| dbo:abstract
|
- High-frequency direction finding (HF/DF) byl vysokofrekvenční směrový radiozaměřovač vyvinutý během druhé světové války. Přístroj byl znám rovněž pod přezdívkou Huff-Duff. Umožňoval zaměření rádiového vysílání německých ponorek z palub eskortních lodí. HF/DF je, společně s radarem a prolomením německých šifer, řazen mezi tři primární faktory, které přispěly k vítězství spojenců v bitvě o Atlantik. Německé ponorky byly během svých operací proti spojeneckým konvojům v častém rádiovém styku s velitelstvím, které koordinovalo nasazení ponorkových vlčích smeček. Vyvinutí vysokofrekvenčních směrových přístrojů pro eskortní lodě jim umožnilo určit směr a odhadnout vzdálenost, ve které se německé ponorky nachází. Bylo pak možné ponorku napadnout či konvoj odklonit z nebezpečné oblasti (stalo se tak například v ). Britské královské námořnictvo proto do počátku roku 1943 vybavilo systémem HF/DF všechny své eskortní lodě. (cs)
- Huff-Duff ist ein Funkpeilgerät, das im Zweiten Weltkrieg vor allem von der Royal Navy zum Aufspüren von deutschen U-Booten eingesetzt wurde, wenn diese Funksprüche absetzten. Der Name leitet sich ab von der Abkürzung HF/DF für High-Frequency Direction Finding, deutsch: Kurzwellenpeilung. Das Gerät wurde von den französischen Ingenieuren Maurice Deloraine und Henri Busignies entwickelt. Sie begannen die Entwicklung in Paris und beendeten sie nach ihrer Emigration in die USA. (de)
- High-frequency direction finding, usually known by its abbreviation HF/DF or nickname huff-duff, is a type of radio direction finder (RDF) introduced in World War II. High frequency (HF) refers to a radio band that can effectively communicate over long distances; for example, between U-boats and their land-based headquarters. HF/DF was primarily used to catch enemy radios while they transmitted, although it was also used to locate friendly aircraft as a navigation aid. The basic technique remains in use to this day as one of the fundamental disciplines of signals intelligence, although typically incorporated into a larger suite of radio systems and radars instead of being a stand-alone system. Earlier systems used a mechanically rotated antenna or solenoid and an operator listening for peaks or nulls in the signal, which often took considerable time to determine the bearing on the order of a minute or more. Later systems used a set of antennas to receive the same signal in slightly different locations or angles, and then used those slight differences in the signal to display the bearing to the transmitter on an oscilloscope display which made the same measurement essentially instantaneously, allowed it to catch fleeting signals, such as those from the U-boat fleet. The system was initially developed by Robert Watson-Watt starting in 1926, as a system for locating lightning. Its role in intelligence was not developed until the late 1930s. In the early war period, HF/DF units were in very high demand, and there was considerable inter-service rivalry involved in their distribution. An early use was by the RAF Fighter Command as part of the Dowding system of interception control, while ground-based units were also widely used to collect information for the Admiralty to locate U-boats. Between 1942 and 1944, smaller units became widely available and were common fixtures on Royal Navy ships. It is estimated HF/DF contributed to 24% of all U-boats sunk during the war. The basic concept is also known by several alternate names, including Cathode-Ray Direction Finding (CRDF), Twin Path DF, and for its inventor, Watson-Watt DF or Adcock/Watson-Watt when the antenna is considered. (en)
