| dbo:abstract
|
- الجيب السهمي العلوي (بالإنجليزية: Superior sagittal sinus) هو أحد الجيوب الدموية ضمن جوف القحف يبدأ من خلف الصفيحة المصفوية ويسير ضمن التلم السهمي إلى الوراء ويكبر في الحجم بشكل تدريجي إلى أن يصل إلى منطقة الناشزة القذالية الداخلية. (ar)
- الجيوب الوريدية الجافوية (بالإنجليزية: Dural venous sinuses) أو جيوب الجافية أو مَشابر الجافية (بالإنجليزية: dural sinuses) أو الجيوب الدماغية (بالإنجليزية: cerebral sinuses) أو الجيوب القِحفية (بالإنجليزية: cranial sinuses) هي قنوات وريدية تُوجد بين الطبقة السمحاقية والطبقة السحائية المُكونة للأم الجافية في الدماغ. تَتلقى هذه الجيوب الدم من أوردة الدماغ الداخلية والخارجية، كما تتلقى السائل النُخاعي من الحيز تحت العنكبوتية بواسطة ، وتصب هذه الجيوب غالباً في . (ar)
- الجيب المستعرض (بالإنجليزية: Transverse sinus) يُوجد جيب مستعرض أيمن وأيسر في رأس الإنسان، وتكون منطقتين أسفل الدماغ تسمح للدم بالانزياح من مؤخرة الرأس. تسير الجيوب المستعرضة جانبيًا في على طول السطح الداخلي للعظم القذالي. تعمل على إزاحة الدم من المقرن الجيبي (بواسطة الناشزة القذالية الداخلية) نحو الجيب السيني التي تتصل في النهاية مع الوريد الوداجي الباطن. (ar)
- Els sins venosos durals (també anomenats sins durals, sins venosos cerebrals, sins cerebrals, sins venosos cranials o sins cranials) són canals venosos que es troben entre les i meninges de la duramàter en l'encèfal. Reben sang de les venes cerebrals, reben líquid cefalorraquidi (LCR) de l'espai subaracnoidal mitjançant i es buiden principalment a la vena jugular interna. (ca)
- الجيب الكهفي (بالإنجليزية: Cavernous sinuses) هو تجمع كبير لأوردة يوجد على جانب الغدة النخامية من كل جانب أي أن هناك وريدين كهفيين في الجمجمة يقع كل منهما على جهة من السرج التركي (sella turcica)، وبهذا فهما يقعان أيضًا على جانبي الغدة النخامية. (ar)
- Der Sinus transversus ist paariger venösen Blutleiter des Gehirns (Sinus durae matris). Er liegt beiderseits zwischen zwei Blättern der harten Hirnhaut (Dura mater) am Ansatz des Kleinhirnzelts bis zur Felsenbeinpyramide. Den Sinus durae matris fehlt eine für Venenwände typische Muskelschicht. Der Blutabfluss erfolgt jeweils über den Sinus sigmoideus in die Vena jugularis interna. Der Sinus transversus weist gelegentlich anatomische Abweichungen auf. Er kann asymmetrisch oder nur einseitig angelegt sein. Die Sinus-transversus-Thrombose (Blutgerinnsel) ist ein thrombotischer Verschluss des venösen Sinus transversus mit potentieller Stauungsblutung ins Hirnparenchym. Die Sinusthrombosen sind eine relativ seltene, aber gefürchtete Ursache von Infarkten (Schlaganfällen) des Gehirns. Sie sind für 1 % aller Schlaganfälle verantwortlich. (de)
- Sinus cavernosus (von sinus, lat.: „Beutel“, „Tasche“, „Innerstes“, und cavus, lat.: „Höhle, Hohlraum“) ist der medizinische Fachausdruck für einen erweiterten Venenraum in der harten Hirnhaut an der vorderen Schädelbasis. Er gehört zu den Hirnblutleitern (Sinus durae matris), über die das Blut aus dem Gehirn abfließt.In den Sinus cavernosus mündet der , die Vena ophthalmica superior und die . Er fließt im Wesentlichen über den Sinus petrosus inferior in den Bulbus superior der Vena jugularis interna. Die Hypophyse ragt in den Sinus cavernosus hinein. An der Wand des Sinus cavernosus verlaufen mehrere Hirnnerven: Nervus oculomotorius, Nervus trochlearis, Nervus ophthalmicus, Nervus maxillaris. Der Nervus abducens zieht durch den Sinus cavernosus. Die Arteria carotis interna verläuft durch den Sinus cavernosus, sodass Verletzungen oder Rupturen der Wand zur Bildung einer arteriovenösen Fistel führen können, welche je nach Art der Fistel in vier verschiedene Gruppen eingeteilt werden können. Dabei kommt es bei einer High-Flow Fistel zu einem pulsierenden Exophthalmus. Es besteht zudem eine Verbindung über die Vena ophthalmica superior und Vena angularis zur , die das Gesicht drainiert. Insofern kann es im Fall eines entzündlichen Prozesses im Gesichtsbereich zu einer Ausbreitung der Infektion bis zum Sinus cavernosus kommen, was zu einer Sinus-cavernosus-Thrombose führen kann. (de)
- El seno cavernoso es un componente del sistema venoso del endocráneo, es un gran grupo de venas de pared fina que forman una cavidad limitada por el esfenoides, situado lateralmente con respecto a la silla turca y al hueso temporal del cráneo, que contiene en su interior a la arteria carótida interna y al VI par o nervio abducens. Por fuera tiene a los siguientes elementos: III par craneal o nervio oculomotor, IV par o nervio troclear o nervio patético y a la 1ª rama del V par o rama oftálmica del nervio trigémino. (es)
- Los senos transversos (senos laterales izquierdo y derecho), en el interior de la cabeza humana, son dos zonas bajo el cerebro que permiten el flujo de sangre del área posterior de la cabeza. Discurren lateralmente a través de un surco de la cara interna del hueso occipital. Drenan desde la confluencia de los senos (por la protuberancia occipital interna) a los senos sigmoideos, que finalmente se conectan con la vena yugular. Los senos transversos son de gran tamaño y empiezan en la protuberancia occipital interna; uno, generalmente el derecho, siendo la continuación directa del seno sagital superior, el otro del seno recto. Cada seno transverso pasa superficial - lateralmente y hacia delante, describiendo una ligera curva con su convexidad hacia arriba, a la base de la porción petrosa del hueso temporal, y yace en esta parte, unido al margen de la tienda del cerebelo; sale de esta y se curva hacia abajo y medialmente (una zona nombrada a veces como seno sigmoideo) para llegar al foramen yugular, donde termina en la vena yugular interna. En su cuerpo descansa sobre la , el ángulo mastoide del parietal, la parte mastoide del temporal, y justo antes de terminar, el proceso yugular del occipital; la porción que ocupa el surco de la parte mastoide del temporal se llama a veces seno sigmoideo. Frecuentemente, los senos transversos son desiguales en tamaño, siendo mayor el que está formado por el seno sagital superior, que aumenta su tamaño a medida que avanza, de atrás hacia el centro. En la sección transversal, la porción horizontal exhibe una forma prismática, la parte curva una forma semicilíndrica. Reciben sangre de los senos petrosos superiores en la base de la porción petrosa del hueso temporal; se comunican con las venas del pericraneo por medio de las venas emisarias mastoideas y condíleas; y reciben parte de las venas cerebelares inferiores y cerebrales inferiores, y algunas venas del . El seno petroescamoso, cuando está presente, se desplaza posteriormente a lo largo de la unión de la escama y la porción petrosa del temporal, y desemboca en el seno transverso. (es)
