| dbo:abstract
|
- تنافسية برتراند (بالإنجليزية: Bertrand competition)، هو مصطلح سُمي نسبةً إلى جوزيف بيرتراند ويصف نموذج للمنافسة المستخدمة في الاقتصاد، وهي تصف التفاعلات بين الشركات (البائعين) الذين يحددون الأسعار وبين العملاء (المشترين) الذين يختارون الكميات حسب الأسعار المحددة. وقد صاغ هذا النموذج في عام 1883. ويكمن في احتكار من طرف القلة، حيث كل شركة تعتقد أن منافسيها ملتزمون بالحفاظ على أسعارهم ثابتة ويمكن جذب العملاء عن طريق تقديم أسعار أقل. (ar)
- Bertrand competition is a model of competition used in economics, named after Joseph Louis François Bertrand (1822–1900). It describes interactions among firms (sellers) that set prices and their customers (buyers) that choose quantities at the prices set. The model was formulated in 1883 by Bertrand in a review of Antoine Augustin Cournot's book Recherches sur les Principes Mathématiques de la Théorie des Richesses (1838) in which Cournot had put forward the Cournot model. Cournot's model argued that each firm should maximise its profit by selecting a quantity level and then adjusting price level to sell that quantity. The outcome of the model equilibrium involved firms pricing above marginal cost; hence, the competitive price. In his review, Bertrand argued that each firm should instead maximise its profits by selecting a price level that undercuts its competitors' prices, when their prices exceed marginal cost. The model was not formalized by Bertrand; however, the idea was developed into a mathematical model by Francis Ysidro Edgeworth in 1889. (en)
- Der Bertrand-Wettbewerb ist in der Volkswirtschaftslehre eine Form des Preiswettbewerbs bei homogenen Gütern. (de)
- Bertrand konkurrentzia merkatu inperfektuetan enpresen jokabidea aztertu eta merkatuko ezartzen duen eredu mikroekonomiko bat da, Cournot konkurrentziaren ereduaren kritika moduan garatutakoa. Cournoten ereduan enpresek lehia ekoizpenari buruz egiten duten bitartean, Bertranden ereduan enpresek prezioari buruz egiten dute lehia. Hain zuzen, kontsumitzaileak produktu homogeneo baten aurrean prezioari begira egotea jo daiteke errealitatearekin hobekien egokitzen den hipotesi moduan. Joseph Louis François Bertrand (1822-1900) frantziar ekonomialariak garatu zuen 1883 urtean. Hipotesi horretan oinarritua, Bertrand konkurrentzian duopolioa aztertzen da lehendabizi eredu sinple moduan, ondoren emaitzak oligopolioa zabaltzeko. Enpresek eskainitako produktu homogeneoak eta bereiziak daudela suposatzen da hasiera batean; horrela, kontsumitzaileek prezioari erreparatuko diote produktu zein enpresari erosterakoan. Egoera horretan, oreka-puntua bi enpresek prezio berdina eskaintzen dutenean gertatuko da, kostu marjinalaren bat etorriko dena, bi enpresek kostu berdinak dituztela suposaturik. Hain zuzen, prezioa kostu marjinaletik gora dagoen egoera orotan, bi enpresetako bakoitzak prezio txikiagoa ezartzeko joera izango du, merkatu osoa bereganatzeko. Bertrand duopolioa joko-teoriaren ikuspuntutik ebaz daiteke; ildo horretatik da, non enpresek aldi berean eta bestearen erabakiaren berri izan gabe erabaki behar duten, eta bi prezioak berdinen soluzioa Nash oreka da. Azterketa sakonago egitearren, eredu estatikoak (erabakiak behin hartzen dira) eta dinamikoak (erabakiak behin eta berriz hartzen direnean) ere bereizten dira. (eu)
- La competencia de Bertrand es un modelo de competencia imperfecta utilizado en economía, nombrada en honor de Joseph Louis François Bertrand (1822-1900). El modelo describe las interacciones entre vendedores (empresas) que fijan los precios y los compradores, que deciden cuanto comprar a ese precio. El modelo se basa en los siguientes supuestos:
* Hay por lo menos dos empresas que producen productos homogéneos (no diferenciados)
* Las empresas no cooperan;
* Las empresas compiten a través de establecer precios simultáneamente.
