| dbo:abstract
|
- Akrolit je technika tvorby soch, v níž se kombinuje mramor s pozlaceným kovem či dřevem. Z mramoru bývá hlava a odhalené části těla. Roucho, atributy apod. jsou z odlišného materiálu. Název pochází z řečtiny (z řeckého akros – vrchní a lithos – kámen). V řecké a římské antice byla technika akrolitu běžná. (cs)
- En l'antiguitat, un acròlit (en grec: ἀκρόλιθος/ akrolithos) era una estàtua el tors de la qual era de fusta i les extremitats (cap, mans, i peus) de marbre. La fusta estava oculta pel daurat o, més comunament, per una vestidura, i deixava les parts elaborades de forma aïllada, de marbre, a la vista. Les escultures criselefantines eren semblants, tot i que normalment de major grandària, i utilitzaven ivori en lloc de marbre, i en general cobrien d'or el cos. L'acròlit fou esmentat sovint per Pausànies, i l'exemple més conegut n'és el d'Atena Areia a Platea. Eren escultures que normalment s'utilitzaven per al culte a la deïtat. (ca)
- An acrolith is a composite sculpture made of stone together with other materials such as wood or inferior stone such as limestone, as in the case of a figure whose clothed parts are made of wood, while the exposed flesh parts such as head, hands, and feet are made of marble. The wood was covered either by drapery or by gilding. This type of statuary was common and widespread in Classical antiquity. Greek etymology: acros and lithos, English translation: "extremity" and "stone". Similarly, chryselephantine sculpture used ivory instead of marble, and often gold on parts of the body and ornaments. Acroliths are frequently mentioned by Pausanias (2nd century AD), the best known example being the Athene Areia ("Warlike Athena") of the Plataeans. It was common practice in antiquity to drape statues with clothing. "If such statues were draped, only the visible areas of the body, the head, feet and hands needed to be rendered in an attractive material, namely stone. If the statue was not dressed, the wooden part of the body was gilded." "This type of statue was produced where cost and availability of materials were factors. In areas where there were no native sources, marble was costly since it had to be imported and was therefore reserved for the principal or visible parts of a figure that represented flesh." (en)
- En la antikveco, akrolito (en greka: ἀκρόλιθος / akrolithos) estis statuo kies torso estis el ligno kaj la membroj (kapo, manoj kaj piedoj) el marmoro. La ligno estis kaŝita de orumado aŭ, plej ofte, per vestaĵo, kun la partoj prilaboritaj el marmoro videblaj. Laŭ Francisko Azorín ĝi estis Statuo kolosa starigita de la reĝo en la templo de Marto [tiele] (Halikarnaso). Statuo el ligno aŭ bronzo kun kapo ŝtona. Amplekse, figuro farita parte per belaj ŝtonoj. La termino devenis el la greka akrolithos, el akros (alta) kaj lithos (ŝtono) kaj el la latina acrolithus. (eo)
- Akrolithen (aus griechisch akros = hoch und lithos = Stein) sind griechische bzw. auch römische Statuen, bei denen nur die unbekleideten Körperteile (Kopf, Gliedmaßen) aus wertvollem Marmor gearbeitet waren. Die übrigen Teile bestanden aus Holz, das bemalt oder auch mit Metall umkleidet sein konnte, oder aus noch wertvollerer Bronze. Beispiele:
* Juno Ludovisi (um das 1. Jahrhundert v. Chr.); Rom, Nationalmuseum, Sammlung Ludovisi
* Kolossalstatue Konstantins des Großen aus der Maxentiusbasilika in Rom (Anfang 4. Jh.); Rom, Capitolinische Museen (de)
