| dbo:abstract
|
- Im öffentlichen Fernsprechnetz bezeichnet der Gemeinschaftsanschluss eine Technik, mit der mehrere Fernsprechanschlüsse über dieselbe Doppelader mit der Ortsvermittlungsstelle verbunden werden. In der Regel handelte es sich um einen Zweieranschluss, in weiter entwickelten Formen auch um Wählsternanschlüsse. Es gab auch Realisierungen zur Konzentration von bis zu zehn Fernsprechanschlüssen. Gemeinschaftsanschlüsse kamen überall dort zum Einsatz, wo das Netz oder ein Teilnetz im Anschlussbereich nicht die erforderliche Kapazität aufwies. Es wurden nur Fernsprechanschlüsse in räumlicher Nähe zueinander und mit niedrigem Angebot sowie niedrigem Gesprächsaufkommen zusammengelegt, so dass die Blockierungen im vertretbaren Rahmen blieben. Die angeschlossenen Sprechstellen hatten eigene Rufnummern und waren unmittelbar erreichbar. Sie konnten mit neuerer Anschlusstechnik auch Gebührenzähler betreiben. Ob die zu einer Gruppe zusammengefassten Anschlüsse gleichzeitig telefonieren und miteinander Verbindungen herstellen konnten, hing von der Art der Anschlusstechnik ab. Bei Zweieranschlüssen mit elektromechanischer Anschaltung konnten die Teilnehmer nur abwechselnd telefonieren und einander nicht erreichen. Bei Zweieranschlüssen in früherer Trägerfrequenztechnik (zur Weiterentwicklung siehe auch unten), wie sie hauptsächlich in Wien gebräuchlich waren, konnten beide Anschlüsse unabhängig voneinander auch gleichzeitig genutzt werden und sich auch gegenseitig erreichen. Bei Wählsternanschlüssen, bei denen sich in Deutschland bis zu 120 Teilnehmer bis zu 18 Leitungen zur Vermittlungsstelle teilten, und deren Wählsternschalter anfangs mit Drehwählern, später elektronisch arbeiteten, konnten so viele Teilnehmer gleichzeitig telefonieren, wie Leitungen vom Wählsternschalter zur Wählsternübertragung in der Vermittlungsstelle vorhanden waren. Die Identifizierung des Fernsprechanschlusses erfolgte in den Gemeinschaftsumschaltern oder Wählsternschaltern anfangs mithilfe elektrischer Impulse, in den elektronischen Ausführungen durch Datagrammaustausch zwischen Wählsternschalter und Wählsternübertragung. Im öffentlichen Nachrichtennetz der BRD werden Gemeinschaftsanschlüsse nicht mehr verwendet. Bei der Deutschen Post der DDR war eine technische Variante im Einsatz, der sog. Zeitgemeinschaftsanschluss. In Österreich wurden sogenannte „Vierteltelefone“ bis zum Ausbau der Telekommunikationsnetze Anfang der 1980er bei circa 40 % der Telefonanschlüsse von jeweils bis zu vier Teilnehmern benutzt. Es gibt eine Variante, die noch heute eingesetzt wird. Dabei sind Telefonate über beide Anschlüsse gleichzeitig möglich. Dafür wird ein PCM2TA3 verwendet. (de)
- En téléphonie, une ligne partagée (en anglais, party line, multiparty line, shared service line ou party wire) est une ligne téléphonique (aussi appelé boucle locale) qui est partagée par plusieurs abonnés. Les lignes partagées ont été largement utilisées pour fournir le service téléphonique dès l'installation des premières lignes téléphoniques en 1878. Au milieu du XXe siècle, la majorité des abonnés des réseaux téléphoniques aux États-Unis et au Canada étaient desservis par des lignes partagées qui avaient en outre l'avantage d'être moins coûteuses que les lignes individuelles. Pendant les pénuries de la Seconde Guerre mondiale, ces lignes étaient souvent les seules lignes disponibles. (fr)
- A party line (multiparty line, shared service line, party wire) is a local loop telephone circuit that is shared by multiple telephone service subscribers. Party line systems were widely used to provide telephone service, starting with the first commercial switchboards in 1878. A majority of Bell System subscribers in the mid-20th century in the United States and Canada were served by party lines, which had a discount over individual service. During wartime shortages, these were often the only available lines. British users similarly benefited from the party line discount. Farmers in rural Australia and South Africa used party lines, where a single line spanned miles from the nearest town to one property and on to the next. (en)