- Los senos venosos durales (también llamados senos durales, senos cerebrales o senos craneales) son canales venosos que se encuentran entre las capas endosteal y meníngea de la duramadre en el cerebro y reciben sangre de las venas cerebrales, reciben líquido cefalorraquídeo (LCR) del espacio subaracnoideo a través de las granulaciones aracnoideas y desembocan principalmente en la vena yugular interna. (es)
- The dural venous sinuses (also called dural sinuses, cerebral sinuses, or cranial sinuses) are venous channels found between the endosteal and meningeal layers of dura mater in the brain. They receive blood from the cerebral veins, receive cerebrospinal fluid (CSF) from the subarachnoid space via arachnoid granulations, and mainly empty into the internal jugular vein. (en)
- Die Sinus durae matris sind venöse Blutleiter und leiten den Blutabfluss aus dem Gehirn von Hirnvenen zu den inneren Drosselvenen an der Schädelbasis. Sie bestehen aus endothelialisierten Duplikaturen der harten Hirnhaut (Dura mater) und sind daher starrwandig. Im Unterschied zu Venen fehlen ihnen die Umhüllung aus Gefäßmuskulatur (Tunica media) sowie Venenklappen. Die duralen im Schädel sammeln das sauerstoffarme Blut aus den Venen des Gehirns, der Hirnhäute, der Schädelknochen und der Augen. Sie bilden ein zusammenhängendes System, dessen etwa ein Dutzend Abschnitte je nach Lage des Kopfes unterschiedlich durchströmt werden. (de)
- Sinu leizetsua bena-sistemaren osagaietako bat da, zela turkiarraren alde banatan kokatuak dauden duramaterreko bena-sinuetako bakoitzari dagokiona. Kanpotik, honako elementu hauek ditu: III. pare kraniala edo begiko nerbio motor komuna, IV. pare edo nerbio trokleara eta V. parearen edo nerbio trigeminoaren adar oftalmikoaren 1. adarra. Bere luzeran zenbait izan dezake. (eu)
- El seno sagital superior (también conocido como seno longitudinal superior), dentro de la cabeza humana, es un área no apareada a lo largo del margen adjunto del falx cerebri. Permite que la sangre drene desde los aspectos laterales de los hemisferios cerebrales anteriores hasta la confluencia de senos. El líquido cefalorraquídeo drena a través de las granulaciones aracnoideas hacia el seno sagital superior y se devuelve a la circulación venosa. (es)
- Le sinus caverneux (en latin sinus cavernosus) est un des sinus pair de la dure-mère situé dans la fosse crânienne moyenne. (fr)
- Les sinus transverses de la dure-mère font partie des sinus de la dure-mère pairs qui drainent le sang encéphalique vers les veines jugulaires internes. C'est une portion du . (fr)
- Le sinus sagittal supérieur (ou sinus longitudinal supérieur ou sinus triangulaire) (en latin sinus sagittalis superior) est un des sinus veineux crâniens ou sinus dure-mériens. Formé par la duplication de la dure-mère, situé sur la ligne médiane, le sinus longitudinal supérieur est le plus long de tous les sinus du cerveau. II occupe le bord supérieur, convexe de la faux du cerveau, immédiatement au-dessous de la suture frontale (où il reçoit une veine nasale), de la suture sagittale des pariétaux et de la moitié supérieure de la portion squameuse de l'os occipital, depuis l'apophyse crista galli de l'ethmoïde jusqu'à la protubérance occipitale interne. Il a la forme d'un triangle dont la base regarde en haut et le sommet en bas, s'élargit beaucoup, mais peu à peu, d'avant en arrière, et se termine à la protubérance occipitale interne, où il s'anastomose ordinairement avec le sinus transverse droit, dans un enfoncement irrégulier qu'on appelle confluent des sinus ou pressoir d'Hérophile (torcular Herophili). Le sinus longitudinal reçoit de chaque côté, dans ses parties latérales et inférieures, dix à douze veines, qui naissent de la face supérieure et interne du cerveau, et qui marchent dans la pie-mère, principalement au-dessus des sillons situés entre les circonvolutions. On observe avec une grande fréquence l'existence d'un drainage veineux asymétrique. Le sinus longitudinal supérieur se jette alors le plus souvent dans le sinus transverse droit et le sinus droit majoritairement dans le sinus transverse gauche Le liquide céphalo-rachidien s'écoule dans ce sinus via les villosités arachnoïdiennes et retourne ainsi à la circulation veineuse. (fr)
- Les sinus veineux de la dure-mère (ou sinus crâniens ou sinus veineux de la dure-mère ou sinus veineux du crâne) sont des canaux veineux situés entre le périoste et les méninges de la dure-mère. Ils reçoivent le sang des veines cérébrales, le liquide céphalo-rachidien de l'espace sous-arachnoïdien via les granulations arachnoïdiennes et sont drainés principalement par la veine jugulaire interne (fr)
- 海綿静脈洞（かいめんじょうみゃくどう、英語: cavernous sinus）は、トルコ鞍の両側で上眼窩裂から側頭骨錐体の内側に及ぶ一対の硬膜静脈洞。 大脳静脈、眼静脈、翼突筋静脈叢からの導出静脈の血流を受ける。海綿静脈洞内を内頸動脈、外転神経が走行し、海綿静脈洞の外側壁を動眼神経、滑車神経、眼神経、上顎神経が通る。 (ja)
- Col termine di seno cavernoso ci si può riferire ai plessi venosi della loggia parasellare o alla loggia stessa, un compartimento anatomico pari e simmetrico che si trova lateralmente alla sella turcica. Deve il nome all'anatomista che per primo lo descrisse, che lo paragonò ai seni venosi cavernosi del pene, dalla cui anatomia è in realtà completamente differente. (it)
