| dbo:abstract
|
- Přístavek (apozice) je větný člen, druh shodného přívlastku. Je tvořen podstatným jménem, popřípadě zájmenem nebo slovním spojením ve funkci podstatného jména. V širším pojetí může přístavek obdobným způsobem doplňovat (duplikovat) i nejmenný větný člen. Tak jako ostatní druhy přívlastků, i tento může podávat doplňující, upřesňující nebo vysvětlující informaci k rozvíjenému podstatnému jménu. Podle Jazykové příručky ÚJČ se přístavek liší od přívlastku tím, že řídící podstatné jméno nespecifikuje, ale jiným způsobem pojmenovává totéž, mnozí jazykovědci však rozlišují restriktivní (význam zužující) a nerestriktivní přístavky. Stejně jako všechny shodné přívlastky, i shodný přístavek se s rozvíjeným podstatným jménem shoduje v pádě, čísle i rodu. Jan Gebauer a Václav Ertl považovali nominativ jmenovací za neshodný přístavek, nyní je zvykem ho (případně i jiné, podobné formy ) klasifikovat jen jako neshodný přívlastek. (cs)
- L'aposició és una funció sintàctica tradicional. Es tracta d'un sintagma nominal que complementa a un nom, usualment entre comes o adjacent. Per exemple "carrer Balmes" està format per un nom i un altre nom que complementa el primer de forma adjacent, mentre que "París, capital de França" seria un exemple d'aposició amb comes. No hi ha un nombre màxim d'aposicions que poden complementar un nom, com es veu en les llargues tirallongues de títols nobiliaris. Només la memòria a curt termini, responsable de retenir la informació rellevant durant la frase, marca el límit. Aquesta memòria és més extensa en el cas del discurs escrit que en l'oral. (ca)
- البدل، وأما الكوفيون فقال الأخفش يسمونه بالترجمة والتبيين. وقال ابن كيسان يسمونه بالتكرير، هو في علم النحو تابع لما قبله رفعا ونصبا وجرا مقصود بالحكم دون ما قبله. (ar)
- Als Apposition (von lateinisch appositio „das Hinsetzen, der Zusatz“) oder Beisatz wird in der deutschen Grammatik ein Untertyp von Attributen (Satzgliedteilen, Beifügungen) bezeichnet, also von Ausdrücken, die sich mit einem Substantiv oder Pronomen verbinden. Der Begriff der Apposition beinhaltet, (a) dass es sich bei dem Ausdruck selbst um ein Substantiv oder eine Substantivgruppe handelt (also in der Regel ohne weitere Verbindungselemente wie Präpositionen) und (b) dass die Funktion darin besteht, den Bezug eines anderen Substantivs näher zu bestimmen (ggf. auch als Alternative zu diesem anderen Substantiv). Abgesehen von dieser Gemeinsamkeit zerfallen die sogenannten Appositionen in verschiedene Untertypen, bei denen es sich um völlig verschiedenartige grammatische Konstruktionen handelt. Man unterscheidet hauptsächlich zwischen der lockeren Apposition und der engen Apposition wie in folgenden Beispielen (Apposition kursiv): i) Peter Müller, der technische Leiter des Betriebs, hat das unterschrieben. (Lockere Apposition)ii) die Universität Hamburg (Enge Apposition) Die Apposition ist nicht zu verwechseln mit dem grammatischen Begriff der Adposition (einer Verallgemeinerung zum Begriff Präposition). (de)
- Apposition is a grammatical construction in which two elements, normally noun phrases, are placed side by side so one element identifies the other in a different way. The two elements are said to be in apposition, and one of the elements is called the appositive, but its identification requires consideration of how the elements are used in a sentence. For example, in these sentences, the phrases Alice Smith and my sister are in apposition, with the appositive identified with italics:
* My sister, Alice Smith, likes jelly beans.
