| dbo:abstract
|
- يُعرف بناء الهوية في بحوث تعلم اللغة بأنه «كيفية فهم الشخص لعلاقته بالعالم، وكيف يتم تنظيم هذه العلاقة عبر الزمان والمكان، وكيف يفهم الشخص إمكانيات المستقبل». مع الاعتراف باللغة كممارسة اجتماعية، تسلط الهوية الضوء على كيفية بناء اللغة وكيف يتم بناءها من خلال مجموعة متنوعة من العلاقات. بسبب المواقف المتنوعة التي يمكن من خلالها لمتعلمي اللغة المشاركة في الحياة الاجتماعية، يتم النظر إلى الهوية على أنها متعددة، وتخضع للتغيير، وموقع النضال. تتأثر الظروف المتنوعة التي يتعلم فيها متعلمو اللغة تحدث، قراءة، أو كتابة اللغة الثانية بعلاقات القوة في مواقع مختلفة؛ فإن المتعلمين الذين قد يتم تهميشهم في موقع واحد قد يكونون على درجة عالية من التقدير في مكان آخر. لهذا السبب, في كل مرة يتفاعل متعلمي اللغة في اللغة الثانية، سواء في وضع شفهي أو مكتوب، فهم يرتبطون في بناء الهوية والتفاوض.ومع ذلك، فإن الظروف الهيكلية والسياقات الاجتماعية لم يتم تحديدها تماماً. ومن خلا الوكالة الإنسانية، يمكن لمتعلمي اللغة الذين يكافحون من أجل التحدث من موقف هوية واحدة أن يكونوا قادرين على إعادة صياغة علاقاتهم مع محاوريهم والمطالبة بهويات بديلة أكثر قوة يمكن من خلالها التحدث، مما يتيح للتعلم أن يحدث. (ar)
- Identeco kiel grava elemento en lingvolernaj esploroj difineblas jene : "identeco estas kiel persono komprenas lian aŭ ŝian interrilaton al la mondo, kiel tiu interrilato estas strukturita trans tempo kaj spaco kaj kiel la persono komprenas eblecojn por la estonteco". Rekonante lingvon kiel socian praktikon, identeco substrekas kiel lingvo socie konstruiĝas kaj estas konstruata pere de serio de interrilatoj. La diversaj kondiĉoj kiuj kondiĉas kiel lingvaj lernantoj parolas, legas aŭ skribas alia(j)n lingvo(j)n estas influataj de potenco-rilatoj en malsamaj ejoj. Lernantoj kiuj povas esti marĝenigitaj en unu ejo povas esti tre aprezataj en alia. Tiukiale, ĉiufoje kiam lingvaj lernantoj interrilatas en alia lingvo, ĉu voĉe aŭ skribe, ili okupiĝas pri identecokonstruado kaj intertraktado. Tamen, strukturaj kondiĉoj kaj sociaj kuntekstoj ne estas tute determinitaj. La interrilato inter identeco kaj lingva lernado estas interesa por sciencistoj en la kampoj de dua lingva akiro, lingva edukado, socilingvistiko kaj aplikata lingvistiko. (eo)
- A significant construct in language learning research, identity is defined as "how a person understands his or her relationship to the world, how that relationship is structured across time and space, and how the person understands possibilities for the future". Recognizing language as a social practice, identity highlights how language constructs and is constructed by a variety of relationships. Because of the diverse positions from which language learners can participate in social life, identity is theorized as multiple, subject to change, and a site of struggle. The diverse conditions under which language learners speak, read, or write the second language are influenced by relations of power in different sites; learners who may be marginalized in one site may be highly valued in another. For this reason, every time language learners interact in the second language, whether in the oral or written mode, they are engaged in identity construction and negotiation. However, structural conditions and social contexts are not entirely determined. Through human agency, language learners who struggle to speak from one identity position may be able to reframe their relationship with their interlocutors and claim alternative, more powerful identities from which to speak, thereby enabling learning to take place. (en)
- Identidade linguística lhe permite considerar-se pertencente a uma determinada comunidade que é falante da sua língua natural. Nesta perspectiva, a comunidade conforma os seus valores e você conforma os valores da mesma. A língua de um grupo é o que caracteriza de forma mais profunda a sua identidade, influenciado pelo recurso simbólico da linguagem o que nos leva a compreensão da relação intrínseca entre a linguagem em si e nós mesmos. Segundo Le Page: “todo ato de fala é um ato de identidade. A linguagem é o índice por excelência da identidade e as escolhas linguísticas são processos inconscientes que o falante realiza associado às múltiplas dimensões constitutivas da identidade social e aos múltiplos