| dbo:abstract
|
- Ecclesia und Synagoge, auch Ekklesia und Synagoga, sind zwei allegorische weibliche Figuren, die in der christlichen Ikonographie des Mittelalters personifiziert das Christentum und das Judentum symbolisierten. Gemäß dem Schema von Typus und Antitypus wurden sie meist paarweise gegenübergestellt. (de)
- الإكلسيا والسيناجوج (باللاتينيَّة: Ecclesia and Synagoga) أي الكنيسة والكنيس هي عمل فني يجسد الكنيسة المسيحية والكنيس اليهودي، كتشخيص لكل من الديانة المسيحية واليهودية، وجد هذا النوع في الفن المسيحي في القرون الوسطى. وغالبًا ما تم نحت العمل من خلال شخصيات كبيرة وعلى جانبي بوابة الكنيسة، كما في الأمثلة الأكثر شهرة، تلك التي في كاتدرائية ستراسبورغ. وتظهر الكنيسة على شكل مرأة مع تاج، وتحمل كأس وصليب. في المقابل يصور الكنيس على شكل مرأة معصوبة العينين، وتحمل حربة (ربما إشارة إلى الحربة المقدسة التي طعن بها يسوع) وتحمل بيدها الأخرى ألواح التوراة. (ar)
- Ecclesia and Synagoga, or Ecclesia et Synagoga in Latin, meaning "Church and Synagogue", are a pair of figures personifying the Church and the Jewish synagogue, that is to say Judaism, found in medieval Christian art. They often appear sculpted as large figures on either side of a church portal, as in the most famous examples, those at Strasbourg Cathedral. They may also be found standing on either side of the cross in scenes of the Crucifixion, especially in Romanesque art, and less frequently in a variety of other contexts. The two female figures are usually young and attractive; Ecclesia is generally adorned with a crown, chalice and cross-topped staff, looking confidently forward. In contrast, Synagoga is blindfolded and drooping, carrying a broken lance (possibly an allusion to the Holy Lance that stabbed Christ) and the Tablets of the Law or Torah scrolls that may even be slipping from her hand. The staff and spear may have pennants flying from them. In images of the Crucifixion, Ecclesia may hold a chalice that catches the blood spurting from the side of Christ; she often holds the chalice as an attribute in other contexts. Attributes sometimes carried by Synagoga include a sheep or goat or just its head, signifying Old Testament sacrifice, in contrast to Ecclesia's chalice which represents the Christian Eucharist. If not blindfolded, Synagoga usually looks down. Ecclesia has an earlier history, and in medieval art Synagoga occasionally appears alone in various contexts, but the pair, or Ecclesia by herself, are far more common. Further subjects where the pair may sometimes be found are the Tree of Jesse, and the Nativity. The first appearance of such figures in a Crucifixion is in a historiated initial in the Drogo Sacramentary of c. 830, but though Ecclesia already has most of her usual features already present, the figure representing the Jews or the Old Covenant is here a seated white-haired old man. The pair, now with a female Jewish partner, are then found in several later Carolingian carved ivory relief panels of the Crucifixion for book covers, dating from around 870, and remain common in miniatures and various small works until the 10th century. They are then less common in Crucifixions in the 11th century, but reappear in the 12th century in a more strongly contrasted way that emphasizes the defeat of Synagoga; it is at this point that a blindfolded Synagoga with a broken lance becomes usual. The figures continue to be found in Crucifixions until the early 14th century, and occur later in various contexts but are increasingly less common. The surviving portal figures mainly date from the 13th century. (en)