* Alice Smith, my sister, likes jelly beans. Traditionally, appositions were called by their Latin name appositio, derived from the Latin ad ("near") and positio ("placement"), although the English form is now more commonly used. Apposition is a figure of speech of the scheme type and often results when the verbs (particularly verbs of being) in supporting clauses are eliminated to produce shorter descriptive phrases. That makes them often function as hyperbatons, or figures of disorder, because they can disrupt the flow of a sentence. For example, in the phrase: "My wife, a surgeon by training,...", it is necessary to pause before the parenthetical modification "a surgeon by training". (en)
- Apozicio, apozicia konstruaĵo, apozicia rilato aŭ ellaseblaĵo estas aŭ konsistanta el du (aŭ pli da) elementoj kiuj laŭ strikta koncepto: 1.
* sammaniere funkcias en la entenanta strukturo. Se oni forigus iun ajn el la elementoj, la restaĵo estus egale gramatika frazo kun proksimume la sama signifo . 2.
* estas de la sama gramatika tipo. Plej tradicie ili ambau estas substantivoj aŭ substantivaj vortgrupoj. 3.
* signas la saman aferon; Tio signifas, ke ili eksplicte indikas, aludas, aŭ temas pri la sama persono aŭ objekto, k.t.p. en la mondo. 4.
* lokiĝas unu tuj apud la alia, kun la dua elemento servanta sen pera (ligila) vorto difini, klarigi, limigi aŭ komenti la alian. 5.
* malhavas rilatespriman vorton kia prepozicio. 6.
* povas esti renversitaj sen ŝanĝo de gramatikeco. 7.
* ambaŭ egale estas nukleoj. Malpli strikte multaj gramatikistoj allasas diversan malstreĉiĝojn de tiuj kriterioj. Neplena obeo de la kriterioj nomiĝas parta apozicio: 1.
* Iakaze la du elementoj devas ambaŭ esti en la sama kazo, alkaze ne. Se iu el la elementoj forlokiĝas en la frazo, la kriterio ne bone plenumiĝas. Tiu folokiĝo nomiĝas malkontinua apozicio. Emfazaj apozicioj ne obeas la kriterion. 2.
* Aliaj samtipaj elementoj ankaŭ nomeblas apozicioj, ekz. iuj paroj de adjektivoj. Oni ankaŭ nomas apozicio substantivon kun substantive funkcianta subfrazo. Tamen la granda plejmulto de apozicioj estas substantvaj apozicoj, en kiuj du substantivoj aŭ substantivecaj vortgrupoj apudiĝas; 3.
* La potencialaj signadoj de la du elementoj (aparte konsiderataj) devas havi ion komunan. Restriktaj apozicioj (vidu sube) ne plene obeas la kriterion de sama signado. Se la rilato estas restrikta, la signado povas kreskiĝi; se la signeco estas nerestrikta, la signeco [malgraŭ malsama vortara signifo] ofte restas senŝanĝa 4.
* Pli loze tiu "dua" elemento povas antaŭlokiĝi, aŭ eĉ forlokiĝi ĝis la komenco aŭ fino de la frazo; 5.
* Ekvivalentoj, ekzemploj, kaj ĝustigoj povas prezentiĝi per vortoj kiuj aliloke estas adverboj aŭ konjunkcioj. Ĉi artikolo celas montri la diverson de fenomenoj nomitaj apozicio far nombraj aŭ gravaj lingvistoj aŭ gramatikistoj, kaj iom ankaŭ prezenti lastatempajn provojn klarigi la ĥaoson. Kiom eble, la ekzemploj ĉi tie estas ĉerpitaj el la Esperanta literaturo. (eo)
- En sintaxis, una aposición es una construcción con dos elementos gramaticales unidos, uno de los cuales especifica al otro. (es)
- Aposizio kategoria gramatikal bereko bi hitz elkartuz eratzen den joskera da, non bigarren hitzak lehenengoa zehazten baitu. Hitz baten ondoan, hura zehazteko jartzen den beste hitza edo hitz multzoa latinezko appositio hitzetik dator. Adibidez, hurrengo esaldietan Iratxe eta zure ahizpa aposizioak dira:
* Zure ahizpa, Iratxe, hona dator.