- En la antigüedad, un acrolito (en griego: ἀκρόλιθος / akrolithos) fue una estatua cuyo torso era de madera y las extremidades (cabeza, manos y pies) de mármol. La madera estaba oculta por el dorado o, más comúnmente, por una vestidura, dejando las partes elaboradas de forma aislada de mármol a la vista. Las esculturas criselefantinas eran similares aunque normalmente de mayor tamaño, utilizando el marfil en lugar de mármol, y por lo general estaban cubiertas de oro en el cuerpo. El acrolito fue mencionado con frecuencia por Pausanias, y el ejemplo más conocido es el de Atenea Areia en Platea. Eran esculturas, normalmente utilizadas para su culto como deidades. (es)
- Une statue acrolithe (du grec ancien ἀκρόλιθος / akrolithos) est une statue composite en ronde-bosse de l'Antiquité, principalement de la période archaïque grecque, qui est généralement en bois et dont les parties non couvertes par un vêtement sont en pierre, en ivoire ou en métal. (fr)
- Akrolit (stgr. ἀκρόλιθος akrolithos od akro – skrajny i lithos – kamień) – starożytny posąg kultowy wykonany z różnorodnych materiałów. Nazwą tą określano statuy wykonane archaiczną techniką łączenia dwóch odmiennych materiałów, najczęściej drewna z kamieniem lub kamienia z brązem. Częstą praktyką było wykonywanie głowy i kończyn posągu (nieokrytych części ciała) z marmuru lub innego kamienia (wapienia), a korpusu z drewna polichromowanego albo obitego blachą (złotą lub brązową). Dodatkowo rzeźby te często odziewano w ozdobne szaty, podobnie jak praktykuje się to dotychczas ze statuami i figurami religijnymi w niektórych katolickich krajach południowej Europy (Hiszpania, Włochy). Od VII w. p.n.e. akrolitem zastępowano w starożytnej Grecji prymitywniejszy ksoanon. Znany w starożytności był opisany przez Pauzaniasza akrolit Ateny Areja w Platejach wykonany przez Fidiasza. W okresie klasycznym akrolity wykonywano wykorzystując kosztowniejszą technikę chryzelefantyny – przez łączenie drewna z okładziną ze złota i kości słoniowej (najwybitniejsze przykłady to inne dzieła Fidiasza – posągi Ateny Partenos i Zeusa Olimpijskiego). Greckie akrolity naśladowano w starożytnym Rzymie (nie tylko w rzeźbach kultowych) aż do czasów późnego cesarstwa, czego spektakularnym przykładem są pozostałości kolosalnego posągu Konstantyna Wielkiego z początku IV stulecia. (pl)
- L'acròlito (in greco antico: ἀκρόλιθος, akròlithos, "dalle estremità di pietra", da àkros, "in cima, alto, estremo" e lithos, "pietra"), è un tipo di statua che presso gli antichi Greci - e talora anche presso i Romani - veniva realizzata solo nella testa, nelle braccia o mani e nei piedi, utilizzando pietra, marmo o avorio; tutto il resto della statua veniva realizzato con materiale meno pregiato o deperibile (p. es. legno) o non esisteva affatto, trattandosi unicamente di una struttura di sostegno o di una impalcatura che manteneva le estremità scolpite. Questa struttura veniva poi rivestita con veri panneggi in tessuto. (it)
- Een akroliet is een beeldhouwwerk dat is samengesteld uit verschillende materialen. De lichaamsuiteinden zijn in steen of marmer gemaakt en de torso in een ander materiaal. Een bekend voorbeeld is de Aphrodite van Morgantina die zich vroeger in het J. Paul Getty Museum bevond, maar in maart 2011 naar Italië terugkeerde. Het lichaam van het beeld is uit kalksteen gehouwen, het hoofd, de handen en de voeten zijn uit kostbaar kristallijn marmer. In de antieke oudheid gebruikte men dikwijls hout voor de torso, en werd dat deel van het beeld geschilderd of verborgen door kleding. Dit type van sculptuur was vrij populair in de antieke Oud-Griekse beeldhouwkunst. Door de vergankelijkheid van die materialen bleven alleen de hardstenen delen bewaard. Een ander bekend voorbeeld is de Colossus van Constantijn. De teruggevonden delen zijn