- 共同電話（きょうどうでんわ）は、1対の銅線の加入者線を複数の加入者が共同で使用するアナログ固定電話のシステムのこと。対義語は「単独電話」。 (ja)
- Een party line is een telefoonsysteem waarbij twee of meer gebruikers op dezelfde telefoonlijn zijn aangesloten. Voor de Tweede Wereldoorlog was in de Verenigde Staten het party-linesysteem de belangrijkste aansluitwijze voor particuliere abonnees. Twee tot tien of twintig gebruikers waren aangesloten op een enkele lijn: er kon dan anoniem meegeluisterd worden met degene voor wie de oproep bedoeld was. Tot en met de jaren 80 was er nog een niet te verwaarlozen aantal mensen aangesloten op zo'n systeem. Party line wordt hedendaags nog beperkt gebruikt in afgelegen gebieden of als intercomsysteem bij evenementen. (nl)
- Спаренное включение — вид абонентского подключения телефонной связи, при котором два абонента подключены через один канал связи (линию) при помощи специального устройства, блокиратора, установленного на стороне абонента. При разговоре одного из абонентов это устройство автоматически отключает аппарат другого. Каждый абонент при этом имеет свой уникальный телефонный номер, и вызов с АТС поступает только на тот аппарат, номер которого набран. Этот вид подключения также называют подключением через блокиратор. (ru)
- Telefon towarzyski – system stosowany w przeszłości w telefonii stacjonarnej, umożliwiający podłączenie do centrali telefonicznej dwóch różnych abonentów (z różnymi numerami) za pośrednictwem pojedynczej pary przewodów. Rozwiązanie to stosowane było w czasach, kiedy koszt miedzianych wiązek kabli telekomunikacyjnych był na tyle wysoki, że ekonomicznie uzasadnione było rozwiązanie ograniczające użyteczność telefonów obu abonentów (ograniczenie to polegało głównie na tym, że obaj abonenci nie mogli prowadzić rozmów z innymi abonentami w tym samym czasie; możliwe jednak było połączenie ich obu ze sobą) na korzyść zmniejszenia liczby par przewodów łączących aparaty abonenckie z centralą. Racjonalnym ekonomicznie warunkiem podłączenia dwóch abonentów "towarzyskich" do centrali była względnie niewielka odległość pomiędzy obu aparatami (np. w różnych mieszkaniach tego samego lub sąsiednich budynków). Rozwiązanie to wyszło z użycia w latach 70. XX wieku. Technicznie rozwiązanie to polegało na tym, że obydwaj abonenci mieli łączność z centralą przy pomocy tej samy pary przewodów, przy czym w czasie, kiedy jeden z nich rozmawiał, to jedna z żył tej pary była uziemiana, a kiedy rozmawiał drugi – uziemiana była druga żyła. i docierały do każdego z abonentów pomiędzy dwoma przewodami kabla telefonicznego, jak w normalnej linii. Układ styków w i układ półprzewodnikowy (selenowy lub diodowy) zapobiegały możliwości przerwania toczącej się rozmowy jednego z abonentów w chwili, gdyby drugi chciał równocześnie zatelefonować bądź gdyby w tym czasie przyszło wywołanie drugiego abonenta z zewnątrz (zewnętrzny rozmówca otrzymywał wówczas ). Telefon towarzyski miał także swoistą wadę, objawiającą się m.in. wówczas, kiedy w wyniku długotrwałej eksploatacji styki przełączników i przekaźników śniedziały i rosła ich rezystancja, albo gdy styki te mechanicznie się odkształcały i nie zapewniały prawidłowych połączeń. Skuteczność uziemiania wówczas zmniejszała się, co mogło powodować przesłuchy pomiędzy obydwu abonentami a w skrajnych przypadkach – umożliwiało podsłuchiwanie rozmów jednego abonenta przez drugiego. Uciążliwości telefonu towarzyskiego (blokowanie rozmów jednego abonenta przez drugiego, zwłaszcza jeśli ten drugi rozmawia dużo i długo) stały się kanwą amerykańskiego filmu komediowego "Telefon towarzyski" (ang. tytuł oryginalny Pillow Talk) w reżyserii (z udziałem Doris Day, Rocka Hudsona i Thelmy Ritter), nagrodzonego w 1959 Oscarem za scenariusz (Russell Rouse, Clarence Greene, Stanley Shapiro i Maurice Richlin). Angielskie określenie party line (albo shared line) obejmuje szerszą klasę wspólnych połączeń większej liczby aparatów telefonicznych do tego samego kabla, także takich, w których nie stosuje się żadnych technicznych rozwiązań mających na celu rozdzielenie różnych abonentów tak, aby się nawzajem nie słyszeli. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- 共同電話（きょうどうでんわ）は、1対の銅線の加入者線を複数の加入者が共同で使用するアナログ固定電話のシステムのこと。対義語は「単独電話」。 (ja)
