| dbo:abstract
|
- A la lingüística, un augment és una síl·laba afegida a l'inici d'una paraula a certes llengües indoeuropees, en particular al grec, l'armeni i les llengües indoiranianes com ara el sànscrit, per formar el temps passat. (ca)
- حرف المضي هو حرف معنى يدل على الفعل الماضي وهو حرف إلصاق يزاد في مفدم أصل الكلمة. ما من حرف مضي في العربية فللفعل الماضي نفس صيغة الأصل ولا زيادة؛ أما حروف المضي في غيرها من اللغات فكما يلي: (ar)
- In der Sprachwissenschaft wird als Augment (lateinisch augmentum ‚das Vergrößerte‘) ein Präfix bezeichnet, das in einigen indogermanischen Sprachen einem Verb vorangestellt wird, um Zeitformen der Vergangenheit wie das Plusquamperfekt, das Imperfekt oder den Aorist zu bilden. In dieser Funktion verwendet wird das Augment im Griechischen, im Armenischen, Phrygischen und in indoiranischen Sprachen wie dem Sanskrit. Innerhalb der Indogermanistik ist es umstritten, ob sich das Augment erst innerhalb dieser Zweige des Indogermanischen entwickelt hat oder ob es schon in der indogermanischen Ursprache existierte, aber später in allen außer den genannten Nachfolgesprachen verloren ging. Das Augment wird nicht in allen Sprachstufen durchgängig zur Markierung von Vergangenheitstempora verwendet. Im Griechischen kommt es z. B. bei Homer nicht beständig vor, die genauen Gründe werden bis heute diskutiert. (de)
- The augment is a prefix used in certain Indo-European languages (Indo-Iranian, Greek, Armenian and Phrygian) to indicate past time. The augment is of rather late origin in Proto-Indo-European, and in the oldest daughter languages such as Vedic Sanskrit and early Greek, it is used optionally. The same verb forms when used without the augment carry an injunctive sense. The augment originally appears to have been a separate word, with the potential meaning of 'there, then', which in time got fused to the verb. The augment is *é- in PIE (é- in Greek, á- in Sanskrit) and always bears the accent. (en)
- En la lingvoscienco estas nomata kiel augmento (latina augmentum, „la pligrandigita“) prefikso, kiu en kelkaj hindeŭropaj lingvoj estas antaŭmetata al verbo, por krei tenso-formojn de la estinteco kiel la pluskvamperfekton, la imperfekton aŭ la aoriston. En ĉi tiu funkcio la aŭgmento estas uzata en la greka, en la armena, friga kaj en hindiranaj lingvoj kiel la sanskrito. Ene de la estas kontestata, ĉu la aŭgmento evoluis nur ene de ĉi tiuj branĉoj de la hindeŭropa lingvaro aŭ ĉu ĝi jam en la hindeŭropa pralingvo ekzistis, sed poste en ĉiuj krom la nomitaj devenaj lingvoj perdiĝis. La aŭgmento ne estas uzata en ĉiuj lingvaj ŝtupoj senescepte por la markigo de estintecaj tensoj. En la greka ĝi ne aperas konstante ekz. ĉe Homer, la ekzaktaj kialoj estas ĝis hodiaŭ diskutataj. (eo)
- Dans le domaine indo-européen, l’augment est un élargissement par son début du radical des verbes qui va de pair avec des désinences personnelles et s’utilisant pour les temps du passé de l'indicatif en grec ancien et moderne (à moins qu'il ne s'agisse ici d'un simple support d'accent, cf. van Oostendorp, en sanskrit, en arménien classique et en phrygien). Dans les langues classiques, le procédé rappelle le redoublement du radical qui marque le passé dans certaines langues indo-européennes. Aussi, il est malaisé de classer l'augment parmi les préfixes. D'autant plus que l'augment s'ajoute généralement après les préfixes (il existe de rares contre-exemples en sanskrit). On ne peut affirmer avec certitude que ce procédé est issu de l'indo-européen commun : hormis les quatre langues citées, l'augment n'apparaît nulle part (on signale toutefois une attestation sûre en mycénien). Il est possible de penser que l'augment était à l’origine une particule déictique, qui s'est adjointe au verbe par univerbation. La concurrence des formes avec augment et sans augment — dites « injonctives » — dans quelques corpus (grec homérique, sanskrit védique, arménien classique) suggère un prolongement dans les formes à augment de cette ancienne valeur déictique. (fr)
- L'aumento è una funzione di alcune lingue indoeuropee per marcare il tempo passato di un verbo. Comporta un allungamento quantitativo della prima vocale di una parola iniziante appunto per vocale oppure l'apposizione di una sorta di prefisso (*e-). È attestato in armeno, frigio, greco e nelle lingue indoiraniche, tra cui il sanscrito. (it)