nu te zien op een binnenplaats van het Palazzo dei Conservatori van de Musei Capitolini. In Sagalassos werden in 2007 fragmenten van een beeld van keizer Hadrianus gevonden die deel hebben uitgemaakt van een akroliet van bijna vijf meter hoog. In augustus 2008 raakte bekend dat op dezelfde plaats delen van een beeld van de Romeinse keizerin Faustina de Oudere, echtgenote van keizer Antoninus Pius, werden ontdekt. Even later werden het hoofd en lichaamsdelen van een beeld van keizer Marcus Aurelius ontdekt. Al deze fragmenten verkeren in een uitstekende staat. Ook dit beeld mat ongeveer 5 meter. De beelden bevonden zich in de niches van een zaal in het badgebouw. Ze worden tentoongesteld in het museum van Burdur. Men vermoedt dat in de onopgegraven niches andere beelden van de Antonijnse dynastie zullen opduiken. Een ander type van composiet structuur van beeldhouwwerk is de chryselefantien, waarbij goud en ivoor gebruikt werden voor de bekleding van een houten beeld. (nl)
- Na Antiguidade Clássica, um acrólito (do grego: acros, extremidade, e lithos, pedra) era uma estátua cujo tronco era feito de madeira e as extremidades (cabeça, mãos e pés) de mármore. A madeira era ocultada por douradura ou, mais habitualmente, por tapeçaria, e as peças de mármore eram expostas isoladamente à vista. A escultura criselefantina, similar e mais antiga, utilizava marfim ao invés de mármore, e normalmente havia ouro sobre o corpo. Os acrólitos eram frequentemente mencionados por Pausânias, sendo que o exemplar mais conhecido é a , em Plateias. (pt)
- Akrolit (av grekiska akros, överst, och lithos, sten) var inom den grekiska konsten en staty med de nakna delarna (huvud, händer och fötter} av sten eller marmor medan kroppen i sin drapering var skuren i trä och vanligen belagt med guldbleck. Sådana arbeten tillhörde den grekiska bildhuggarkonstens äldsta tider. (sv)
- Акролит (др.-греч. ἄκρος — крайний и λίθος — камень) — смешанная техника, использовавшаяся в античной скульптуре, при которой обнажённые части статуи изготавливались из мрамора, а одежда — из раскрашенного или позолоченного дерева. Туловище (основной скрытый каркас статуи) также могло быть деревянным. Техника часто использовалась для колоссальных статуй, значительно уменьшая расходы на их возведение. До наших дней от подобных статуй дошли в основном только мраморные фрагменты, поскольку деревянные части подвержены гниению, а бронза обычно изымалась охотниками за цветными металлами в Тёмное средневековье. (ru)
- Акроліт — композитна скульптура, виготовлена з каменю в поєднанні з іншими матеріалами, такими як дерево або камінь нижчої якості, наприклад вапняк, як у випадку фігури, чиї частини одягу виготовлені з дерева, тоді як відкриті частини тіла, такі як голова, руки й ноги зроблені з мармуру. Дерево покривали або драпіруванням, або позолотою. Цей тип скульптур був доволі поширений в античності. Грецька етимологія терміну: acros і lithos, переклад українською: «кінцівка» і «камінь». Подібним чином у хрисоелефантинній скульптурі замість мармуру використовувалася слонова кістка, а часто золото на частинах тіла та прикрасах. Акроліти часто згадуються Павсанієм (II століття нашої ери), найвідомішим прикладом є Афіна Арея («Войовнича Афіна») з Платей. У давнину було поширеною практикою драпірувати статуї одягом. «Якщо такі статуї були задрапіровані, лише видимі ділянки тіла, голови, ніг і рук мали бути оброблені привабливим матеріалом, а саме каменем. Якщо статуя не була одягнена, дерев'яну частину тіла позолочували» . «Цей тип статуй створювався там, де важливими були вартість та доступність матеріалів. У районах, де не було місцевих покладів, мармур був дорогим, оскільки його доводилося імпортувати, і тому він використовувався тільки для основних або видимих частин фігури, які представляли тіло» . