| dbo:abstract
|
- The Union for the Defense of the Motherland and Freedom was a military anti-Bolshevik organization. Created by Boris Savinkov in March 1918 with the sanction of the command of the Volunteer Army in the person of Generals Lavr Kornilov and Mikhail Alekseev. In July 1918, organized the Yaroslavl, Rybinsk and Murom revolts. Uprising in Moscow and Kazan was also preparing, but the arrests of some members of the union in May 1918 thwarted them. After the suppression of the uprisings, the organization actually broke up. It had branches in Moscow, Rybinsk, Yaroslavl, Murom, Kazan and other cities. In January 1921, it was reinstated at a meeting of Russian emigrants in Warsaw under the name People's Union for the Defense of the Motherland and Freedom. During 1921–23, the organization made attempts to fight and subversive against the Bolshevik regime: volunteers from the People's Union were sent to the Soviet Union to organize military units and underground groups in order to counter Bolshevik power, recruit supporters and conduct attempts to raise a popular uprising to overthrow Bolshevism. Every tenth day, the Information Bureau of the People's Union for the Defense of the Motherland and Freedom published multi-page (at least 6–8 sheets) "Bulletins of the Information Bureau of the People's Union for the Defense of the Motherland and Freedom"; at least 22 issues published; the last known, No. 22, was published on November 17, 1922. In early 1924, the main contingent of the People's Union, operating on the territory of the Soviet Union, was destroyed by OGPU during Operation Syndicate–2. The leader of the People's Union for the Defense of the Motherland and Freedom, Boris Savinkov, died in the prison of the Joint State Political Directorate in the same year. (en)
- Ludowy Związek Obrony Ojczyzny i Wolności (ros. Народный Союз защиты родины и свободы) – antybolszewicka organizacja rosyjska w Rosji, a następnie na emigracji w latach 1918-1924. W marcu 1918 r. w Moskwie z inicjatywy działacza Partii Socjalistów-Rewolucjonistów (tzw. eserowców) Borysa Sawinkowa została utworzona nielegalna organizacja o charakterze antybolszewickim o nazwie Związek Obrony Ojczyzny i Wolności. Borys Sawinkow sprawował jednocześnie funkcję przedstawiciela Dońskiej Rady Państwowej gen. . Związek głosił hasło walki przeciw bolszewizmowi, odtworzenia „jednej i niepodzielnej Rosji”, przekazania władzy Zgromadzeniu Ustawodawczemu, podziału ziemi dla chłopów, dotrzymania sojuszu wojskowego z państwami Ententy. W skład organizacji weszli zarówno wojskowi, jak też działacze różnych ugrupowań politycznych, od socjalistów po monarchistów. Przyjmowano każdego, kto uznawał program organizacji i chciał walczyć z bronią w ręku przeciwko bolszewikom. Na czele Związku stał sztab z podziałem na wydziały wywiadu i kontrwywiadu oraz oddziały zagraniczny i spraw wewnętrznych. Funkcję sekretarza przewodniczącego Borysa Sawinkowa i jednocześnie skarbnika pełnił . Szefem sztabu był płk , zaś szefem kadr wojskowych płk Kārlis Goppers. Za utrzymywanie kontaktów z Armią Ochotniczą odpowiadał płk Stradiecki. Na czele wywiadu i kontrwywiadu stał ppłk , który ponadto koordynował propagandą antybolszewicką skierowaną przeciwko oddziałom . Z kolei szefem oddziału prowincjonalnego i propagandy był dr N. Grigoriew, występujący jako „dr Aksanin”. Kontakty z państwami Ententy utrzymywał . Kawaleryjskie centrum organizacji utworzył rtm. , zaś artyleryjskie centrum – kpt. Szreder. Finanse pochodziły od władz białogwardyjskich i cudzoziemskich przedstawicielstw w Rosji. Wiosną 1918 r. oddziały organizacji powstały w wielu miastach