* Iratxe, zure ahizpa, hona dator. Bi motatakoak dira: murrizgarriak eta ez-murrizgarriak. Murrizgarriek ematen duten informazioa beharrezkoa da esaldian eta, euskaraz, komarik gabe idazten dira: Haren anaia Antton bihar etorriko da (Antton ez da pertsona horren anaia bakarra). Aldiz, ez-murrizgarriak komen artean idazten dira eta ekartzen duten informazioa ez da ezinbestekoa: Haren anaia, Antton, bihar etorriko da (pertsona horrek anaia bakarra du, Antton izenekoa: haren izena zehazteak ez dakar informazio handirik). Genitibozko aposizioak (Piarres Lafitteren Grammaire basque, Navarro-labourdin littéraire liburuan, génitif explétif deituak) ere baditugu euskaraz, leku-izenetan batik bat: Alemaniako Errepublika Federala, Irungo hiria, Gipuzkoako enparantza... NONGO kasuaren ohiko esanahia ez dute, hots, ez dute adierazten Alemanian dagoen errepublika federala, Irunen dagoen hiria edo Gizpuzkoan dagoen enparantza; aitzitik, Alemania errepublika federala dela, Irun hiria dela eta enparantza haren izena Gipuzkoa dela ulertzen da. Hainbat hizkuntzatan ere antzeko egiturak daude: el mes de diciembre, el idiota de tu hermano gaztelaniaz, le mois de décembre, ton frère l'idiot frantsesez, the month of December ingelesez (abendu[ko hil]a, hire anaia[ren] ergel hura), 山下の先生 (Yamashita no sensei, Yamashita[ren] irakaslea) japonieraz... (eu)
- En grammaire, le terme « apposition » (du latin appŏsĭtĭo « action d’ajouter ») a des interprétations diverses. Il y a plusieurs constructions syntaxiques comprenant une partie considérée comme telle par divers grammairiens, et aucune de leurs définitions ne couvre la notion dans toutes ces constructions, des facteurs sémantiques et syntaxiques divers y étant impliqués. (fr)
- L'apposizione (dal latino apposĭtio, "aggiunta") è una nozione della grammatica tradizionale che indica un'unità sintattica (composta di una sola parola o da un sintagma nominale o preposizionale) riferita ad un nome con cui stia in relazione di . L'apposizione non ha autonomia semantica o sintattica e di norma serve in , specificando la testa cui fa riferimento: ometterla non comporta dunque alcuna alterazione della grammaticalità di una frase. Può, come l'attributo, dipendere sintatticamente sia da un soggetto che da un complemento. Di seguito alcuni esempi in lingua italiana e latina: Gina Lollobrigida, la Gina nazionale.Boccaccio scrisse il Decamerone, una raccolta di novelle.Cicero consul inquit 'Vale!' In italiano (e in alcune altre lingue neolatine) l'apposizione può sia precedere sia seguire la testa cui si riferisce: se è un titolo professionale di norma la precede: Il ministro Martelli parlò ai giornalisti. Nel caso in cui un titolo professionale segua la testa, perde l'articolo: Il Ministro della Repubblica, Claudio Martelli...Claudio Martelli, Ministro della Repubblica... Più spesso l'apposizione segue la testa e, in questo caso, può essere introdotta da preposizione, caratterizzandosi da determinatore della testa: Mario, da sposato, ha acquisito un carattere più pacifico. La linguistica moderna ha criticato la nozione di apposizione in quanto controversa. In particolare, nei casi di sintagmi costituiti da due nomi, di cui uno proprio o un numerale, appare oscuro il criterio secondo cui si individua la testa e, reciprocamente, l'apposizione. (it)
- 同格（どうかく、Apposition）とは、一方が他方を定義するか修飾する2つの要素（通常名詞句）が並んでいる文法上の構造のこと。同格法が使われた時、2つの要素は「〜と同格」と言われる。たとえば、「私の友人アリス（my friend Alice）」という句では、「アリス」という名前は「私の友人」と同格である。 伝統的には、この語はラテン語のappositioで呼ばれてきたが、現在は英語の「Apposition」が使われることが一般的である（ドイツ語、フランス語でも）。ラテン語のad（近い）+positio（配置）から派生した語である。 同格は、節を支える動詞（とくに存在動詞）がより短い記述的な句を生むため省かれる時に生じることが多い。それにより文の流れが混乱することがあるため、転置法として機能することがしばしばある。たとえば、「私の妻、教育を受けた看護婦、…（My wife, a nurse by training,...）」という句では、挿入句的な修飾の「教育を受けた看護婦」の前に句切りをする必要がある。 (ja)
- Een bijstelling of appositie is een zinsdeel zonder gezegde dat direct achter het woord of de woordgroep waar het naar verwijst (het antecedent) staat. Net als andere bijvoeglijke bepalingen vormt ook een bijstelling altijd een zinsdeel samen met het antecedent. Verder staat een bijstelling vrijwel altijd tussen komma's. In de volgende voorbeelden is de bijstelling steeds cursief weergegeven:
* De oud-burgemeester van Den Haag, Wim Deetman, was vroeger minister.
