| dbo:abstract
|
- Crimen sollicitationis (latinsky zločin (sexuálního) obtěžování popř. zločin nabízení sexuálních služeb) je dopis poslaný v roce 1962 kardinálem Alfredem Ottavianim, tajemníkem kongregace pro nauku víry. Adresátem byli „všichni patriarchové, arcibiskupové, biskupové a další místní ordináři,“ včetně těch z východních katolických církví. V tomto dokumentu kongregace pro věrouku načrtla procedury, které je vhodno dodržet v případě potýkání se s případy, kdy jsou klerici (kněží, pastoři, biskupové) římskokatolické církve obviněni z homosexuálního, pedofilního či zoofilního chování nebo z toho, že zneužili svátost pokání k sexuálním návrhům zpovídaných. Pravidla v Crimen sollicitationis uvedená byla specifičtější než obecná pravidla uvedená v kanonickém zákoně. Záležitosti dopisu a všechna nařízení se týkají výhradně vyšetřování dle kanonického práva (tedy církevního vyšetřování, které rozhoduje např. o případné exkomunikaci či jiných církevních trestech pro viníky), nemá nic společného s vyšetřováním civilními úřady. (cs)
- Crimen sollicitationis (Latin for On the Manner of Proceeding in Cases of the Crime of Solicitation) is the title of a 1962 document ("instruction") of the Holy Office codifying procedures to be followed in cases of priests or bishops of the Catholic Church accused of having used the sacrament of Penance to make sexual advances to penitents. It repeated, with additions, the contents of an identically named instruction issued in 1922 by the same office. The 1962 document, approved by Pope John XXIII and signed by Cardinal Alfredo Ottaviani, Secretary of the Holy Office, was addressed to "all Patriarchs, Archbishops, Bishops and other Local Ordinaries, including those of Eastern Rite". It was an internal document for use by the Curia, describing how the rules in the Code of Canon Law: on dealing with such cases, were to be implemented, and directed that the same procedures be used when dealing with denunciations of homosexual, paedophile or zoophile behaviour by clerics. Dioceses were to use the instruction for their own guidance and keep it in their archives for confidential documents; they were not to publish the instruction nor produce commentaries on it. Crimen sollicitationis remained in effect until 18 May 2001, when it was replaced by new norms promulgated by the papal motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela of 30 April of the same year. Normally it would have ceased to have effect with the entry into force of the 1983 Code of Canon Law, which replaced the 1917 Code on which the 1962 document was based, but it continued in use, with some necessary adaptations, while a review of it was carried out. (en)
- Sollizitation, lateinisch sollicitatio („Erregung“, „Verführung“), auch crimen sollicitationis („Verbrechen der Verführung“), ist ein moraltheologischer und kirchenrechtlicher Fachausdruck für einen sexuellen Übergriff im Rahmen der sakramentalen Beichte. Im katholischen Kirchenrecht ist der Versuch eines Priesters, die sakramentale Beichte zur Verführung eines Pönitenten zu einer Sünde gegen das sechste Gebot zu nutzen, mit schweren Strafen belegt. (de)
- Crimen sollicitationis (Crime de sollicitation en latin) est une lettre, envoyée en 1962 par le Saint-Office (qui deviendra la Congrégation pour la doctrine de la foi à la suite du concile Vatican II), à « tous les Patriarches, Archevêques, Évêques et autres Ordinateurs locaux, dont ceux de rite oriental ». Le document, présenté par le cardinal Alfredo Ottaviani, secrétaire de la Congrégation, et approuvé par le pape Jean XXIII, établit la procédure à suivre dans les cas où des clercs (prêtres ou évêques) de l'Église catholique seraient accusés d'avoir utilisé le sacrement de la pénitence (c'est-à-dire la confession) pour faire des avances sexuelles à des pénitents. De plus, il établit que les mêmes procédures devraient être suivies en cas d'accusations contre des clercs pour homosexualité, pédophilie et zoophilie. Les abus sexuels commis par des clercs sur des mineurs sont condamnés par ce document, qu'ils aient eu lieu dans le cadre d'une confession ou de tout autre façon. Cette procédure suit et complète le Code de droit canon alors existant. Elle sera revue en 2001 avec la lettre De delictis gravioribus. (fr)