rosyjskich. Jej liczebność wynosiła wówczas ok. 5,5 tys. członków. Prowadzili oni działania wywiadowcze i propagandowe skierowane przeciwko nowo formowanym bolszewickim oddziałom wojskowym i oddziałom CzeKa oraz przywódcom i czołowym działaczom Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików) (RKP(b)). Po zdekonspirowaniu części struktur organizacji w Moskwie wczesnym latem 1918 r., sztab Związku został przeniesiony do Jarosławia, a następnie do Kazania. Borys W. Sawinkow planował zorganizowanie antybolszewickiego powstania powszechnego na ziemiach nad Górną Wołgą, połączone z desantem interwencyjnych wojsk alianckich na Dalekiej Północy. Na początku lipca 1918 r. Ludowy Związek zorganizował trzy miejskie powstania zbrojne przeciwko lokalnym władzom bolszewickim: w Rybińsku i Muromie zostały one stłumione w ciągu jednego dnia, natomiast 17 dni trwało rozpoczęte 6 lipca 1918 r. powstanie w Jarosławiu. Wkrótce czekiści doprowadzili do zlikwidowania sztabu Związku w Kazaniu. Borysowi Sawinkowowi udało się jednak zbiec, po czym przystąpił do oddziału partyzanckiego płk. Władimira Kappela, działającego na tyłach wojsk bolszewickich. Doprowadziło to do rozpadu Związku Obrony Ojczyzny i Wolności. W czerwcu 1921 r. w Warszawie organizacja została odtworzona przez Sawinkowa pod nazwą Ludowego Związku Obrony Ojczyzny i Wolności. Był on wspierany przez władze Polski, a szczególnie Józefa Piłsudskiego, a także państwa Ententy. Tym razem Sawinkow zerwał kontakty z monarchistami i pozostałymi partiami prawicowymi, głosząc hasło walki z „czerwoną reakcją” w imię „utworzenia trzeciej, nowej, ludowej Rosji”. Prowadził bliską współpracę z gen. Piotrem Wranglem, którego wojska prowadziły ciężkie walki z bolszewikami na Krymie. Związek miał pełnić rolę niepolityczej platformy walki z reżimem bolszewickim. W skład kierownictwa organizacji weszli: brat B.W. Sawinkowa, A.A. Dikhof-Dierental, Dmitrij Fiłosofow, sztabsrtm. Georg Elfengren i płk Michaił Gniłorybow. Emisariusze Związku, wysyłani licznie do Rosji Sowieckiej, mieli za zadanie inicjowanie i prowadzenie działalności dywersyjno-wywiadowczej, organizowanie nielegalnych jaczejek, rezydentur i struktur terytorialnych organizacji. Przewożono też setki tysięcy materiałów propagandowych, jak ulotki, plakaty czy broszury. Ponadto organizowano oddziały zbrojne, zajmujące się działaniami dywersyjnymi, wywiadowczymi i terrorystycznymi oraz „zwykłą” walką z Armią Czerwoną i CzeKa. Terenem ich działań były przede wszystkim tereny Białorusi, Ukrainy i południa Rosji. Funkcjonariusze CzeKa na przełomie 1921/1922 r. schwytali i aresztowali ponad 500 aktywnych działaczy „sawinkowskich”. W związku z podpisaniem przez Polskę i Rosję Sowiecką traktatu pokojowego w Rydze 18 marca 1921 r. czołowi działacze Związku na czele z Sawinkowem na żądania władz sowieckich zostali w październiku tego roku deportowani z terytorium II Rzeczypospolitej. Sztab Związku rozmieścił się w Pradze, a następnie w Paryżu. Polski wywiad wojskowy, podobnie zresztą jak służby specjalne Francji i Wielkiej Brytanii, nadal wspierały „sawinkowców” w ich działalności konspiracyjnej w Rosji Sowieckiej. Do ostatecznego rozbicia struktur Związku zarówno na terytorium sowieckim, jak też na emigracji doprowadziły operacje wywiadu sowieckiego pod kryptonimem , a następnie „”. W wyniku tej ostatniej Borys Sawinkow w sierpniu 1924 r. został namówiony do powrotu do Rosji Sowieckiej, celem kierowania rzekomo istniejącą podziemną organizacją antysowiecką. Po przekroczeniu granicy został aresztowany przez OGPU, sądzony w procesie pokazowym w sierpniu 1924, skazany ostatecznie na 10 lat więzienia i najprawdopodobniej zamordowany na Łubiance w maju 1925. (pl)