- I seni venosi della dura madre o seni cranici o seni durali sono una rete complessa di canali venosi contenuti nello spessore di due pliche della dura madre encefalica (lamine periostale e meninge) e drenano il sangue refluo dall'encefalo e dal cranio per confluire nella vena giugulare interna. Sono formati dallo sdoppiamento della dura madre oppure sono compresi tra la dura madre e l’. Hanno in sezione forma triangolare o circolare o semicircolare. Sono costituiti da un sottile strato endoteliale e da uno sottomesoteliale di connettivo elastico, oltre che dal tessuto fibroso della dura madre. Questi seni hanno le pareti che non collabiscono ed il loro lume non si puo’ modificare in quanto le pareti sono costituite da tessuto denso, rigido e anaelastico. A differenza delle altre vene non hanno valvole , pertanto la direzione del flusso è reversibile, altra differenza con le vene è che non contengono tessuto muscolare liscio nella costituzione delle loro pareti.Presentano al loro interno trabecole o setti e possono assumere aspetto cavernoso o plessiforme; in corrispondenza dello sbocco di vene meningee e diploiche presentano delle cavità irregolari, le lacune venose, inoltre vene emissarie li connettono alla circolazione venosa extracranica. Ad essi infatti, oltre alle vene delle meningi, a quelle dell'orecchio interno e alle comprese nello spessore delle ossa piatte della volta del cranio, mettono capo le vene encefaliche e le vene oftalmiche. I seni della dura madre scaricano il loro sangue nella vena giugulare interna, alcuni di essi però comunicano anche con altre vene extracraniche, mediante i cosiddetti emissari che passano per forami della cavità del cranio. Taluni seni della dura madre presentano diverticoli laterali, chiamati laghi sanguiferi.Possono essere impari e mediani, oppure pari e simmetrici. Impari:
* il decorre sul margine superiore aderente della falce cerebrale, descrivendo per altro un'ampia curva concava inferiormente e raggiunta la protuberanza occipitale interna si getta nella confluente dei seni (o Torcolare di Erofilo). E' questo un'ampia cavità venosa, scavata nella dura madre a ridosso della protuberanza occipitale interna, nella quale convergono, oltre al seno sagittale superiore, anche il seno retto e i due seni occipitali e dalla quale si dipartono i due seni trasversi. Questo seno origina a livello del forame cieco del frontale per confluenza delle vene del forame cieco e si porta in addietro costeggiando la cresta frontale e, fattosi poi più voluminoso, decorre all'indietro nella doccia sagittale formata da frontale, parietali e occipitale. Riceve le vene cerebrali superiori, e meningee, inoltre è connesso alla circolazione venosa superficiale dalla vena emissaria parietale e comunica su ogni lato, attraverso aperture simili a fessure, con le lacune venose laterali.
* il è un sottile canale venoso, relativamente esiguo che inizia a fondo cieco e decorre sotto il margine inferiore della falce del cervello (la falce encefalica, la quale separa i due emisferi telencefalici) e si congiunge, dopo essere aumentato di volume, all'estremo anteriore del seno retto. Origina a livello del forame cieco e riceve piccole vene della falce e del corpo calloso;
* il , alquanto voluminoso, è la continuazione del seno sagittale inferiore e decorre nel punto di attacco della falce cerebrale al tentorio del cervelletto fino a confluire nel seno trasverso o nel confluente dei seni in corrispondenza della protuberanza occipitale interna (è formato quindi dall'unione del seno sagittale con la grande vena cerebrale), riceve la e vene del tentorio del cervelletto. Contrae inoltre rapporti anche con il .
* e’ un plesso piuttosto lasso di vene (connesse tra di loro in piu’ punti), si estende sul clivo dell’osso occipitale a partire dal seno cavernoso, fino al margine anteriore del foro grande occipitale e si apre qui nelle vene del canale vertebrale (plesso venoso vertebrale interno). Riceve le vene del ponte, le vene del midollo allungato e le vene ossee dall’occipitale. Pari:
* il è un grosso seno venoso che parte dalla confluente dei seni e si dirige verso il foro giugulare (o forame lacero posteriore) dove si apre nella vena giugulare interna. Origina dai rami di biforcazione del seno sagittale superiore e del seno retto o dal confluente dei seni, talvolta origina a destra come diretta continuazione del sagittale superiore e a sinistra del seno retto,(talvolta , il seno sagittale superiore ed il seno retto non si uniscono, ma continuano ciascuno in un seno trasverso. Anche quando i seni si uniscono, una maggiore quantita’ di sangue solitamente passa per il seno trasverso di destra piuttosto che per quello di sinistra. in conseguenza di cio’, la vena giugulare interna di destra e’ spesso piu’ voluminosa di quella di sinistra. In un piccolo numero di soggetti, la ripartizione del sangue e’ invece inversa, in modo tale cioe’ che piu’ sangue viene drenato attraverso la vena giugulare di sinistra che attraverso quella di destra) percorre il solco trasverso della squama dell'occipitale e del parietale, lungo l’impianto del tentorio del cervelletto della dura madre, quando poi quest’ultimo passa ad inserirsi sul margine superiore della piramide dell’osso temporale, il seno trasverso abbandona il tentorio del cervelletto medesimo e piega verso il basso quindi decorre nel solco sigmoideo lungo l’impianto del tentorio del cervelletto della dura madre, quando poi quest’ultimo passa ad inserirsi sul margine superiore della piramide dell'osso temporale, il seno trasverso abbandona il tentorio del cervelletto medesimo e piega verso il basso del temporale dove prende il nome di e si porta nel solco trasverso della parte laterale dell'occipitale, dove termina a livello della porzione posteriore del forame giugulare nella vena giugulare interna. Riceve le vene cerebrali inferiori, cerebellari, uditive interne, il seno petroso superiore e occipitale, inoltre è connesso alla rete venosa superficiale dalle vene emissarie mastoidea e occipitale.
* il è un seno sottile che si trova appena sotto i solchi trasversi, nasce a livello della protuberanza occipitale interna dal seno trasverso, dal seno retto o dal confluente dei seni, percorre il margine aderente della falce cerebellare e si biforca per terminare ai margini inferiori del seno trasverso, riceve piccole vene durali, diploiche e cerebellari.È il più piccolo dei seni venosi durali.