- El HF-DF (siglas en inglés de High-frequency direction finding), también conocido como Huff-Duff, fue un sistema de radiogoniometría utilizado por la Marina Real Británica durante la Segunda Guerra Mundial para localizar a los submarinos alemanes. Junto con otras innovaciones como el Foco Leigh, el magnetrón o el torpedo autodirigido aerotransportado, fue clave para la victoria aliada en la batalla del Atlántico. (es)
- Huff-Duff est le surnom donné à un système de radiogoniométrie utilisé comme dispositif de repérage pendant et après la Seconde Guerre mondiale. Cet appareil est l'un principaux artisans de la victoire alliée dans la bataille de l'Atlantique. Ce nom évoque « HF/DF », abréviation de High Frequency/Direction Finding (« Haute fréquence/Découverte de direction »). (fr)
- Il rivelatore di direzione ad alta frequenza (noto anche come HF/HD o con il soprannome Huff-Duff) è un radiogoniometro messo a punto durante la seconda guerra mondiale. Il nome si basa sull'acronimo HFDF, che sta per High-Frequency Direction Finding (Ricerca della direzione ad alta frequenza). Questo apparecchio fu sviluppato dagli ingegneri francesi ed . Essi iniziarono il suo sviluppo a Parigi e lo terminarono negli Stati Uniti d'America, dov'erano emigrati a seguito dell'occupazione tedesca della Francia. High frequency (HF, per Alta frequenza) si riferisce a una banda radio che può efficacemente trasmettere a lunga distanza, per esempio tra gli U-boat e il loro quartier generale a terra. HF/DF era principalmente usato per individuare radioemittenti nemiche durante I periodi in cui trasmettevano, sebbene fosse anche utilizzato per localizzare velivoli amici come aiuto alla navigazione. La tecnica di base resta in uso anche ai nostri giorni come una delle discipline fondamentali di spionaggio elettronico, sebbene incorporata in un ampio sistema di mezzi radio e radar invece di funzionare come apparato a sé stante. HF/DF usava una schiera di antenne radio per ricevere lo stesso segnale da località o direzioni leggermente diverse e usava quindi queste piccole differenze per esporre la posizione del trasmettitore sullo schermo di un oscilloscopio. Il primo sistema usava un'antenna rotante meccanicamente (rivelatore di direzione Bellini–Tosi) e un operatore che ascoltava i picchi e le assenze nei segnali, impiegando parecchio tempo, spesso un minuto o più, per l'individuazione. L'apparato HF/DF effettuava le medesime misurazioni ma sostanzialmente istantanee, il che consentiva d'individuare i segnali emessi in movimento, come quelli da una flotta di U-boat. Il Sistema venne inizialmente sviluppato da Robert Watson-Watt, incominciando nel 1926 le ricerche per un sistema che localizzasse i fulmini. Il suo ruolo nello spionaggio non venne sviluppato fino alla fine degli anni trenta. Nel periodo iniziale della guerra le unità HF/DF erano molto richieste, e ci fu una notevole rivalità nella loro distribuzione. Un uso iniziale fu fatto dal Comando caccia della RAF come parte del "Sistema Dowding" d'intercettazione e controllo, nel quale unità basate a terra erano ampiamente utilizzate per raccogliere informazioni per l'Ammiragliato britannico al fine di localizzare gli U-boat. Tra il 1942 e il 1944 piccole unità divennero largamente disponibili e furono normali apparecchiature installate sulle navi della Marina militare britannica. Si ritiene che l'HF/DF abbia contribuito per il 24% di tutti gli affondamenti di U-boat durante la guerra. Il concetto di base è anche noto con nomi diversi, tra i quali anche Cathode-Ray Direction Finding (CRDF, Individuazione della direzione con raggi catodici, Twin Path DF, e dal suo inventore, Watson-Watt DF o Adcock/Watson-Watt quando si considera l'antenna. (it)
