| dbo:abstract
|
- Ο Φάουστο Γκαρντίνι (ιταλικά : Fausto Gardini), (Μιλάνο 8 Μαρτίου 1930 - 17 Σεπτεμβρίου 2008), ήταν Ιταλός πρωταθλητής της αντισφαίρισης. Πρωταθλητής Τζιούνιορς Ιταλίας στο διπλό το 1947 και το 1948. Το 1952 στάλθηκε από την Ιταλική ομοσπονδία στην Καλιφόρνια για να βελτιώσει το παιχνίδι του. Τότε ήταν, στη δεκαετία του πενήντα και του εξήντα ένας από τους καλύτερους Ιταλούς παίκτες, μαζί με τους , Ορλάντο Σίρολα και τον . Η πιο σημαντική νίκη του ήταν στον απλό του Διεθνούς πρωταθλήματος της Ιταλίας το 1955, που νίκησε τον Μπέπε Μέρλο. Στα τουρνουά Γκραντ Σλαμ ποτέ δεν έφτασε πέρα από τα προημιτελικά, έφτασε στο Ρολάν Γκαρός το 1953, στο Γουίμπλεντον, σταμάτησε στο δεύτερο γύρο το 1951. Κέρδισε όμως το τουρνουά του Σάο Πάολο και στο Αλγέρι, το 1951, το τουρνουά της Βαρκελώνης και στο Μοντεβιδέο το 1954, στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο, το 1955. Στο Πρωτάθλημα αντισφαίρισης Ανατολικής Μεσογείου το 1950 πρώτος στο διπλό με συμπαίκτη τον Τζιάνι Κουτσέλι. Μετά τις κατακτήσεις του Ιταλικού πρωταθλήματος στο απλό χωρίς διακοπή το 1951, 1952, 1953, 1954 και 1955, αποφάσισε να σταματήσει τον πρωταθλητισμό για να αφοσιωθεί στο επάγγελμα του δικηγόρου και την οικογένεια του[1]. Επέστρεψε και το 1961 και 1962 κατέκτησε εκ νέου το πρωτάθλημα Ιταλίας στο απλό. Στις αρχές του 1964, αποσύρθηκε οριστικά από τους αγώνες. Στο Κύπελλο Ντέιβις έχει παίξει με την Ιταλία συνολικά 38 συναντήσεις μεταξύ 1952-1963, με 29 νίκες. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο σπίτι του στο Φόρτε ντέι Μάρμι στις 17 Σεπτεμβρίου 2008. (el)
- Fausto Gardini (* 8. März 1930 in Mailand; † 17. September 2008 in Forte dei Marmi) war ein italienischer Tennisspieler und mehrfacher Teilnehmer am Davis Cup. (de)
- Fausto Gardini (8 March 1930 – 17 September 2008) was an Italian tennis player. He was an Italian Davis Cup player and later captain. Gardini had long arms and legs, was renowned for keeping the ball in play and was very determined. "I could not help but admire Gardini because he always tried" said Ken Rosewall. This is how William McHale described Gardini "A stringy, expressive, cavorting clown, Gardini uses the crowd as his personal cheering section". Gardini made his Grand Slam debut at Roland Garros in 1949, where he lost in round three to Eric Sturgess. At Roland Garros in 1951, Gardini lost in the last 16 to Dick Savitt. At Wimbledon Gardini beat Gardnar Mulloy before losing to Frank Sedgman in the last 16. At Roland Garros in 1952, Gardini beat 17 year old Ken Rosewall and Tony Mottram before losing to Jaroslav Drobny in the last 16. At Wimbledon he lost to Straight Clark in round three. At the 1953 Australian championships, Gardini lost in round two to Ian Ayre. At Roland Garros, Gardini reached the quarter finals before losing to Drobny. At Wimbledon he lost in round one to Istvan Sikorski. The highlight of Gardini's career was when he won the title at Rome in 1955, beating Herbert Flam, Enrique Morea and Giuseppe Merlo. The final was a dramatic match. Merlo led by 2 sets to 1 and had two championship points in the fourth set, but suffered from cramps and was forced to retire at 6–6 in the fourth set. After that, Gardini played less and concentrated on running his family's bakery business. By the early 1960s he was playing mainly in Italian tournaments and Davis Cup. (en)
- Fausto Gardini, né le 8 mars 1930 à Milan et mort le 17 septembre 2008 à Forte dei Marmi, est un joueur de tennis italien. (fr)
- Fausto Gardini (Milano, 8 marzo 1930 – Forte dei Marmi, 17 settembre 2008) è stato un tennista italiano. Fu sette volte campione italiano assoluto nel singolare (dal 1951 al 1955, nel 1961 e nel 1962) e vincitore degli Internazionali d'Italia nel 1955. Dal 1973 al 1975 fu capitano non giocatore della squadra italiana di Coppa Davis (it)