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Akrolit je technika tvorby soch, v níž se kombinuje mramor s pozlaceným kovem či dřevem. Z mramoru bývá hlava a odhalené části těla. Roucho, atributy apod. jsou z odlišného materiálu. Název pochází z řečtiny (z řeckého akros – vrchní a lithos – kámen). V řecké a římské antice byla technika akrolitu běžná. (cs)
- En la antikveco, akrolito (en greka: ἀκρόλιθος / akrolithos) estis statuo kies torso estis el ligno kaj la membroj (kapo, manoj kaj piedoj) el marmoro. La ligno estis kaŝita de orumado aŭ, plej ofte, per vestaĵo, kun la partoj prilaboritaj el marmoro videblaj. Laŭ Francisko Azorín ĝi estis Statuo kolosa starigita de la reĝo en la templo de Marto [tiele] (Halikarnaso). Statuo el ligno aŭ bronzo kun kapo ŝtona. Amplekse, figuro farita parte per belaj ŝtonoj. La termino devenis el la greka akrolithos, el akros (alta) kaj lithos (ŝtono) kaj el la latina acrolithus. (eo)
- Akrolithen (aus griechisch akros = hoch und lithos = Stein) sind griechische bzw. auch römische Statuen, bei denen nur die unbekleideten Körperteile (Kopf, Gliedmaßen) aus wertvollem Marmor gearbeitet waren. Die übrigen Teile bestanden aus Holz, das bemalt oder auch mit Metall umkleidet sein konnte, oder aus noch wertvollerer Bronze. Beispiele:
* Juno Ludovisi (um das 1. Jahrhundert v. Chr.); Rom, Nationalmuseum, Sammlung Ludovisi
* Kolossalstatue Konstantins des Großen aus der Maxentiusbasilika in Rom (Anfang 4. Jh.); Rom, Capitolinische Museen (de)
- Une statue acrolithe (du grec ancien ἀκρόλιθος / akrolithos) est une statue composite en ronde-bosse de l'Antiquité, principalement de la période archaïque grecque, qui est généralement en bois et dont les parties non couvertes par un vêtement sont en pierre, en ivoire ou en métal. (fr)
- L'acròlito (in greco antico: ἀκρόλιθος, akròlithos, "dalle estremità di pietra", da àkros, "in cima, alto, estremo" e lithos, "pietra"), è un tipo di statua che presso gli antichi Greci - e talora anche presso i Romani - veniva realizzata solo nella testa, nelle braccia o mani e nei piedi, utilizzando pietra, marmo o avorio; tutto il resto della statua veniva realizzato con materiale meno pregiato o deperibile (p. es. legno) o non esisteva affatto, trattandosi unicamente di una struttura di sostegno o di una impalcatura che manteneva le estremità scolpite. Questa struttura veniva poi rivestita con veri panneggi in tessuto. (it)
- Na Antiguidade Clássica, um acrólito (do grego: acros, extremidade, e lithos, pedra) era uma estátua cujo tronco era feito de madeira e as extremidades (cabeça, mãos e pés) de mármore. A madeira era ocultada por douradura ou, mais habitualmente, por tapeçaria, e as peças de mármore eram expostas isoladamente à vista. A escultura criselefantina, similar e mais antiga, utilizava marfim ao invés de mármore, e normalmente havia ouro sobre o corpo. Os acrólitos eram frequentemente mencionados por Pausânias, sendo que o exemplar mais conhecido é a , em Plateias. (pt)
- Akrolit (av grekiska akros, överst, och lithos, sten) var inom den grekiska konsten en staty med de nakna delarna (huvud, händer och fötter} av sten eller marmor medan kroppen i sin drapering var skuren i trä och vanligen belagt med guldbleck. Sådana arbeten tillhörde den grekiska bildhuggarkonstens äldsta tider. (sv)