- Een party line is een telefoonsysteem waarbij twee of meer gebruikers op dezelfde telefoonlijn zijn aangesloten. Voor de Tweede Wereldoorlog was in de Verenigde Staten het party-linesysteem de belangrijkste aansluitwijze voor particuliere abonnees. Twee tot tien of twintig gebruikers waren aangesloten op een enkele lijn: er kon dan anoniem meegeluisterd worden met degene voor wie de oproep bedoeld was. Tot en met de jaren 80 was er nog een niet te verwaarlozen aantal mensen aangesloten op zo'n systeem. Party line wordt hedendaags nog beperkt gebruikt in afgelegen gebieden of als intercomsysteem bij evenementen. (nl)
- Спаренное включение — вид абонентского подключения телефонной связи, при котором два абонента подключены через один канал связи (линию) при помощи специального устройства, блокиратора, установленного на стороне абонента. При разговоре одного из абонентов это устройство автоматически отключает аппарат другого. Каждый абонент при этом имеет свой уникальный телефонный номер, и вызов с АТС поступает только на тот аппарат, номер которого набран. Этот вид подключения также называют подключением через блокиратор. (ru)
- Im öffentlichen Fernsprechnetz bezeichnet der Gemeinschaftsanschluss eine Technik, mit der mehrere Fernsprechanschlüsse über dieselbe Doppelader mit der Ortsvermittlungsstelle verbunden werden. In der Regel handelte es sich um einen Zweieranschluss, in weiter entwickelten Formen auch um Wählsternanschlüsse. Es gab auch Realisierungen zur Konzentration von bis zu zehn Fernsprechanschlüssen. Gemeinschaftsanschlüsse kamen überall dort zum Einsatz, wo das Netz oder ein Teilnetz im Anschlussbereich nicht die erforderliche Kapazität aufwies. Es wurden nur Fernsprechanschlüsse in räumlicher Nähe zueinander und mit niedrigem Angebot sowie niedrigem Gesprächsaufkommen zusammengelegt, so dass die Blockierungen im vertretbaren Rahmen blieben. Die angeschlossenen Sprechstellen hatten eigene Rufnummern (de)
- En téléphonie, une ligne partagée (en anglais, party line, multiparty line, shared service line ou party wire) est une ligne téléphonique (aussi appelé boucle locale) qui est partagée par plusieurs abonnés. (fr)
- A party line (multiparty line, shared service line, party wire) is a local loop telephone circuit that is shared by multiple telephone service subscribers. Party line systems were widely used to provide telephone service, starting with the first commercial switchboards in 1878. A majority of Bell System subscribers in the mid-20th century in the United States and Canada were served by party lines, which had a discount over individual service. During wartime shortages, these were often the only available lines. (en)
- Telefon towarzyski – system stosowany w przeszłości w telefonii stacjonarnej, umożliwiający podłączenie do centrali telefonicznej dwóch różnych abonentów (z różnymi numerami) za pośrednictwem pojedynczej pary przewodów. Rozwiązanie to stosowane było w czasach, kiedy koszt miedzianych wiązek kabli telekomunikacyjnych był na tyle wysoki, że ekonomicznie uzasadnione było rozwiązanie ograniczające użyteczność telefonów obu abonentów (ograniczenie to polegało głównie na tym, że obaj abonenci nie mogli prowadzić rozmów z innymi abonentami w tym samym czasie; możliwe jednak było połączenie ich obu ze sobą) na korzyść zmniejszenia liczby par przewodów łączących aparaty abonenckie z centralą. Racjonalnym ekonomicznie warunkiem podłączenia dwóch abonentów "towarzyskich" do centrali była względnie ni (pl)
|
_(14569629440).jpg?width=300)
_(14569629440).jpg){kind=link}
_(14569629440).jpg){kind=link}