- Crimen sollicitationis (en español "delito de solicitación") es una instrucción, aprobada por Juan XXIII en 1962, de la Sagrada Congregación del Santo Oficio (actualmente "Congregación para la Doctrina de la Fe"). Está firmada por el cardenal Alfredo Ottaviani, secretario de la Congregación, y va dirigida a "todos los arzobispos, obispos y otros ordinarios locales, incluyendo aquellos de las iglesias católicas orientales". En el documento, la Congregación del Santo Oficio fijaba los procedimientos para afrontar casos de clérigos (sacerdotes u obispos) de la Iglesia católica acusados de hacer uso del Sacramento de la Penitencia para llevar a cabo acercamientos de índole sexual con los fieles, así como los correspondientes castigos por estos actos; las normas que establecía eran más concretas que aquellas incluidas en el Código de Derecho Canónico. Además, dio instrucciones de que se siguiesen los mismos procedimientos en caso de denuncias de comportamientos homosexuales, pedófilos o zoófilos por parte del clero. La directiva imponía al penitente la obligación de denunciar el delito de solicitación (n. 16), en el plazo de un mes, bajo pena de excomunión latae sententiae (n. 18). También, una vez realizada la denuncia, el denunciante era advertido de guardar la confidencialidad, si fuera preciso, bajo pena de excomunión. En 2001 y con motivo de la publicación del Código de los Cánones de las Iglesias Orientales (1990) y el Código de Derecho Canónico de 1983 —que reemplazaba al de 1917—, el Crimen sollicitationis fue revisado con la epístola De delictis gravioribus. (es)
- Crimen sollicitationis adalah judul dari dokumen ("instruksi") tahun 1962 dari yang mengatur prosedur-prosedur yang diikuti dalam kasus-kasus para imam atau uskup Gereja Katolik yang dituduh memakai Sakramen Pertobatan untuk melakukan pelcehan seksual kepada para peniten. Dengan tambahan-tambahan, dokumen tersebut mengulang kandungan-kandungan dari sebuah instruksi bernama identik yang dikeluarkan pada tahun 1922 oleh jawatan yang sama. (in)
- Crimen sollicitationis (in latino crimine di "provocazione" o "adescamento") è un documento riservato che stabiliva la procedura da seguire secondo il diritto canonico nelle cause di sollicitatio ad turpia, cioè quando un chierico (presbitero o vescovo) veniva accusato di usare il sacramento della confessione per fare avances sessuali ai/alle penitenti. Il documento, redatto dal cardinal Alfredo Ottaviani e approvato da papa Giovanni XXIII, venne emesso nel 1962 (la prima edizione, voluta da Pio XI, risale però al 1922) dal Sant'Uffizio (ora Congregazione per la Dottrina della Fede), diretto «a tutti i patriarchi, arcivescovi, vescovi e altri ordinari del luogo, anche di rito orientale». In seguito alla promulgazione dei nuovi Codice di diritto canonico (1983) e Codice dei canoni delle Chiese orientali (1990), l'istruzione Crimen sollecitationis è stata parzialmente riveduta nel 2001 dalla Congregazione per la dottrina della fede, con la lettera De delictis gravioribus. (it)
- Crimen Sollicitationis is een - oorspronkelijk geheime - instructie van het Heilig Officie van de Rooms-katholieke Kerk. Het werd in 1962 opgesteld onder verantwoordelijkheid van de toenmalige secretaris van het Officie, Alfredo Ottaviani. Het document heeft in het bijzonder betrekking op de misdaad (crimen) van de sollicitatio, dat wil zeggen de kennelijke directe of indirecte uitnodiging die een priester zou kunnen doen aan een biechteling tot seksuele handelingen. Ad inhonesta et turpia sollicitare vel provocare: uitdagen tot oneerbare en schandelijke zaken. Hoewel met sollicitatie vooral de situatie in de biecht wordt bedoeld, sluit het document feitelijk geen andere situaties uit waarin de priester een gelovige uitnodigt of opwekt tot seksuele handelingen. In het document wordt ook gewag gemaakt van de crimen pessimum (de verderfelijkste misdaad), daarvan is sprake wanneer een geestelijke een zeer obscene en zeer zondige handeling met een minderjarige, een man of met dieren verricht of waagt. Het document bepaalt dat degenen die van deze misdaden worden verdacht moeten worden berecht door diocesane rechtbanken, onder verantwoordelijkheid van het Heilig Officie. In het document wordt strikte geheimhouding over deze processen opgelegd. Allen die bij dit soort processen betrokken zijn dienen een eed van eeuwigdurend stilzwijgen (perpetuo silentio) af te leggen. Zij die deze eed breken worden automatisch geëxcommuniceerd. Het document is daarom wel uitgelegd als een poging om het seksueel misbruik binnen de Katholieke Kerk voor de buitenwereld geheim te houden. Hoewel dit zeker de bedoeling zal zijn geweest, wijzen kerkjuristen erop dat men daarnaast beoogde om meer priesters zichzelf te laten aangeven. Zij wijzen daarnaast op het biechtgeheim dat sacramenteel beschermd is, waardoor de aangeklaagden zich niet kunnen verdedigen, althans voor die gevallen waarin de misdaad plaatsvond in een situatie rond de biecht. Het document was in elk geval zo geheim, dat veel bisschoppen het niet kenden toen paus Johannes Paulus II ernaar verwees in zijn motu proprio uitgegeven brief Sacramentorum sanctitatis tutela, dat handelde over seksuele vergrijpen van de geestelijkheid. (nl)
