| dbo:abstract
|
- Casa di Riposo per Musicisti (Dům odpočinku hudebníků) je domov pro zestárlé operní pěvce a hudebníky, který založil skladatel Giuseppe Verdi v Miláně v roce 1896, stavba byla dokončena v roce 1899, fungovat ale začal v den prvního výročí skladatelovy smrti, 10. října 1902. Celkem v něm za dobu jeho existence prožilo svá poslední léta asi tisíc hudebníků. Budovu postavil v neogotickém stylu Verdiho přítel a architekt Camillo Boito. Jde o jeden z Verdiho filantropických projektů, na financování domu po své smrti odkázal Verdi tantiémy ze svých oper. Verdi sám je v domě pohřben. V roce 1984 natočil s tehdejšími obyvateli švýcarský režisér dokumentární film Il Bacio di Tosca. (cs)
- The Casa di Riposo per Musicisti (literally 'rest home for musicians') is a home for retired opera singers and musicians in Milan, northern Italy, founded by the Italian composer Giuseppe Verdi (whose statue is outside the building) in 1896. The building was designed in the neo-Gothic style by Italian architect, Camillo Boito. Both Verdi and his wife, Giuseppina Strepponi are buried there. A documentary film about life in the Casa di Riposo, Il Bacio di Tosca (Tosca's Kiss in the US), was made in 1984 by the Swiss director Daniel Schmid. (en)
- La casa di riposo per musicisti (maison de retraite des musiciens) a été construite sur l'initiative de Giuseppe Verdi à l'intention des artistes qui ont consacré leur vie à l’art musical et qui se trouvent en difficulté. Elle se trouve sur la place Michelangelo Buonarroti à Milan. Le bâtiment, achevé le 16 décembre 1899, est l'œuvre de l'architecte Camillo Boito. De style néo gothique, il se compose de deux étages auxquels sera ajouté un troisième dans les années 1930. Selon la volonté de Verdi, les premiers hôtes n’accéderont à la maison de retraite qu’après sa mort survenue en 1901 afin qu'ils ne se sentent pas dans l'obligation de le remercier. Le 10 octobre 1902 la casa di riposo accueille ses premiers hôtes : cinq hommes et quatre femmes. Elle accueille actuellement 65 personnes dont 20 jeunes qui apprennent la musique auprès des plus anciens. L'intérieur comprend des meubles ayant appartenu au compositeur, parmi lesquels deux bibelots offerts par le souverain d'Égypte, le Khédive Ismaïl Pacha, à l'occasion de la représentation d'Aida au Caire en 1871. Dans la même pièce se trouve le piano Érard, qu'utilisa Arturo Toscanini en 1898. Le fonctionnement de la casa di riposo, au départ assuré par les droits d'auteur que Verdi lui a concédés en mai 1900, est assuré depuis 1962 par l'État italien et des bienfaiteurs. Le maestro repose dans l'oratoire de la maison, aux côtés de son épouse Giuseppina Strepponi. (fr)
- La Casa Verdi, también conocida como Casa di Riposo per Musicisti (literalmente «Hogar de descanso para músicos»), es un residencia para cantantes de ópera y músicos retirados en Milán, norte de Italia, fundada por el compositor italiano Giuseppe Verdi (cuya estatua está fuera del edificio) en 1896. El edificio fue diseñado en estilo neogótico por el arquitecto italiano Camillo Boito. Tanto Verdi como su esposa, Giuseppina Strepponi están enterrados allí. El director de cine suizo Daniel Schmid rodó una película documental sobre la vida en la Casa di Riposo, , en 1984. (es)