* il seno cavernoso origina dalle vene oftalmiche e dalla centrale della retina e drena nei seni petrosi e nei plessi basilare e pterigoideo. Questo seno non si presenta come uno spazio slargato ed uniforme, ma e’ invece suddiviso, ad opera di fini tralci e trabecole di tessuto connettivo, in un sistema di piccoli vasi comunicanti che presentano una certa somiglianza con i tessuti cavernosi erettili del corpo. Il seno cavernoso è in rapporto con la faccia laterale del corpo dello sfenoide, su entrambi i lati della sella turcica che accoglie la ghiandola ipofisi. Davanti e dietro la ghiandola i seni cavernosi di destra e di sinistra comunicano fra loro attraverso i seni intercavernosi anteriore e posteriore. I condotti venosi che si aprono nel seno cavernoso anteriormente sono due su ciascun lato. Lungo il margine posteriore della piccola ala dello sfenoide decorre il seno parietale che sbocca in corrispondenza dell'angolo antero-laterale del seno cavernoso. In corrispondenza del suo inizio, il seno sfeno-parietale comunica con un ramo della vena meningea media. Il più importante tributario del seno cavernoso e la vena oftalmica. Questa origina dall'unione di una vena oftalmica superiore, più grande, e di un'oftalmica inferiore, più piccola, che ricevono il sangue dal bulbo oculare e dai suoi organi accessori. La vena oftalmica raggiunge il seno cavernoso attraverso la fessura orbitaria superiore. Talvolta le vene oftalmiche superiori ed inferiori nel seno cavernoso. Attraverso il seno cavernoso decorre l'arteria carotide interna, circondata dal plesso carotideo dell’ortosimpatico. Lateralmente all'arteria, che si presenta incurvata ad s, il nervo abducente attraversa il seno in una direzione pressoché sagittale. Nel loro passaggio attraverso il seno, l'arteria carotidea interna, il plesso ortosimpatico ed il nervo abducente sono ricoperti da endotelio. I nervi o oculomotore, trocleare ed oftalmico sono situati in corrispondenza del tetto e della parete laterale del seno ed hanno perciò rapporti meno diretti con la cavità venosa stessa. L'arteria carotide interna penetra nel seno attraverso la parete postero inferiore e lo abbandona attraverso la parte anteriore del tetto . Il nervo abducente penetra nella parte più anteriore del seno petroso inferiore, in corrispondenza del clivo, e decorre quindi entro il seno cavernoso. Esso abbandona il seno cavernoso attraverso la parete anteriore che è in rapporto con la fessura orbitaria superiore, dove il nervo abducente converge con i nervi oculomotore, trocleare ed oftalmico.
* il origina dall'angolo postero superiore del seno cavernoso, decorre posteriormente e lateralmente lungo il margine superiore della piramide del temporale e termina in quello trasverso (congiunge quindi il seno cavernoso con il seno trasverso), la dove quest’ultimo ripiega per continuare nel seno sigmoideo. In vicinanza dell’apice della piramide, il seno passa a cavaliere dell’incisura trigeminale. Incrocia il trigemino superiormente e riceve vene cerebrali inferiori, cerebellari, pontine, timpaniche e la vena dell'acquedotto del vestibolo e la vena grande anastomica.
* il e’ piu breve ma più slargato del seno petroso superiore e origina in corrispondenza dell’angolo infero-posteriore del seno cavernoso e segue la fessura petro-occipitale, in direzione posteriore, fino al margine anteriore del foro giugulare . Esso passa attraverso la porzione più anteriore di questo foro e attraversa la fessura petro-occipitale, davanti al foro giugulare, incrociando il nervo glosso-faringeo, il nervo vago ed infine il nervo accessorio per aprirsi nel bulbo superiore (o poco al di sotto di questo) della vena giugulare interna. Riceve le vene uditive interne, cerebellari, pontine e del bulbo. E' congiunto con il plesso basilare.
* del brechet è lungo e sottile, origina dai laghi sanguigni del seno sagittale superiore e scende adeso alla volta cranica interna, sotto la piccola ala della sfenoide e poco dietro alla sutura coronale (dove è fondamentalmente in connessione con le vene meningee medie) aprendosi infine nel estremita’ anteriore del seno cavernoso. Riceve come tributarie il ramo frontale della vena meningea media e i rami della vena cerebrale media superficiale (vene cerebrale anteriore e vena cerebrale media superficiale) e le vene diploiche.
* Le (di pacchioni) sono estroflessioni dell’ aracnoide madre contenenti liquor di forma rotondeggiante irregolare e biancastre che protrudono attraverso la lamina meningea della dura madre nei seni della dura madre, specialmente nelle lacune laterali, e facilitano il passaggio del liquido cerebrospinale nel sistema venoso. Granulazioni aracnoidee di maggiori dimensioni possono erodere l'osso, formando fosse di piccole dimensioni chiamate nel cranio. Esse sono facilmente riscontrabili in prossimità dei seni sagittale superiore, trasverso, e alcuni altri seni della dura madre. Le granulazioni aracnoidee sono strutturalmente adatte per il trasporto del liquido cerebrospinale nello spazio sotto aracnoideo al sistema venoso. Queste granulazioni aumentano e tendono a calcificare con l’eta a causa del deposito di sali minerali come il carbonato di calcio.
* Il circonda il grande foro occipitale e comunica anteriormente con il plesso basilare e posteriormente con il seno occipitale. Quindi drena nel seno sigmoideo o direttamente nella vena giugulare.
* Il decorre in un solco compreso fra la parte squamosa e la parte petrosa del temporale. Esso termina posteriormente nel seno trasverso e anteriormente comunica con la vena retro mandibolare (ramo della vena facciale posteriore) attraverso il foro squamoso . Talvolta questo seno venoso può non essere presente. (it)
- ( 이 문서는 뇌의 경막층 사이의 통로에 관한 것입니다. 배아 심장에서 발견되는 구조물에 대해서는 정맥굴 (발생학) 문서를 참고하십시오.) 정맥굴(dural venous sinuses) 또는 정맥동(靜脈洞)은 정맥통로로 뇌의 층 사이에서 발견된다. 정맥굴은 뇌의 내부와 외부의 정맥에서 혈액을 받고, 지주막하강에서 뇌척수액(CSF)을 받는다. (ko)
- 해면정맥굴(cavernous sinus), 또는 해면정맥동(海綿靜脈洞)은 의 정맥굴 중 하나이다. 머리뼈의 관자뼈와 나비뼈에 의해 그 경계가 지어지는 lateral sellar compartment라고 하는 빈 공간을 형성하며, 이 공간은 의 가쪽에 위치한다. (ko)
- 가로정맥굴(transverse sinus), 또는 횡정맥동은 머리 뒤쪽에서 혈액이 배출되도록 하는 뇌 아래의 두 정맥굴이다. 가로정맥굴은 뒤통수뼈의 속면을 따라 에서 가쪽으로 주행한다. 이후 (에 의해)에서 구불정맥굴로 흘러 들어가 궁극적으로는 속목정맥으로 연결된다. (ko)
- Zatoki opony twardej (łac. sinuses durae matris) – układ przestrzeni znajdujących się pomiędzy blaszkami opony twardej odprowadzający krew z mózgowia, większej części oczodołu, błędnika, opony twardej oraz czaszki, z którego krew uchodzi do żyły szyjnej wewnętrznej. (pl)
- Zatoka jamista (łac. sinus cavernosus) – jedna z zatok żylnych opony twardej. Leży po obu stronach siodła tureckiego. Jest obszerną jamą poprzedzielaną beleczkami łącznotkankowymi wysłanymi śródbłonkiem. Na przekroju ma wygląd gąbczasty. Beleczki w świetle zatoki wzięły się ze zlania żył, których ściany uległy zanikowi. Ma kształt trójkąta, w którym można wyróżnić 3 ściany:
* ściana górna – utworzona jest przez , wypustkę opony twardej. Rozpostarta jest pomiędzy wyrostkami pochyłymi przednimi i tylnymi. Przechodzi przez nią tętnica szyjna wewnętrzna.
* Ściana przyśrodkowa – w części górnej graniczy z przysadką mózgową. Część dolna przylega do bocznej powierzchni trzonu kości klinowej.
