| dbo:abstract
|
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, 17 de maig de 1845 - Vallvidrera, 10 de juny de 1902) fou un prevere i destacat poeta en llengua catalana. Verdaguer és una de les grans figures de la Catalunya moderna. Poeta romàntic, adscrit a la generació de la Restauració de 1874, que en el marc de la Renaixença tornà a situar la llengua catalana en la categoria de llengua literària. (ca)
- Jacint Verdaguer i Santaló (také mossèn Cinto Verdaguer, tedy asi páter Cinto Verdaguer, 17. května 1845 – 10. července 1902) byl katalánský kněz a básník. Je pokládán za jednoho z největších katalánských básníků a nejvýznamnější postavou katalánského národního obrození (tzv. Renaixença). (cs)
- Jacint VERDAGUER i SANTALÓ [ĵasínt verdagér i santaló] (Folgueroles, 17-an de majo 1845 - Vallvidrera, 10-an de junio 1902) estas unu el la plej elstaraj poetoj de la katalunlingva literaturo, siatempe taksita kiel princo de la katalunaj poetoj. Li estis la tria infano el ok, el kiuj nur tri atingis adoltecon. Je la 11-a jaraĝo li eniras la seminarion de Vic. Dum li plu studas, kaj samtempe laboras kiel instruisto kaj kamparano, en 1865 li partoprenas en la Floraj Ludoj de Barcelono kaj gajnas kvar premiojn. En la sekva jaro li denove gajnas du premiojn en la samaj Floraj Ludoj. La 24-an de septembro 1870 li estas ordinita pastro en Vic kaj en la monato oktobro de la sama jaro, li faras sian unua meson. Estante 28-jara, li fariĝas kapelano en la Transatlantika Kompanio, ĉar oni rekomendis por lia sano maran klimaton, kaj en la sekva jaro li enŝipiĝas en Kadizo direkte al Havano. Fine li establas sin en Barcelono kiel kapelano de la familio de la markizo de Comillas, tiam la plej riĉa homo en Hispanio. Je la 32-a jaraĝo la ĵurio de la Floraj Ludoj atribuas al li eksterordiran premion pro lia eposo L'Atlàntida (Atlantido). En 1880 oni proklamas lin Florluda Majstro en la Floraj Ludoj. Samjare li eldonas la libron Montserrat. 39-jara li vojaĝas al Parizo, Svislando, Germanio kaj Rusio. La 21-an de marto de 1886, 41-jaraĝa, episkopo Morgades kronas lin kiel Poeton de Katalunio en la monaĥejo de Ripoll. Li publikigas sian duan eposon, Canigó en 1885 kaj pilgrimas ĝis Palestino. Dum tiu vojaĝo li haltigas sian literaturan produktadon kaj okupiĝas pri neortodoksaj aktivaĵoj, kiel ekzorcado. Pro tiu kaj aliaj skandaloj, la markizo de Comillas rompas la rilatojn kun li kaj en 1895 oni eĉ malpermesas al li diri meson. Li defendas sin per serio de artikoloj en la gazetaro kun la titolo En defensa pròpia (Memdefende), per kiuj li kreis pinton de la kataluna ĵurnalistiko. Ekde 1898 li denove povas praktiki kiel pastro, sed li vivtenos sin per mizera salajro kun la malamikeco de la oligarkio ĝis sia morto. La 17-an de majo 1902, 57-jara, li ekloĝas en Vil·la Joana, kampar-domo en Vallvidrera, apud Barcelono, kie li esperas kuraci sian tuberkulozon, sed la 10-an de junio li tie mortas. Nuntempe, Vil·la Joana fariĝis muzeo pri la verkisto. La entombigo de Jacint Verdaguer fariĝis unu el la plej multnombraj ĝis tiam okazintaj en Barcelono. Krome, lia heredaĵo evidentiĝas per pluraj el la plej popularaj poemoj kaj kantoj de la kataluna kulturo kiel L'emigrant kaj Virolai. Pruvas lian popularecon ankaŭ tio, ke lia nomo estas inter la plej disvastiĝintaj en la stratoj de Katalunio. El lia verkaro, plej elstarindas: L'Atlàntida (1876), Idil·lis i cants místics (1879), Montserrat (1889), Oda a Barcelona (1883), Canigó (1886). En esperanto pluraj liaj poemoj estas tradukitaj en la Kataluna Antologio, ĉefe eltiraĵoj de L'Atlàntida. Aliflanke Canigó influis Abel Montagut en lia Poemo de Utnoa. (eo)