- Casa Verdi è una casa di riposo per cantanti e musicisti che abbiano compiuto 65 anni di età, fondata da Giuseppe Verdi il 16 dicembre 1899 e situata a Milano in piazza Buonarroti al civico 29. La Casa è di proprietà della Casa di Riposo per Musicisti - Fondazione Giuseppe Verdi alla quale il Maestro ne fece dono prima della morte. "L’ammissione degli ospiti è deliberata dal Consiglio, avuto riguardo all’età, ai bisogni e ai meriti artistici".La struttura venne eretta in stile neogotico dall'architetto Camillo Boito, fratello del celebre musicista Arrigo, amico del Maestro Verdi. Nella cripta annessa alla Casa riposano lo stesso Verdi e la seconda moglie Giuseppina Strepponi. Dal 1998 la Fondazione, per realizzare l'integrazione tra musicisti di diverse generazioni, ha provveduto a estendere la sua ospitalità, oltre che ai musicisti più anziani, anche ai giovani studenti di musica che siano meritevoli e bisognosi e che frequentino scuole di musica riconosciute nella città di Milano. La Casa è visitabile, con ingresso libero e gratuito, grazie alla collaborazione dei volontari per Il Patrimonio Culturale del Touring Club Italiano. (it)
- Casa di Riposo per Musicisti – mieszczący się przy Piazza Michelangelo Buonarroti w Mediolanie dom spokojnej starości dla muzyków, zwany także Casa Verdi (Dom Verdiego), wybudowany przez fundację Giuseppe Verdiego o tej samej nazwie w latach 1895-1899 w stylu neogotyckim. Budynek zaprojektował Camillo Boito, brat ostatniego librecisty Verdiego – Arriga Boita. Dom został otwarty 31 grudnia 1899 roku. Kompozytor na dom, przeznaczony (według jego własnych słów) „dla obywateli włoskich, którzy ukończyli 65 rok życia, uprawiali zawodowo muzykę i znajdują się w ubóstwie”, podarował 150 000 złotych lirów. Poza kompozytorami schronienie na starość mieli tutaj znaleźć muzycy orkiestrowi, śpiewacy oraz dyrygenci. Około dwóch trzecich liczby pensjonariuszy domu mieli stanowić mężczyźni. Sam Verdi mawiał o nim: Dom jest w istocie moją najpiękniejszą operą. Twierdził, że dom dla „starych artystów” jest mu najdroższy spośród wszystkich jego dzieł. Tam też kompozytor spoczął, pochowany w kaplicy wraz ze swoją żoną Giuseppiną Strepponi. Ich ciała przeniesiono do niej z cmentarza (na którym Verdi został pogrzebany 30 stycznia 1901 roku) w uroczystym kondukcie żałobnym w dniu 26 lutego 1901 roku. Podczas tych uroczystości, w których udział wzięli członkowie włoskiej rodziny królewskiej oraz posłowie Włoch, Francji, Niemiec i Austrii, Arturo Toscanini poprowadził Va, pensiero z opery Nabucco, wykonane przez wielki 900 osobowy chór; był to hołd zarówno dla kompozytora, jak i dla jego pieśni, która stając się nieformalnym hymnem Włoch, przyczyniła się do zjednoczenia państwa. Przed Casa di Riposo per Musicisti, na pl. Michała Anioła Buonarottiego, znajduje się pomnik Giuseppe Verdiego, którego autorem jest . (pl)
|
| dbo:address
|
- Piazza Michelangelo Buonarroti, 29, 20145 Milano MI, Italy (en)
|
| dbo:architect
| |
| dbo:architecturalStyle
| |
| dbo:buildingEndDate
| |
| dbo:city
| |
| dbo:country
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 9262 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:address
|
- Piazza Michelangelo Buonarroti, 29, 20145 Milano MI, Italy (en)
|
| dbp:architect
| |
| dbp:architecturalStyle
| |
| dbp:colwidth
| |
| dbp:completionDate
| |
| dbp:imageCaption
|
- The Casa di Riposo per Musicisti, Milan, 2014 (en)
|
| dbp:locationCity
| |
| dbp:locationCountry
| |
| dbp:mapDotLabel
|
- Casa di Riposo per Musicisti (en)
|
| dbp:mapType
|
- Italy Milan Central#Italy (en)
|
| dbp:name
|
- Casa di Riposo per Musicisti (en)
|
| dbp:rules
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| schema:sameAs
| |
| georss:point
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Casa di Riposo per Musicisti (Dům odpočinku hudebníků) je domov pro zestárlé operní pěvce a hudebníky, který založil skladatel Giuseppe Verdi v Miláně v roce 1896, stavba byla dokončena v roce 1899, fungovat ale začal v den prvního výročí skladatelovy smrti, 10. října 1902. Celkem v něm za dobu jeho existence prožilo svá poslední léta asi tisíc hudebníků. Budovu postavil v neogotickém stylu Verdiho přítel a architekt Camillo Boito. Jde o jeden z Verdiho filantropických projektů, na financování domu po své smrti odkázal Verdi tantiémy ze svých oper. Verdi sám je v domě pohřben. V roce 1984 natočil s tehdejšími obyvateli švýcarský režisér dokumentární film Il Bacio di Tosca. (cs)