* Los consumidores compran todo de la empresa con el precio más bajo. Si todas las empresas cobran el mismo precio, los consumidores seleccionan al azar entre ellas. (es)
- Le duopole de Bertrand ou modèle de compétition de Bertrand est un modèle de la microéconomie et de la théorie des jeux qui porte le nom de Joseph Louis François Bertrand (1822–1900). Il suppose la présence de deux entreprises, les « duopoleurs », qui proposent un prix pour le bien qu'elles produisent à des consommateurs qui se comportent en « preneurs de prix ». Le modèle est formulé en 1883 par Bertrand dans sa revue du livre d'Antoine Augustin Cournot (1838) dans lequel celui-ci avait proposé le modèle de duopole qui porte aujourd'hui son nom. Cournot suppose que les entreprises font des offres en quantité, et non en prix, et montre qu'à l'équilibre (de Nash) les entreprises font un profit strictement supérieur à celui qu'elles obtiendraient en concurrence parfaite. Dans sa revue, Bertrand montre que si les firmes annoncent des prix plutôt que des quantités (offres de biens) alors, à l'équilibre, les entreprises feraient un profit égal à celui de la concurrence parfaite. Il suffirait donc que deux entreprises se livrent à une « guerre de prix » pour que le résultat « concurrentiel » s'impose. Ce qui va à l'encontre du discours usuel selon lequel ce résultat n'est atteint que s'il y a « beaucoup » d'entreprises, chacune étant « petite » (« atique »). (Bertrand, 1883), (Cournot, 1838) et (Walras, 1874). Bertrand s'étant contenté de reprendre les hypothèses du modèle de Cournot — en modifiant seulement les options données aux entreprises (leurs « stratégies », dans le langage de la théorie des jeux) —, d'autres économistes, dont Francis Ysidro Edgeworth en 1889, ont essayé de trouver une sortie à son « paradoxe », en modifiant certaines de ces hypothèses, mais ils se sont alors heurtés à d'autres difficultés — dont l'absence d'équilibres. (fr)
- ベルトラン競争（ベルトランきょうそう、英: Bertrand competition）とは経済学のモデルであり、特に産業組織論において、企業間の行動原理を表すために用いられる。 具体的には、同一の生産物を生産する複占または寡占の企業が利潤最大化を行う際に、「次の期間における価格を自社以外は変化させない」と仮定するモデルである。 ベルトラン競争のモデルを用いた場合、寡占市場における均衡では、価格は限界費用に一致する。 現実的には、ベルトラン競争は不況期の過剰生産能力がある場合に成立しやすいとされる。生産能力の制約を加えたモデルで考えれば、クールノー競争の均衡が成り立つ。 数学者で経済学者のジョゼフ・ベルトランに由来した名称である。 (ja)
- In microeconomia il modello di Bertrand è un esempio di concorrenza imperfetta sviluppato dall'economista e matematico francese Joseph Louis François Bertrand. Il modello si basa sulle seguenti assunzioni:
* sono presenti due imprese (duopolio), che producono un prodotto omogeneo (ovvero, non vi è differenziazione di prodotto). Ciò significa che il prodotto è, per i consumatori, perfettamente sostituibile;
* le imprese non cooperano, cioè non c'è collusione;
* le due imprese hanno potere di mercato, competendo attraverso il prezzo, che scelgono simultaneamente (la decisione di ogni azienda su quanto produrre influenzerà la quantità da produrre);
* i consumatori comprano dall'impresa con il prezzo più basso;
* ciascuna impresa cala il proprio prezzo di mercato ma senza che esso sia inferiore al costo marginale di produzione;
* se le due imprese fissano un prezzo uguale (e ciò avviene solo se hanno uno stesso costo marginale di produzione e quindi una funzione di costo uguale per quanto riguarda i valori dipendenti dalla variabile output), i consumatori scelgono casualmente da quale impresa comprare;
* le imprese attuano un comportamento strategico, cercando di massimizzare il loro profitto date le decisioni dei concorrenti.
