| dbo:abstract
|
- Francesco Ferrara (* 7. Dezember 1810 in Palermo; † 22. Januar 1900 in Venedig) war ein italienischer Nationalökonom. (de)
- Francesco Ferrara (1810–1900) was an Italian economist, and political scientist. He helped introduce the classical economic theories of Adam Smith, David Ricardo, and J. S. Mill into Italian scholarship. However, Ferrara was an early opponent of the Labour Theory of Value of Adam Smith, David Ricardo and James and J.S. Mill. (en)
- Francesco Ferrara est un économiste, journaliste et homme politique italien né à Palerme, alors dans le Royaume de Naples, le 7 décembre 1810 et mort à Venise le 22 janvier 1900. C’est le plus important économiste de l’époque du Risorgimento, vu comme un Frédéric Bastiat italien. (fr)
- Francesco Ferrara (ur. 7 grudnia 1810 w Palermo, zm. 22 stycznia 1900 w Wenecji) – włoski ekonomista i polityk. Ferrara został szefem Sycylijskiego Biura Statystycznego w 1834 r. i założył pismo „Giornale di statistica”, został uwięziony w 1847 r. za działalność polityczną, ale wyszedł na wolność podczas rewolucji 1848 r. i został członkiem Sycylijskiego Rządu Tymczasowego. Kiedy przywrócono panowanie Burbonów, pozostał w Piemoncie, gdzie pełnił misję polityczną, a w latach 1849–1864 był profesorem ekonomii najpierw w Turynie, a następnie na Uniwersytecie w Pizie. Przez krótki czas, od maja do lipca 1867 r., Ferrara, który został wybrany do włoskiej Izby Deputowanych w 1865 r., był ministrem finansów w gabinecie Urbano Rattazziego. W 1868 r. został dyrektorem Szkoły Biznesu w Wenecji, a w 1881 członkiem Senatu. Jako ekonomista ściśle przestrzegał nauk „ekonomistów harmonii” Frédérica Bastiata i Henry’ego Charlesa Careya. Wydał między innymi obszerny zbiór „Bibliotheca dell 'Economista” (27 tomów, 1850-68); jego krytyczne wstępy do prac opublikowanych w tym dziele, „Esame storico-critico degli economicisti”, zostały opublikowane w dwóch tomach w latach 1889–1890. (pl)
- Francesco Ferrara (Palermo, 7 dicembre 1810 – Venezia, 22 gennaio 1900) è stato un economista e politico italiano.Fu senatore del Regno d'Italia nella XIV legislatura. Il suo pensiero economico, di impostazione radicalmente liberista, costituisce una critica della teoria classica ricardiana e un’anticipazione di tematiche del marginalismo. Nel 1867 divenne Ministro delle finanze del Regno. (it)
- Франческо Феррара (итал. Francesco Ferrara; 1810—1900) — итальянский сенатор, экономист, статистик и издатель. (ru)
- Francesco Ferrara, född 7 december 1810 i Palermo, död 22 januari 1900 i Venedig, var en italiensk nationalekonom, statistiker och politiker. Ferrara blev 1834 chef för Siciliens statistiska byrå och uppsatte tidskriften "Giornale di statistica", fängslades 1847 för sin politiska verksamhet, men kom vid 1848 års revolution på fri fot och blev medlem av Siciliens provisoriska regering. Då bourbonernas välde återställdes, stannade han kvar i Piemonte, där han befann sig på en politisk beskickning, och var 1849-64 professor i nationalekonomi först vid och därefter vid Pisas universitet. En kortare tid, från maj till juli 1867, var Ferrara, som 1865 invalts i italienska deputeradekammaren, finansminister i Urbano Rattazzis kabinett. År 1868 blev han direktör för handelshögskolan i Venedig och 1881 medlem av senaten. Som nationalekonom anslöt han sig nära till "harmoniekonomerna" Frédéric Bastiats och Henry Charles Careys läror. Han utgav bland annat det stora samlingsverket "Bibliotheca dell' economista" (27 band, 1850-68); hans kritiska inledningar till i detta verk publicerade arbeten, Esame storico-critico degli economisti, utkom samlade i två band 1889-90. (sv)
- Франческо Феррара (італ. Francesco Ferrara; 7 грудня 1810, Палермо, Королівство Сицилія — 22 січня 1900, Венеція, Королівство Італія) — італійський сенатор, економіст, статистик і видавець. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Francesco Ferrara (* 7. Dezember 1810 in Palermo; † 22. Januar 1900 in Venedig) war ein italienischer Nationalökonom. (de)
- Francesco Ferrara (1810–1900) was an Italian economist, and political scientist. He helped introduce the classical economic theories of Adam Smith, David Ricardo, and J. S. Mill into Italian scholarship. However, Ferrara was an early opponent of the Labour Theory of Value of Adam Smith, David Ricardo and James and J.S. Mill. (en)
- Francesco Ferrara est un économiste, journaliste et homme politique italien né à Palerme, alors dans le Royaume de Naples, le 7 décembre 1810 et mort à Venise le 22 janvier 1900. C’est le plus important économiste de l’époque du Risorgimento, vu comme un Frédéric Bastiat italien. (fr)
- Francesco Ferrara (Palermo, 7 dicembre 1810 – Venezia, 22 gennaio 1900) è stato un economista e politico italiano.Fu senatore del Regno d'Italia nella XIV legislatura. Il suo pensiero economico, di impostazione radicalmente liberista, costituisce una critica della teoria classica ricardiana e un’anticipazione di tematiche del marginalismo. Nel 1867 divenne Ministro delle finanze del Regno. (it)
- Франческо Феррара (итал. Francesco Ferrara; 1810—1900) — итальянский сенатор, экономист, статистик и издатель. (ru)
- Франческо Феррара (італ. Francesco Ferrara; 7 грудня 1810, Палермо, Королівство Сицилія — 22 січня 1900, Венеція, Королівство Італія) — італійський сенатор, економіст, статистик і видавець. (uk)
- Francesco Ferrara (ur. 7 grudnia 1810 w Palermo, zm. 22 stycznia 1900 w Wenecji) – włoski ekonomista i polityk. Ferrara został szefem Sycylijskiego Biura Statystycznego w 1834 r. i założył pismo „Giornale di statistica”, został uwięziony w 1847 r. za działalność polityczną, ale wyszedł na wolność podczas rewolucji 1848 r. i został członkiem Sycylijskiego Rządu Tymczasowego. Kiedy przywrócono panowanie Burbonów, pozostał w Piemoncie, gdzie pełnił misję polityczną, a w latach 1849–1864 był profesorem ekonomii najpierw w Turynie, a następnie na Uniwersytecie w Pizie. (pl)
- Francesco Ferrara, född 7 december 1810 i Palermo, död 22 januari 1900 i Venedig, var en italiensk nationalekonom, statistiker och politiker. Ferrara blev 1834 chef för Siciliens statistiska byrå och uppsatte tidskriften "Giornale di statistica", fängslades 1847 för sin politiska verksamhet, men kom vid 1848 års revolution på fri fot och blev medlem av Siciliens provisoriska regering. Då bourbonernas välde återställdes, stannade han kvar i Piemonte, där han befann sig på en politisk beskickning, och var 1849-64 professor i nationalekonomi först vid och därefter vid Pisas universitet. (sv)
|