- Een augment (letterlijk "vergroting", van Latijn augeo) is in het Oudgrieks een toevoeging aan de stam van een werkwoord, waardoor te zien is dat het om een verleden tijd gaat. In principe gaat het altijd om de letter ἐ (epsilon, uitgesproken als onze /e/) die aan het begin van het werkwoord wordt vastgeplakt. Voorbeeld:praesens: 'λύ-ω'stam: 'λυ-'imperfectum: 'ἔ'-'λυ-ον' Wanneer het woord met een klinker of tweeklank begint, trekt deze vaak samen met het augment, wat resulteert in een verlenging van deze beginklinker/tweeklank. Deze speciale vorm noemt men dan een temporeel augment. De gewone vorm wordt ook wel een syllabisch augment genoemd omdat er als het ware een extra lettergreep (syllabe) wordt toegevoegd aan de werkwoordsvorm. Voorbeeld:praesens: 'ἐγείρ'-'ω'stam: 'ἐγειρ'-imperfectum: 'ἤ'-'γειρ'-'ον' Waarschijnlijk is het augment ontstaan uit een bijwoord */he/ dat zoiets als "toen" betekende. Van los bijwoord als markering van de verleden tijd zou het dan in de loop der tijd aan het werkwoord vastgegroeid zijn. Ook bestaat er zo iets als een dubbel augment, waarbij een woord dat met een klinker/tweeklank begint een temporeel augment krijgt en daarvoor dan ook nog een syllabisch augment. Belangrijk ook is dat het perfectum niet gezien wordt als een verleden tijd en dus geen augment krijgt. Toch lijkt dit soms zo omdat er een epsilon voor de werkwoordsvorm wordt gezet, maar dan is er spraken van een schijnaugment dat de gebruikelijke reduplicatie vervangt omdat het woord met een klinker of meer dan één medeklinker begint. Het augment kwam ook voor in andere archaïsche Indo-Europese talen, zoals het Sanskriet en Frygisch. In het Nieuwgrieks komt het augment ook nog voor, ook al wordt het minder systematisch gebruikt dan in het Oudgrieks. (nl)
- 加音（英: augment）は、ある種のインド・ヨーロッパ語で使われる接頭辞である。ヘレニック語派、アルメニア語派とサンスクリット語などのインド・イラン語派の過去時制の形成において最も顕著に使用される。これがであるこれらの語派において獲得されたのか、あるいは親言語には存在したが他の語派では失われたのかについてはよく分かっていない。（ヘレニック祖語（英語版）も参照） (ja)
- Augment – w językoznawstwie występująca w odmianie czasownika dodatkowa samogłoska na początku wyrazu, zaznaczająca czasy przeszłe w niektórych językach indoeuropejskich, charakterystyczna m.in. dla greki klasycznej (występuje także w języku nowogreckim), sanskrytu oraz w pewnym zakresie języka ormiańskiego. W grece augment ma postać prefiksu ἐ-, w sanskrycie jest to a-. Np. grecki czasownik λέγω lego „mówię” w czasie imperfectum przybiera formę ἔλεγον elegon „mówiłem”. (pl)
- Аугме́нт (из лат. augmentum, «усиление», «увеличение», «наращение» (в свою очередь от лат. «augmentare» — «умножение»)) — в лингвистике префикс, который ставится в начале глаголов некоторых индоевропейских языков для образования временных форм прошедшего времени, таких как плюсквамперфект, имперфект и аорист. Аугмент используется в древнегреческом, армянском и фригийском языках, а также в индоиранских языках и санскрите. В индоевропеистике пока не определено, развился ли аугмент именно в этих индоевропейских языках или что он существовал уже в протоиндоевропейском языке, а затем был утерян во всех языках, развившихся из него, кроме вышеназванных. Аугмент использовался не на всех этапах развития языков. В древнегреческом языке Гомера он использовался не всегда, причины чего неизвестны. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- A la lingüística, un augment és una síl·laba afegida a l'inici d'una paraula a certes llengües indoeuropees, en particular al grec, l'armeni i les llengües indoiranianes com ara el sànscrit, per formar el temps passat. (ca)
- حرف المضي هو حرف معنى يدل على الفعل الماضي وهو حرف إلصاق يزاد في مفدم أصل الكلمة. ما من حرف مضي في العربية فللفعل الماضي نفس صيغة الأصل ولا زيادة؛ أما حروف المضي في غيرها من اللغات فكما يلي: (ar)
- The augment is a prefix used in certain Indo-European languages (Indo-Iranian, Greek, Armenian and Phrygian) to indicate past time. The augment is of rather late origin in Proto-Indo-European, and in the oldest daughter languages such as Vedic Sanskrit and early Greek, it is used optionally. The same verb forms when used without the augment carry an injunctive sense. The augment originally appears to have been a separate word, with the potential meaning of 'there, then', which in time got fused to the verb. The augment is *é- in PIE (é- in Greek, á- in Sanskrit) and always bears the accent. (en)