* Ściana boczna – pokryta jest oponą twardą. W części przedniej przylega do niej kieszonka opony twardej, w której znajduje się zwój troisty (Gassera) nerwu trójdzielnego. Część tylna przylega do płata skroniowego. Zatoka jamista rozciąga się od szczeliny oczodołowej górnej do szczytu części skalistej kości skroniowej. W jej świetle i na jej obwodzie przebiega wiele ważnych struktur anatomicznych. Tętnica szyjna wewnętrzna otoczona wchodzi do zatoki przebijając przeponę siodła tureckiego od tyłu. Następnie przebiega w niej esowato opuszczając ją w ścianie górnej. Tuż po wyjściu z zatoki tętnica szyjna wewnętrzna oddaje tętnicę oczną. Nieco bocznie i ku dołowi od t. szyjnej w świetle zatoki biegnie nerw odwodzący. Tętnica i nerw otoczone są śródbłonkiem, który leży we krwi przepływającej przez zatokę. W jej bocznej ścianie nie będąc w bezpośrednim kontakcie z zatoką począwszy od góry przebiegają: nerw okoruchowy, nerw bloczkowy i nerw oczny.Obie zatoki jamiste (prawa i lewa) łączą się ze sobą od przodu i tyłu za pośrednictwem zatok międzyjamistych (łac. sinus intercavernosi), które biegną na przednim i tylnym obwodzie przysadki mózgowej. Przysadka mózgowa jest więc otoczona łukiem żylnym, który tworzą od boków zatoki jamiste, a z przodu i tyłu zatoki międzyjamiste. Do zatok jamistych uchodzą następujące żyły:
* żyła oczna górna (łac. vena ophthalmica superior), która odprowadza krew z oczodołu;
* żyła oczna dolna (łac. vena ophthalmica inferior), zwykle uchodzi do żyły ocznej górnej, jednak w niektórych przypadkach może bezpośrednio uchodzić do zatoki jamistej;
* żyła środkowa siatkówki (łac. v. centralis retinae) – biegnąca wewnątrz nerwu wzrokowego, po jego opuszczeniu przez szczelinę oczodołową górną;
* zatoka klinowo-ciemieniowa (łac. sinus sphenoparietalis) – zbiera krew z powierzchownych żył półkul mózgu. Uchodzi do zatoki pod wyrostkiem pochyłym przednim często przedtem łącząc się z . Do zatoki jamistej uchodzą także: żyły oponowe, żyły przysadki mózgowej i żyły kości klinowej.Z zatoki jamistej krew odpływa następującymi zbiornikami żylnymi:
* zatoka skalista górna (łac. sinus petrosus superior) – stanowi górną część odpływu krwi z zatoki jamistej. Biegnie ona ku tyłowi i bocznie w przyczepie namiotu móżdżku po górnej powierzchni części skalistej kości skroniowej, wpadając następnie do zatoki esowatej lub zatoki poprzecznej;
* zatoka skalista dolna (łac. sin. petrosus inferior) – to dolna, większa część odpływu z zatoki jamistej, biegnie w swojej bruździe w dolnym odcinku części skalistej kości skroniowej w kierunku przyśrodkowego brzegu otworu szyjnego. Uchodzi do żyły szyjnej wewnętrznej;
* żyły błędnika (łac. vv. labyrinthi) inaczej zwane żyłami słuchowymi wewnętrznymi (łac. vv. auditivae internae) – w liczbie 2 lub 3 z błędnika biegną przewodem słuchowym wewnętrznym, a następnie wpadają do zatok jamistych. Za pośrednictwem splotu żylnego otworu owalnego oraz splotu żylnego tętnicy szyjnej zatoka jamista łączy się ze splotem skrzydłowym;
* splot podstawny (łac. plexus basilaris) – leży na stoku i od góry łączy się z zatoką jamistą. (pl)
- O seio sagital superior é um seio da cabeça. É mediano e percorre o sulco sagital superior, desde a crista galli até a protuberância occipital interna, terminando na confluência dos seios. (pt)
- O seio cavernoso está localizado na cabeça. Ele é um dos seios venosos da dura-máter, também chamados Seios venosos durais que são espaços revestidos por endotélio, situados entre as camadas periosteal e meníngea da dura-máter. O seio cavernoso está situado bilateralmente em cada lado da sela turca na face superior da parte oca do osso esfenóide. Cada compartimento com o seio cavernoso consiste de um plexo de veias extremamente finas. Estende-se pela fissura orbital superior e recebe sangue proveniente das veia oftálmica superior e , veia cerebral superficial média e seio esfenoparietal. (pt)
- Zatoka strzałkowa górna (łac. sinus sagittalis superior) – nieparzysta zatoka żylna opony twardej. Biegnąca wzdłuż przyczepu sierpa mózgu, od otworu ślepego, aż do guzowatości potylicznej wewnętrznej uchodząc do spływu zatok położonego w tejże okolicy. (pl)
- Os seios venosos durais (também chamados de seios durais, seios cerebrais ou seios cranianos) são canais venosos encontrados entre as camadas de dura-máter no cérebro. Eles recebem sangue das veias internas e externas do cérebro, Recebem ainda líquido cefalorraquidiano (líquor) do espaço através de granulações aracnoideias que se encontram presentes nas cavidades areolares da dura máter (também chamadas de saculações) (apenas no seio sagital superior). Drenam na veia jugular interna. Uma trombose nalguns destes seios provoca um aumento de pressão craniana que em última analise pode levar à morte. (pt)
- Sinus sagittalis superior är den längsta av hårda hjärnhinnan, dura maters, blodledare. Den är centralt placerad i hjärnhinnan. Via arknoidalknottorna, ett slags ventiler, tar den dessutom emot överflödig cerebrospinalvätska. (sv)
- Синусы твёрдой мозговой оболочки (венозные синусы, синусы головного мозга) — венозные коллекторы, расположенные между листками твёрдой мозговой оболочки. Получают кровь из внутренних и наружных вен головного мозга, участвуют в реабсорбции ликвора из субарахноидального пространства. (ru)
- O seio transverso está localizado na cabeça. (pt)
- Пеще́ристый си́нус (пеще́ристая па́зуха, также каверно́зный си́нус; лат. sinus cavernosus) — один из синусов твёрдой мозговой оболочки головного мозга. Пещеристый синус является парным и располагается на основании черепа по бокам от турецкого седла; играет важную роль в осуществлении венозного оттока от мозга и глазниц, а также в регуляции внутричерепного кровообращения. Впервые пещеристый синус был описан Габриеле Фаллопием в 1562 году; название «пещеристый синус» было введено Якобом Винсловом в 1732 году. (ru)