- Crimen sollicitationis (łac. przestępstwo nagabywania) – dokument wydany przez Kongregację Świętego Oficjum w 1922, który ujednolicał procedury postępowania wobec kapłanów Kościoła katolickiego, oskarżonych m.in. o wykorzystywanie sakramentu pokuty do solicytacji, czyli składania propozycji seksualnych penitentom. Instrukcja była precyzyjnym opisem szczegółowo określonych kroków, które miały doprowadzić do procesu kanonicznego, czyli wewnątrzkościelnego procesu decydującego o tym, czy oskarżony kapłan może wykonywać obowiązki duszpasterskie. Procedura opierała się na metodach pośrednich, obejmujących badanie wiarygodności oskarżającego oraz życia oskarżonego księdza. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Sollizitation, lateinisch sollicitatio („Erregung“, „Verführung“), auch crimen sollicitationis („Verbrechen der Verführung“), ist ein moraltheologischer und kirchenrechtlicher Fachausdruck für einen sexuellen Übergriff im Rahmen der sakramentalen Beichte. Im katholischen Kirchenrecht ist der Versuch eines Priesters, die sakramentale Beichte zur Verführung eines Pönitenten zu einer Sünde gegen das sechste Gebot zu nutzen, mit schweren Strafen belegt. (de)
- Crimen sollicitationis adalah judul dari dokumen ("instruksi") tahun 1962 dari yang mengatur prosedur-prosedur yang diikuti dalam kasus-kasus para imam atau uskup Gereja Katolik yang dituduh memakai Sakramen Pertobatan untuk melakukan pelcehan seksual kepada para peniten. Dengan tambahan-tambahan, dokumen tersebut mengulang kandungan-kandungan dari sebuah instruksi bernama identik yang dikeluarkan pada tahun 1922 oleh jawatan yang sama. (in)
- Crimen sollicitationis (łac. przestępstwo nagabywania) – dokument wydany przez Kongregację Świętego Oficjum w 1922, który ujednolicał procedury postępowania wobec kapłanów Kościoła katolickiego, oskarżonych m.in. o wykorzystywanie sakramentu pokuty do solicytacji, czyli składania propozycji seksualnych penitentom. Instrukcja była precyzyjnym opisem szczegółowo określonych kroków, które miały doprowadzić do procesu kanonicznego, czyli wewnątrzkościelnego procesu decydującego o tym, czy oskarżony kapłan może wykonywać obowiązki duszpasterskie. Procedura opierała się na metodach pośrednich, obejmujących badanie wiarygodności oskarżającego oraz życia oskarżonego księdza. (pl)
- Crimen sollicitationis (latinsky zločin (sexuálního) obtěžování popř. zločin nabízení sexuálních služeb) je dopis poslaný v roce 1962 kardinálem Alfredem Ottavianim, tajemníkem kongregace pro nauku víry. Adresátem byli „všichni patriarchové, arcibiskupové, biskupové a další místní ordináři,“ včetně těch z východních katolických církví. (cs)
- Crimen sollicitationis (Latin for On the Manner of Proceeding in Cases of the Crime of Solicitation) is the title of a 1962 document ("instruction") of the Holy Office codifying procedures to be followed in cases of priests or bishops of the Catholic Church accused of having used the sacrament of Penance to make sexual advances to penitents. It repeated, with additions, the contents of an identically named instruction issued in 1922 by the same office. (en)
- Crimen sollicitationis (en español "delito de solicitación") es una instrucción, aprobada por Juan XXIII en 1962, de la Sagrada Congregación del Santo Oficio (actualmente "Congregación para la Doctrina de la Fe"). Está firmada por el cardenal Alfredo Ottaviani, secretario de la Congregación, y va dirigida a "todos los arzobispos, obispos y otros ordinarios locales, incluyendo aquellos de las iglesias católicas orientales". (es)
- Crimen sollicitationis (Crime de sollicitation en latin) est une lettre, envoyée en 1962 par le Saint-Office (qui deviendra la Congrégation pour la doctrine de la foi à la suite du concile Vatican II), à « tous les Patriarches, Archevêques, Évêques et autres Ordinateurs locaux, dont ceux de rite oriental ». Cette procédure suit et complète le Code de droit canon alors existant. Elle sera revue en 2001 avec la lettre De delictis gravioribus. (fr)
- Crimen sollicitationis (in latino crimine di "provocazione" o "adescamento") è un documento riservato che stabiliva la procedura da seguire secondo il diritto canonico nelle cause di sollicitatio ad turpia, cioè quando un chierico (presbitero o vescovo) veniva accusato di usare il sacramento della confessione per fare avances sessuali ai/alle penitenti. (it)
- Crimen Sollicitationis is een - oorspronkelijk geheime - instructie van het Heilig Officie van de Rooms-katholieke Kerk. Het werd in 1962 opgesteld onder verantwoordelijkheid van de toenmalige secretaris van het Officie, Alfredo Ottaviani. Het document heeft in het bijzonder betrekking op de misdaad (crimen) van de sollicitatio, dat wil zeggen de kennelijke directe of indirecte uitnodiging die een priester zou kunnen doen aan een biechteling tot seksuele handelingen. Ad inhonesta et turpia sollicitare vel provocare: uitdagen tot oneerbare en schandelijke zaken. Hoewel met sollicitatie vooral de situatie in de biecht wordt bedoeld, sluit het document feitelijk geen andere situaties uit waarin de priester een gelovige uitnodigt of opwekt tot seksuele handelingen. In het document wordt ook ge (nl)
|