- Jacint Verdaguer i Santaló (* 17. Mai 1845 in bei Vic; † 10. Juni 1902 in Barcelona) ist ein Dichter aus Katalonien, der als der bedeutendste der Bewegung zur Wiederbelebung der katalanischen Sprache und Kultur im 19. Jahrhundert, der Renaixença, gilt. Er ist auch unter den Namen Mossèn Cinto („Pater Cinto“) und Jacinto bekannt. Sein Werk umfasst neben mehreren monumentalen Epen auch zahlreiche religiös inspirierte Balladen und volkstümliche Lieder, die sich auch heute noch größter Beliebtheit erfreuen. (de)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, Bartzelona, Katalan Herriak,1845eko maiatzaren 17a - , Bartzelona, 1902ko ekainaren 10a), poeta katalanik ezagunenetarikoa da. Katalanez idatzitako literatura goratzea helburu zuen Renaixença higikundeko idazle nagusietako bat izan zen. (eu)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Catalan pronunciation: [ʒəˈsim bəɾðəˈɣej səntəl'o]; 17 May 1845 – 10 June 1902) was a Catalan / Spanish writer, regarded as one of the greatest poets of Catalan literature and a prominent literary figure of the Renaixença, a cultural revival movement of the late Romantic era. The bishop Josep Torras i Bages, one of the main figures of Catalan nationalism, called him the "Prince of Catalan poets". He was also known as mossèn (Father) Cinto Verdaguer, because of his career as a priest, and informally also simply "mossèn Cinto" (with Cinto being a short form of Jacint). (en)
- Jacinto Verdaguer y Santaló (Folgarolas, 17 de mayo de 1845-Vallvidrera, 10 de junio de 1902) fue un poeta y sacerdote español que escribió su obra en lengua catalana, en cuya literatura influyó especialmente el obispo Torras y Bages que lo calificó de «Príncipe de los poetas catalanes». También se lo conoce como «Mossèn Cinto Verdaguer» por su condición de clérigo. (es)
- Jacint Verdaguer i Santaló, né le 17 mai 1845 à Folgueroles (province de Barcelone) et mort le 10 juin 1902 à Vallvidrera (aujourd'hui un quartier de Barcelone), est un poète espagnol d'expression catalane et l’une des figures majeures de la Renaixença catalane.. Qualifié de « Prince des poètes catalans » par l'évêque Josep Torras i Bages, il exerçait également la carrière ecclésiastique (il était le confesseur de la famille Güell)[réf. nécessaire]. Il a écrit entre autres l'Atlantide (1877, poème en dix chants sur les péripéties d'Héraclès en Ibérie), Idylles et chants mystiques (1879), Montserrat (1889), Ode à Barcelone (1883), Canigó (1886, après un voyage au Pic du Canigou). (fr)
- ジャシン・バルダゲー・サンタロー（カタルーニャ語: Jacint Verdaguer i Santaló, カタルーニャ語発音: [ʒəˈsim bərðəˈɣe], 1845年5月17日 – 1902年6月10日）は、スペイン・バルセロナ県出身の詩人・聖職者。カタルーニャ語文学最高の詩人とされており、19世紀中頃のカタルーニャ地方で興ったロマン主義的なラナシェンサ運動に関わった。カタルーニャ民族主義の牽引者だった司祭はバルダゲーを「カタルーニャ詩人の王子」と呼んだ。 (ja)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, 17 maggio 1845 – Vallvidrera, 10 giugno 1902) è stato un poeta spagnolo, uno dei maggiori poeti di lingua catalana.Noto anche come Mossèn Cinto Verdaguer (padre Cinto Verdaguer). (it)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, 17 de maio de 1845 — Barcelona, 10 de junho de 1902) foi um dos mais importantes poetas da língua catalã. Poeta romântico, adscrito à geração da Restauração de 1874, que com a Renaixença situou a língua catalã na categoria de língua literária. Era também um sacerdote católico. (pt)