- L'aumento è una funzione di alcune lingue indoeuropee per marcare il tempo passato di un verbo. Comporta un allungamento quantitativo della prima vocale di una parola iniziante appunto per vocale oppure l'apposizione di una sorta di prefisso (*e-). È attestato in armeno, frigio, greco e nelle lingue indoiraniche, tra cui il sanscrito. (it)
- 加音（英: augment）は、ある種のインド・ヨーロッパ語で使われる接頭辞である。ヘレニック語派、アルメニア語派とサンスクリット語などのインド・イラン語派の過去時制の形成において最も顕著に使用される。これがであるこれらの語派において獲得されたのか、あるいは親言語には存在したが他の語派では失われたのかについてはよく分かっていない。（ヘレニック祖語（英語版）も参照） (ja)
- Augment – w językoznawstwie występująca w odmianie czasownika dodatkowa samogłoska na początku wyrazu, zaznaczająca czasy przeszłe w niektórych językach indoeuropejskich, charakterystyczna m.in. dla greki klasycznej (występuje także w języku nowogreckim), sanskrytu oraz w pewnym zakresie języka ormiańskiego. W grece augment ma postać prefiksu ἐ-, w sanskrycie jest to a-. Np. grecki czasownik λέγω lego „mówię” w czasie imperfectum przybiera formę ἔλεγον elegon „mówiłem”. (pl)
- In der Sprachwissenschaft wird als Augment (lateinisch augmentum ‚das Vergrößerte‘) ein Präfix bezeichnet, das in einigen indogermanischen Sprachen einem Verb vorangestellt wird, um Zeitformen der Vergangenheit wie das Plusquamperfekt, das Imperfekt oder den Aorist zu bilden. In dieser Funktion verwendet wird das Augment im Griechischen, im Armenischen, Phrygischen und in indoiranischen Sprachen wie dem Sanskrit. Innerhalb der Indogermanistik ist es umstritten, ob sich das Augment erst innerhalb dieser Zweige des Indogermanischen entwickelt hat oder ob es schon in der indogermanischen Ursprache existierte, aber später in allen außer den genannten Nachfolgesprachen verloren ging. (de)
- En la lingvoscienco estas nomata kiel augmento (latina augmentum, „la pligrandigita“) prefikso, kiu en kelkaj hindeŭropaj lingvoj estas antaŭmetata al verbo, por krei tenso-formojn de la estinteco kiel la pluskvamperfekton, la imperfekton aŭ la aoriston. En ĉi tiu funkcio la aŭgmento estas uzata en la greka, en la armena, friga kaj en hindiranaj lingvoj kiel la sanskrito. Ene de la estas kontestata, ĉu la aŭgmento evoluis nur ene de ĉi tiuj branĉoj de la hindeŭropa lingvaro aŭ ĉu ĝi jam en la hindeŭropa pralingvo ekzistis, sed poste en ĉiuj krom la nomitaj devenaj lingvoj perdiĝis. (eo)
- Dans le domaine indo-européen, l’augment est un élargissement par son début du radical des verbes qui va de pair avec des désinences personnelles et s’utilisant pour les temps du passé de l'indicatif en grec ancien et moderne (à moins qu'il ne s'agisse ici d'un simple support d'accent, cf. van Oostendorp, en sanskrit, en arménien classique et en phrygien). (fr)
- Een augment (letterlijk "vergroting", van Latijn augeo) is in het Oudgrieks een toevoeging aan de stam van een werkwoord, waardoor te zien is dat het om een verleden tijd gaat. In principe gaat het altijd om de letter ἐ (epsilon, uitgesproken als onze /e/) die aan het begin van het werkwoord wordt vastgeplakt. Voorbeeld:praesens: 'λύ-ω'stam: 'λυ-'imperfectum: 'ἔ'-'λυ-ον' Voorbeeld:praesens: 'ἐγείρ'-'ω'stam: 'ἐγειρ'-imperfectum: 'ἤ'-'γειρ'-'ον' Het augment kwam ook voor in andere archaïsche Indo-Europese talen, zoals het Sanskriet en Frygisch. (nl)
- Аугме́нт (из лат. augmentum, «усиление», «увеличение», «наращение» (в свою очередь от лат. «augmentare» — «умножение»)) — в лингвистике префикс, который ставится в начале глаголов некоторых индоевропейских языков для образования временных форм прошедшего времени, таких как плюсквамперфект, имперфект и аорист. Аугмент используется в древнегреческом, армянском и фригийском языках, а также в индоиранских языках и санскрите. В индоевропеистике пока не определено, развился ли аугмент именно в этих индоевропейских языках или что он существовал уже в протоиндоевропейском языке, а затем был утерян во всех языках, развившихся из него, кроме вышеназванных. (ru)
|