- En l'antiguitat, un acròlit (en grec: ἀκρόλιθος/ akrolithos) era una estàtua el tors de la qual era de fusta i les extremitats (cap, mans, i peus) de marbre. La fusta estava oculta pel daurat o, més comunament, per una vestidura, i deixava les parts elaborades de forma aïllada, de marbre, a la vista. Les escultures criselefantines eren semblants, tot i que normalment de major grandària, i utilitzaven ivori en lloc de marbre, i en general cobrien d'or el cos. (ca)
- An acrolith is a composite sculpture made of stone together with other materials such as wood or inferior stone such as limestone, as in the case of a figure whose clothed parts are made of wood, while the exposed flesh parts such as head, hands, and feet are made of marble. The wood was covered either by drapery or by gilding. This type of statuary was common and widespread in Classical antiquity. Greek etymology: acros and lithos, English translation: "extremity" and "stone". (en)
- En la antigüedad, un acrolito (en griego: ἀκρόλιθος / akrolithos) fue una estatua cuyo torso era de madera y las extremidades (cabeza, manos y pies) de mármol. La madera estaba oculta por el dorado o, más comúnmente, por una vestidura, dejando las partes elaboradas de forma aislada de mármol a la vista. Las esculturas criselefantinas eran similares aunque normalmente de mayor tamaño, utilizando el marfil en lugar de mármol, y por lo general estaban cubiertas de oro en el cuerpo. (es)
- Een akroliet is een beeldhouwwerk dat is samengesteld uit verschillende materialen. De lichaamsuiteinden zijn in steen of marmer gemaakt en de torso in een ander materiaal. Een bekend voorbeeld is de Aphrodite van Morgantina die zich vroeger in het J. Paul Getty Museum bevond, maar in maart 2011 naar Italië terugkeerde. Het lichaam van het beeld is uit kalksteen gehouwen, het hoofd, de handen en de voeten zijn uit kostbaar kristallijn marmer. In de antieke oudheid gebruikte men dikwijls hout voor de torso, en werd dat deel van het beeld geschilderd of verborgen door kleding. Dit type van sculptuur was vrij populair in de antieke Oud-Griekse beeldhouwkunst. Door de vergankelijkheid van die materialen bleven alleen de hardstenen delen bewaard. Een ander bekend voorbeeld is de Colossus van Co (nl)
- Akrolit (stgr. ἀκρόλιθος akrolithos od akro – skrajny i lithos – kamień) – starożytny posąg kultowy wykonany z różnorodnych materiałów. Nazwą tą określano statuy wykonane archaiczną techniką łączenia dwóch odmiennych materiałów, najczęściej drewna z kamieniem lub kamienia z brązem. Częstą praktyką było wykonywanie głowy i kończyn posągu (nieokrytych części ciała) z marmuru lub innego kamienia (wapienia), a korpusu z drewna polichromowanego albo obitego blachą (złotą lub brązową). Dodatkowo rzeźby te często odziewano w ozdobne szaty, podobnie jak praktykuje się to dotychczas ze statuami i figurami religijnymi w niektórych katolickich krajach południowej Europy (Hiszpania, Włochy). (pl)
- Акролит (др.-греч. ἄκρος — крайний и λίθος — камень) — смешанная техника, использовавшаяся в античной скульптуре, при которой обнажённые части статуи изготавливались из мрамора, а одежда — из раскрашенного или позолоченного дерева. Туловище (основной скрытый каркас статуи) также могло быть деревянным. (ru)
- Акроліт — композитна скульптура, виготовлена з каменю в поєднанні з іншими матеріалами, такими як дерево або камінь нижчої якості, наприклад вапняк, як у випадку фігури, чиї частини одягу виготовлені з дерева, тоді як відкриті частини тіла, такі як голова, руки й ноги зроблені з мармуру. Дерево покривали або драпіруванням, або позолотою. Цей тип скульптур був доволі поширений в античності. Грецька етимологія терміну: acros і lithos, переклад українською: «кінцівка» і «камінь». (uk)
|