* De oude dame droeg haar mooiste juwelen, een gouden ketting met oorbellen, alleen op feestdagen.
* Saddam Hoessein, een gewetenloze potentaat, vergaste in de jaren tachtig zo'n tienduizend Koerden.
* Mijn vriend, Harmen, kwam te laat. Omdat de bijstelling een tekst bondiger maakt, wordt er ook gebruik van gemaakt in de poëzie en reclame.
* Mijn vrouw, mijn heidens altaar,Dat ik met vingers van licht bespeel en streel,Mijn jonge bos dat ik doorwinter,
* Stedentrip? Ga naar Parijs, levendige lichtstad! (nl)
- Apozycja (łac. appositio) – użycie dwóch wyrazów (zwykle rzeczowników) w tej samej formie fleksyjnej, czyli w związku zgody. Drugie (najczęściej) słowo jest przydawką lub dopowiedzeniem pierwszego. Przykłady apozycji: miasto Łódź, na rzece Wiśle, z prezesem Nowakiem. Apozycja stosowana jest też jako figura retoryczna i wówczas bywa nazywana epexegesis (łac. interpretatio). Przy takim użyciu jedno słowo jakby dointerpretowuje drugie lub nawet je przedefiniowuje. Przykłady apozycji w literaturze: „Litwo, ojczyzno moja...” (Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz)„O Warto, rzeko, wodo rodzona... (Maryla Wolska, Straż nad Wartą) (pl)
- Приложе́ние (аппозитив) — определение, выраженное существительным, которое может быть согласованным с , например ночевала тучка золотая на груди утёса-великана, или несогласованным. Приложения могут обозначать различные качества предмета, указывать на возраст, национальность, профессию и другие признаки, например: 1.
* Бабушка-старушка из окна глядит. 2.
* Река Дон разлилась. Подчеркивается, как и определение, волнистой линией. Имя собственное при сочетании с нарицательным существительным может быть приложением тогда, когда оно не называет лицо. Например, в предложении Район «Уралмаш» находится на севере Екатеринбурга приложением будет слово «Уралмаш». Если же имя собственное указывает на лицо: Космонавт Савицкая вышла в открытый космос, то имя собственное является подлежащим, с которым согласуется (по женскому роду) сказуемое, а нарицательное существительное космонавт является приложением. В случае, если рядом с приложением — нарицательным существительным стоит определяемое слово, тоже являющееся нарицательным существительным, их обычно объединяют дефисом: ковёр-самолёт, монах-аскет. Когда за нарицательным существительным следует имя собственное, дефис не ставится (боксёр Иванов), но существуют сочетания, при которых нарицательное идёт за именем собственным, тогда между ними стоит дефис: Волга-матушка, Москва-река, Иван-дурак, Соловей-разбойник. Приложение, как правило, согласовано по падежу с определяемым словом. Существуют исключения, при которых приложение может быть поставлено в падеж, отличный от определяемого слова: это названия — имена собственные и прозвища. Если приложение, стоящее перед главным словом, можно заменить однокоренным прилагательным, то дефис после приложения не ставится.Например: «старик сторож» (приложение — старик, главное слово сторож, старик можно заменить на «старый» — старый сторож), и сторож-старик (дефис ставится, потому что приложение и главное слово нарицательные). (ru)
- Apposition är en grammatisk konstruktion tillika nominalt attribut där två element, vanligtvis nominalfraser, placeras sida vid sida, och där ett av elementen definierar eller bestämmer den andra. Det räknas som en stilfigur. Appositionen kan placeras både före och efter det som den definierar:
* I meningen Stockholm, Sveriges huvudstad är Sveriges huvudstad apposition till Stockholm. Appositionen är placerad efter det som den definierar.