- Поперечні синуси, поперечні пазухи (лат. sinus transversi durae matris) — два венозних утворення мозку в порожнині черепа людини, які відводять венозну кров від задніх відділів голови. Розрізняють правий (sinus transversus dexter) і лівий (sinus transversus sinister) поперечні синуси. Вони проходять бічно в борозенці вздовж внутрішньої поверхні потиличної кістки, беручи початок від синусного стоку (злиття пазух), до сигмовидних пазух, які врешті решт впадають до внутрішньої яремної вени. Див. Схему (праворуч) : вони позначена як «sin.trans»(лат. sinus transversus). Поперечні синуси мають відносно великі розміри й починають свій хід від внутрішнього потиличного виступу; один, як правило, правий, є прямим продовженням верхнього сагітального синуса, інший — прямого синуса. Кожен поперечний синус проходить латерально (вбік) і вентрально (вперед), вигинаючись догори, в напрямку до основи кам'янистої частини скроневої кістки, лежачи в цій частині свого ходу в прикріпленому краю намету мозочка. Далі він залишає намет мозочка й вигинається вниз медіальніше (ділянка, яку іноді називають ), досягаючи яремного отвору, де закінчується у внутрішній яремній вені. Уздовж свого ходу він пролягає лускою потиличної кістки, опирається на соскоподібний кут у тім'яній кістці, соскоподібну частину в скроневій кістці, і, в кінці ходу, на яремний відросток потиличної кістки. Частину поперечного синуса, яка займає борозенку на соскоподібній частині скроневої кістки, іноді називають сигмоподібним синусом. Поперечні синуси часто мають неоднаковий розмір, причому один, утворений верхнім сагітальним синусом, більший. До того ж поперечні синуси збільшуються в розмірі, рухаючись ззаду до центру. На поперечному розрізі горизонтальна частина поперечного синусу має призматичну форму, дугоподібна частина — напівциліндричну. Поперечні пазухи отримують кров з верхніх кам'янистих пазух біля основи кам'янистої частини скроневої кістки, з'єднуються з венами окістя за допомогою соскоподібних і кондилоїдних емісарних вен і отримують частину крові нижньої мозкової та нижньої мозочкових і деяких діплоїтичних вен. (sinus petrosquamosus) у нормі існує лише у плода, але коли він є у дорослої людини, проходить назад уздовж місця з'єднання луски й кам'янистої частини скроневої кістки й впадає в поперечний синус. (uk)
- Пече́риста па́зуха, каверно́зний си́нус (лат. sinus cavernosus) — венозний простір між зовнішньою й внутрішньою пластинками твердої мозкової оболони черепа людини та ссавців. Парний простір, розташований на по обидва боки від турецького сідла (клиноподібна кістка). Відноситься до синусів твердої оболони. (uk)
- Верхній сагітальний си́нус, верхня сагітальна пазуха (лат. sinus sagittalis superior) — непарне утворення вздовж фіксованого краю великого відростка твердої мозкової оболони — мозкового серпа (falx cerebri). Це великий венозний колектор, який збирає венозну кров з бічних сторін передніх відділів головного мозку й несе її до синусного стоку. До нього також потрапляє й спинномозкова рідина, яка фільтрується через пахіонові або павутинні грануляції й через верхній сагітальний синус потрапляє у венозний кровообіг. (uk)
- Си́нуси (пазухи) твердої мозкової оболони (лат. sinus durae matris) — це венозні протоки, які знаходяться між ендокраніальним і менінгеальним шарами твердої мозкової оболони. Вони отримують кров з мозкових вен, ліквор (спинномозкову рідину) з субарахноїдального простору через пахіонові або павутинні грануляції, і переважно впадають у внутрішню яремну вену. (uk)
- 海绵窦（cavernous sinus）是临床上最重要的硬脑膜下腔。它位于头部的蝶骨两侧，因为它内部含有大量的纤维小梁，并在这些纤维小梁间形成空腔从而状如海棉而得名。一些神经和血管经由海绵窦穿出颅部，海绵窦也对其起到了保护与支持作用。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الجيب السهمي العلوي (بالإنجليزية: Superior sagittal sinus) هو أحد الجيوب الدموية ضمن جوف القحف يبدأ من خلف الصفيحة المصفوية ويسير ضمن التلم السهمي إلى الوراء ويكبر في الحجم بشكل تدريجي إلى أن يصل إلى منطقة الناشزة القذالية الداخلية. (ar)
- الجيوب الوريدية الجافوية (بالإنجليزية: Dural venous sinuses) أو جيوب الجافية أو مَشابر الجافية (بالإنجليزية: dural sinuses) أو الجيوب الدماغية (بالإنجليزية: cerebral sinuses) أو الجيوب القِحفية (بالإنجليزية: cranial sinuses) هي قنوات وريدية تُوجد بين الطبقة السمحاقية والطبقة السحائية المُكونة للأم الجافية في الدماغ. تَتلقى هذه الجيوب الدم من أوردة الدماغ الداخلية والخارجية، كما تتلقى السائل النُخاعي من الحيز تحت العنكبوتية بواسطة ، وتصب هذه الجيوب غالباً في . (ar)
- الجيب المستعرض (بالإنجليزية: Transverse sinus) يُوجد جيب مستعرض أيمن وأيسر في رأس الإنسان، وتكون منطقتين أسفل الدماغ تسمح للدم بالانزياح من مؤخرة الرأس. تسير الجيوب المستعرضة جانبيًا في على طول السطح الداخلي للعظم القذالي. تعمل على إزاحة الدم من المقرن الجيبي (بواسطة الناشزة القذالية الداخلية) نحو الجيب السيني التي تتصل في النهاية مع الوريد الوداجي الباطن. (ar)
- Els sins venosos durals (també anomenats sins durals, sins venosos cerebrals, sins cerebrals, sins venosos cranials o sins cranials) són canals venosos que es troben entre les i meninges de la duramàter en l'encèfal. Reben sang de les venes cerebrals, reben líquid cefalorraquidi (LCR) de l'espai subaracnoidal mitjançant i es buiden principalment a la vena jugular interna. (ca)
- الجيب الكهفي (بالإنجليزية: Cavernous sinuses) هو تجمع كبير لأوردة يوجد على جانب الغدة النخامية من كل جانب أي أن هناك وريدين كهفيين في الجمجمة يقع كل منهما على جهة من السرج التركي (sella turcica)، وبهذا فهما يقعان أيضًا على جانبي الغدة النخامية. (ar)
- El seno cavernoso es un componente del sistema venoso del endocráneo, es un gran grupo de venas de pared fina que forman una cavidad limitada por el esfenoides, situado lateralmente con respecto a la silla turca y al hueso temporal del cráneo, que contiene en su interior a la arteria carótida interna y al VI par o nervio abducens. Por fuera tiene a los siguientes elementos: III par craneal o nervio oculomotor, IV par o nervio troclear o nervio patético y a la 1ª rama del V par o rama oftálmica del nervio trigémino. (es)