- Jacint Verdaguer i Santaló (hiszp. Jacinto Verdaguer y Santaló; ur. 17 maja 1845 w Folgueroles, zm. 10 czerwca 1902 w Vallvidrera) – hiszpański poeta piszący w języku katalońskim. Wybitny przedstawiciel , katalońskiego odrodzenia literackiego i narodowego, uważany za „księcia poetów katalońskich”. Sławę zdobył w roku 1868 na igrzyskach kwietnych, gdzie jego talent docenił Frédéric Mistral. Był autorem narodowych poematów epickich cenionych ze względu na wyrafinowany język: L'Atlàntida (Atlantyda, 1877) o przygodach Herkulesa w Iberii i Canigó (1886) o wspinaczce na pirenejski szczyt. Tworzył także poezję religijną (Idillis i cants místics – Idylle i pieśni mistyczne, 1879). Jako ksiądz został spowiednikiem rodziny Güell. (pl)
- Jacint Verdaguer i Santaló, född den 17 maj 1845 i byn Folgueroles nära Vic, död den 10 juni 1902 i , var en spansk (katalansk) skald. Verdaguer tillhörde en fattig familj och måste redan tidigt själv förtjäna sitt bröd genom lektioner och annat arbete. Han blev efter studier vid seminariet i Vic prästvigd 1870 och innehade sedan till sin död anspråkslösa prästerliga befattningar. På grund av sjukdom tog han 1876 och 1877 plats som skeppspräst på en Kubaångare, och de intryck han mottog under sina resor över Atlanten blev av utomordentlig betydelse för hans författarskap. Han hade redan förut framträtt som skald och prisbelönats vid "blomsterspelen" i Barcelona, men nu skrev han det verk, som med ens gjorde hans namn till den katalanska litteraturens främsta och skaffade honom berömmelse över hela den litterära världen. Detta verk var L'Atlàntida, ett epos bestående av inledning, 10 sånger och avslutning, vari han poetiskt behandlar sagan om landet Atlantis försvinnande i havet och sätter den i förbindelse med Columbus upptäckt av Amerika. "En viss formlöshet i kompositionen förtar icke det starka intrycket af detta storslagna verk, som präglas af sällsynt mäktig fantasi, särskildt i de praktfulla naturbeskrifningarna, och som alltigenom bäres af en upphöjd idealitet", skriver Erik Schöne Staaff i Nordisk familjebok. Verdaguer, som här visade sig som en mästare i språkbehandlingen, kan, i och med detta diktverks framträdande, sägas inta samma ställning i den nykatalanska litteraturen som Mistral inom den nyprovensalska. Katalanskans ställning som litteraturspråk var befäst genom framträdandet av ett klassiskt verk. L'Atlàntida prisbelönades vid "blomsterspelen" 1877 och översattes inom kort till flera språk. Samma egenskaper som i denna dikt visar Verdaguer även i sitt andra stora epos Canigó, Llegenda pirenayca dels temps de la Reconquìsta (1886). Resten av Verdaguers författarskap omfattar huvudsakligen religiös lyrik, utmärkt av innerlig mystik och skön poetisk ingivelse. Främst står samlingen Idilis y cants mistichs (1879). Bland övriga många arbeten kan nämnas Cansons de Montserrat (1880), Lo somni de Sant Joan (1887), trilogin Jesus Infant (1894), Flors de Maria (1902), resebeskrivningen Dietari d'un peleyri a Terra Santa (3:e upplagan 1906) och de postuma Rondalies (1908), Els Pobres, els Sänts (1918). Några av Verdaguers dikter finns översatta till svenska av Göran Björkman i "Genljud från Hesperien" (1892 ff.). Wikimedia Commons har media relaterad till Jacint Verdaguer. (sv)
- Жасі́н Бардаґе́-і-Сантало́ чи Вердаґе́-і-Сантало́ (кат. Jacint Verdaguer i Santaló, вимова літературною каталанською [ʒə’sin bəɾðə’ɡe], * 17 травня 1845, м. — † 10 червня 1902, муніципалітет Бальбідре́ра, зараз район Барселони) — один з найвизначніших каталаномовних поетів періоду романтизму та «Ранашє́нси» — національного каталонського відродження XIX — поч. XX ст., «Цар поетів Каталонії» (кат. Príncep dels poetes catalans). У каталанських країнах відомий також під іменем «Паноте́ць Сі́нту Бардаґе́» (кат. Mossèn Cinto Verdaguer), оскільки Жасін Бардаґе був священником. Інші можливі варіанти написання імені та прізвища українською мовою – Жасі́н(т) (або Жасі́нто) Вердаґе́(р). (uk)