* I meningen Sveriges huvudstad Stockholm är Sveriges huvudstad också apposition till Stockholm. Appositionen är placerad före det som den definierar. Förr kallades appositioner för dess latinska namn appositio. Ordet kommer från latinets ad (nära) och positio (position). Appositionen används ofta när verben i stödjande satser elimineras för att skapa kortare, beskrivande fraser. Detta får dem ofta att fungera som då de kan störa en menings flyt. I meningen "Min fru, utbildad sjuksköterska,...", måste man till exempel pausa före den parentetiska modifikationen "utbildad sjuksköterska". (sv)
- При́кладка (лат. appositio), апози́ція — різновид означення, який називає ознаку предмета, яка виражена іменником, і водночас дає йому нову назву. (uk)
- 同位结构（英語：Apposition）是指一种在相邻的句子成分之间存在修饰、限定或说明关系的结构，这些句子成分常是名词性成分。修饰另一个成分的成分叫同位语，被修饰的成分叫本语。例如，在“我的朋友爱丽丝”中，“爱丽丝”是“我的朋友”的同位语，同时它们也构成了同位结构。 同位结构是一种修辞格，当子句中的动词（常是存在类动词）出于让句子变得更生动的考虑而被省去时，就常常出现这种结构。因此同位结构常被认为是倒装或修辞格的无序，因为它打破了句子的连贯性。例如：在读“我夫人，一位训练有素的护士”一句时，就需要在插入的修饰语“一位训练有素的护士”前做停顿。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- L'aposició és una funció sintàctica tradicional. Es tracta d'un sintagma nominal que complementa a un nom, usualment entre comes o adjacent. Per exemple "carrer Balmes" està format per un nom i un altre nom que complementa el primer de forma adjacent, mentre que "París, capital de França" seria un exemple d'aposició amb comes. No hi ha un nombre màxim d'aposicions que poden complementar un nom, com es veu en les llargues tirallongues de títols nobiliaris. Només la memòria a curt termini, responsable de retenir la informació rellevant durant la frase, marca el límit. Aquesta memòria és més extensa en el cas del discurs escrit que en l'oral. (ca)
- البدل، وأما الكوفيون فقال الأخفش يسمونه بالترجمة والتبيين. وقال ابن كيسان يسمونه بالتكرير، هو في علم النحو تابع لما قبله رفعا ونصبا وجرا مقصود بالحكم دون ما قبله. (ar)
- En sintaxis, una aposición es una construcción con dos elementos gramaticales unidos, uno de los cuales especifica al otro. (es)
- En grammaire, le terme « apposition » (du latin appŏsĭtĭo « action d’ajouter ») a des interprétations diverses. Il y a plusieurs constructions syntaxiques comprenant une partie considérée comme telle par divers grammairiens, et aucune de leurs définitions ne couvre la notion dans toutes ces constructions, des facteurs sémantiques et syntaxiques divers y étant impliqués. (fr)
- 同格（どうかく、Apposition）とは、一方が他方を定義するか修飾する2つの要素（通常名詞句）が並んでいる文法上の構造のこと。同格法が使われた時、2つの要素は「〜と同格」と言われる。たとえば、「私の友人アリス（my friend Alice）」という句では、「アリス」という名前は「私の友人」と同格である。 伝統的には、この語はラテン語のappositioで呼ばれてきたが、現在は英語の「Apposition」が使われることが一般的である（ドイツ語、フランス語でも）。ラテン語のad（近い）+positio（配置）から派生した語である。 同格は、節を支える動詞（とくに存在動詞）がより短い記述的な句を生むため省かれる時に生じることが多い。それにより文の流れが混乱することがあるため、転置法として機能することがしばしばある。たとえば、「私の妻、教育を受けた看護婦、…（My wife, a nurse by training,...）」という句では、挿入句的な修飾の「教育を受けた看護婦」の前に句切りをする必要がある。 (ja)