- Ecclesia et Synagoga (« l'Église et la Synagogue », en latin) est une double allégorie fréquente dans l'art chrétien du Moyen Âge. Deux femmes sont représentées, l'une et l'autre jeunes et belles. Ecclesia (en grec ancien : ἐκκλησία / ekklēsía) symbolise le christianisme, et Synagoga le judaïsme, mais plus précisément son « aveuglement » spirituel, puisque, selon le point de vue chrétien, le peuple juif n'a pas su reconnaître la divinité de Jésus-Christ. L'Église catholique apparaît sous les traits d'une figure royale : la tête droite, coiffée d'une couronne, elle tient dans sa main un sceptre ou une hampe crucifère. À l'inverse, la Synagogue est figurée tête nue et détournée, les cheveux défaits, les yeux couverts d'un bandeau ; elle tient une lance brisée et parfois sa main gauche laisse échapper les Tables de la Loi ou les rouleaux de la Torah. Thème récurrent de la théologie de la substitution (supercessionisme) où le christianisme, « véritable Israël », remplace le judaïsme, et où la Nouvelle Alliance marque sa supériorité sur l'Ancienne, cette iconographie chargée d'antijudaïsme traverse toute l'imagerie médiévale à partir du IXe siècle sous forme de statuettes et de plaques en ivoire, de miniatures, de peintures, de vitraux et surtout de sculptures. Si l'image de l'Église triomphante demeure inchangée au fil du temps, celle de la Synagogue devient de plus en plus dévalorisante, jusqu'à se confondre avec celle du diable au XVe siècle. (fr)
- Le raffigurazioni dell'Ecclesia e della Sinagoga si ritrovano sovente nelle chiese medievali sotto forma di allegorie personificate della Chiesa cristiana (l'Ecclesia) e dell'Ebraismo e della teologia della sostituzione (la Sinagoga). L'Ecclesia è rappresentata da una donna di bell'aspetto, per lo più con una corona, che tiene in mano una croce, simbolo del Cristianesimo e un calice o talvolta uno scettro. La si ritrova in coppia oppure che fronteggia la raffigurazione della Sinagoga, anch'essa rappresentata da una donna però senza corona (che talvolta giace per terra) e con gli occhi bendati alludendo alla sua cecità nei confronti della figura di Gesù Cristo come Messia. Mentre l'Ecclesia viene rappresentata come una figura trionfante e sorridente la Sinagoga spesso distoglie lo sguardo, talvolta ha fra le mani una lancia spezzata e a volte è rappresentata vicino al diavolo. Le due figure rappresentano il rapporto, in epoca medievale, fra Cristianesimo ed Ebraismo. Le due figure si trovano in alcune chiese medievali come:
* la Cattedrale di Notre-Dame a Parigi
* La Cattedrale di Strasburgo
* La Cattedrale di Friburgo in Brisgovia
* Il duomo di Bamberga (it)
- Ecclesia en Synagoge is in de iconografie van de Westerse kunst een allegorische voorstelling van het Oude en Nieuwe Testament. Volgens anderen is het ook een voorstelling van de joodse religie tegenover de christelijke. Zij worden voorgesteld als twee vrouwenfiguren, vaak aan weerszijden geplaatst van een crucifix. Sinds de 9e eeuw verschenen zij als volgers van het kruis en werden sinds de 13e eeuw ook als zelfstandige figuren behandeld. (nl)
- Eklezja i Synagoga (z łac. ecclesia – kościół i gr. synagoge – zebranie) – w sztukach plastycznych przedstawienie dwóch kobiet, personifikujących Stary i Nowy Testament. Eklezja ukazywana jest jako królowa, z koroną, krzyżem i kielichem, podczas gdy Synagoga ma zawiązane oczy, złamaną włócznię, spuszczoną głowę i wypadające z rąk tablice Mojżeszowe. Odnosi się to do rozumienia Starego Testamentu jako przygotowania i zapowiedzi Nowego, nieprzyjętego przez Żydów. Stąd Synagoga przedstawiona jest jako osoba zaślepiona, której złamana włócznia i upadające tablice wyrażają utratę praw, a Eklezja, wyobrażająca chrześcijaństwo, jest zwycięską królową. Tego typu przedstawienia pojawiają się w sztuce chrześcijańskiej od IX wieku. Jednym z najbardziej znanych realizacji Eklezji i Synagogi są gotyckie rzeźby z katedry w Strasburgu z ok. 1230 roku, umieszczone po dwóch stronach portalu południowego. W Polsce obie postacie widoczne są w kontekście ewangelicznej przypowieści (Mt. 25, 1) o pannach roztropnych i nierozsądnych na Bramie Złotej na Zamku Wysokim w Malborku: panny roztropne wiedzie Eklezja, nierozsądne – Synagoga. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Ecclesia und Synagoge, auch Ekklesia und Synagoga, sind zwei allegorische weibliche Figuren, die in der christlichen Ikonographie des Mittelalters personifiziert das Christentum und das Judentum symbolisierten. Gemäß dem Schema von Typus und Antitypus wurden sie meist paarweise gegenübergestellt. (de)