- Fausto Gardini, född 8 mars 1930 i Milano, Italien, död 17 september 2008 i Forte dei Marmi, Italien, var en italiensk tidigare tennisspelare, känd som framgångsrik singelspelare i Davis Cup med störst framgångar på grus. (sv)
- Fausto Gardini (ur. 8 marca 1930 w Mediolanie, zm. 17 września 2008 w Forte dei Marmi) – włoski tenisista, zwycięzca międzynarodowych mistrzostw Włoch, reprezentant w Pucharze Davisa. Pierwsze sukcesy Gardini osiągał już jako junior, zdobywając u schyłku lat 40. XX wieku dwukrotnie mistrzostwo Włoch juniorów w deblu. Partnerował mu rówieśnik Gianni Clerici, który nie zrobił później wielkiej zawodniczej kariery, ale zyskał sławę jako dziennikarz tenisowy. Od początku lat 50. Gardini należał do ścisłej czołówki włoskich graczy. W latach 1951–1952 był w IV rundzie, a w 1953 w ćwierćfinale międzynarodowych mistrzostw Francji. W 1951 wyeliminował m.in. Polaka Władysława Skoneckiego, by ulec Amerykaninowi Dickowi Savittowi. Rok później za sprawą Włocha z paryskimi kortami pożegnał się po pięciosetowym pojedynku Australijczyk Ken Rosewall (już w 1953 triumfator zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej tego turnieju), a Gardini przegrał z najwyżej rozstawionym Jaroslavem Drobnym. W 1953 Gardiniego rozstawiono w mistrzostwach Francji z numerem 8 i zdołał on wreszcie awansować do najlepszej ósemki, gdzie od włoskiego gracza lepszy okazał się ponownie Jaroslav Drobný. W 1953 Gardini doszedł do finału międzynarodowych mistrzostw Niemiec, ale w decydującym meczu dość łatwo uległ Amerykaninowi Budge’owi Patty’emu 3:6, 2:6, 3:6. Największy sukces w seniorskiej karierze Włoch zanotował w 1955, kiedy przed własną publicznością triumfował w międzynarodowych mistrzostwach Włoch w Rzymie. Zwycięstwo odniósł w niezwykłych okolicznościach; jego przeciwnikiem był dobrze mu znany rodak , z którym wielokrotnie toczył zacięte mecze. Tym razem Merlo, słynący z nietypowego uchwytu rakiety i specyficznego sposobu serwowania, nie wytrzymał trudów spotkania i będąc dość bliskim wygranej, zmuszony był poddać mecz z powodu gwałtownych skurczy mięśni. Krecz nastąpił przy stanie 6:1, 1:6, 3:6, 6:6 (na pierwszym miejscu wynik Gardiniego). Fausto Gardini zapisał też na swoim koncie bogatą kartę reprezentacyjną. W zespole narodowym w Pucharze Davisa występował w latach 1952–1963, wyłącznie w grze pojedynczej, wygrywając 29 pojedynków i przegrywając 9. Wspólnie z takimi znakomitościami jak Nicola Pietrangeli i tworzył jedną z silniejszych ekip w dziejach włoskiego tenisa, a zarazem czołową reprezentację Europy tamtego okresu. W 1952 Gardini był w składzie reprezentacji, która najpierw wygrała rywalizację europejską, w międzystrefowym półfinale pokonała Indie i dopiero w spotkaniu z Amerykanami, którego stawką było prawo zagrania z broniącą trofeum Australią, uległa wyraźnie 0:5; Gardini uległ wówczas w pięciu setach Vicowi Seixasowi i w czterech setach Tony’emu Trabertowi. Również w 1955 Włosi awansowali do finału międzystrefowego, tym razem ulegając – również 0:5 – Australijczykom (Gardini grał tylko pierwszego dnia rywalizacji, przegrywając z Lew Hoadem). Wreszcie w 1961 reprezentacja Włoch awansowała szczebel wyżej, w finale międzystrefowym pokonując Amerykanów; Gardini przegrał wówczas z , ale pokonał Whitneya Reeda. W spotkaniu z Australią w Melbourne, już bezpośrednio o Puchar Davisa, miejsce Gardiniego w grze pojedynczej zajął Sirola, który jednak punktu nie zdobył ani w singlu, ani w deblu; ponieważ swoje mecze przegrał też Pietrangeli (w tym debel w parze z Sirolą), trofeum pozostało przy ekipie Harry’ego Hopmana. W 1962 Włosi, ponownie z Gardinim w składzie, zakończyli swój udział w Pucharze Davisa już na etapie finału strefy europejskiej (porażka ze Szwedami), a