* se una delle due imprese ha un costo marginale di produzione inferiore all'altra, allora il prezzo di mercato che fisserà, in equilibrio, sarà tendente al costo marginale dell'altra impresa, ma di un valore minimo leggermente inferiore;
* se si verifica la situazione precedente, l'impresa che assorbe la domanda ottiene tutto il e il massimo surplus sociale, mentre l'altra sceglie di non produrre (conseguendo ricavi e costi nulli);
* se le imprese fissano lo stesso prezzo, allora in equilibrio si spartiranno il mercato idealmente e otterranno lo stesso profitto (nullo); Il mercato risulta efficiente, e il guadagno di ogni impresa è pari a 0, perché le imprese abbasseranno il prezzo fino a che questi non eguaglierà il costo marginale (situazione distruttiva per le imprese). (it)
- 베르트랑 모형(Bertrand model)은 경제학에서 과점 시장을 설명할 때 쓰이는 모형이다. 조셉 루이스 프랑소와 베르트랑(1822-1900)을 이름을 따서 명명되었다. 이 모형은 가격을 설정하는 각각의 기업(공급자) 사이의 상호작용을 설명해준다. (ko)
- Model Bertranda – model konkurencji używany w ekonomii, zawdzięczający nazwę ekonomiście o imieniu Joseph Louis François Bertrand (1822–1900). Opisuje interakcje między firmami (sprzedający), które ustalają ceny i ich klientami (konsumenci), którzy wybierają ilości po ustalonej cenie. Model został stworzony w 1883 roku przez Bertranda w oparciu o książkę Antoinea Augustina Cournot pt. „Recherches sur les Principes Mathématiques de la Théorie des Richesses” (1838), w której został przedstawiony model Cournot. Uważał on, że wybieranie ilości przez producentów powoduje, że wynikiem równowagi jest ustalenie ceny na poziomie wyższym, niż koszt krańcowy. Bertrand natomiast uważał, że jeżeli producenci ustalają ceny a nie ilości, to równowaga ustali się na poziomie ceny równej kosztowi krańcowemu. Model nie został sformalizowany przez Bertranda. Formalny model matematyczny został stworzony przez Francisa Ysidro Edgewortha w 1889 roku. Model opiera się na bardzo konkretnych założeniach. Muszą istnieć co najmniej dwie firmy produkujące homogeniczny produkt. Producenci konkurują między sobą poprzez jednoczesne ustalanie poziomu ceny, a konsumenci chcą kupić wszystko od producenta oferującego niższą cenę (produkt jest identyczny i nie ma kosztów przeszukiwania rynku). Jeśli obie firmy oferują taką samą cenę, popyt konsumencki jest podzielony po równo między te firmy. Najprościej jest analizować duopol, gdzie występują tylko 2 firmy, jednakże model jest użyteczny dla dowolnej liczby producentów większej od jednego. Kluczowym założeniem technologicznym jest to, że obie firmy mają identyczny stały koszt produkcji jednostki dobra, więc koszt krańcowy i średni jest taki sam i równy cenie konkurencyjnej. Oznacza to, że producent będzie chciał zaspokajać dowolną wielkość popytu, tak długo jak cena jest ustawiona powyżej kosztu produkcji tej jednostki. Jeżeli cena jest równa kosztowi produkcji to firma jest obojętna co do ilości sprzedanych dóbr. Gdyby cena dobra była niższa, producent nie zaoferowałby żadnej jednostki dobra. Ogólnie konkurencja Bertranda jest opisywana jako surowa i bezwzględna, doprowadzając ceny do kosztu krańcowego. (pl)
- Bertrand-modellen är en nationalekonomisk modell som beskriver aktörer som konkurrerar genom pris. Den är namngiven efter Joseph Bertrand. Modellen utgår från följande antaganden:
* Det finns minst två aktörer som producerar homogena varor.
* Aktörerna samarbetar inte.