- Los senos venosos durales (también llamados senos durales, senos cerebrales o senos craneales) son canales venosos que se encuentran entre las capas endosteal y meníngea de la duramadre en el cerebro y reciben sangre de las venas cerebrales, reciben líquido cefalorraquídeo (LCR) del espacio subaracnoideo a través de las granulaciones aracnoideas y desembocan principalmente en la vena yugular interna. (es)
- The dural venous sinuses (also called dural sinuses, cerebral sinuses, or cranial sinuses) are venous channels found between the endosteal and meningeal layers of dura mater in the brain. They receive blood from the cerebral veins, receive cerebrospinal fluid (CSF) from the subarachnoid space via arachnoid granulations, and mainly empty into the internal jugular vein. (en)
- Die Sinus durae matris sind venöse Blutleiter und leiten den Blutabfluss aus dem Gehirn von Hirnvenen zu den inneren Drosselvenen an der Schädelbasis. Sie bestehen aus endothelialisierten Duplikaturen der harten Hirnhaut (Dura mater) und sind daher starrwandig. Im Unterschied zu Venen fehlen ihnen die Umhüllung aus Gefäßmuskulatur (Tunica media) sowie Venenklappen. Die duralen im Schädel sammeln das sauerstoffarme Blut aus den Venen des Gehirns, der Hirnhäute, der Schädelknochen und der Augen. Sie bilden ein zusammenhängendes System, dessen etwa ein Dutzend Abschnitte je nach Lage des Kopfes unterschiedlich durchströmt werden. (de)
- Sinu leizetsua bena-sistemaren osagaietako bat da, zela turkiarraren alde banatan kokatuak dauden duramaterreko bena-sinuetako bakoitzari dagokiona. Kanpotik, honako elementu hauek ditu: III. pare kraniala edo begiko nerbio motor komuna, IV. pare edo nerbio trokleara eta V. parearen edo nerbio trigeminoaren adar oftalmikoaren 1. adarra. Bere luzeran zenbait izan dezake. (eu)
- El seno sagital superior (también conocido como seno longitudinal superior), dentro de la cabeza humana, es un área no apareada a lo largo del margen adjunto del falx cerebri. Permite que la sangre drene desde los aspectos laterales de los hemisferios cerebrales anteriores hasta la confluencia de senos. El líquido cefalorraquídeo drena a través de las granulaciones aracnoideas hacia el seno sagital superior y se devuelve a la circulación venosa. (es)
- Le sinus caverneux (en latin sinus cavernosus) est un des sinus pair de la dure-mère situé dans la fosse crânienne moyenne. (fr)
- Les sinus transverses de la dure-mère font partie des sinus de la dure-mère pairs qui drainent le sang encéphalique vers les veines jugulaires internes. C'est une portion du . (fr)
- Les sinus veineux de la dure-mère (ou sinus crâniens ou sinus veineux de la dure-mère ou sinus veineux du crâne) sont des canaux veineux situés entre le périoste et les méninges de la dure-mère. Ils reçoivent le sang des veines cérébrales, le liquide céphalo-rachidien de l'espace sous-arachnoïdien via les granulations arachnoïdiennes et sont drainés principalement par la veine jugulaire interne (fr)
- 海綿静脈洞（かいめんじょうみゃくどう、英語: cavernous sinus）は、トルコ鞍の両側で上眼窩裂から側頭骨錐体の内側に及ぶ一対の硬膜静脈洞。 大脳静脈、眼静脈、翼突筋静脈叢からの導出静脈の血流を受ける。海綿静脈洞内を内頸動脈、外転神経が走行し、海綿静脈洞の外側壁を動眼神経、滑車神経、眼神経、上顎神経が通る。 (ja)
- Col termine di seno cavernoso ci si può riferire ai plessi venosi della loggia parasellare o alla loggia stessa, un compartimento anatomico pari e simmetrico che si trova lateralmente alla sella turcica. Deve il nome all'anatomista che per primo lo descrisse, che lo paragonò ai seni venosi cavernosi del pene, dalla cui anatomia è in realtà completamente differente. (it)
- ( 이 문서는 뇌의 경막층 사이의 통로에 관한 것입니다. 배아 심장에서 발견되는 구조물에 대해서는 정맥굴 (발생학) 문서를 참고하십시오.) 정맥굴(dural venous sinuses) 또는 정맥동(靜脈洞)은 정맥통로로 뇌의 층 사이에서 발견된다. 정맥굴은 뇌의 내부와 외부의 정맥에서 혈액을 받고, 지주막하강에서 뇌척수액(CSF)을 받는다. (ko)
- 해면정맥굴(cavernous sinus), 또는 해면정맥동(海綿靜脈洞)은 의 정맥굴 중 하나이다. 머리뼈의 관자뼈와 나비뼈에 의해 그 경계가 지어지는 lateral sellar compartment라고 하는 빈 공간을 형성하며, 이 공간은 의 가쪽에 위치한다. (ko)
- 가로정맥굴(transverse sinus), 또는 횡정맥동은 머리 뒤쪽에서 혈액이 배출되도록 하는 뇌 아래의 두 정맥굴이다. 가로정맥굴은 뒤통수뼈의 속면을 따라 에서 가쪽으로 주행한다. 이후 (에 의해)에서 구불정맥굴로 흘러 들어가 궁극적으로는 속목정맥으로 연결된다. (ko)
- Zatoki opony twardej (łac. sinuses durae matris) – układ przestrzeni znajdujących się pomiędzy blaszkami opony twardej odprowadzający krew z mózgowia, większej części oczodołu, błędnika, opony twardej oraz czaszki, z którego krew uchodzi do żyły szyjnej wewnętrznej. (pl)
- O seio sagital superior é um seio da cabeça. É mediano e percorre o sulco sagital superior, desde a crista galli até a protuberância occipital interna, terminando na confluência dos seios. (pt)
- O seio cavernoso está localizado na cabeça. Ele é um dos seios venosos da dura-máter, também chamados Seios venosos durais que são espaços revestidos por endotélio, situados entre as camadas periosteal e meníngea da dura-máter. O seio cavernoso está situado bilateralmente em cada lado da sela turca na face superior da parte oca do osso esfenóide. Cada compartimento com o seio cavernoso consiste de um plexo de veias extremamente finas. Estende-se pela fissura orbital superior e recebe sangue proveniente das veia oftálmica superior e , veia cerebral superficial média e seio esfenoparietal. (pt)
- Zatoka strzałkowa górna (łac. sinus sagittalis superior) – nieparzysta zatoka żylna opony twardej. Biegnąca wzdłuż przyczepu sierpa mózgu, od otworu ślepego, aż do guzowatości potylicznej wewnętrznej uchodząc do spływu zatok położonego w tejże okolicy. (pl)
- Sinus sagittalis superior är den längsta av hårda hjärnhinnan, dura maters, blodledare. Den är centralt placerad i hjärnhinnan. Via arknoidalknottorna, ett slags ventiler, tar den dessutom emot överflödig cerebrospinalvätska. (sv)
- Синусы твёрдой мозговой оболочки (венозные синусы, синусы головного мозга) — венозные коллекторы, расположенные между листками твёрдой мозговой оболочки. Получают кровь из внутренних и наружных вен головного мозга, участвуют в реабсорбции ликвора из субарахноидального пространства. (ru)
- O seio transverso está localizado na cabeça. (pt)