- Жасинт (Джасинт) Вердагер-и-Сантало (кат. Jacint Verdaguer i Santaló; 1845—1902, Барселона) — каталонский поэт, одна из центральных фигур каталонского Возрождения (ХІХ-ХХ вв). Много путешествовал, в частности, был корабельным священником. Главное произведение — европейски известная эпическая поэма «». (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, 17 de maig de 1845 - Vallvidrera, 10 de juny de 1902) fou un prevere i destacat poeta en llengua catalana. Verdaguer és una de les grans figures de la Catalunya moderna. Poeta romàntic, adscrit a la generació de la Restauració de 1874, que en el marc de la Renaixença tornà a situar la llengua catalana en la categoria de llengua literària. (ca)
- Jacint Verdaguer i Santaló (také mossèn Cinto Verdaguer, tedy asi páter Cinto Verdaguer, 17. května 1845 – 10. července 1902) byl katalánský kněz a básník. Je pokládán za jednoho z největších katalánských básníků a nejvýznamnější postavou katalánského národního obrození (tzv. Renaixença). (cs)
- Jacint Verdaguer i Santaló (* 17. Mai 1845 in bei Vic; † 10. Juni 1902 in Barcelona) ist ein Dichter aus Katalonien, der als der bedeutendste der Bewegung zur Wiederbelebung der katalanischen Sprache und Kultur im 19. Jahrhundert, der Renaixença, gilt. Er ist auch unter den Namen Mossèn Cinto („Pater Cinto“) und Jacinto bekannt. Sein Werk umfasst neben mehreren monumentalen Epen auch zahlreiche religiös inspirierte Balladen und volkstümliche Lieder, die sich auch heute noch größter Beliebtheit erfreuen. (de)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, Bartzelona, Katalan Herriak,1845eko maiatzaren 17a - , Bartzelona, 1902ko ekainaren 10a), poeta katalanik ezagunenetarikoa da. Katalanez idatzitako literatura goratzea helburu zuen Renaixença higikundeko idazle nagusietako bat izan zen. (eu)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Catalan pronunciation: [ʒəˈsim bəɾðəˈɣej səntəl'o]; 17 May 1845 – 10 June 1902) was a Catalan / Spanish writer, regarded as one of the greatest poets of Catalan literature and a prominent literary figure of the Renaixença, a cultural revival movement of the late Romantic era. The bishop Josep Torras i Bages, one of the main figures of Catalan nationalism, called him the "Prince of Catalan poets". He was also known as mossèn (Father) Cinto Verdaguer, because of his career as a priest, and informally also simply "mossèn Cinto" (with Cinto being a short form of Jacint). (en)
- Jacinto Verdaguer y Santaló (Folgarolas, 17 de mayo de 1845-Vallvidrera, 10 de junio de 1902) fue un poeta y sacerdote español que escribió su obra en lengua catalana, en cuya literatura influyó especialmente el obispo Torras y Bages que lo calificó de «Príncipe de los poetas catalanes». También se lo conoce como «Mossèn Cinto Verdaguer» por su condición de clérigo. (es)
- ジャシン・バルダゲー・サンタロー（カタルーニャ語: Jacint Verdaguer i Santaló, カタルーニャ語発音: [ʒəˈsim bərðəˈɣe], 1845年5月17日 – 1902年6月10日）は、スペイン・バルセロナ県出身の詩人・聖職者。カタルーニャ語文学最高の詩人とされており、19世紀中頃のカタルーニャ地方で興ったロマン主義的なラナシェンサ運動に関わった。カタルーニャ民族主義の牽引者だった司祭はバルダゲーを「カタルーニャ詩人の王子」と呼んだ。 (ja)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, 17 maggio 1845 – Vallvidrera, 10 giugno 1902) è stato un poeta spagnolo, uno dei maggiori poeti di lingua catalana.Noto anche come Mossèn Cinto Verdaguer (padre Cinto Verdaguer). (it)
- Jacint Verdaguer i Santaló (Folgueroles, 17 de maio de 1845 — Barcelona, 10 de junho de 1902) foi um dos mais importantes poetas da língua catalã. Poeta romântico, adscrito à geração da Restauração de 1874, que com a Renaixença situou a língua catalã na categoria de língua literária. Era também um sacerdote católico. (pt)