* Aktörerna konkurrerar genom pris, vilket sätts samtidigt.
* Konsumenterna köper från aktören med lägst pris. Om priset är lika väljs en av dem slumpmässigt. Denna konkurrensmodell beskriver interaktioner mellan företag (säljare) som sätter priser och deras kunder (köpare) som väljer kvantiteter till de fastställda priserna. Modellen formulerades 1883 av Bertrand i en recension av Antoine Augustin Cournots bok Recherches sur les Principes Mathématiques de la Théorie des Richesses (1838) där Cournot hade lagt fram Cournot-modellen. Cournot hävdade att när företag väljer kvantiteter, innebär jämviktsutfallet att företag prissätter över marginalkostnaden och därmed det konkurrenskraftiga priset. I sin granskning hävdade Bertrand att om företag valde priser snarare än kvantiteter, så skulle det konkurrensutsatta resultatet inträffa med pris lika med marginalkostnad. Modellen formaliserades inte av Bertrand: idén utvecklades dock till en matematisk modell av Francis Ysidro Edgeworth 1889. (sv)
- Модель Бертрана или конкуренция по Бертрану — модель ценовой конкуренции на олигополистическом рынке, сформулированная французским математиком и экономистом Жозефом Бертраном в 1883 году. Модель описывает поведение фирм на олигополистическом рынке, конкурирующих за счет изменения уровня цен на свою продукцию. Парадоксальный вывод модели — фирмы будут назначать цену, равную предельным издержкам, как и фирмы в условиях совершенной конкуренции — назван парадоксом Бертрана. (ru)
- Modelo de Bertrand ou Competição de Bertrand é um modelo de concorrência imperfeita usado em economia, desenvolvido pelo matemático Joseph Bertrand (1822-1900). O modelo descreve as interações entre as empresas, que definem os seus preços, e os compradores, que decidem quanto comprar ao preço dado. O modelo é baseado nos seguintes pressupostos:
* Há pelo menos duas empresas produzindo produtos homogêneos (não diferenciados)
* As empresas não cooperam (não há conluio;
* As empresas concorrem através de preços simultaneamente.
* Todos os consumidores compram empresa que oferta o menor preço. Se todas as empresas cobram o mesmo preço, os consumidores escolhem aleatoriamente entre elas. (pt)
- Модель Бертрана, або Конкуренція за Бертраном — модель цінової конкуренції на олігополістичному ринку, сформульована французьким математиком і економістом Жозефом Бертраном у 1883 році. (uk)
- 伯川德模型（Bertrand competition）描述了價格競爭模型，即生产同质产品的寡占厂商可能并不总是以产量做为决策变量进行竞争，也可以以价格做为决策变量的竞争方式。 伯川德模型的结论十分简明，即均衡的结果将是价格等于边际成本。这一结论同完全竞争条件下的结果是一致的，而大大不同于古诺模型。伯川德模型的核心在于不同厂商之间产品是完全替代的，因此哪位寡头的定价更低，则哪位寡头将赢得整个市场，而定价较高者则完全不能得到任何收益，从而亏损。这种“赢家通吃”的市场竞争格局导致寡头之间竞相降价，直至价格等于边际成本——继续的降价行为意味着。 以上是从宏观角度的论证分析，理论前提假设太多，不具有很好的实践应用特征；20世纪90年代后逐渐兴起的实验经济学，成为博弈论的“可证伪”缺陷的救星，同时对新古典关于市场模型进行新解读，伯川德双头垄断模型（Bertrand duopoly model）成为其中之一，为理论提供了微观视角的证据（Microeconomics textbook），将社会规范引入博弈论，是一次非常意义的尝试。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- تنافسية برتراند (بالإنجليزية: Bertrand competition)، هو مصطلح سُمي نسبةً إلى جوزيف بيرتراند ويصف نموذج للمنافسة المستخدمة في الاقتصاد، وهي تصف التفاعلات بين الشركات (البائعين) الذين يحددون الأسعار وبين العملاء (المشترين) الذين يختارون الكميات حسب الأسعار المحددة. وقد صاغ هذا النموذج في عام 1883. ويكمن في احتكار من طرف القلة، حيث كل شركة تعتقد أن منافسيها ملتزمون بالحفاظ على أسعارهم ثابتة ويمكن جذب العملاء عن طريق تقديم أسعار أقل. (ar)