- The Casa di Riposo per Musicisti (literally 'rest home for musicians') is a home for retired opera singers and musicians in Milan, northern Italy, founded by the Italian composer Giuseppe Verdi (whose statue is outside the building) in 1896. The building was designed in the neo-Gothic style by Italian architect, Camillo Boito. Both Verdi and his wife, Giuseppina Strepponi are buried there. A documentary film about life in the Casa di Riposo, Il Bacio di Tosca (Tosca's Kiss in the US), was made in 1984 by the Swiss director Daniel Schmid. (en)
- La Casa Verdi, también conocida como Casa di Riposo per Musicisti (literalmente «Hogar de descanso para músicos»), es un residencia para cantantes de ópera y músicos retirados en Milán, norte de Italia, fundada por el compositor italiano Giuseppe Verdi (cuya estatua está fuera del edificio) en 1896. El edificio fue diseñado en estilo neogótico por el arquitecto italiano Camillo Boito. Tanto Verdi como su esposa, Giuseppina Strepponi están enterrados allí. El director de cine suizo Daniel Schmid rodó una película documental sobre la vida en la Casa di Riposo, , en 1984. (es)
- La casa di riposo per musicisti (maison de retraite des musiciens) a été construite sur l'initiative de Giuseppe Verdi à l'intention des artistes qui ont consacré leur vie à l’art musical et qui se trouvent en difficulté. Elle se trouve sur la place Michelangelo Buonarroti à Milan. Le bâtiment, achevé le 16 décembre 1899, est l'œuvre de l'architecte Camillo Boito. De style néo gothique, il se compose de deux étages auxquels sera ajouté un troisième dans les années 1930. Le maestro repose dans l'oratoire de la maison, aux côtés de son épouse Giuseppina Strepponi. (fr)
- Casa Verdi è una casa di riposo per cantanti e musicisti che abbiano compiuto 65 anni di età, fondata da Giuseppe Verdi il 16 dicembre 1899 e situata a Milano in piazza Buonarroti al civico 29. La Casa è di proprietà della Casa di Riposo per Musicisti - Fondazione Giuseppe Verdi alla quale il Maestro ne fece dono prima della morte. "L’ammissione degli ospiti è deliberata dal Consiglio, avuto riguardo all’età, ai bisogni e ai meriti artistici".La struttura venne eretta in stile neogotico dall'architetto Camillo Boito, fratello del celebre musicista Arrigo, amico del Maestro Verdi. Nella cripta annessa alla Casa riposano lo stesso Verdi e la seconda moglie Giuseppina Strepponi. (it)
- Casa di Riposo per Musicisti – mieszczący się przy Piazza Michelangelo Buonarroti w Mediolanie dom spokojnej starości dla muzyków, zwany także Casa Verdi (Dom Verdiego), wybudowany przez fundację Giuseppe Verdiego o tej samej nazwie w latach 1895-1899 w stylu neogotyckim. Budynek zaprojektował Camillo Boito, brat ostatniego librecisty Verdiego – Arriga Boita. Dom został otwarty 31 grudnia 1899 roku. Dom jest w istocie moją najpiękniejszą operą. Twierdził, że dom dla „starych artystów” jest mu najdroższy spośród wszystkich jego dzieł. (pl)
|
| rdfs:label
|
- Casa di Riposo per Musicisti (en)
- Casa di Riposo per Musicisti (cs)
- Casa Verdi (es)
- Casa di riposo per musicisti (fr)
- Casa Verdi (it)
- Casa di Riposo per Musicisti (pl)
|
| owl:sameAs
| |
| geo:geometry
|
- POINT(9.1548004150391 45.470401763916)
|
| geo:lat
| |
| geo:long
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:homepage
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
|
- Casa di Riposo per Musicisti (en)
|
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
