdowało się miejsce do czytania ewangelii, wygłaszania kazań, oznajmiania zarządzeń oraz ukazywania wiernym relikwii. (pl)
- Een koorhek is een hek, meestal van hout of metaal, dat tussen het koor en het schip van een kerk is geplaatst. Een koorhek heeft dezelfde functie als een doksaal, namelijk de afscheiding van het hoogkoor van het kerkgedeelte waar zich de kerkgangers bevinden. In tegenstelling tot een doksaal is het koorhek doorzichtig en draagt het geen tribune. Een bijzondere combinatie van doksaal en koorhek bevindt zich in de Dom van Xanten. Het koorhek in Xanten is van de hand van de Maastrichtse kopergieter Aert van Tricht en is eigenlijk een enorme meervoudige kandelaar, waar men onderdoor kan lopen. (nl)
- Een doksaal (niet te verwarren met oksaal) of jubee is een houten of stenen wand die in een kerk het schip scheidt van het priesterkoor. Het heeft dezelfde functie als een koorhek. De term doksaal is mogelijk afkomstig van het Latijnse woord voor rug: dorsa, klaarblijkelijk om hiermee de sluiting, de 'rug' van het koor aan te duiden. De term jubee, die uit het Frans komt, is ontleend aan "Jube, domine, benedicere" (Heer, wil mij zegenen) en geeft een belangrijke liturgische functie van het doksaal aan. Het is het verzoek van de diaken voordat deze zich voor het lezen van het evangelie naar de ambo bij het doksaal begaf. (nl)
- O termo coro alto tem dois significados. No primeiro, corresponde a uma tribuna elevada, com visão directa para o altar-mor, onde dignitários, membros do clero ou monjes podiam assistir à missa isolados do resto da congregação; geralmente situa-se por cima da porta principal da igreja. A decoração do coro alto, em geral muito elaborada, tinha como motivo figuras que representavam a paixão de Cristo. Atrás do coro alto fica um espaço para o clero com o cadeiral do coro, sítios para os bispos ou abades, bem como o altar-mor, que por regra geral se situava à frente da abside. (pt)
- Алтарная преграда или лекторий (лат. lectorium, англ. rood screen, choir screen, chancel screen, фр. jubé, итал. tramezzi, нем. Lettner) — элемент западноевропейского церковного здания позднего средневековья. Представляет собой украшенную более или менее прозрачную перегородку между нефом и алтарной частью храма. Преграды по материалу бывают каменные, деревянные и кованые. Изначально преграды увенчивались большим скульптурным распятием. В соборах, монастырских и коллегиальных церквях Англии, Шотландии и Уэльса обычно было две преграды, одна западнее, увенчанная распятием, вторая, более плотная и богато украшенная — на одну секцию восточнее первой, но оригинальный комплект нигде не сохранился. В Уэлском соборе в XX веке конструкция с двумя преградами была воссоздана: под средневековой аркой (ru)
- Lektorium är en medeltida byggnadsdetalj i en kyrka i form av en läktare framför själva koret, vettande mot långhuset. Lektorier i senromansk och gotisk arkitektur vilade på pelare av trä eller sten och är ofta praktfullt utsmyckade. Rakt under lektoriet stod ett altare, och ovanför i valvet mellan långskepp och kor hängde ett krucifix. Ofta sträckte sig gallerverk och dörrar hela vägen mellan altaret och kyrkväggarna. I tyska och franska kyrkor finns lektorier ofta kvar. I Århus domkyrka i Danmark fanns det kvar fram till för bara ett par hundra år sedan. (sv)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