- الإكلسيا والسيناجوج (باللاتينيَّة: Ecclesia and Synagoga) أي الكنيسة والكنيس هي عمل فني يجسد الكنيسة المسيحية والكنيس اليهودي، كتشخيص لكل من الديانة المسيحية واليهودية، وجد هذا النوع في الفن المسيحي في القرون الوسطى. وغالبًا ما تم نحت العمل من خلال شخصيات كبيرة وعلى جانبي بوابة الكنيسة، كما في الأمثلة الأكثر شهرة، تلك التي في كاتدرائية ستراسبورغ. وتظهر الكنيسة على شكل مرأة مع تاج، وتحمل كأس وصليب. في المقابل يصور الكنيس على شكل مرأة معصوبة العينين، وتحمل حربة (ربما إشارة إلى الحربة المقدسة التي طعن بها يسوع) وتحمل بيدها الأخرى ألواح التوراة. (ar)
- Ecclesia en Synagoge is in de iconografie van de Westerse kunst een allegorische voorstelling van het Oude en Nieuwe Testament. Volgens anderen is het ook een voorstelling van de joodse religie tegenover de christelijke. Zij worden voorgesteld als twee vrouwenfiguren, vaak aan weerszijden geplaatst van een crucifix. Sinds de 9e eeuw verschenen zij als volgers van het kruis en werden sinds de 13e eeuw ook als zelfstandige figuren behandeld. (nl)
- Ecclesia and Synagoga, or Ecclesia et Synagoga in Latin, meaning "Church and Synagogue", are a pair of figures personifying the Church and the Jewish synagogue, that is to say Judaism, found in medieval Christian art. They often appear sculpted as large figures on either side of a church portal, as in the most famous examples, those at Strasbourg Cathedral. They may also be found standing on either side of the cross in scenes of the Crucifixion, especially in Romanesque art, and less frequently in a variety of other contexts. (en)
- Ecclesia et Synagoga (« l'Église et la Synagogue », en latin) est une double allégorie fréquente dans l'art chrétien du Moyen Âge. Deux femmes sont représentées, l'une et l'autre jeunes et belles. Ecclesia (en grec ancien : ἐκκλησία / ekklēsía) symbolise le christianisme, et Synagoga le judaïsme, mais plus précisément son « aveuglement » spirituel, puisque, selon le point de vue chrétien, le peuple juif n'a pas su reconnaître la divinité de Jésus-Christ. L'Église catholique apparaît sous les traits d'une figure royale : la tête droite, coiffée d'une couronne, elle tient dans sa main un sceptre ou une hampe crucifère. À l'inverse, la Synagogue est figurée tête nue et détournée, les cheveux défaits, les yeux couverts d'un bandeau ; elle tient une lance brisée et parfois sa main gauche laisse (fr)
- Le raffigurazioni dell'Ecclesia e della Sinagoga si ritrovano sovente nelle chiese medievali sotto forma di allegorie personificate della Chiesa cristiana (l'Ecclesia) e dell'Ebraismo e della teologia della sostituzione (la Sinagoga). Le due figure si trovano in alcune chiese medievali come:
* la Cattedrale di Notre-Dame a Parigi
* La Cattedrale di Strasburgo
* La Cattedrale di Friburgo in Brisgovia
* Il duomo di Bamberga (it)
- Eklezja i Synagoga (z łac. ecclesia – kościół i gr. synagoge – zebranie) – w sztukach plastycznych przedstawienie dwóch kobiet, personifikujących Stary i Nowy Testament. Eklezja ukazywana jest jako królowa, z koroną, krzyżem i kielichem, podczas gdy Synagoga ma zawiązane oczy, złamaną włócznię, spuszczoną głowę i wypadające z rąk tablice Mojżeszowe. Odnosi się to do rozumienia Starego Testamentu jako przygotowania i zapowiedzi Nowego, nieprzyjętego przez Żydów. Stąd Synagoga przedstawiona jest jako osoba zaślepiona, której złamana włócznia i upadające tablice wyrażają utratę praw, a Eklezja, wyobrażająca chrześcijaństwo, jest zwycięską królową. (pl)
|