- Der Bertrand-Wettbewerb ist in der Volkswirtschaftslehre eine Form des Preiswettbewerbs bei homogenen Gütern. (de)
- ベルトラン競争（ベルトランきょうそう、英: Bertrand competition）とは経済学のモデルであり、特に産業組織論において、企業間の行動原理を表すために用いられる。 具体的には、同一の生産物を生産する複占または寡占の企業が利潤最大化を行う際に、「次の期間における価格を自社以外は変化させない」と仮定するモデルである。 ベルトラン競争のモデルを用いた場合、寡占市場における均衡では、価格は限界費用に一致する。 現実的には、ベルトラン競争は不況期の過剰生産能力がある場合に成立しやすいとされる。生産能力の制約を加えたモデルで考えれば、クールノー競争の均衡が成り立つ。 数学者で経済学者のジョゼフ・ベルトランに由来した名称である。 (ja)
- 베르트랑 모형(Bertrand model)은 경제학에서 과점 시장을 설명할 때 쓰이는 모형이다. 조셉 루이스 프랑소와 베르트랑(1822-1900)을 이름을 따서 명명되었다. 이 모형은 가격을 설정하는 각각의 기업(공급자) 사이의 상호작용을 설명해준다. (ko)
- Модель Бертрана или конкуренция по Бертрану — модель ценовой конкуренции на олигополистическом рынке, сформулированная французским математиком и экономистом Жозефом Бертраном в 1883 году. Модель описывает поведение фирм на олигополистическом рынке, конкурирующих за счет изменения уровня цен на свою продукцию. Парадоксальный вывод модели — фирмы будут назначать цену, равную предельным издержкам, как и фирмы в условиях совершенной конкуренции — назван парадоксом Бертрана. (ru)
- Модель Бертрана, або Конкуренція за Бертраном — модель цінової конкуренції на олігополістичному ринку, сформульована французьким математиком і економістом Жозефом Бертраном у 1883 році. (uk)
- 伯川德模型（Bertrand competition）描述了價格競爭模型，即生产同质产品的寡占厂商可能并不总是以产量做为决策变量进行竞争，也可以以价格做为决策变量的竞争方式。 伯川德模型的结论十分简明，即均衡的结果将是价格等于边际成本。这一结论同完全竞争条件下的结果是一致的，而大大不同于古诺模型。伯川德模型的核心在于不同厂商之间产品是完全替代的，因此哪位寡头的定价更低，则哪位寡头将赢得整个市场，而定价较高者则完全不能得到任何收益，从而亏损。这种“赢家通吃”的市场竞争格局导致寡头之间竞相降价，直至价格等于边际成本——继续的降价行为意味着。 以上是从宏观角度的论证分析，理论前提假设太多，不具有很好的实践应用特征；20世纪90年代后逐渐兴起的实验经济学，成为博弈论的“可证伪”缺陷的救星，同时对新古典关于市场模型进行新解读，伯川德双头垄断模型（Bertrand duopoly model）成为其中之一，为理论提供了微观视角的证据（Microeconomics textbook），将社会规范引入博弈论，是一次非常意义的尝试。 (zh)
- Bertrand competition is a model of competition used in economics, named after Joseph Louis François Bertrand (1822–1900). It describes interactions among firms (sellers) that set prices and their customers (buyers) that choose quantities at the prices set. The model was formulated in 1883 by Bertrand in a review of Antoine Augustin Cournot's book Recherches sur les Principes Mathématiques de la Théorie des Richesses (1838) in which Cournot had put forward the Cournot model. Cournot's model argued that each firm should maximise its profit by selecting a quantity level and then adjusting price level to sell that quantity. The outcome of the model equilibrium involved firms pricing above marginal cost; hence, the competitive price. In his review, Bertrand argued that each firm should instead (en)
- Bertrand konkurrentzia merkatu inperfektuetan enpresen jokabidea aztertu eta merkatuko ezartzen duen eredu mikroekonomiko bat da, Cournot konkurrentziaren ereduaren kritika moduan garatutakoa. Cournoten ereduan enpresek lehia ekoizpenari buruz egiten duten bitartean, Bertranden ereduan enpresek prezioari buruz egiten dute lehia. Hain zuzen, kontsumitzaileak produktu homogeneo baten aurrean prezioari begira egotea jo daiteke errealitatearekin hobekien egokitzen den hipotesi moduan. Joseph Louis François Bertrand (1822-1900) frantziar ekonomialariak garatu zuen 1883 urtean. (eu)