- Jacint Verdaguer i Santaló (hiszp. Jacinto Verdaguer y Santaló; ur. 17 maja 1845 w Folgueroles, zm. 10 czerwca 1902 w Vallvidrera) – hiszpański poeta piszący w języku katalońskim. Wybitny przedstawiciel , katalońskiego odrodzenia literackiego i narodowego, uważany za „księcia poetów katalońskich”. Sławę zdobył w roku 1868 na igrzyskach kwietnych, gdzie jego talent docenił Frédéric Mistral. Był autorem narodowych poematów epickich cenionych ze względu na wyrafinowany język: L'Atlàntida (Atlantyda, 1877) o przygodach Herkulesa w Iberii i Canigó (1886) o wspinaczce na pirenejski szczyt. Tworzył także poezję religijną (Idillis i cants místics – Idylle i pieśni mistyczne, 1879). Jako ksiądz został spowiednikiem rodziny Güell. (pl)
- Жасинт (Джасинт) Вердагер-и-Сантало (кат. Jacint Verdaguer i Santaló; 1845—1902, Барселона) — каталонский поэт, одна из центральных фигур каталонского Возрождения (ХІХ-ХХ вв). Много путешествовал, в частности, был корабельным священником. Главное произведение — европейски известная эпическая поэма «». (ru)
- Jacint VERDAGUER i SANTALÓ [ĵasínt verdagér i santaló] (Folgueroles, 17-an de majo 1845 - Vallvidrera, 10-an de junio 1902) estas unu el la plej elstaraj poetoj de la katalunlingva literaturo, siatempe taksita kiel princo de la katalunaj poetoj. Li estis la tria infano el ok, el kiuj nur tri atingis adoltecon. Je la 11-a jaraĝo li eniras la seminarion de Vic. Dum li plu studas, kaj samtempe laboras kiel instruisto kaj kamparano, en 1865 li partoprenas en la Floraj Ludoj de Barcelono kaj gajnas kvar premiojn. En la sekva jaro li denove gajnas du premiojn en la samaj Floraj Ludoj. (eo)
- Jacint Verdaguer i Santaló, né le 17 mai 1845 à Folgueroles (province de Barcelone) et mort le 10 juin 1902 à Vallvidrera (aujourd'hui un quartier de Barcelone), est un poète espagnol d'expression catalane et l’une des figures majeures de la Renaixença catalane.. Qualifié de « Prince des poètes catalans » par l'évêque Josep Torras i Bages, il exerçait également la carrière ecclésiastique (il était le confesseur de la famille Güell)[réf. nécessaire]. (fr)
- Jacint Verdaguer i Santaló, född den 17 maj 1845 i byn Folgueroles nära Vic, död den 10 juni 1902 i , var en spansk (katalansk) skald. Verdaguer tillhörde en fattig familj och måste redan tidigt själv förtjäna sitt bröd genom lektioner och annat arbete. Han blev efter studier vid seminariet i Vic prästvigd 1870 och innehade sedan till sin död anspråkslösa prästerliga befattningar. På grund av sjukdom tog han 1876 och 1877 plats som skeppspräst på en Kubaångare, och de intryck han mottog under sina resor över Atlanten blev av utomordentlig betydelse för hans författarskap. Han hade redan förut framträtt som skald och prisbelönats vid "blomsterspelen" i Barcelona, men nu skrev han det verk, som med ens gjorde hans namn till den katalanska litteraturens främsta och skaffade honom berömmelse ö (sv)
- Жасі́н Бардаґе́-і-Сантало́ чи Вердаґе́-і-Сантало́ (кат. Jacint Verdaguer i Santaló, вимова літературною каталанською [ʒə’sin bəɾðə’ɡe], * 17 травня 1845, м. — † 10 червня 1902, муніципалітет Бальбідре́ра, зараз район Барселони) — один з найвизначніших каталаномовних поетів періоду романтизму та «Ранашє́нси» — національного каталонського відродження XIX — поч. XX ст., «Цар поетів Каталонії» (кат. Príncep dels poetes catalans). У каталанських країнах відомий також під іменем «Паноте́ць Сі́нту Бардаґе́» (кат. Mossèn Cinto Verdaguer), оскільки Жасін Бардаґе був священником. (uk)
|