rok później w spotkaniu II rundy strefy europejskiej z Hiszpanią. Ten mecz okazał się pożegnaniem Gardiniego z reprezentacją w charakterze zawodnika; ostatni mecz Włoch przegrał ze znanym Hiszpanem Manuelem Santaną. W ciągu jedenastu lat (chociaż grał tylko w sześciu edycjach) w meczach reprezentacyjnych Gardini odniósł zwycięstwa m.in. nad Brytyjczykami i , Duńczykami Nielsenem i Ulrichem, Szwedami Davidsonem, Bergelinem i Schmidtem (przegrał natomiast w 1962 z Lundqvistem), Węgrem Istvánem Gulyásem. W latach 1973–1975 Gardini pełnił funkcję niegrającego kapitana reprezentacji w Pucharze Davisa. Przyszło mu prowadzić kolejne silne pokolenie włoskich graczy – Adriano Panattę, Paolo Bertolucciego, , . Tenisiści ci w 1976, zaledwie rok po odejściu Gardiniego z funkcji kapitana, sięgnęli pod wodzą Nicoli Pietrangelego po jedyny w historii włoskiego tenisa Puchar Davisa. Gardini był graczem wysokim (o przydomku „Pająk”), praworęcznym. Podobnie jak większość rodaków specjalizował się w grze na kortach ziemnych. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Fausto Gardini (* 8. März 1930 in Mailand; † 17. September 2008 in Forte dei Marmi) war ein italienischer Tennisspieler und mehrfacher Teilnehmer am Davis Cup. (de)
- Fausto Gardini, né le 8 mars 1930 à Milan et mort le 17 septembre 2008 à Forte dei Marmi, est un joueur de tennis italien. (fr)
- Fausto Gardini (Milano, 8 marzo 1930 – Forte dei Marmi, 17 settembre 2008) è stato un tennista italiano. Fu sette volte campione italiano assoluto nel singolare (dal 1951 al 1955, nel 1961 e nel 1962) e vincitore degli Internazionali d'Italia nel 1955. Dal 1973 al 1975 fu capitano non giocatore della squadra italiana di Coppa Davis (it)
- Fausto Gardini, född 8 mars 1930 i Milano, Italien, död 17 september 2008 i Forte dei Marmi, Italien, var en italiensk tidigare tennisspelare, känd som framgångsrik singelspelare i Davis Cup med störst framgångar på grus. (sv)
- Ο Φάουστο Γκαρντίνι (ιταλικά : Fausto Gardini), (Μιλάνο 8 Μαρτίου 1930 - 17 Σεπτεμβρίου 2008), ήταν Ιταλός πρωταθλητής της αντισφαίρισης. Πρωταθλητής Τζιούνιορς Ιταλίας στο διπλό το 1947 και το 1948. Το 1952 στάλθηκε από την Ιταλική ομοσπονδία στην Καλιφόρνια για να βελτιώσει το παιχνίδι του. Τότε ήταν, στη δεκαετία του πενήντα και του εξήντα ένας από τους καλύτερους Ιταλούς παίκτες, μαζί με τους , Ορλάντο Σίρολα και τον . (el)
- Fausto Gardini (8 March 1930 – 17 September 2008) was an Italian tennis player. He was an Italian Davis Cup player and later captain. Gardini had long arms and legs, was renowned for keeping the ball in play and was very determined. "I could not help but admire Gardini because he always tried" said Ken Rosewall. This is how William McHale described Gardini "A stringy, expressive, cavorting clown, Gardini uses the crowd as his personal cheering section". Gardini made his Grand Slam debut at Roland Garros in 1949, where he lost in round three to Eric Sturgess. At Roland Garros in 1951, Gardini lost in the last 16 to Dick Savitt. At Wimbledon Gardini beat Gardnar Mulloy before losing to Frank Sedgman in the last 16. At Roland Garros in 1952, Gardini beat 17 year old Ken Rosewall and Tony Mott (en)
- Fausto Gardini (ur. 8 marca 1930 w Mediolanie, zm. 17 września 2008 w Forte dei Marmi) – włoski tenisista, zwycięzca międzynarodowych mistrzostw Włoch, reprezentant w Pucharze Davisa. Pierwsze sukcesy Gardini osiągał już jako junior, zdobywając u schyłku lat 40. XX wieku dwukrotnie mistrzostwo Włoch juniorów w deblu. Partnerował mu rówieśnik Gianni Clerici, który nie zrobił później wielkiej zawodniczej kariery, ale zyskał sławę jako dziennikarz tenisowy. Gardini był graczem wysokim (o przydomku „Pająk”), praworęcznym. Podobnie jak większość rodaków specjalizował się w grze na kortach ziemnych. (pl)
|
