| dbo:abstract
|
- Alexis Beaubrun Ardouin (1796–1865) was a Haitian historian and politician. He wrote the eleven-volume Etudes sur l'Histoire d'Haïti (Studies on the History of Haiti), published in the 1850s and 60s. His Etudes have served as a valuable resource for later historians. Beaubrun Ardouin also wrote the first Haitian textbook, Géographie de l'Ile d'Haïti (Geography of the Island of Haiti) and Instruction sur le Jury. Ardouin's historical writing attempted to put the Haitian Revolution in the context of other nationalist revolutions in the Americas. He had Euro-African ancestry and his family was free before the revolution. He has been criticized by 20th-century scholars for championing free people of color as the leaders both of the revolution and of post-independence Haiti. Historian Thomas Madiou, who sought to repair the reputation of the great black heroes of the Haitian revolution, especially Toussaint Louverture, and to portray the revolution as a successful slave uprising instead of as a national independence movement, is often cited as Ardouin's intellectual opponent. Historian and writer describes the conflict between nineteenth-century Haitian historians in more complex terms in his biography of Ardouin, claiming that Ardouin lacked historical resources to assess the significance of Louverture. Trouillot also describes Ardouin's intense involvement in Haitian politics in the 1840s and his exile to Paris. While in Paris, Ardouin was responsible for editing and publishing Emeric Bergeaud's novel with Dentu in 1859, one year after Bergeaud's death. The novel is widely known as Haiti's first and portrays the Haitian Revolution as a movement demonstrating the unity of Haitian citizens and the importance of the formation of Haiti as an antislavery state. Beaubrun Ardouin was elected Senator in 1832 and served on the in 1845. Growing up during the revolutionary period, Beaubrun Ardouin was not able to attend school regularly; he was self-taught. He had a strong interest in French literature, especially the works of Voltaire, Montesquieu, and Jean-Jacques Rousseau. Ardouin's brothers, Céligny and Coriolan, were also well-known; Céligny as a politician and historian, Coriolan as a poet. The three Ardouin brothers, along with the Nau brothers, Emile and Ignace, were members of the literary society "," which was founded by Ignace Nau. Coriolan died young in 1836, while Céligny ran afoul of Faustin-Élie Soulouque's government and was executed in 1849. Beaubrun published Céligny's Essais sur l'Histoire d'Haïti (English: Essays on the History of Haiti) in 1865, just before his own death. (en)
- Alexis Beaubrun Ardouin (30 octobre 1796 - 30 août 1865) est un historien et homme politique haïtien. Il est surtout connu pour son œuvre monumentale, Études sur l'Histoire d'Haïti, publiée entre 1853 et 1865. Il exerce les fonctions de secrétaire d'État et est le vice-président d'Haïti sous la présidence Jean-Louis Pierrot. (fr)
- Алексис Бобран (Бобрен) Ардуэн (фр. Beaubrun Ardouin; 30 октября 1796, Петит-Тру-де-Нип, Нип, Гаити — 30 августа 1865, Порт-о-Пренс, Гаити) — гаитянский историк, политический и общественный деятель, сенатор и дипломат. Вице-президент Гаити (1845—1846). Президент Сената в Гаити. (ru)
- Beaubrun Ardouin (ur. 1796, zm. 1865) – haitański historyk, polityk i dyplomata. Urodził się w Petit Trou des Baradères w Departamencie Południowym. Nie odebrał żadnego wykształcenia. Od 1813 był typografem w drukarni rządowej. Pracował przy wydawaniu rządowego dziennika L’Éclaireur haytien ou le parfait patriote (od 1819 L’Avertisseur haytien). Następnie (od 1821) pracował jako zastępca sędziego trybunału kasacyjnego. Od 1831 pełnił funkcję rządowego komisarza przy trybunale cywilnym w Port-au-Prince. W 1832 wszedł w skład Senatu. Po obaleniu prezydenta Jean-Pierre Boyera w 1843 został na krótko aresztowany, po opuszczeniu więzienia wyjechał z kraju. Od 15 do 16 kwietnia 1845 jako członek Rady Sekretarzy Stanu był jednym z pełniących obowiązki prezydenta. W 1848 piastował urząd ministra – rezydenta Republiki w Paryżu. Złożył dymisję po tym, jak został rozstrzelany jego brat, . Odmówił jednocześnie powrotu do kraju. Z emigracji powrócił, gdy usunięty został cesarz Faustyn I. W 1860 ponownie objął kierownictwo haitańskiej placówki w Paryżu. Kierował nią do 1863. Zmarł w Port-au-Prince. (pl)
- Alexis Beaubrun Ardouin, född 1796, död 1865, medlem av statssekreterarnas råd i Haiti, 15 april-16 april 1844. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Alexis Beaubrun Ardouin (30 octobre 1796 - 30 août 1865) est un historien et homme politique haïtien. Il est surtout connu pour son œuvre monumentale, Études sur l'Histoire d'Haïti, publiée entre 1853 et 1865. Il exerce les fonctions de secrétaire d'État et est le vice-président d'Haïti sous la présidence Jean-Louis Pierrot. (fr)
- Алексис Бобран (Бобрен) Ардуэн (фр. Beaubrun Ardouin; 30 октября 1796, Петит-Тру-де-Нип, Нип, Гаити — 30 августа 1865, Порт-о-Пренс, Гаити) — гаитянский историк, политический и общественный деятель, сенатор и дипломат. Вице-президент Гаити (1845—1846). Президент Сената в Гаити. (ru)
- Alexis Beaubrun Ardouin, född 1796, död 1865, medlem av statssekreterarnas råd i Haiti, 15 april-16 april 1844. (sv)
- Alexis Beaubrun Ardouin (1796–1865) was a Haitian historian and politician. He wrote the eleven-volume Etudes sur l'Histoire d'Haïti (Studies on the History of Haiti), published in the 1850s and 60s. His Etudes have served as a valuable resource for later historians. Beaubrun Ardouin also wrote the first Haitian textbook, Géographie de l'Ile d'Haïti (Geography of the Island of Haiti) and Instruction sur le Jury. Ardouin's historical writing attempted to put the Haitian Revolution in the context of other nationalist revolutions in the Americas. He had Euro-African ancestry and his family was free before the revolution. He has been criticized by 20th-century scholars for championing free people of color as the leaders both of the revolution and of post-independence Haiti. (en)
- Beaubrun Ardouin (ur. 1796, zm. 1865) – haitański historyk, polityk i dyplomata. Urodził się w Petit Trou des Baradères w Departamencie Południowym. Nie odebrał żadnego wykształcenia. Od 1813 był typografem w drukarni rządowej. Pracował przy wydawaniu rządowego dziennika L’Éclaireur haytien ou le parfait patriote (od 1819 L’Avertisseur haytien). Następnie (od 1821) pracował jako zastępca sędziego trybunału kasacyjnego. Od 1831 pełnił funkcję rządowego komisarza przy trybunale cywilnym w Port-au-Prince. W 1832 wszedł w skład Senatu. Po obaleniu prezydenta Jean-Pierre Boyera w 1843 został na krótko aresztowany, po opuszczeniu więzienia wyjechał z kraju. Od 15 do 16 kwietnia 1845 jako członek Rady Sekretarzy Stanu był jednym z pełniących obowiązki prezydenta. W 1848 piastował urząd ministra – (pl)
|