- При́кладка (лат. appositio), апози́ція — різновид означення, який називає ознаку предмета, яка виражена іменником, і водночас дає йому нову назву. (uk)
- 同位结构（英語：Apposition）是指一种在相邻的句子成分之间存在修饰、限定或说明关系的结构，这些句子成分常是名词性成分。修饰另一个成分的成分叫同位语，被修饰的成分叫本语。例如，在“我的朋友爱丽丝”中，“爱丽丝”是“我的朋友”的同位语，同时它们也构成了同位结构。 同位结构是一种修辞格，当子句中的动词（常是存在类动词）出于让句子变得更生动的考虑而被省去时，就常常出现这种结构。因此同位结构常被认为是倒装或修辞格的无序，因为它打破了句子的连贯性。例如：在读“我夫人，一位训练有素的护士”一句时，就需要在插入的修饰语“一位训练有素的护士”前做停顿。 (zh)
- Přístavek (apozice) je větný člen, druh shodného přívlastku. Je tvořen podstatným jménem, popřípadě zájmenem nebo slovním spojením ve funkci podstatného jména. V širším pojetí může přístavek obdobným způsobem doplňovat (duplikovat) i nejmenný větný člen. Stejně jako všechny shodné přívlastky, i shodný přístavek se s rozvíjeným podstatným jménem shoduje v pádě, čísle i rodu. Jan Gebauer a Václav Ertl považovali nominativ jmenovací za neshodný přístavek, nyní je zvykem ho (případně i jiné, podobné formy ) klasifikovat jen jako neshodný přívlastek. (cs)
- Als Apposition (von lateinisch appositio „das Hinsetzen, der Zusatz“) oder Beisatz wird in der deutschen Grammatik ein Untertyp von Attributen (Satzgliedteilen, Beifügungen) bezeichnet, also von Ausdrücken, die sich mit einem Substantiv oder Pronomen verbinden. Der Begriff der Apposition beinhaltet, (a) dass es sich bei dem Ausdruck selbst um ein Substantiv oder eine Substantivgruppe handelt (also in der Regel ohne weitere Verbindungselemente wie Präpositionen) und (b) dass die Funktion darin besteht, den Bezug eines anderen Substantivs näher zu bestimmen (ggf. auch als Alternative zu diesem anderen Substantiv). (de)
- Apposition is a grammatical construction in which two elements, normally noun phrases, are placed side by side so one element identifies the other in a different way. The two elements are said to be in apposition, and one of the elements is called the appositive, but its identification requires consideration of how the elements are used in a sentence. For example, in these sentences, the phrases Alice Smith and my sister are in apposition, with the appositive identified with italics:
* My sister, Alice Smith, likes jelly beans.
* Alice Smith, my sister, likes jelly beans. (en)
- Apozicio, apozicia konstruaĵo, apozicia rilato aŭ ellaseblaĵo estas aŭ konsistanta el du (aŭ pli da) elementoj kiuj laŭ strikta koncepto: 1.
* sammaniere funkcias en la entenanta strukturo. Se oni forigus iun ajn el la elementoj, la restaĵo estus egale gramatika frazo kun proksimume la sama signifo . 2.