- La competencia de Bertrand es un modelo de competencia imperfecta utilizado en economía, nombrada en honor de Joseph Louis François Bertrand (1822-1900). El modelo describe las interacciones entre vendedores (empresas) que fijan los precios y los compradores, que deciden cuanto comprar a ese precio. El modelo se basa en los siguientes supuestos: (es)
- Le duopole de Bertrand ou modèle de compétition de Bertrand est un modèle de la microéconomie et de la théorie des jeux qui porte le nom de Joseph Louis François Bertrand (1822–1900). Il suppose la présence de deux entreprises, les « duopoleurs », qui proposent un prix pour le bien qu'elles produisent à des consommateurs qui se comportent en « preneurs de prix ». Le modèle est formulé en 1883 par Bertrand dans sa revue du livre d'Antoine Augustin Cournot (1838) dans lequel celui-ci avait proposé le modèle de duopole qui porte aujourd'hui son nom. Cournot suppose que les entreprises font des offres en quantité, et non en prix, et montre qu'à l'équilibre (de Nash) les entreprises font un profit strictement supérieur à celui qu'elles obtiendraient en concurrence parfaite. Dans sa revue, Bert (fr)
- In microeconomia il modello di Bertrand è un esempio di concorrenza imperfetta sviluppato dall'economista e matematico francese Joseph Louis François Bertrand. Il modello si basa sulle seguenti assunzioni: Il mercato risulta efficiente, e il guadagno di ogni impresa è pari a 0, perché le imprese abbasseranno il prezzo fino a che questi non eguaglierà il costo marginale (situazione distruttiva per le imprese). (it)
- Model Bertranda – model konkurencji używany w ekonomii, zawdzięczający nazwę ekonomiście o imieniu Joseph Louis François Bertrand (1822–1900). Opisuje interakcje między firmami (sprzedający), które ustalają ceny i ich klientami (konsumenci), którzy wybierają ilości po ustalonej cenie. Model został stworzony w 1883 roku przez Bertranda w oparciu o książkę Antoinea Augustina Cournot pt. „Recherches sur les Principes Mathématiques de la Théorie des Richesses” (1838), w której został przedstawiony model Cournot. Uważał on, że wybieranie ilości przez producentów powoduje, że wynikiem równowagi jest ustalenie ceny na poziomie wyższym, niż koszt krańcowy. Bertrand natomiast uważał, że jeżeli producenci ustalają ceny a nie ilości, to równowaga ustali się na poziomie ceny równej kosztowi krańcowemu (pl)
- Modelo de Bertrand ou Competição de Bertrand é um modelo de concorrência imperfeita usado em economia, desenvolvido pelo matemático Joseph Bertrand (1822-1900). O modelo descreve as interações entre as empresas, que definem os seus preços, e os compradores, que decidem quanto comprar ao preço dado. O modelo é baseado nos seguintes pressupostos: (pt)
- Bertrand-modellen är en nationalekonomisk modell som beskriver aktörer som konkurrerar genom pris. Den är namngiven efter Joseph Bertrand. Modellen utgår från följande antaganden:
* Det finns minst två aktörer som producerar homogena varor.
* Aktörerna samarbetar inte.
* Aktörerna konkurrerar genom pris, vilket sätts samtidigt.
* Konsumenterna köper från aktören med lägst pris. Om priset är lika väljs en av dem slumpmässigt. (sv)
|