- 短波方向探知機（たんぱほうこうたんちき、英語: High-frequency direction finder, HF/DF）は、電子戦支援システムの一種。主に短波を対象とした無線方向探知機（RDF）であり、頭字語からハフ-ダフ（英: Huff Duff）と通称される。 (ja)
- High Frequency Direction Finder, populärt kallad Huff-Duff, var en radiopejlingsutrustning som användes av brittiska flottan under andra världskriget för att hitta tyska ubåtar. Denna artikel om militär verksamhet, organisation eller vapen saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Radionamiernik HF/DF (Huff-Duff) – lądowy i okrętowy radionamiernik wysokich częstotliwości wykorzystywany w czasach drugiej wojny światowej do lokalizowania źródła sygnału radiowego emitowanego przez niemieckie okręty podwodne. Od lat 30. XX wieku w szeregu państw prowadzone były potajemne prace badawczo-rozwojowe nad urządzeniami elektronicznymi lokalizującymi źródło transmisji radiowych na falach wysokiej częstotliwości. Środowiska wojskowe zainteresowane były zwłaszcza uzyskaniem urządzenia zdolnego do natychmiastowej lokalizacji niemieckich U-Bootów, podczas emisji przez nie ekstremalnie krótkich przekazów radiowych w trakcie ich przedwojennych ćwiczeń i operacji. W kilku też państwach, które wkrótce stały się sojusznikami przeciw państwom Osi, udało się opracować takie urządzenia. W Wielkiej Brytanii prace nad lądową i okrętową wersją radionamiernika prowadzone były pod kierunkiem , zwanego "ojcem radaru". Pierwsza brytyjska wersja Huff-Duff, FH 1, zainstalowana została 12 marca 1940 roku na niszczycielu , a następnie na kilku innych okrętach eskortowych i ratowniczych. Z uwagi jednak na wzajemne zakłócenia elektroniczne, nie była możliwa jednoczesna instalacja na okręcie zarówno Huff-Duff tej wersji jak i radaru. Jako że dowódcy brytyjskich okrętów woleli polegać bardziej na radarze, priorytet prac nad Huff Duff uległ zmniejszeniu. Z wolna jednak brytyjscy inżynierowie opracowali ulepszone wersje radionamiernika: FH 2 i FH 3. W październiku 1941 roku pierwszy FH 3 zainstalowano na byłym okręcie US Coast Guard, który w Royal Navy służył jako eskortowiec . 31 stycznia 1942 roku został on jednak zatopiony przez , co nie przyczyniło się do wzrostu zaufania do radionamierników. W tym czasie w FH-3 zostało wyposażonych 25 okrętów eskortowych. W marcu 1942 roku wprowadzono do użytku najnowsza wersję FH 4, która była bardziej efektywna, toteż Royal Navy złożyła duże zamówienie na zestawy tej wersji. Do połowy 1943 roku Huff Duff był już powszechny na brytyjskich okrętach, wciąż jednak nie był niezawodny. We Francji prace były prowadzone przez w Paryżu i podążały równoległą do brytyjskiej ścieżką. Aż do upadku Francji w maju 1940 roku, Francuzi wymieniali z nimi tajne informacje. W chwili upadku Francji gotowe było urządzenie będące odpowiednikiem brytyjskiego FH 3. Radionamiernik ten wykorzystywał antenę zawierającą wynalazek polskiego inżyniera Wacława Struszyńskiego, pozwalający na oddzielenie sygnału z namiaru od jego odwrotnego echa, co stanowiło przełom technologiczny. Po niemieckiej inwazji, francuscy inżynierowie zdołali przez Portugalię uciec wraz ze swoimi rodzinami do Stanów Zjednoczonych, zabierając ze sobą trzon dokumentacji, niszcząc też pozostawione w Paryżu gotowe urządzenia. Podobnie jednak jak Brytyjczycy, Amerykanie, którzy dysponowali własnymi odpowiednikami FH 3, preferowali aktywny radar ponad pasywny radionamiernik. Początkowo nie ufali inżynierom przybyłym z Francji, z powodu ich związków biznesowych z Niemcami. Wkrótce jednak przeprowadzono testy porównawcze brytyjskiego FH 3 i francuskiego DAQ. 26 czerwca 1942 roku szef operacji morskich US Navy admirał Ernest King podjął decyzję, że połowa amerykańskich niszczycieli oraz okrętów eskortowych ma zostać wyposażona w zestawy DAQ lub jakiekolwiek ich ulepszone modele. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Huff-Duff ist ein Funkpeilgerät, das im Zweiten Weltkrieg vor allem von der Royal Navy zum Aufspüren von deutschen U-Booten eingesetzt wurde, wenn diese Funksprüche absetzten. Der Name leitet sich ab von der Abkürzung HF/DF für High-Frequency Direction Finding, deutsch: Kurzwellenpeilung. Das Gerät wurde von den französischen Ingenieuren Maurice Deloraine und Henri Busignies entwickelt. Sie begannen die Entwicklung in Paris und beendeten sie nach ihrer Emigration in die USA. (de)
- El HF-DF (siglas en inglés de High-frequency direction finding), también conocido como Huff-Duff, fue un sistema de radiogoniometría utilizado por la Marina Real Británica durante la Segunda Guerra Mundial para localizar a los submarinos alemanes. Junto con otras innovaciones como el Foco Leigh, el magnetrón o el torpedo autodirigido aerotransportado, fue clave para la victoria aliada en la batalla del Atlántico. (es)
- Huff-Duff est le surnom donné à un système de radiogoniométrie utilisé comme dispositif de repérage pendant et après la Seconde Guerre mondiale. Cet appareil est l'un principaux artisans de la victoire alliée dans la bataille de l'Atlantique. Ce nom évoque « HF/DF », abréviation de High Frequency/Direction Finding (« Haute fréquence/Découverte de direction »). (fr)
- 短波方向探知機（たんぱほうこうたんちき、英語: High-frequency direction finder, HF/DF）は、電子戦支援システムの一種。主に短波を対象とした無線方向探知機（RDF）であり、頭字語からハフ-ダフ（英: Huff Duff）と通称される。 (ja)
- High Frequency Direction Finder, populärt kallad Huff-Duff, var en radiopejlingsutrustning som användes av brittiska flottan under andra världskriget för att hitta tyska ubåtar. Denna artikel om militär verksamhet, organisation eller vapen saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- High-frequency direction finding (HF/DF) byl vysokofrekvenční směrový radiozaměřovač vyvinutý během druhé světové války. Přístroj byl znám rovněž pod přezdívkou Huff-Duff. Umožňoval zaměření rádiového vysílání německých ponorek z palub eskortních lodí. HF/DF je, společně s radarem a prolomením německých šifer, řazen mezi tři primární faktory, které přispěly k vítězství spojenců v bitvě o Atlantik. (cs)
- High-frequency direction finding, usually known by its abbreviation HF/DF or nickname huff-duff, is a type of radio direction finder (RDF) introduced in World War II. High frequency (HF) refers to a radio band that can effectively communicate over long distances; for example, between U-boats and their land-based headquarters. HF/DF was primarily used to catch enemy radios while they transmitted, although it was also used to locate friendly aircraft as a navigation aid. The basic technique remains in use to this day as one of the fundamental disciplines of signals intelligence, although typically incorporated into a larger suite of radio systems and radars instead of being a stand-alone system. (en)
- Il rivelatore di direzione ad alta frequenza (noto anche come HF/HD o con il soprannome Huff-Duff) è un radiogoniometro messo a punto durante la seconda guerra mondiale. Il nome si basa sull'acronimo HFDF, che sta per High-Frequency Direction Finding (Ricerca della direzione ad alta frequenza). Questo apparecchio fu sviluppato dagli ingegneri francesi ed . Essi iniziarono il suo sviluppo a Parigi e lo terminarono negli Stati Uniti d'America, dov'erano emigrati a seguito dell'occupazione tedesca della Francia. (it)
- Radionamiernik HF/DF (Huff-Duff) – lądowy i okrętowy radionamiernik wysokich częstotliwości wykorzystywany w czasach drugiej wojny światowej do lokalizowania źródła sygnału radiowego emitowanego przez niemieckie okręty podwodne. (pl)
|