- Пеще́ристый си́нус (пеще́ристая па́зуха, также каверно́зный си́нус; лат. sinus cavernosus) — один из синусов твёрдой мозговой оболочки головного мозга. Пещеристый синус является парным и располагается на основании черепа по бокам от турецкого седла; играет важную роль в осуществлении венозного оттока от мозга и глазниц, а также в регуляции внутричерепного кровообращения. Впервые пещеристый синус был описан Габриеле Фаллопием в 1562 году; название «пещеристый синус» было введено Якобом Винсловом в 1732 году. (ru)
- Пече́риста па́зуха, каверно́зний си́нус (лат. sinus cavernosus) — венозний простір між зовнішньою й внутрішньою пластинками твердої мозкової оболони черепа людини та ссавців. Парний простір, розташований на по обидва боки від турецького сідла (клиноподібна кістка). Відноситься до синусів твердої оболони. (uk)
- Верхній сагітальний си́нус, верхня сагітальна пазуха (лат. sinus sagittalis superior) — непарне утворення вздовж фіксованого краю великого відростка твердої мозкової оболони — мозкового серпа (falx cerebri). Це великий венозний колектор, який збирає венозну кров з бічних сторін передніх відділів головного мозку й несе її до синусного стоку. До нього також потрапляє й спинномозкова рідина, яка фільтрується через пахіонові або павутинні грануляції й через верхній сагітальний синус потрапляє у венозний кровообіг. (uk)
- Си́нуси (пазухи) твердої мозкової оболони (лат. sinus durae matris) — це венозні протоки, які знаходяться між ендокраніальним і менінгеальним шарами твердої мозкової оболони. Вони отримують кров з мозкових вен, ліквор (спинномозкову рідину) з субарахноїдального простору через пахіонові або павутинні грануляції, і переважно впадають у внутрішню яремну вену. (uk)
- 海绵窦（cavernous sinus）是临床上最重要的硬脑膜下腔。它位于头部的蝶骨两侧，因为它内部含有大量的纤维小梁，并在这些纤维小梁间形成空腔从而状如海棉而得名。一些神经和血管经由海绵窦穿出颅部，海绵窦也对其起到了保护与支持作用。 (zh)
- Sinus cavernosus (von sinus, lat.: „Beutel“, „Tasche“, „Innerstes“, und cavus, lat.: „Höhle, Hohlraum“) ist der medizinische Fachausdruck für einen erweiterten Venenraum in der harten Hirnhaut an der vorderen Schädelbasis. Er gehört zu den Hirnblutleitern (Sinus durae matris), über die das Blut aus dem Gehirn abfließt.In den Sinus cavernosus mündet der , die Vena ophthalmica superior und die . Er fließt im Wesentlichen über den Sinus petrosus inferior in den Bulbus superior der Vena jugularis interna. Die Hypophyse ragt in den Sinus cavernosus hinein. (de)
- Der Sinus transversus ist paariger venösen Blutleiter des Gehirns (Sinus durae matris). Er liegt beiderseits zwischen zwei Blättern der harten Hirnhaut (Dura mater) am Ansatz des Kleinhirnzelts bis zur Felsenbeinpyramide. Den Sinus durae matris fehlt eine für Venenwände typische Muskelschicht. Der Blutabfluss erfolgt jeweils über den Sinus sigmoideus in die Vena jugularis interna. Der Sinus transversus weist gelegentlich anatomische Abweichungen auf. Er kann asymmetrisch oder nur einseitig angelegt sein. (de)
- Los senos transversos (senos laterales izquierdo y derecho), en el interior de la cabeza humana, son dos zonas bajo el cerebro que permiten el flujo de sangre del área posterior de la cabeza. Discurren lateralmente a través de un surco de la cara interna del hueso occipital. Drenan desde la confluencia de los senos (por la protuberancia occipital interna) a los senos sigmoideos, que finalmente se conectan con la vena yugular. En la sección transversal, la porción horizontal exhibe una forma prismática, la parte curva una forma semicilíndrica. (es)
- Le sinus sagittal supérieur (ou sinus longitudinal supérieur ou sinus triangulaire) (en latin sinus sagittalis superior) est un des sinus veineux crâniens ou sinus dure-mériens. Formé par la duplication de la dure-mère, situé sur la ligne médiane, le sinus longitudinal supérieur est le plus long de tous les sinus du cerveau. Le sinus longitudinal reçoit de chaque côté, dans ses parties latérales et inférieures, dix à douze veines, qui naissent de la face supérieure et interne du cerveau, et qui marchent dans la pie-mère, principalement au-dessus des sillons situés entre les circonvolutions. (fr)
- I seni venosi della dura madre o seni cranici o seni durali sono una rete complessa di canali venosi contenuti nello spessore di due pliche della dura madre encefalica (lamine periostale e meninge) e drenano il sangue refluo dall'encefalo e dal cranio per confluire nella vena giugulare interna. Sono formati dallo sdoppiamento della dura madre oppure sono compresi tra la dura madre e l’. Hanno in sezione forma triangolare o circolare o semicircolare. Impari: Pari: (it)
- Zatoka jamista (łac. sinus cavernosus) – jedna z zatok żylnych opony twardej. Leży po obu stronach siodła tureckiego. Jest obszerną jamą poprzedzielaną beleczkami łącznotkankowymi wysłanymi śródbłonkiem. Na przekroju ma wygląd gąbczasty. Beleczki w świetle zatoki wzięły się ze zlania żył, których ściany uległy zanikowi. Ma kształt trójkąta, w którym można wyróżnić 3 ściany: Do zatok jamistych uchodzą następujące żyły: Do zatoki jamistej uchodzą także: żyły oponowe, żyły przysadki mózgowej i żyły kości klinowej.Z zatoki jamistej krew odpływa następującymi zbiornikami żylnymi: (pl)
- Os seios venosos durais (também chamados de seios durais, seios cerebrais ou seios cranianos) são canais venosos encontrados entre as camadas de dura-máter no cérebro. Eles recebem sangue das veias internas e externas do cérebro, Recebem ainda líquido cefalorraquidiano (líquor) do espaço através de granulações aracnoideias que se encontram presentes nas cavidades areolares da dura máter (também chamadas de saculações) (apenas no seio sagital superior). Drenam na veia jugular interna. (pt)
- Поперечні синуси, поперечні пазухи (лат. sinus transversi durae matris) — два венозних утворення мозку в порожнині черепа людини, які відводять венозну кров від задніх відділів голови. Розрізняють правий (sinus transversus dexter) і лівий (sinus transversus sinister) поперечні синуси. Вони проходять бічно в борозенці вздовж внутрішньої поверхні потиличної кістки, беручи початок від синусного стоку (злиття пазух), до сигмовидних пазух, які врешті решт впадають до внутрішньої яремної вени. Див. Схему (праворуч) : вони позначена як «sin.trans»(лат. sinus transversus). (uk)
|