- Союз защиты Родины и Свободы — военная антибольшевистская организация. Идея организации зародилась еще в декабре 1917 года, а создана окончательно Борисом Савинковым к марту 1918 года с санкции командования Добровольческой армии в лице генералов Л. Г. Корнилова и М. В. Алексеева. В июле 1918 года организовала Ярославское, Рыбинское и Муромское восстания. Также готовились восстания в Москве и Казани, но аресты некоторых членов союза в мае 1918 года сорвали их. После подавления восстаний организация фактически распалась. Имела отделения в Москве, Рыбинске, Ярославле, Муроме, Казани и других городах. В январе 1921 восстановлена на совещании русских эмигрантов в Варшаве под названием Народный союз защиты родины и свободы. На протяжении 1921-23 гг. организацией принимались попытки вести борьбу и подрывную деятельность против большевистского режима: добровольцы из рядов Народного союза направлялись в СССР для организации боевых отрядов и подпольных групп с целью противодействия большевистской власти, вербовки сторонников и проведения попыток поднятия народного восстания для свержения большевизма. Информационное Бюро Народного Союза Защиты Родины и Свободы каждый десятый день издавало многостраничные (не менее 6-8 листов) «Сводки Информационного Бюро НСЗР и С»; Издано не менее 22 номеров; Последний из известных, № 22 издан 17 ноября 1922 г. В начале 1924 года основной контингент Народного союза, действовавшего на территории Советского Союза, был уничтожен ОГПУ в ходе операции «Синдикат-2». Лидер НСЗРиС Борис Савинков в том же году был арестован и погиб в тюрьме ОГПУ 7 мая 1925 г. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- The Union for the Defense of the Motherland and Freedom was a military anti-Bolshevik organization. Created by Boris Savinkov in March 1918 with the sanction of the command of the Volunteer Army in the person of Generals Lavr Kornilov and Mikhail Alekseev. In July 1918, organized the Yaroslavl, Rybinsk and Murom revolts. Uprising in Moscow and Kazan was also preparing, but the arrests of some members of the union in May 1918 thwarted them. After the suppression of the uprisings, the organization actually broke up. It had branches in Moscow, Rybinsk, Yaroslavl, Murom, Kazan and other cities. (en)
- Ludowy Związek Obrony Ojczyzny i Wolności (ros. Народный Союз защиты родины и свободы) – antybolszewicka organizacja rosyjska w Rosji, a następnie na emigracji w latach 1918-1924. W marcu 1918 r. w Moskwie z inicjatywy działacza Partii Socjalistów-Rewolucjonistów (tzw. eserowców) Borysa Sawinkowa została utworzona nielegalna organizacja o charakterze antybolszewickim o nazwie Związek Obrony Ojczyzny i Wolności. Borys Sawinkow sprawował jednocześnie funkcję przedstawiciela Dońskiej Rady Państwowej gen. . Związek głosił hasło walki przeciw bolszewizmowi, odtworzenia „jednej i niepodzielnej Rosji”, przekazania władzy Zgromadzeniu Ustawodawczemu, podziału ziemi dla chłopów, dotrzymania sojuszu wojskowego z państwami Ententy. W skład organizacji weszli zarówno wojskowi, jak też działacze różnyc (pl)
- Союз защиты Родины и Свободы — военная антибольшевистская организация. Идея организации зародилась еще в декабре 1917 года, а создана окончательно Борисом Савинковым к марту 1918 года с санкции командования Добровольческой армии в лице генералов Л. Г. Корнилова и М. В. Алексеева. В начале 1924 года основной контингент Народного союза, действовавшего на территории Советского Союза, был уничтожен ОГПУ в ходе операции «Синдикат-2». Лидер НСЗРиС Борис Савинков в том же году был арестован и погиб в тюрьме ОГПУ 7 мая 1925 г. (ru)
|