papéis sociais que o usuário assume na comunidade de fala, mas o que determina a escolha de uma ou outra variedade é a situação concreta de comunicação.” Para alguns autores, a identidade linguística se constrói na interação comunicativa e depende de fatores como: conduta, afetivos, cognitivos, os quais se materializam através das atitudes linguísticas. São esses fatores que permitem aos indivíduos mostrarem a sua identidade e a sua avaliação com respeito a própria forma da fala de si, e a fala dos outros. A identidade linguística se baseia na própria identidade da linguagem que os falantes usam, especialmente na sua língua nativa, materna. Para Schiffrin (1996) os discursos pessoais são uma lente linguística através da qual se pode descobrir as visões que as pessoas têm sobre si mesmas, sobre os outros, sobre a estrutura social e a posição em que os falantes estão imersos. Para alguns outros pesquisadores (Wodak, 1999, Archakis e Tzanne 2005) identidades são transformadas e negociadas através do discurso. Entende-se, então, pela identidade linguística, o vínculo que o indivíduo cria com a comunidade de fala da qual ele se torna membro, e cuja variedade de linguagem ele adota como sua. Portanto a identidade linguística não é inata, mas sim uma configuração a partir do desenvolvimento nas relações dialéticas sendo transformadas nos aspectos da vida biológica, material e social. Um falante não constrói uma identidade linguística única e unificada para diferentes situações comunicativas. Ao contrário, constrói identidades linguísticas múltiplas e complexas, como os mesmos atos de interação comunicativa. Conforme Purdie, os falantes modificam sua fala nas interações com os outros para reduzir ou acentuar as diferenças entre eles e seus interlocutores. Desta forma, os falantes podem promover relações harmoniosas adotando os modelos de fala de seus interlocutores; alternadamente, os falantes podem fomentar seu próprio modelo discursivo (Taylor 2005). (pt)
|
| rdfs:comment
|
- يُعرف بناء الهوية في بحوث تعلم اللغة بأنه «كيفية فهم الشخص لعلاقته بالعالم، وكيف يتم تنظيم هذه العلاقة عبر الزمان والمكان، وكيف يفهم الشخص إمكانيات المستقبل». مع الاعتراف باللغة كممارسة اجتماعية، تسلط الهوية الضوء على كيفية بناء اللغة وكيف يتم بناءها من خلال مجموعة متنوعة من العلاقات. بسبب المواقف المتنوعة التي يمكن من خلالها لمتعلمي اللغة المشاركة في الحياة الاجتماعية، يتم النظر إلى الهوية على أنها متعددة، وتخضع للتغيير، وموقع النضال. (ar)
- Identeco kiel grava elemento en lingvolernaj esploroj difineblas jene : "identeco estas kiel persono komprenas lian aŭ ŝian interrilaton al la mondo, kiel tiu interrilato estas strukturita trans tempo kaj spaco kaj kiel la persono komprenas eblecojn por la estonteco". Rekonante lingvon kiel socian praktikon, identeco substrekas kiel lingvo socie konstruiĝas kaj estas konstruata pere de serio de interrilatoj. La interrilato inter identeco kaj lingva lernado estas interesa por sciencistoj en la kampoj de dua lingva akiro, lingva edukado, socilingvistiko kaj aplikata lingvistiko. (eo)
- A significant construct in language learning research, identity is defined as "how a person understands his or her relationship to the world, how that relationship is structured across time and space, and how the person understands possibilities for the future". Recognizing language as a social practice, identity highlights how language constructs and is constructed by a variety of relationships. Because of the diverse positions from which language learners can participate in social life, identity is theorized as multiple, subject to change, and a site of struggle. (en)
- Identidade linguística lhe permite considerar-se pertencente a uma determinada comunidade que é falante da sua língua natural. Nesta perspectiva, a comunidade conforma os seus valores e você conforma os valores da mesma. A língua de um grupo é o que caracteriza de forma mais profunda a sua identidade, influenciado pelo recurso simbólico da linguagem o que nos leva a compreensão da relação intrínseca entre a linguagem em si e nós mesmos. A identidade linguística se baseia na própria identidade da linguagem que os falantes usam, especialmente na sua língua nativa, materna. (pt)
|