* estas de la sama gramatika tipo. Plej tradicie ili ambau estas substantivoj aŭ substantivaj vortgrupoj. 3.
* signas la saman aferon; Tio signifas, ke ili eksplicte indikas, aludas, aŭ temas pri la sama persono aŭ objekto, k.t.p. en la mondo. 4.
* lokiĝas unu tuj apud la alia, kun la dua elemento servanta sen pera (ligila) vorto difini, klarigi, limigi aŭ komenti la alian. 5.
* malhavas rilatespriman vorton kia prepozicio. 6.
* povas esti renversitaj sen ŝanĝo de gramatikeco. (eo)
- Aposizio kategoria gramatikal bereko bi hitz elkartuz eratzen den joskera da, non bigarren hitzak lehenengoa zehazten baitu. Hitz baten ondoan, hura zehazteko jartzen den beste hitza edo hitz multzoa latinezko appositio hitzetik dator. Adibidez, hurrengo esaldietan Iratxe eta zure ahizpa aposizioak dira:
* Zure ahizpa, Iratxe, hona dator.
* Iratxe, zure ahizpa, hona dator. (eu)
- L'apposizione (dal latino apposĭtio, "aggiunta") è una nozione della grammatica tradizionale che indica un'unità sintattica (composta di una sola parola o da un sintagma nominale o preposizionale) riferita ad un nome con cui stia in relazione di . L'apposizione non ha autonomia semantica o sintattica e di norma serve in , specificando la testa cui fa riferimento: ometterla non comporta dunque alcuna alterazione della grammaticalità di una frase. Può, come l'attributo, dipendere sintatticamente sia da un soggetto che da un complemento. Di seguito alcuni esempi in lingua italiana e latina: (it)
- Een bijstelling of appositie is een zinsdeel zonder gezegde dat direct achter het woord of de woordgroep waar het naar verwijst (het antecedent) staat. Net als andere bijvoeglijke bepalingen vormt ook een bijstelling altijd een zinsdeel samen met het antecedent. Verder staat een bijstelling vrijwel altijd tussen komma's. In de volgende voorbeelden is de bijstelling steeds cursief weergegeven: Omdat de bijstelling een tekst bondiger maakt, wordt er ook gebruik van gemaakt in de poëzie en reclame. (nl)
- Apozycja (łac. appositio) – użycie dwóch wyrazów (zwykle rzeczowników) w tej samej formie fleksyjnej, czyli w związku zgody. Drugie (najczęściej) słowo jest przydawką lub dopowiedzeniem pierwszego. Przykłady apozycji: miasto Łódź, na rzece Wiśle, z prezesem Nowakiem. Apozycja stosowana jest też jako figura retoryczna i wówczas bywa nazywana epexegesis (łac. interpretatio). Przy takim użyciu jedno słowo jakby dointerpretowuje drugie lub nawet je przedefiniowuje. Przykłady apozycji w literaturze: (pl)
- Apposition är en grammatisk konstruktion tillika nominalt attribut där två element, vanligtvis nominalfraser, placeras sida vid sida, och där ett av elementen definierar eller bestämmer den andra. Det räknas som en stilfigur. Appositionen kan placeras både före och efter det som den definierar:
* I meningen Stockholm, Sveriges huvudstad är Sveriges huvudstad apposition till Stockholm. Appositionen är placerad efter det som den definierar.
* I meningen Sveriges huvudstad Stockholm är Sveriges huvudstad också apposition till Stockholm. Appositionen är placerad före det som den definierar. (sv)
- Приложе́ние (аппозитив) — определение, выраженное существительным, которое может быть согласованным с , например ночевала тучка золотая на груди утёса-великана, или несогласованным. Приложения могут обозначать различные качества предмета, указывать на возраст, национальность, профессию и другие признаки, например: 1.
* Бабушка-старушка из окна глядит. 2.
* Река Дон разлилась. Подчеркивается, как и определение, волнистой линией. Имя собственное при сочетании с нарицательным существительным может быть приложением тогда, когда оно не называет лицо. Например, в предложении (ru)
|
